Tladianta: ogórek czerwony - w domu uprawiamy słodkie egzotyczne warzywo

Nie jest tajemnicą, że warzywa mogą smakować wszystko, ale z pewnością nie są słodkie. Jest jednak jeden wyjątek od reguły - jest to tladianta (czerwony ogórek). Chociaż jest egzotyczny, nadal jest warzywem o pysznym słodkim miąższu. Owoce tladianta naprawdę wyglądają jak ogórki, ale tylko w kolorze czerwonym i wewnątrz z nasionami arbuz... Ale z długimi rzęsami krzew bardziej przypomina dynię, której jest krewnym. Co więcej, jeśli go wykopiesz, możesz zbierać bulwy, jak ziemniaki - to jest system korzeniowy, jest niejadalny. Oto taka interesująca roślina. Jakie warzywo ma najbardziej wspólny tladiant: ziemniaki, dynię czy ogórek? Dziś powiemy Ci, kim naprawdę jest ta roślina i jak ją posadzić w swoim ogrodzie.

Opis rośliny

Ojczyzną Tladian jest Daleki Wschód, gdzie wcześniej uprawiano ją jako kulturę ozdobną. Krzew wygląda naprawdę bardzo pięknie, gdy na tle szmaragdowych liści kwitną jasnożółte kwiatostany. Zachowuje swój efekt dekoracyjny nawet w okresie dojrzewania oryginalnych czerwonych owoców.

Tladianta to roślina wieloletnia należąca do rodziny dyniowatych. Ma z nim wiele wspólnego. Przede wszystkim są to pędy pnące, które w sezonie dorastają do 6 m długości. Liana dobrze tka się wzdłuż podpory. Zasadniczo rośnie w ten sposób: na łukach, w pobliżu starych drzew lub budynków, które trzeba przykryć. Jedyną rzeczą jest to, że jego pędy dojrzewające są trwalsze niż pędy dyni. Liście liany są bardziej jak liście dyni. Są takie same okrągłe, na grubej łodydze, ale mniejsze. A tladiana kwitnie przez całe lato pięknymi, bogatymi żółtymi kwiatami w kształcie dzwonu, jak wszystkie dynie. Ale na tym kończą się podobieństwa.

Cechy owocujących tladiantów

Jako roślina wieloletnia winorośl ma wyraźny okres odpoczynku. Na zimę jego rzęsy całkowicie obumierają, a jedynie system korzeniowy w postaci bulw pozostaje na zimę w glebie. Są jak nasze ziemniaki. Ale owoce dojrzewające do połowy jesieni bardziej przypominają małe czerwone ogórki. Z tego powodu tladiant jest znany jako „czerwony ogórek”. Długość ogórków nie przekracza 6 cm przy średnicy zaledwie 2 cm, początkowo są zielone i owłosione, a po pełnym dojrzewaniu czerwienieją, a puch znika.

W przeciwieństwie do twardego i chrupiącego ogórka miąższ tladiante jest soczysty i przypomina nieco strukturę waty. Jest słodki, ale smaku nie da się opisać jednym słowem. To skrzyżowanie kiwi, mango i ananas. Co ciekawe, nasiona są prawie takie same jak arbuza: podłużne, twarde, czarne.

Owoce tladianta są jadalne. Zielone ogórki można kiszić i zawijać, a z dojrzałych konfitur czerwony.

Subtelności rosnących tladiantów

Odwieczną winorośl „ogórkową” można słusznie uznać za jedną z najbardziej bezpretensjonalnych upraw. Nie tylko dobrze czuje się zarówno na słońcu, jak iw półcieniu. Tladiant jest również niezwykle wytrwały i ma wysoką zdolność do samodzielnego rozmnażania. Prawie wszystkie nasiona, które spadły na ziemię, kiełkują i co roku tworzy coraz więcej guzków. Tak więc w ciągu zaledwie kilku lat liana znacznie rozszerza swoją własność, rozprzestrzeniając się na terenie.

Wybór miejsca lądowania

Jak już wspomniano, liana może rosnąć zarówno w miejscach nasłonecznionych, jak i zacienionych.Nie zależy od tego długość rzęs, ale samo kwitnienie na słońcu będzie bardziej obfite. Prawidłowe byłoby posadzenie tladiana w pobliżu jakiegoś wspornika, biorąc pod uwagę jego zdolność do przeciągania. Nie musi to być łuk. Z powodu pokwitania łodyg i liści liana dobrze „osiada” na ścianach budynków, altanki, ogrodzenia i drzewa. Ogrodnicy często z tego korzystają, uprawiając go jako ozdobny ogórek. Tladianta szybko oplata każdą podpórkę, tworząc piękną zieloną ścianę i ukrywając pod nią wszystko, czego potrzebujesz.

Wybierając miejsce, należy pamiętać o agresywnym charakterze winorośli. Wskazane jest sadzenie go tam, gdzie nie ma uprawianych roślin, aby tladianta ich nie utopiła.

