Co to jest mięta i gdzie rośnie?
Starożytna grecka legenda głosi, że mięta to piękna nimfa Mięta zamieniona w roślinę. Bogini Persefona, dowiedziawszy się, że jej mąż Hades lubi młodą piękność, rzuciła zaklęcie na nimfę. Od tego czasu mięta pojawiła się na Krecie i w innych rejonach Morza Śródziemnego.
Gdzie dziś rośnie mięta? Niestety to tylko piękna bajka, inaczej świat miałby taką różnorodność pachnących, korzenno-aromatycznych, a nawet leczniczych roślin, połączonych wspólną nazwą - mięta. Obecnie odkryto ponad 25 gatunków należących do rodziny Jasnotkowów, które mają pewne wspólne cechy, ale także istotne różnice. Jaka jest mięta, która rośnie w różnych częściach świata?
Jeśli robimy ogólny opis dla większości gatunków, to mięta to zioło o prostych lub wylegających łodygach, w zależności od gatunku, od 20 do 150 centymetrów. Mieć Mennica liście owalne, jajowate lub wydłużone o długości około 4-8 cm, często owłosione, podobnie jak łodygi. Ponadto miętę wyróżnia specjalny kształt kwiatu, który dał drugie imię całej rodzinie - Lipocyty.
Z ogólnej liczby istniejących gatunków nie więcej niż jedna trzecia jest aktywnie uprawiana, ale pachnące, a nawet rośliny ozdobne, które są jej bardzo odległymi krewnymi, są czasami uważane za miętę.
Przeczytaj także:jak i gdzie rosną pistacje
Mięta łąkowa
Olej uzyskany z hodowli zawiera od 60 do 92% mentolu. Mimo to smak mięty łąkowej jest łagodny, co umożliwia wykorzystanie liści i wierzchołków pędów do celów kulinarnych i leczniczych. Pędy tego wieloletniego gatunku dorastają do 80 cm wysokości. Kłącza, podobnie jak rośliny spokrewnione, pełzające, potężne. Kwiaty są różowawe lub liliowe, małe, zebrane na fałszywych okółkach znajdujących się wzdłuż łodygi. Okres kwitnienia mięty łąkowej rozpoczyna się w czerwcu, a kończy dopiero w październiku.
Mięta ogrodowa: zdjęcie i opis gatunku
Mięta ogrodowa lub Mentha spicata to wieloletnie zioło, które nie ma tak jaskrawego smaku jak mięta pieprzowa, ale nie ma sobie równych pod względem masy w europejskich nasadzeniach. W naturze gatunek ten można znaleźć na południowym zachodzie i południu Rosji, gdzie mięta rośnie w wilgotnych, zacienionych obszarach.
Ta odmiana mięty ma roczną czworościenną łodygę, osiągającą długość około metra, na której znajdują się podłużne, jajowate liście ze spiczastymi końcami. Jak widać na zdjęciu mięty ogrodowej, górna część liścia jest całkowicie gładka, najmniejsze włoski to tylko żyłki na grzbiecie. Wysokość rośliny nie przekracza 45 cm, ale krzew dorasta do 90 cm. Małe fioletowe kwiaty mięty ogrodowej, jak na zdjęciu, pojawiają się w lipcu i blakną dopiero pod koniec lata.
Do celów kulinarnych stosuje się suche i świeże liście mięty o wyraźnym aromacie i bezpośrednim, lekko ostrym smaku.
Kędzierzawa mięta
Mięta kędzierzawa, mięta kręcona lub Mentha spicata crispa to rodzaj mięty ogrodowej o specyficznym kształcie liści. Chociaż w naturze tę atrakcyjną roślinę można było znaleźć tylko w niektórych regionach Azji, południowej Europy i północnej Afryki, mięta kędzierzawa szybko przeniosła się do regionów o klimacie umiarkowanym i jest uprawiana nie tylko w krajach europejskich i Rosji, ale także na Kontynent północnoamerykański.
Wysokość byliny wynosi od 30 do 100 cm, łodygi są mocne, wyprostowane, osadzone ze zmiażdżonymi, postrzępionymi krawędziami, jasnozielonymi liśćmi. Kwiaty mięty kręconej niewiele różnią się od kwiatów blisko spokrewnionych gatunków, mają jasnoróżowy lub biały kolor i są zebrane w kuliste kwiatostany.
Mięta marokańska
Marokańska mięta lub Mentha spicata crispa Maroccan to nic innego jak kędzierzawa mięta. Specjalna nazwa jest pochodzenia francuskiego i odnosi się do czasów, gdy Maroko, wraz z innymi prowincjami Afryki Północnej, było kolonią francuską. Przyprawy, owoce i rośliny przywiezione z tego kraju wydawały się Europejczykom dziwne.
Natomiast mięta marokańska, uprawiana w cieplejszym klimacie niż w Starym Świecie, zawierała więcej olejków eterycznych i mentolu, poza tym miała niezwykłe faliste liście, dzięki czemu zyskała swoją nazwę.
