Skuteczne sposoby zwalczania szkodliwego chwastów dzikiego owsa
Dziki chwast owsiany jest jednym z najbardziej rozpowszechnionych i złośliwych roślin uprawianych na pszenicę i jare. Trudna do wykorzenienia roślina chwastów jest bardzo odporna i przystosowana do każdych warunków środowiskowych. Zewnętrznie dziki owies jest bardzo podobny do swojego „brata” kulturowego, co znacznie utrudnia zwalczanie chwastów. Do jego całkowitego zniszczenia potrzebny jest zestaw skutecznych środków, w tym przestrzeganie zasad techniki rolniczej, stosowanie herbicydów i kompetentna profilaktyka.
Owies chwastowy - cechy i opis
Cechy zewnętrzne dzikiego owsa:
- System korzeniowy jest dobrze rozwinięty, włóknisty. Korzenie chwastów mogą wnikać głęboko w glebę na głębokość 1,3-1,6 m.
- Łodygi chwastów są cienkie i nagie, są znacznie wyższe niż łodygi owsa uprawnego i osiągają 1-1,2 m wysokości.
- Liście są szerokie, liniowe, do 25-30 cm długości, z ząbkowanym miękiszem.
- Nasiona są łączone u nasady „podkowy”, po dojrzewaniu uzyskują intensywny ciemny, prawie czarny odcień.
- Owies wygina się jak kolano, a gdy dojrzewa, przybiera kształt spirali, wirującej wokół własnej osi.
Główną metodą hodowli dzikiego chwastu owsa jest nasiona. Jego kwiatostany to podłużna wiecha, wewnątrz której znajduje się ziarnista z łuskami kwiatowymi. Jedna roślina może wyprodukować do 800 nasion, co wyjaśnia jej niezwykle szybkie rozprzestrzenianie się w uprawach.
Nasiona dzikiego owsa opadają na ziemię stopniowo, przez 3-4 tygodnie. To znacznie komplikuje walkę z chwastem, ponieważ nie możesz się go pozbyć jednym koszeniem - pewna część nasion będzie już w ziemi.
Szkodliwość dzikiego owsa
Szkodliwy chwast na polu pszenicy poważnie uszkadza plony. Szczególnie poważne szkody powstają, gdy liczba chwastów przekracza 13-15 na metr kwadratowy pola.
Szkodliwość dzikiego owsa:
- Dziki owies zubaża glebę, osłabiając jej żyzność i obniżając produktywność uprawianych roślin. Roślina ta wchłania 1,5-2 razy więcej wilgoci niż wiosenny chleb, co prowadzi nie tylko do zatykania, ale także do zubożenia gleby.
- Ponadto często staje się rezerwatem różnych chorób zbóż i upraw jarych. Dziki owies przyciąga nicienie, wciornastki, muchy i inne szkodniki, które niszczą pola.
- Spożycie nasion dzikiego owsa w zbożach spożywczych obniża jego jakość i wartość rynkową. Mąka z takich ziaren ma ciemny kolor i nieprzyjemny smak.
Po tym, jak liczba chwastów osiągnie 40-50 na 1 mkw. m. plon zmniejsza się o 25-30%.
Pogarsza się jakość jęczmienia, pszenicy i innych upraw, a stosowanie tego zboża jako mieszanek paszowych może prowadzić do chorób bydła.
Środki zwalczania chwastów
Przed podjęciem działań w celu zwalczania pospolitego dzikiego owsa należy ustalić przyczynę jego pojawienia się na polu, w przeciwnym razie nie można pozbyć się chwastów.
Główne powody rozprzestrzeniania się dzikiego owsa:
- wieloletnia uprawa tej samej rośliny;
- niezgodność zasady płodozmianu;
- nieprzestrzeganie ogniw przeciwosiowych (proso - burak cukrowy - pszenica ozima);
- siew roślin ozimych po posadzeniu z późnymi zbiorami;
- niedobór czystej pary;
- obecność dużej liczby nasion chwastów w glebie;
- błędy w przetwarzaniu i oraniu gleby;
- niewystarczające trierting podczas przygotowywania nasion.
Do zwalczania chwastów stosuje się skuteczne i sprawdzone metody agronomiczno-chemiczne, które nie tylko pomagają pozbyć się dzikiego owsa, ale także zapobiegają jego ponownemu pojawieniu się.
Stosowanie herbicydów
Stosowanie herbicydów uważane jest za najskuteczniejszy sposób zwalczania dzikiego owsa, ponieważ pozwala pozbyć się chwastów nawet przy ekstensywnej inwazji upraw.
Skuteczne herbicydy:
- Eraser Extra - leczenie lekiem przeprowadza się na początkowych etapach rozwoju rośliny chwastów.
- Avantix Extra to skuteczny herbicyd przeciwko dzikiemu owsowi, stosowany do zaprawiania upraw we wczesnych stadiach rozwoju chwastów.
- Clodinafop-propargyl jest powschodowym środkiem chwastobójczym, który niszczy nie tylko dziki owies, ale także szczecinę i proso z kurczaka.
- Pinoxaden - skutecznie zwalcza chwasty w początkowej fazie sezonu wegetacyjnego.
- Do opryskiwania nasadzeń wczesną wiosną stosuje się doping.
Jeśli pole jest mocno zarażone dzikim owsem, konieczne jest zastosowanie silnych preparatów chemicznych na bazie glifosatu. Zużycie takich herbicydów wynosi do 1,3-1,5 litra na hektar.
Metody agrotechniczne
Najłatwiejszym i najtańszym agrotechnicznym sposobem zwalczania dzikiego owsa jest jego koszenie. Ale trzeba kosić chwast tylko przed uformowaniem się wiech; po odpadnięciu nasion jego koszenie staje się bezużyteczne. Ta metoda jest odpowiednia tylko dla niewielkiej ilości chwastów i jest bardzo pracochłonna na dużych polach rolnych.
Skuteczne agrotechniczne sposoby zwalczania dzikiego owsa:
- Przestrzeganie prawidłowego pięciopolowego płodozmianu i uprawa roślin, których nasadzenia nie przyczyniają się do rozmnażania się szkodliwego chwastu.
- Ścisłe przestrzeganie zasad przechowywania i przygotowania nawozów, zwłaszcza organicznego nawożenia upraw.
- Przygotowanie nasion za pomocą sortowników dzikiego owsa z komórkami o różnych średnicach.
- Dokładne czyszczenie maszyn i całego sprzętu używanego do obróbki roślin.
- Stosowanie metody prowokacyjnej do zabijania sadzonek chwastów przed siewem. Istota metody polega na zamknięciu wilgoci i wprowadzeniu nawożenia mineralnego - w efekcie dziki owies pojawia się jako pierwszy i zostaje wyrwany z przedsiewnej uprawy.
Dziki owies to złośliwy chwast, który pojawia się na polach zbożowych i jarych. Zmniejsza ich produktywność, przyczynia się do zubożenia gleby, rozwoju chorób i pojawienia się owadów. Aby zniszczyć dziki owies, konieczne jest zastosowanie zintegrowanego podejścia, które łączy środki agrotechniczne ze skutecznymi preparatami chwastobójczymi.