Uwaga, grzyby trujące: wybór znanych gatunków

Co jest najważniejsze dla grzybiarza, który idzie do lasu „po cichu polować”? Nie, to wcale nie koszyczek (choć będziesz go też potrzebował), ale wiedzę, zwłaszcza w odniesieniu do tego, które grzyby są trujące i którą możesz bezpiecznie włożyć do koszyka. Bez nich wycieczka na leśną ucztę może płynnie przekształcić się w pilną wycieczkę do szpitala. W niektórych przypadkach zamieni się w ostatni spacer w życiu. Aby uniknąć katastrofalnych konsekwencji, zwracamy uwagę na krótką informację o niebezpiecznych grzybach, których w żadnym wypadku nie wolno odcinać. Przyjrzyj się bliżej zdjęciom i na zawsze zapamiętaj, jak wyglądają. Więc zacznijmy.

Przeczytaj także artykuł:przykłady pasożytów grzybów ze zdjęciami i opisami!

Najbardziej niebezpiecznym grzybem jest blady muchomor

Wśród grzybów trujących pierwsze miejsce pod względem toksyczności i częstości śmiertelnych zatruć zajmuje perkoz blady. Jego trucizna jest odporna na obróbkę cieplną, ponadto wykazuje spóźnione objawy. Po skosztowaniu grzybów już pierwszego dnia można poczuć się zupełnie zdrową osobą, ale ten efekt jest mylący. Chociaż ratowanie życia zajmuje cenny czas, toksyny już wykonują swoją brudną robotę, niszcząc wątrobę i nerki. Od drugiego dnia objawy zatrucia objawiają się bólem głowy i mięśni, wymiotami, ale traci się czas. W większości przypadków następuje śmierć.

Nawet na chwilę dotykając jadalnych grzybów w koszu, trucizna muchomora jest natychmiast wchłaniana przez ich czapki i nogi i zamienia nieszkodliwe dary natury w śmiercionośną broń.

W lasach liściastych rośnie muchomor i wyglądem (w młodym wieku), w zależności od koloru kapelusza, nieco przypomina pieczarki lub dziczyzny. Kapelusz może być płaski z lekkim wybrzuszeniem lub jajowaty, z gładkimi krawędziami i wrastającymi włóknami. Kolor waha się od białego do zielonkawo-oliwkowego, płytki pod nakrętką są również białe. Wydłużona noga u podstawy rozszerza się i jest „przykuta” do resztek foliowego worka, pod którym ukrywał się młody grzybek, a na górze znajduje się biały pierścień.

W muchomorze po rozbiciu biały miąższ nie ciemnieje i zachowuje swój kolor.

Takie różne muchomory

Nawet dzieci wiedzą o niebezpiecznych właściwościach muchomora. We wszystkich opowieściach jest opisywany jako śmiertelny składnik do sporządzenia trującej mikstury. Wszystko jest takie proste: rudowłosy grzyb z białymi plamami, jak wszyscy widzieli to na ilustracjach w książkach, wcale nie jest jednym okazem. Oprócz niego istnieją inne odmiany amanity, które różnią się od siebie. Niektóre z nich są bardzo jadalne. Na przykład grzyb cesarski, owalny i rumieniący się muchomor. Oczywiście większość gatunków jest nadal niejadalna. A niektóre zagrażają życiu i surowo zabrania się ich włączania do diety.

Nazwa „muchomor” składa się z dwóch słów: „muchy” i „zaraza”, czyli śmierć. I bez wyjaśnienia jasne jest, że grzyb zabija muchy, a mianowicie jego sok, który jest uwalniany z kapelusza po posypaniu go cukrem.

Śmiertelnie trujące gatunki muchomorów, które stanowią największe zagrożenie dla ludzi, obejmują:

1. Trujący (czerwony). Rośnie w lasach pod brzozami i świerkami. Czapka w kształcie kuli jest najczęściej jasnoczerwona, chociaż istnieją również odmiany pomarańczowe. Na całej powierzchni widoczne jest bogate rozproszenie dużych wyrostków, jednak są one słabe w trzymaniu i są zmywane po deszczu.Gęsty, biały miąższ z ledwo wyczuwalnym grzybowym aromatem. Biała noga jest wysoka, mocna i mocna, z resztkami kapelusza w postaci płatków (również białej).
2. Pantera (lampart). Żyje wśród sosen, z charakterystycznym brązowawym nakrapianym kapeluszem z białymi odrostami. Miąższ jest biały, wodnisty, pachnie świeżą rzodkiewką. Noga jest kremowa, u dołu ma podwójne pierścienie, ściany są dość grube, ale mają w środku pustą przestrzeń.
3. Biały śmierdzący (często nazywany białym muchomorem grzybiarzy). Rośnie wśród wzgórz w lasach liściasto-iglastych, wyróżnia się specyficzną białą barwą całego korpusu grzyba oraz ostrym zapachem wybielacza, od którego pochodzi. Powierzchnia kapelusza jest najczęściej błyszcząca, ale czasami widoczne są na niej duże białe płatki. Długa łodyga jest prawie zawsze zakrzywiona, o bulwiastej podstawie.
4. Jasnożółty (cytryna). Rośnie głównie na glebie piaszczystej. Osoba nosząca żółtą czapkę o gładkiej skórze, czasem widoczne są na niej rzadkie białe płatki. Lekka noga jest przysadzista i delikatna, z grubym pierścieniem poniżej.