Mięta jabłkowa
Mentha rotundifolia czyli mięta okrągłolistna nazywana jest egipską, złotą i cukierniczą. Często międzygatunkowa hybryda mięty długolistnej i pachnącej nazywana jest miętą jabłkową. Początkowo gatunek pochodzi z Azji Mniejszej lub Afryki Północnej.
A na środkowym pasie i na południu Europy, w krajach Kaukazu i Rosji, gdzie mięta rośnie jako roślina ogrodowa, roślina jest doceniana za przyjemny, orzeźwiający smak, delikatny aromat.
Do celów kulinarnych wykorzystuje się nie tylko młode liście, ale także całą zieloną część rośliny. Oprócz zwykłych form mięty jabłkowej z zielonymi liśćmi, dziś hodowano różnorodne odmiany, łączące w sobie dekoracyjność i pikantność. Obie odmiany mięty jabłoniowej tworzą krzewy zielne o wysokości od 50 do 70 cm, pokryte charakterystycznymi dla gatunku okrągłymi lub szerokimi, jajowatymi liśćmi, na których widoczny jest gruby stos.
Czekolada miętowa
Coraz popularniejsza mięta czekoladowa lub Mentha piperita citrata Chocolate to mięta pieprzowa, która łączy w sobie zapach mentolu z lekkimi nutami cytrusowymi i czekoladowymi.
Wrażenie, że mięta naprawdę ma coś wspólnego z ulubionym przez wielu przysmakiem, potwierdza kolor rośliny, która zawiera bardzo dużo antocyjanów.
Pachnąca mięta
Powszechna w basenie Morza Śródziemnego i Azji Mniejszej, a także w wielu krajach europejskich, pachnąca mięta lub Mentha suaveolens to wieloletnia pachnąca roślina, która jest używana w kuchni i medycynie. W naturze roślina preferuje słoneczne, ale nie suche brzegi.
W krajach, gdzie rośnie mięta tego gatunku, osiąga wysokość od 30 do 100 cm Pędy wyprostowane, owłosione, pokryte sercowatymi, średniej wielkości zielonymi liśćmi. Blaszki liściowe są ściśnięte, z małymi ząbkami wzdłuż krawędzi. Kwitnie pachnąca mięta, tworząc gęste kwiatostany w kształcie stożka, składające się z małych białych kwiatów.
Mennica japońska: opis gatunku i zdjęcie
Mało znana Europejczykom i pokazana na zdjęciu mięta japońska lub Mentha japonica to wieloletnia roślina występująca tylko na dwóch wyspach archipelagu japońskiego, Hokkaido i Honsiu.
Miejsca, w których rośnie japońska mięta, to głównie lasy bagienne lub wilgotne. Wysokość rośliny, rzadka nawet w kraju Wschodzącego Słońca, nie przekracza 40 cm, łodygi są wyprostowane lub pełzające, liście są małe, osiągają zaledwie 2 cm długości. Małe kwiaty o białym lub jasnofioletowym odcieniu zbierane są w rzadkich kwiatostanach. Na zdjęciu okres kwitnienia japońskiej mięty rozpoczyna się w sierpniu i trwa do połowy jesieni.
Podobnie jak inne gatunki z rodziny, roślina ta zawiera olejki eteryczne i służy do produkcji kosmetyków, a także jako przyprawa i przyprawa smakowa.
Mięta leśna: opis i zdjęcie
W naszym kraju mięta leśna lub amulety nazywane są rośliną należącą do rodziny Yasnotkov, ale która jest tylko dalekim krewnym znanej mięty. Jest to pospolite oregano lub Origanum vulgare. W Europie, a zwłaszcza w regionie śródziemnomorskim, mięta leśna pokazana na zdjęciu znana jest jako oregano.
W Rosji, gdzie oregano lub mięta leśna rośnie dziko prawie w całym kraju, kultura ta jest używana jako kultura lecznicza. W środkowej strefie części europejskiej i na Syberii oregano można spotkać na łąk zalewowych i polanach, w lasach dębowych i na obrzeżach lasów iglastych.
We Francji, Włoszech i USA dzikie oregano lub oregano są cenione jako przyprawa do dań warzywnych i mięsnych, wypieków i marynat. Dlatego w tych regionach aktywnie uprawiana jest wieloletnia roślina zielna. Łodygi mięty leśnej zaczynają się rozgałęziać nawet powyżej poziomu gleby, osiągając wysokość 30 - 70 cm.Owalne, podłużne liście oregano są ciemne na wierzchu i wyraźnie jaśniejsze na grzbiecie. Kwiatostany nie są okółkowane ani nadgarstkowe, jak mięta, ale corymbose, składające się z różowawych lub jasnofioletowych małych kwiatów.
