Parakeratoza u świń z punktu widzenia specjalistów

Choroby skóry wywołane niedoborem cynku prowadzą do bezpłodności u dorosłych lub wysokiej śmiertelności wewnątrzmacicznej. U świń parakeratoza występuje najczęściej przy zaburzeniach metabolicznych. Często jest to konsekwencja karmienia zwierząt wyłącznie mieszankami paszowymi (zwłaszcza suchymi), kukurydzą lub białkami roślinnymi. Chorobę odnotowuje się w krajach bałtyckich, Białorusi, Ukrainie, Estonii, Ałtaju, regionie Wołgi i północno-zachodnich regionach Rosji.

Diagnozowanie parakeratozy u świń

Symptomatologia choroby w każdym indywidualnym przypadku objawia się na różne sposoby. Zwykle ssaki charakteryzują się znacznym opóźnieniem we wzroście i rozwoju. Ponadto apetyt gwałtownie spada i pojawia się silne pragnienie. Wyczerpaniu towarzyszy pogorszenie stanu ogólnego, a także nadmierne pobudzenie. Rozpoczyna się częściowa utrata włosów

Pierwsze oznaki niedoboru cynku u prosiąt to pojawienie się zaczerwienienia w okolicy:

• głowa (nos, uszy, oczy, szyja);
• krocze;
• z powrotem;
• otrzewna;
• zewnętrzna powierzchnia kończyn.

W miarę postępu choroby czerwona wysypka przybiera czarno-brązowy odcień. Takie obszary skóry stają się szorstkie i pogrubione. Z biegiem czasu górny naskórek stopniowo się oddziela. Pod tą łuskowatą skórką często pojawiają się pęknięcia. Kiedy dostaną się do nich różnego rodzaju infekcje, mogą rozwinąć się objawy piodermii. Choć parakeratoza u zwierząt uważana jest za chorobę bardzo groźną, to jednak warto pamiętać, że nadmiar cynku prowadzi do zaburzeń metabolicznych i zatruć (biegunka, wymioty, kolka) osobników.

Wysoka zawartość wapnia w diecie zwierząt to żyzny grunt dla rozwoju niedoboru cynku.

Najważniejsze jest postawienie prawidłowej diagnozy.

Często na tę chorobę cierpią odsadzone prosięta i loszki, rzadziej młode zwierzęta i osoby dorosłe. Według naukowców głównym czynnikiem wywołującym infekcje skóry jest pospolity gronkowiec złocisty. Na skórze wszystkich zwierząt żyją całe kolonie bakterii. Jednak mikroorganizmy nie manifestują się w żaden sposób i nie powodują szkód, dopóki nie nadejdą dla nich sprzyjające warunki.

Mikroby rozpoczynają swoją „brudną robotę”, gdy:

• pojawienie się oparzeń (chemicznych lub słonecznych);
• uszkodzenie skóry;
• tworzenie się błony brudu, tłuszczu i kału, pod którą aktywnie rozmnażają się patogeny;
• wysoka wilgotność w pomieszczeniu.

Ze względu na ten charakter choroby tylko specjaliści są w stanie prawidłowo zdiagnozować chorobę.

Lekarze weterynarii biorą pod uwagę nie tylko zewnętrzne oznaki jego manifestacji, na przykład prosię pokryte są strupami, ale także biorą pod uwagę:

• wyniki badań krwi (obecność białka, cynku i witaminy A);
• wskaźniki chemiczne badań żywności, wody i gleby;
• wszystkie kliniczne objawy parakeratozy;
• zmiany patologiczne (na przykład wątroba lub przewód żołądkowo-jelitowy).

Jednocześnie lekarze wykluczają obecność innych chorób skóry związanych z zapaleniem skóry. Mogą to być świerzb, egzema lub inne choroby zakaźne naskórka. Jednocześnie za przyczynę pojawienia się parakeratozy u świń uważa się brak witaminy A, co prowadzi do przerw we wchłanianiu kompleksu niezbędnych substancji do krwi.

Dekodowanie badania krwi. Normalne wskaźniki zawartości cynku w surowicy krwi zwierzęcia wynoszą 100% mcg lub więcej.Niedobór minerałów rozpoznaje się na poziomie poniżej 50% μg (lub 7,7 μmol / l).

