Porównujemy dobroczynne właściwości trawy krzewiastej i jej zagrożenie dla zdrowia człowieka

Przydatne właściwości trawy krzewiastej są mało znane, ale wielu zna ją jako jedną z najbardziej interesujących i tajemniczych roślin rosnących na naszych szerokościach geograficznych. Uwalniając ogromną ilość olejków eterycznych, nasyca powietrze wokół siebie tak bardzo, że eter natychmiast rozjaśnia się, gdy zbliża się do kwiatu zapalonej zapałki. Po spaleniu olejków eterycznych roślina pozostaje nienaruszona przez płomień, stąd nazwa - płonący krzew.

Opis krzewu wypalającego trawę

Płonąca trawa krzewiasta to trująca roślina szeroko rozpowszechniona na Półwyspie Krymskim, Kaukazie, w Azji, w wielu krajach Europy i Federacji Rosyjskiej. Na naszych szerokościach geograficznych coraz częściej spotykane są jego kulturowe, mniej trujące odmiany, zdobiące prywatne działki i obszary parków miejskich.

Roślina z rodziny Rutowów to wieloletni krzew zielny o niskim rozgałęzieniu, który w pierwszym roku wegetacji osiąga wysokość metra:

1. Pozostawia. Łodyga - jasnozielona, ​​nieparzystopierzasta, podobna do liści jesionu, co nadało roślinie inną nazwę - jesion. Dolne liście są solidne.
2. Gałęzie. Prosty, długi, lekko owłosiony.
3. System korzeniowy. Dobrze rozwinięty, wystarczająco mocny.
4. Kwiaty trawy płonącego krzewu. Mają formę pięciopłatkowych dzwonków o średnicy do 2,5 cm, zebranych w pędzelku. Kolor kwiatostanów można zmieniać, od różowawo-białego do fioletowego. Najpopularniejsze formy ogrodowe są różowe lub ciemnoczerwone. Kwiatostany do 20 cm długości, wdzięczne i duże. Na płatkach o spiczastym kształcie wyróżniają się jasne żyły. Pręciki kwiatu są często jasnozielone, ale są też żółte. Jesiony kwitną od czerwca do lipca.
5. Owoce krzewów. Reprezentują skrzynkę z pięcioma zagnieżdżonymi nasionami. Dojrzewając w sierpniu, otwiera się w kształcie regularnej gwiazdy.

Skład chemiczny

Skład jesionu nie został wystarczająco zbadany, ale wiadomo, że roślina należy do trujących. Jego dzika forma jest szczególnie niebezpieczna. Krzew zawiera anetol i metlhavikol, które nadają kwiatom silny aromat przypominający zapach skórki pomarańczy.

Bush zawiera:

• alkaloidy;
• diktamolaktony;
• saponiny;
• bergaptens;
• antocyjany;
• flawonoglikozydy.

Korzenie zawierają dużą ilość kwasów tłuszczowych i sitosteroli.

Części nadziemne rośliny wydzielają około 0,5% olejków eterycznych, które powstają w postaci małych bąbelków znajdujących się na jej liściach i łodygach. Dotykanie części rośliny przy słonecznej, spokojnej pogodzie, kiedy olejki eteryczne są uwalniane w szczególnie dużych ilościach, prowadzi do silnych swędzących oparzeń. Warto zauważyć, że oparzenie nie pojawia się na skórze od razu, a dopiero po 20-26 godzinach i towarzyszy mu pojawienie się pęcherzy, które później zamieniają się w owrzodzenia. Klęsce skóry towarzyszy gorączka i silne osłabienie.

Nie możesz wąchać kwiatów krzewu. Silny zapach cytrusów może powodować silne bóle i zawroty głowy.

Przy pochmurnej pogodzie jesion nie stanowi zagrożenia dla zdrowia.

Przydatne właściwości trawy krzewiastej (jesion)

Pomimo tego, że jesion nie znalazł zastosowania w oficjalnej medycynie, wśród ludzi istnieje wiele przepisów opartych na takich leczniczych właściwościach ziela:

• moczopędny;
• środki uspokajające;
• ściągające;
• diuretyki;
• przeciw robakom;
• dezynfekcja;
• bakteriobójcze;
• przeciwgorączkowy;
• przeciwzapalny.

Jednocześnie należy pamiętać, że kategorycznie niemożliwe jest samodzielne użycie trawy krzewiastej w celu wyeliminowania problemów zdrowotnych. Najmniejszy błąd w dawkowaniu i niewłaściwe użycie może prowadzić do katastrofalnych konsekwencji.

W czym pomaga płonący krzew

Do przygotowania środków w medycynie ludowej wykorzystuje wszystkie części rośliny: korzeń, liście, kwiaty, korę i nasiona.

Wszystkie części płonącej rośliny są bardzo trujące, dlatego należy go stosować do leczenia tylko pod nadzorem lekarza.