Mały, ale śmiertelnie poszarpany grzyb

Trujący grzyb ma swoją nazwę ze względu na swoją osobliwą strukturę: często jego czapka, której powierzchnia jest pokryta jedwabistymi włóknami, jest również ozdobiona podłużnymi pęknięciami, a krawędzie są rozdarte. W literaturze grzyb jest lepiej znany jako fibrillus i ma skromny rozmiar. Wysokość nogawki to nieco ponad 1 cm, a średnica czapki z wystającym guzkiem pośrodku to maksymalnie 8 cm, ale nie przeszkadza to jej pozostać jednym z najniebezpieczniejszych.

Stężenie muskaryny w miazdze włóknistej przewyższa muchomor czerwony, a efekt jest zauważalny po pół godzinie, aw ciągu dnia znikają wszystkie objawy zatrucia tą toksyną.

Piękny, ale „gówniany grzyb”

Tak jest właśnie w przypadku, gdy tytuł pasuje do treści. Nie bez powodu fałszywy grzyb Valui lub grzyb chrzanowy został nazwany przez ludzi tak nieprzyzwoitym słowem - nie tylko jest trujący, ale także miazga jest gorzka, ale zapach jest po prostu obrzydliwy i wcale nie grzybowy. Ale z drugiej strony, to dzięki swojemu „zapachowi” nie uda mu się zdobyć zaufania zbieracza grzybów pod postacią russula, do której Valui jest bardzo podobny.

Naukowa nazwa grzyba brzmi jak „lepki hebeloma”.

Fałszywe valui rośnie wszędzie, ale najczęściej można je zobaczyć pod koniec lata na jasnych obrzeżach lasów iglastych i liściastych, pod dębem, brzozą lub osiką. Kapelusz młodego grzyba jest kremowobiały, wypukły, z podwiniętymi brzegami. Z wiekiem jego środek wygina się do wewnątrz i ciemnieje do koloru żółto-brązowego, a brzegi pozostają jasne. Skóra na czapce jest piękna i gładka, ale lepka. Dno kapelusza składa się z przylegających płytek koloru szaro-białego u młodych Valuev i brudnożółtych u starszych okazów. Gęsty gorzki miąższ ma odpowiedni kolor. Noga fałszywej jest dość wysoka, około 9 cm, u podstawy szeroka, następnie zwęża się ku górze, pokryta białym nalotem, podobnym do mąki.

Charakterystyczną cechą „grzyba chrzanowego” jest obecność na talerzach czarnych plam.

Trujący bliźniak letnich agarics miodowych: agaric miodowo-siarkowy

Wszyscy to wiedzą grzyby miodowe rosną na pniakach w zaprzyjaźnionych stadach, jednak jest wśród nich taki „krewny”, który na zewnątrz praktycznie nie różni się od smacznych grzybów, ale powoduje poważne zatrucie. To fałszywy siarkowo-żółty grzyb. Jadowite bliźnięta żyją w małych grupach na szczątkach gatunków drzew prawie wszędzie, zarówno w lasach, jak i na polanach między polami.

Grzyby mają małe kapelusze (o maksymalnej średnicy 7 cm), szaro-żółte z ciemniejszym, czerwonawym środkiem. Miąższ jest lekki, gorzki i brzydko pachnie. Płytki pod czapką mocno przylegają do łodygi, u starego grzyba są ciemne. Lekka noga jest długa, do 10 cm i równa, składa się z włókien.

Można odróżnić „dobre” od „złych grzybów” za pomocą następujących cech:

• jadalny grzyb ma łuski na kapeluszu i nodze, ale fałszywy grzyb ich nie ma;
• „Dobry” grzybek ubrany jest w spódnicę z nogawką, „zły” nie.