Różne rodzaje leczenia

Łatwym sposobem leczenia parakeratozy jest rutynowe uzupełnianie diety w siarczan cynku. Kompozycję dodaje się do paszy w ilości 100-120 mg na kilogram suchej mieszanki. W innych przypadkach chorym codziennie podaje się 0,8-1,2 g leku. Dzięki tej terapii powrót do zdrowia następuje po 15-18 dniach. Wprowadzenie domięśniowych iniekcji roztworu siarczanu cynku (5%) wraz z witaminą A pomoże uzyskać jak najszybszy efekt terapeutyczny. Dawkowanie pierwszego środka wynosi 10 mg / kg masy ciała, a drugiego zgodnie z instrukcją. W wyniku tego dodatkowego zabiegu po 4-5 dniach skóra zostaje oczyszczona, a parzystokopytniaki mają apetyt.

Niektórzy eksperci zalecają dodawanie soli cynku do wody pitnej w dawce 2 g / l. Ponadto na każde 2 kg żywej wagi przypada tylko do 0,5 ml zawiesiny wodnej.

Odpowiedzią na pytanie, jak leczyć strupy u prosiąt, jest zwykłe stosowanie roztworu siarczanu cynku. W takim przypadku dawka leku wyniesie 0,5 ml na 1-2 kg żywej wagi osobnika. Przygotowany koncentrat rozpyla się na zacier.

Oprócz tego do diety świń dodaje się:

• drożdże;
• otręby;
• korzenie;
• zarodki / sadzonki ziaren zbóż;
• siara;
• fasolki /groszek.

W wyniku takiej terapii znikają wszelkie oznaki niedoboru cynku. Ponadto zwiększa się aktywność seksualna ssaków, a także zwiększa się ich płodność. Kolejnym ważnym punktem w leczeniu parakeratozy jest bakteryjny charakter choroby. Zwykle z takimi dolegliwościami radzą sobie antybiotyki.

Jednak leki będą skuteczne tylko wtedy, gdy:

• leczenie przeprowadzono na wczesnym etapie;
• lek ma zastosowanie w walce z określonym szczepem bakterii;
• dawka (stężenie) jest poprawnie obliczona;
• wybrano optymalny czas trwania kursu.

Następnie w postaci iniekcji lub doustnie podaje się prosiętom leki takie jak linkomycyna, cefalosporyna i penicylina. Ponadto lokalnie zwalczane są drobnoustroje. Usuń tłuszczowy film z powierzchni skóry roztworem mydła.

W okresie leczenia prosięta muszą nadrobić utratę płynów. Jest to szczególnie prawdziwe w przypadku osobników ssących. Pomocniczo stosuje się elektrolity.

Potrzeba zapobiegania

Aby uniknąć paniki i desperackiego pytania - prosię pokryte jest czerwonymi plamami, co to jest, często stosuje się środki zapobiegawcze. Na początek zastanawiają się nad zrównoważonym systemem żywienia dla całego inwentarza żywego.

Dieta zwykle zawiera wystarczającą ilość:

• cynk;
• wapń;
• witamina A.

Niektórzy wolą dodawać siarczan cynku do paszy w ilości 120 mg / kg zacieru. Inni rolnicy zapobiegawczo wstrzykują 2,5% roztwór siarczanu cynku. W tym przypadku podaje się do 5 mg leku na 1 kg masy ciała zwierzęcia.

Jednak przed podjęciem tak drastycznych działań weź pod uwagę specyfikę regionu. Pobierają próbki gleby, wody i produktów i przesyłają je do analizy. Po zapoznaniu się z procentową zawartością minerałów w otaczającym środowisku określają dawkę dla stada.

Badania naukowe pokazują, że dzienne zapotrzebowanie na cynk w każdej grupie wiekowej jest znacząco różne:

• prosięta - 50-300 mcg;
• świnie - 400-500 mcg;
• lochy - 150-500 mcg.

Jednak pomimo wszystkich środków ostrożności, wielu rozumie, jak wielostronny jest gronkowiec. W naturze występuje od 30 do 50 szczepów tej niebezpiecznej bakterii. Ponadto patogen nieustannie mutuje i rodzą się nowe, bardziej odporne gatunki. Z tego powodu zwierzęta są regularnie badane w celu wykrycia parakeratozy u świń na wczesnym etapie. Jednocześnie ferma stara się zwracać szczególną uwagę na stan sanitarno-higieniczny stada.

Jak leczyć parakeratozę u świń - wideo