W medycynie ludowej popiół był stosowany w leczeniu takich chorób:

1. Nerki i kamica moczowa. Odwary z krzewu pomagają poprawić filtrację krwi w nerkach, pomagają usunąć piasek z narządów wewnętrznych. Do przygotowania wywarów leczniczych i naparów używa się korzenia i nasion rośliny.
2. Choroby układu moczowego. Przepisy ludowe na bazie jesionu pomagają złagodzić stany zapalne w kompleksowym leczeniu zapalenia nerek, zapalenia pęcherza moczowego, zapalenia cewki moczowej, zapalenia pyłu.
3. Dysfunkcja narządów płciowych. Zastosowanie wywaru z korzenia płonącego krzewu wspomaga krążenie krwi w miednicy małej, z której dochodzi do miesiączki, gdy jest opóźniona.
4. Choroby przewodu pokarmowego. Popiół ze względu na swoją cierpkość pomaga powstrzymać biegunkę i wzdęcia.
5. Nieżyt żołądka. Odwar z ziela płonącego krzewu eliminuje stany zapalne błony śluzowej żołądka i normalizuje proces trawienia pokarmu.
6. Nadciśnienie. 10% nalewka z korzenia krzewu pomaga poprawić stan pacjenta, którą należy spożywać 30 kropli trzy razy dziennie.
7. Reumatyzm i rwa kulszowa. Napar z liści i kwiatów stosuje się jako zewnętrzny wodny ekstrakt, wcierając go w dotknięte obszary ciała.
8. Łysina. Zewnętrzne zastosowanie wywaru z ziela zapobiega wypadaniu brwi, łysieniu całkowitym lub zagnieżdżonym.
9. Egzema, zapalenie skóry, świerzb i pokrzywka. Leczony przez miejscowe stosowanie wodnego ekstraktu z ziela.
10. Bezsenność i przepracowanie. Wywar z jesionu, przygotowany w specjalnych proporcjach, w odpowiedniej dawce, działa uspokajająco, łagodzi napięcie nerwowe i znużenie.

Płonący krzew pomaga również pozbyć się robaków, dla których przygotowuje się napar z korzeni, łagodząc wzdęcia i usuwając pasożyty z organizmu.

Konieczne jest przyjmowanie funduszy z krzakiem ze szczególną ostrożnością, ponieważ bergapten jest obecny w jego składzie, co powoduje wrażliwość na światło.

Napar z nasion popiołu stosowany jest jako kosmetyk i skutecznie leczy impotencję.

Przepisy tradycyjnej medycyny

Lecznicze właściwości popiołu ziołowego są powszechnie stosowane w leczeniu wielu dolegliwości tylko przy ścisłym przestrzeganiu dawkowania.

Kompozycja nr 1. Stosowana jest w leczeniu chorób kobiecych: mięśniaków macicy, nadżerek szyjki macicy, mastopatii.

50 g korzenia płonącego krzewu kruszy się i wlewa do 500 g wódki. Dobrze wymieszaj i nalegaj na dwa tygodnie. Weź nalewkę trzy razy dziennie. Łyżeczkę produktu rozcieńcza się w 100 g wody i wypija. Przebieg leczenia nie powinien przekraczać 30 dni. Po miesięcznej przerwie kurs powtarza się.

Kompozycja nr 2. Do leczenia impotencji.

Używane są nasiona roślin. 50 szt. wlej 500 g wódki i pozostaw na 2 tygodnie. Weź łyżkę stołową trzy razy dziennie.

Kompozycja nr 3. Na zapalenie pęcherza, żółtaczkę.

3 g kory korzenia jesionu miesza się z 3 g wiciokrzewu i 3 g lukrecji. Wlej wodę i gotuj przez 10-15 minut. Weź łyżeczkę dwa razy dziennie.

Zasady zbioru trawy

Podczas zbierania surowców leczniczych należy pamiętać o środkach ostrożności:

1. Aby uniknąć poparzeń, należy używać bawełnianych rękawiczek i nie dopuszczać do kontaktu rośliny z niezabezpieczonymi obszarami skóry.
2. Najlepiej zbierać w pochmurne, wietrzne dni, kiedy roślina produkuje minimalną ilość olejków eterycznych.

Aby wydobyć z maksymalnej ilości użytecznych właściwości trawy krzewiastej, roślina jest zbierana w różnym czasie:

1. Liście i kwiaty jesionu zbierane są w czerwcu-lipcu, zbierane w pęczki i suszone w formie zawieszonej w zacienionym miejscu.
2. Największą moc leczniczą korzenie mają jesienią i wiosną. Zebrany surowiec rozłupuje się i suszy w dobrze wentylowanym, suchym miejscu.
3. Nasiona jesionu zbiera się w sierpniu, kiedy strąki nasion wysychają i łatwo się otwierają.

Przydatne właściwości ziół leczniczych - wideo