Może to być tylny róg ogrodu lub wzdłuż ogrodzenia. Aby winorośl „nie chodziła na spacer” po całym terenie, lepiej ograniczyć jej miejsce zamieszkania, kopiąc w łupku na głębokość co najmniej 50 cm.

Jak sadzić

W naszym klimacie tladianta rozmnaża się najczęściej za pomocą bulw, rzadziej z nasionami. Wynika to z faktu, że niezwykle trudno jest zdobyć nasiona w domu bez wysiłku. Na krzaku kwitną jednocześnie kwiaty męskie i żeńskie. Aby owoce zawiązały się, ozdobny ogórek należy zapylić. Jeśli pomagasz i sztucznie zapylasz, winorośl zachwyci cię zbiorami i dużym zapasem nasion. W ojczyźnie zakładu tę pracę wykonują pszczoły „azjatyckie” - małe, żyjące tylko w tych rejonach. Z jakiegoś nieznanego powodu inne owady nie lubią pięknych żółtych gramofonów. Jednak niektórzy ogrodnicy, którzy ją uprawiają, twierdzą, że nasze czarne trzmiele czasami radzą sobie z zapylaniem.

Tladianta to idealna roślina do prac hodowlanych.

Odkurzając kwiaty pyłkiem z innej kultury z rodziny dyni, można uzyskać ciekawy efekt. Owoce zmieniają swój kształt, kolor i smak, ale zwykle są pozbawione pestek. Dlatego w celu uzyskania nasion konieczne jest zapylenie ogórka ozdobnego wyłącznie własnymi kwiatami.

W przypadku sadzenia grupowego pozostaw wystarczająco dużo miejsca między krzakami czerwonego ogórka. Liana dobrze rośnie nie tylko w górę, ale także gałęzie po bokach. Ponadto system korzeniowy aktywnie rozwija nowe bulwy. Następnej wiosny mogą kiełkować nawet w odległości do 2 m od macierzystego krzewu.

Kiedy sadzić

Czas sadzenia pnączy zależy od metody, a mianowicie:

1. Lepiej jest najpierw wysiewać nasiona na sadzonki, w marcu. Ponieważ ich skorupa jest twarda, należy je rozwarstwiać przez 3 miesiące. Przed siewem nasiona należy namoczyć przez 6 godzin. Lepiej jest sadzić go natychmiast w osobnych kubkach - jest to wygodne, ponieważ nasiona są wystarczająco duże. W otwartym terenie sadzonki tladiantów można przesadzać nie wcześniej niż w maju.
2. Młode guzki można sadzić wiosną, kiedy gleba się nagrzewa i przemijają mrozy. W zależności od regionu może to być koniec kwietnia - początek maja.

Tladianta: czerwony ogórek - jak dbać o winorośl

Wieloletnia winorośl nie jest kapryśną rośliną. Wprawdzie jest egzotyczny, ale w naszym klimacie wcale nie jest zły. Zimy w Tladiante nie są straszne, ponieważ cała nadziemna część buszu wciąż umiera co roku. Gleba ukrywa bulwy przed śniegiem i mrozem, a wiosną winorośl ponownie ożywa, wypuszczając nowe pędy.

Opieka nad czerwonym ogórkiem jest minimalna i obejmuje następujące czynności:

1. Aby kwitnienie było bujne, a zbiory obfite, w upalne lato nie zapomnij o lianie. Podlewanie jest konieczne co najmniej 2 razy w tygodniu. Jeśli gleba pod krzakiem jest całkowicie sucha, łodygi staną się ospałe, a jajnik może spaść.
2. Przed ułożeniem pąków możesz nakarmić roślinę popiołem i superfosfatem. Zwiększy to ich liczbę i sprawi, że kwitnienie będzie bardziej bujne.
3. W przypadku owoców, słodkich czerwonych ogórków, konieczne jest zapylenie kwiatów. Aby to zrobić, musisz najpierw chodzić pędzlem po samcu, a następnie po kwiatostanach żeńskich. Możesz po prostu oderwać męskie pąki i dotknąć nimi żeńskich pąków.
4. Pod koniec jesieni, po zbiorze, część nadziemną krzewu należy całkowicie odciąć.
5. U osobników dorosłych wskazane jest wykopanie części młodych bulw, również jesienią. W przeciwnym razie winorośl będzie gęsta i rozłożona na terenie.

Jak widać, egzotyczna liana nie różni się zbytnio od zwykłych upraw ogrodowych. Zasadź czerwony ogórek dla Tladianta bez zastanowienia. Przez całe lato ozdobi Twoją altanę żółtymi kwiatostanami dzwonka. A wraz z nadejściem jesieni da ci oryginalne słodkie ogórki, z których zrobisz dżem na zimę. I wierz mi: nikt nie będzie miał takiej uczty!

Uprawa egzotycznych tladianów w ogrodzie - wideo