Grzyb satanistyczny w przebraniu borowika

Wygląda na to masywna noga i gęsty miąższ satanistycznego grzyba porciniJednak jedzenie tak przystojnego mężczyzny jest obarczone ciężkimi zatruciami. Borowik satanistyczny, jak nazywany jest ten gatunek, smakuje całkiem nieźle: nie pachniesz ani nie ma goryczy charakterystycznej dla trujących grzybów.

Niektórzy naukowcy przypisują to nawet warunkowo grzybom jadalnym, jeśli jest poddawane przedłużonemu moczeniu i przedłużonej obróbce cieplnej. Ale nikt nie mówi dokładnie, ile toksyn zawiera gotowane grzyby tego typu, więc lepiej nie ryzykować swojego zdrowia.

Na zewnątrz satanistyczny grzyb jest całkiem piękny: biaława mięsista czapka z gąbczastym żółtym dnem, która z czasem zmienia kolor na czerwony. Kształt nogi jest zbliżony do prawdziwego jadalnego borowika, równie masywny, w kształcie beczki. Pod czapką noga staje się cieńsza i żółknie, reszta jest pomarańczowo-czerwona. Miąższ jest bardzo gęsty, biały, różowawy tylko u nasady nogi. Młode grzyby ładnie pachną, ale stare okazy wydziela obrzydliwy zapach zepsutych warzyw.

Możesz rozróżnić satanistycznie obolałe i jadalne grzyby, przecinając miazgę: w kontakcie z powietrzem najpierw nabiera czerwonego odcienia, a następnie zmienia kolor na niebieski.

Świnie - grzyby wyglądające jak grzyby mleczne

Spory dotyczące jadalności świń zostały zatrzymane na początku lat 90., kiedy wszystkie rodzaje tych grzybów zostały oficjalnie uznane za niebezpieczne dla życia i zdrowia ludzi. Niektórzy grzybiarze do dziś nadal zbierają je na pożywienie, ale nie jest to warte robienia, ponieważ toksyny wieprzowe mogą gromadzić się w organizmie, a objawy zatrucia nie pojawiają się natychmiast.

Zewnętrznie trujące grzyby są podobne do grzybów mlecznych: są małe, z przysadzistymi nogami i mięsistą okrągłą głową o brudnym żółtym lub szaro-brązowym kolorze. Środek czapki jest głęboko wklęsły do ​​wewnątrz, brzegi są faliste. Ciało owocu jest żółtawe w przekroju, ale szybko ciemnieje od powietrza. Świnie rosną w grupach w lasach i na nasadzeniach, szczególnie uwielbiają ścięte przez wiatr drzewa, położone wśród ich kłączy.

Istnieje ponad 30 odmian ucha wieprzowego, jak nazywane są również grzyby. Wszystkie zawierają lektyny i mogą powodować zatrucia, ale cienka świnia jest uznawana za najbardziej niebezpieczną. Czapka młodego, trującego grzyba jest gładka, brudna oliwkowa iz czasem zardzewiała. Krótka łodyga ma kształt walca. Kiedy korpus grzyba jest złamany, słychać wyraźny zapach gnijącego drewna.

Takie świnie są nie mniej niebezpieczne:

1. Olkhovaya. Czapka jest brązowo-żółta z małymi łuskami, krawędzie są lekko owłosione, lejek jest mały. Noga krótka, zwężająca się ku dołowi.
2. Gruby. Aksamitna brązowa czapka jest dość duża i wygląda jak język. Noga jest lekko wełniana, prawie zawsze przymocowana pośrodku, ale bliżej krawędzi czapki. Miąższ jest wodnisty, bezwonny.
3. W kształcie ucha. Mała noga łączy się z twardą czapką w kształcie wachlarza ciemnożółtego z brązowym odcieniem. Rośnie na iglastych pniach i kłodach.

Trujące parasole

Wzdłuż dróg i poboczy obficie rosną smukłe grzyby na wysokich, cienkich nogach z płaskimi, szeroko rozwartymi czapkami przypominającymi parasol. Nazywa się je parasolami. W rzeczywistości, gdy grzyb rośnie, otwiera się i rozszerza. Większość odmian grzybów parasolowych jest jadalna i bardzo smaczna, ale są wśród nich również okazy trujące.

Najbardziej niebezpieczne i powszechne trujące grzyby to następujące parasole:

1. Grzebień. Czerwonawy płaski kapelusz dorosłego grzyba ma niewielkie wybrzuszenie w środku. Cała powierzchnia jest pokryta rzadkimi pomarańczowymi łuskami przypominającymi przegrzebki, a wzdłuż krawędzi znajduje się jasna grzywka. Noga jest pusta, cienka, żółtawa, otoczona młodymi grzybami, ale pierścień szybko się łamie.
2. Kasztan. Wyróżnia się ciemniejszym, prawie brązowym kolorem kapelusza oraz dużą liczbą wyraźnych łusek, także ciemnego koloru.Długa noga z czerwonawym miąższem ma podobny kolor.

