Cechy rozwoju ospy prawdziwej z pokonaniem owiec i kóz
Ospa owiec i kóz jest zakaźną chorobą zakaźną charakteryzującą się gorączką i grudkowo-krostkową wysypką na skórze i błonach śluzowych. Ospa owiec i kóz jest chorobą wysoce zaraźliwą i powoduje znaczne szkody gospodarcze. Dzięki szczepieniom profilaktycznym choroba u ludzi została zlikwidowana, a choroba utrzymuje się u owiec i kóz.
Etiologia choroby
Ospa owiec i kóz jest jedną z pierwszych na liście zakaźnych chorób zakaźnych zwierząt pod względem naturalnej ogniskowej. Obszar dystrybucji ospy owiec i kóz obejmuje kraje Azji, Afryki i Europy.
Tak zwany naturalny wirus ospy prawdziwej jest chorobotwórczy tylko dla określonego rodzaju zwierząt, których warunki, ich pełnoprawne żywienie, znacząco wpływają na przebieg choroby.
Owce są zarażone specyficznym wirusem, a kozy są chorobotwórcze dla ich gatunku.
Specyfika wirusa ospy prawdziwej jest uważana za cechę choroby. Ta funkcja pozwala ograniczyć rozprzestrzenianie się choroby w obrębie jednego określonego gatunku zwierząt. Epizootia ospy u owiec i kóz może wystąpić niezależnie od pory roku. Najtrudniejsze są rasy owiec o cienkiej wełnie, ich młodego bydła.
Z wyjątkiem ras grubych Romanovskayazachorują w łagodnej postaci, a choroba zostanie wykryta w późniejszym terminie.
Warunki klimatyczne determinują przebieg choroby. W ciepłe dni choroba rozwija się łatwiej; niskie temperatury pogarszają jej nasilenie. Światło słoneczne przyczynia się do wczesnego ustąpienia procesu rumieniowo-krostkowego.
W przypadku wykrycia choroby należy poprawić warunki życia i dietę zwierząt gospodarskich.
Na ospę kóz najbardziej podatni są przedstawiciele ras mlecznych i ras drobnej wełny. W krótkim czasie choroba dotyka dużą liczbę zwierząt gospodarskich. Ale zmiany chorobowe ospy są zatrzymywane w granicach osobników z tego samego stada.
Naturalne skupienie staje się nieruchome.
Mechanizm rozwoju choroby
Wirus ospy jest przenoszony ze zwierzęcia chorego na zdrowe poprzez wypływy z nosa i jamy ustnej, wydalane z kałem, śliną. Zawarte w produktach pielęgnacyjnych i oborniku. Podczas regeneracji uszkodzonej skóry i błon śluzowych, odpadające strupy ospy są stałym patogennym źródłem patogenu.
Sposób przenoszenia ospy owiec i kóz można prześledzić, badając sposoby przenoszenia wirusa.
Klasyfikacja dróg przenoszenia wirusa:
- kontakt;
- przez przewód żołądkowo-jelitowy;
- samolotowy;
- łożysko;
- przenośne;
Sposób przenoszenia określi dalszy rozwój choroby.
Drogą przenoszenia zakażenia jest przenoszenie wirusa przez owady wysysające krew. W rzadkich przypadkach przenosi się siarkę (z mlekiem) lub domacicznie (przez łożysko).
Dwa ostatnie sposoby przenoszenia ospy owiec i kóz nie odgrywają dużej roli w rozprzestrzenianiu się choroby.
Szybka transmisja patogenu jest możliwa przy jednoczesnym utrzymaniu zakażonych i zdrowych zwierząt.Ten typ transmisji jest najbardziej powszechny. Zaraźliwość z nim wynosi 70-80% między innymi sposobami przenoszenia wirusa.
Wraz z przenoszeniem ospy owiec i kóz przez unoszące się w powietrzu kropelki (układ oddechowy) dochodzi do zjawiska septycznego, a choroba przechodzi w uogólnionej postaci.
Jeśli podejrzewasz chorobę, natychmiast wykonaj sekcję zdrowych i zakażonych zwierząt.
Objawy
Wirus ospy owiec i kóz powoduje powstawanie wysypki ospy na skórze i błonach śluzowych. Proces ospy charakteryzuje się etapami rozwoju. Istnieją etapy:
- różyczka;
- grudki;
- pęcherzyki;
- krosty;
- Skorupa;
Podczas badania obrazu klinicznego należy zwrócić uwagę na utratę trzeciego i czwartego etapu. Charakterystyczną cechą manifestacji objawów u owiec i kóz z ospą jest przejście grudek bezpośrednio w strup (strup).
Zakażenie ospą u małych przeżuwaczy jest łagodne. Choroba dotyczy skóry wymienia, au młodych kóz - błony śluzowej nosa i jamy ustnej.
Istnieją formy choroby:
- nieudany
- drenaż
- krwotoczny.
Aby zdiagnozować ospę prawdziwą, wyniki badania klinicznego są wystarczające, biorąc pod uwagę sytuację zakaźną w regionie.
Diagnostyka różnicowa (porównawcza) zakłada wykluczenie świerzbu i strupów, wyprysku niezakaźnego u owiec. W przypadku kóz wyklucza się pryszczycę i ektymę pochodzenia zakaźnego.
Prawidłowo zdiagnozowana diagnoza pozwoli ci podjąć odpowiednie kroki, aby powstrzymać ognisko infekcji.
Leczenie
Nie ma konkretnych metod terapii. Chore owce i kozy przeniesione do oddzielnych pokoi. Powinny być suche i ciepłe. Są karmione lekkim pożywnym pokarmem. Do wody pitnej dodaje się trochę jodku potasu. Aby uniknąć rozwoju wtórnej mikroflory, stosuje się leki przeciwbakteryjne. Przeniesienie choroby przyczynia się do uzyskania aktywnej odporności na całe życie.
Działania zapobiegawcze
Zapobieganie powinno obejmować organizację i przeprowadzanie rutynowych szczepień ochronnych owiec i kóz w celu wytworzenia biernej odporności swoistej.
Aby zapobiec ospie owiec i kóz, konieczne jest systematyczne przeprowadzanie środków weterynaryjnych i sanitarnych. W przypadku wykrycia ospy prawdziwej należy wprowadzić system kwarantanny dla nowych zwierząt, które przybyły.
Naruszenie systemu kwarantanny powoduje pojawienie się nowych naturalnych ognisk infekcji wirusowej.
Miejsca, w których trzymane są chore zwierzęta są regularnie dezynfekowane roztworem wybielacza zawierającym co najmniej 5% aktywnego chloru lub zasady sodowej. Aby zapobiec rozprzestrzenianiu się zakażenia ospą prawdziwą, materiał patologiczny (tusze małych przeżuwaczy) unieszkodliwia się przez spalanie.
Użycie wełny, skóry w przypadku śmierci owiec i kóz do celów przemysłowych jest zabronione!
Po pasteryzacji mleko jest używane bez ograniczeń.
Błyskawicznemu rozprzestrzenianiu się ospy u owiec i kóz sprzyja dokładność utrzymywania i zakłócenia w diecie. Terminowe wdrożenie środków kwarantanny umożliwia jak najszybsze wyleczenie stada z epizootii ospy prawdziwej.