Mięta meksykańska
Mięta meksykańska, z której większość rośnie na kontynencie północnoamerykańskim, zaliczana jest do mięty ogrodowej w jednej rodzinie, a nawet grupie, ale ma inną nazwę. Botanicy i ogrodnicy, roślina ta jest lepiej znana jako lofant, poligranch lub Agastache scrophulariifolia.
Jest to spektakularna bylina, która tworzy krzewy do półtora metra wysokości i ma dość silny aromat, który dał początek nazwie rośliny miętą meksykańską.
Lofant jest uprawiany w regionach Rosji jako atrakcyjna roślina ozdobna, doskonała roślina miododajna i roślina lecznicza. To prawda, że aby mięta meksykańska w europejskiej części środkowej strefy, na zachodniej Syberii i na Uralu przetrwała zimę, kultura potrzebuje schronienia i gwarancji, że wiosną korzenie rośliny nie trafią do woda.
W jednym miejscu wielokolorowy dobrze rośnie do 6 lat. Obecnie wiele odmian zostało wyhodowanych z kwiatami o różnych odcieniach, od liliowego i ciemnoniebieskiego do pomarańczowego i malinowego.
Domowa mięta: zdjęcie i opis gatunku
Jeśli mięta meksykańska lub oregano, które nie są spokrewnione z najbliższymi krewnymi znanych odmian ogrodowych, są nadal używane jako roślina lecznicza i korzenna, to mięta domowa należąca do rodzaju Plectranthus jest wyłącznie uprawą ozdobną.
Wiele roślin pochodzących z tropikalnych stref Azji, Afryki, Australii i Ameryki Południowej rości sobie prawo do miana domowej mięty.
Plectrantus to byliny, z których niektóre znalazły miejsce w domach jako rośliny domowe, a niektóre są uprawiane jako ozdobne rośliny ogrodowe. Ponadto wśród roślin zielnych występują również wysokie krzewy.
Plectranthus fruticosus lub krzew plectrantus dorastający do metra wysokości jest jednym z gatunków podobnych do mięty. Krzew składa się z powierzchownych, pełzających korzeni, owłosionych, rozgałęzionych pędów, posadzonych zaostrzonymi liśćmi w kształcie serca o długości 10 cm. Na liściach widoczne są zaokrąglone zęby.
W domu mięta, jak na zdjęciu, liliowo pachnące kwiaty, połączone w luźne kwiatostany na szczytach pędów.
Coleus lub pokrzywa o jasnych, różnorodnych liściach odnosi się również do tego samego gatunku, co na zdjęciu, mięta domowa.
Inny krzew, który osiąga rekordową dla gatunku wysokość 2,5 metra, nazywa się Plectranthus ecklonii. W Afryce Południowej, gdzie ta egzotyczna odmiana rośnie miętę, roślina preferuje obszary oświetlone lub półcieniowe. Krzew rośnie dość wolno, kwitnie corocznie, dając na końcach pędów bujne, luźne kwiatostany w kolorze niebieskim, liliowym lub białym. Taki plectrantus można rozmnażać przez nakładanie warstw lub sadzonki. W Rosji schronienie na zimę i przycinanie pędów są obowiązkowe, aby wzrost dobrze dojrzał na zimno.
Plectrantus z gatunku Plectranthus oertendahlii jest raczej małą rośliną doniczkową, której pędy nie przekraczają 50 cm wzrostu i wyglądają jak pełzanie. Pokazane na zdjęciu liście mięty domowej mają zaokrąglony jajowaty kształt i nietypowy kolor. Ogólny ton liści jest ciemnozielony, a żyłki są zauważalnie jaśniejsze. Kwiaty tej kultury są białe lub z ledwo widocznym fioletowym odcieniem, małe, zebrane w luźne kwiatostany wierzchołkowe.
Plectranthus verticillatus lub Plectranthus verticulata ma gładkie, jajowate liście o jasnozielonym kolorze. W tym przypadku łodygi, a nawet łodygi liści są fioletowe lub fioletowe. Kwitnieniu towarzyszy pojawienie się białych kwiatów, ozdobionych bordowymi lub liliowymi plamkami wewnątrz korony.
Jednym z najbardziej przypominających miętę gatunków Plectranthus jest Plectranthus madagascariensis. Niewielki, dochodzący do 1 m wysokości krzew o pędach pełzających lub pełzających jest uprawiany jako kultura ampeliczna i dobrze zakorzenia się w ogrodach europejskiej części kraju.
Plectranthus Hybrid "Mona Lavender" to niezwykle piękna forma hybrydowa. Jak widać na zdjęciu, mięta domowa tego gatunku ma wyprostowane pędy, tworzące zwarty krzew o wysokości do 50 cm, liście mają postrzępione nacięcia wzdłuż krawędzi. Kwitnie obficie, bardzo atrakcyjnie. Oddzielne kwiaty, jak lawenda, piękny liliowy odcień. Liście o długości do 5 cm mają ciemnozielony lub nawet fioletowy kolor, który występuje częściej na młodych liściach.