Trujące rzędy

Grzyby Ryadovka mają wiele odmian. Są wśród nich zarówno grzyby jadalne i bardzo smaczne, jak i szczerze mówiąc gatunki bez smaku i niejadalne. Są też bardzo niebezpieczne trujące awantury. Niektóre z nich przypominają swoich „nieszkodliwych” kongenerów, które łatwo wprowadzają w błąd niedoświadczonych grzybiarzy. Przed wyjściem do lasu warto poszukać osoby jako partnera. Musi znać wszystkie subtelności branży grzybowej i umieć odróżnić „złe” rzędy od „dobrych”.

Drugie imię ryadovok to talkers.

Wśród jadowitych mówców jednym z najbardziej niebezpiecznych, mogących spowodować śmierć, są następujące wiersze:

1. Białawy (inaczej odbarwiony). Pod względem zawartości toksyn wyprzedza trującego muchomora, w szczególności czerwonego. Rośnie na trawnikach. Młode grzyby mają lekko wypukłą białą czapkę. Z biegiem czasu wyrównuje się, aw starych rzędach obraca się w przeciwnym kierunku. Niska, cienka łodyga i włóknista miazga są koloru białego, który nie ciemnieje po cięciu.
2. Tygrys (aka lampart). Rośnie na glebach wapiennych wśród gatunków iglastych i liściastych. Szara czapka jest zagięta w dół, na całej powierzchni występują obfite, ciemniejsze łuski. Talerze pod kapeluszem są również grube i białe. Noga nieco jaśniejsza, jednokolorowa, bez płatków, zwężona u dołu. Miąższ jest gęsty, lekko żółtawy, wydziela zapach mąki.
3. Spiczasty (inaczej mysz lub ostry jak ogień). Rośnie w lasach iglastych, wyróżnia się obecnością charakterystycznego ostrego wierzchołka i błyszczącą szarą skórką na czapce. Noga jest długa, biała, z żółtym odcieniem wyłaniającym się u nasady (rzadko różowym). Miąższ owocu jest biały, bezwonny, ale o bardzo ostrym smaku. Nie musisz próbować!

Grzyb żółciowy: niejadalny czy trujący?

Większość naukowców klasyfikuje grzyby żółciowe jako niejadalne, ponieważ nawet owady leśne nie mają odwagi posmakować jego gorzkiej miazgi. Jednak inna grupa badaczy jest przekonana, że ​​grzyb ten jest trujący. W przypadku jedzenia gęstej miazgi śmierć nie następuje. Ale zawarte w nim toksyny w dużych ilościach powodują kolosalne uszkodzenia narządów wewnętrznych, w szczególności wątroby.

Grzyb jest nazywany gorczakiem ze względu na jego specyficzny smak.

Wymiary trującego grzyba nie są małe: średnica brązowo-pomarańczowego kapelusza sięga 10 cm, a kremowo-czerwona noga jest bardzo gruba, z ciemniejszym wzorem przypominającym siateczkę w górnej części.

Grzyb żółciowy jest podobny do białego, ale w przeciwieństwie do tego ostatniego, po rozbiciu zawsze zmienia kolor na różowy.

Delikatna, drażliwa bagienna galaretka

W bagnistych obszarach lasu, w zaroślach mchu, można znaleźć małe grzyby na długiej, cienkiej łodydze - chodnik bagienny. Łamaną jasnożółtą nogę z białym pierścieniem u góry można łatwo powalić nawet cienką gałązką. Ponadto grzyb jest trujący i nadal nie można go zjeść. Ciemnożółty kapelusz galleriny jest również delikatny i wodnisty. W młodym wieku wygląda jak dzwonek, ale potem prostuje się, pozostawiając tylko ostre wybrzuszenie w środku.

To nie jest pełna lista grzybów trujących, ponadto istnieje wiele innych gatunków fałszywych, które łatwo pomylić z jadalnymi. Jeśli nie jesteś pewien, który grzyb jest pod twoimi stopami, przejdź obok. Lepiej zrobić dodatkowe koło w lesie lub wrócić do domu z pustym portfelem, niż później cierpieć z powodu poważnego zatrucia. Uważaj, zadbaj o swoje zdrowie i zdrowie bliskich Ci osób!

Film o najbardziej niebezpiecznych grzybach dla ludzi