Obiecująca hybryda o wątpliwym pochodzeniu - świnia Karmala
Jest mało prawdopodobne, aby jakakolwiek inna rasa powodowała teraz tak żywe kontrowersje, jak świnie karmiczne. Prosięta proszone są o bajeczne kwoty, a sprzedawcy rywalizują ze sobą, aby wychwalać niezwykłe cechy tej rasy, której dzisiaj nie ma. Spróbujmy dowiedzieć się, czy karmale są naprawdę tak dobre i czy warto je hodować.
Sprzeczne źródła
Dodatkowe zamieszanie co do pochodzenia karmales jest spowodowane następującymi punktami:
- Świnie wietnamskie z brzuszkiem i koreańskie roślinożerne są bardzo podobne i laikowi trudno jest prawidłowo określić rasę;
- w gospodarstwach występuje ogromna liczba różnorodnych krzyżówek ras europejskich i azjatyckich;
- Wielu hodowców świń nazywa potomków wietnamskich świń doniczkowych „mangalami”, a nie samcami mangalicy włochatej, co powoduje jeszcze większe zamieszanie przy próbie zrozumienia rodowodu prosiąt karmalnych.
Eksperci uważają, że świnie oferowane do sprzedaży pod przykrywką „zwykłych karmalów” to potomkowie ras azjatyckich lub ich krzyżówki. Azjatyckie korzenie są wyraźnie widoczne na zdjęciu świń karmalnych - gęste ciemne futro, plecy z obwisłym brzuchem i wydłużonym ciałem z krótkimi nogami.
Oprócz „zwykłych karmali” w reklamach sprzedaży „rasowych młodych” znajdują się tak zwane „królewskie karmale” Sądząc po długich falujących włosach, karmale królewskie są potomkami skrzyżowania błonia z węgierskimi mangalitami.
Zabranie prosiąt o tak wątpliwym pochodzeniu do tuczu i hodowli jest bardzo ryzykowne. Potomkowie takiego chowu wsobnego mogą nie dziedziczyć cech rodzicielskich, a blisko spokrewniona hodowla jest zawsze obarczona pojawieniem się deformacji i innych niepożądanych cech.
Opis rasy świń karmalnych
Hodowcy świń są entuzjastycznie nastawieni do cech świń Carmal. Według nich zwierzęta odziedziczyły najlepsze właściwości po swoich węgierskich i azjatyckich przodkach. Podobnie jak węgierska mangalitsa, karals mają gęstą sierść, która umożliwia swobodny wypas przez cały rok. Od brzusznych i roślinożernych „Azjatów” przyjęły zdrowy instynkt macierzyński, dostatek, przyjazne usposobienie i szybki przyrost masy ciała na soczystych zielonych paszach.
Zgodnie z opisami hodowców świń karmale reprezentują idealną świnię o doskonałych cechach, takich jak:
- nienasycony;
- dobra odporność na zdrowie i mróz;
- dobra odporność;
- spokojny charakter;
- wielość;
- szybkie dojrzewanie;
- możliwość późniejszego zapłodnienia miesiąc po porodzie;
- niewielki procent tłuszczu w mięsie.
Wygląd zewnętrzny odzwierciedla kapryśną mieszankę europejskich i azjatyckich korzeni:
- krótka głowa średniej wielkości;
- krótka szeroka szyja;
- duży krótki pysk;
- Biała skóra;
- ciało jest krótkie, beczkowate;
- powrót bez wyraźnego ugięcia;
- lekko obwisły brzuch;
- krótkie mocne nogi.
Zwierzęta mają wydłużoną szatę z grubym brązowym, czarnym lub szarym podszerstkiem. Czasami występują osobniki czerwone, pręgowane lub cętkowane.
Świnie prawie nie różnią się wagą od knurów. Waga dorosłej świni wynosi 190-230 kg.
Zalecenia dotyczące pielęgnacji i hodowli
Dzięki grubej sierści świnie dobrze znoszą nawet silne mrozy. Dlatego bardziej opłaca się trzymać je na wolnym wypasie. Aby chronić się przed złą pogodą, na terytorium powinny znajdować się zagrody. Nie jest konieczne ich izolowanie, ale konieczne jest staranne uszczelnienie wszystkich pęknięć, aby wykluczyć przeciągi.
W przeciwieństwie do ich mniej egzotycznych odpowiedników, nasze mrozoodporne świnie nie kopią pod płotami, więc do zamknięcia zagrody wystarczy lekka metalowa siatka na słupach.
Karmale są bezpretensjonalni w jedzeniu, z apetytem pochłaniają suchą żywność, pokruszone zboża, warzywa, owoce, trawę, nietknięte resztki jedzenia ze stołu.
Wiek rozrodczy młodych świń wynosi 4 miesiące. Przy dobrej pielęgnacji i odżywianiu ciąża i poród przebiegają bezproblemowo. Karmale to troskliwe matki. Bardzo dbają o prosięta. Sutki loch są równomiernie rozwinięte, dzięki czemu jest wystarczająca ilość pokarmu dla niemowląt nawet przy wielu porodach.
Subtelności rosnących i tuczących prosiąt
Dorosłe lochy produkują od 10 do 22 prosiąt. Młode rodzą się małe, ale silne. Aktywnie ssą i są bardzo ruchliwe.
W jednym miocie w karals można znaleźć prosięta o dowolnym kolorze - czarno-szare, pręgowane, cętkowane, piaszczyste.
Po około miesiącu paski znikają, a świnie nabierają koloru odpowiadającego rasie.
Karmienie i opieka nad prosiętami karmal niewiele różni się od innych ras roślinożernych. Począwszy od drugiego tygodnia życia dzieci otrzymują świeżą, drobno posiekaną trawę. Dodatki mineralne - węgiel drzewny lub czerwona glinka umieszczane są w osobnym podajniku. Woda w poidle jest regularnie wymieniana.
W wieku dwóch tygodni stopniowo przyzwyczajają się do płynnej owsianki, gotowanej w wodzie lub odtłuszczonym mleku. Następnie do diety dodaje się gotowane warzywa. Najpierw są wcierane, a następnie krojone na małe kawałki. W lecie powinno być dużo trawy i zieleni.
Wszelkie niezjedzone potrawy należy wyjąć z korytka, a naczynia umyć gorącą wodą i sodą. Trawienie prosiąt jest bardzo delikatne, ponieważ kwas solny w żołądku jeszcze się nie utworzył.
W wieku 1 miesiąca niemowlęta są przenoszone do oddzielnego pokoju. W tym czasie locha jest gotowa do następnego krycia.
W celu szybkiego wzrostu prosięta otrzymują grube zboża - jęczmień, płatki owsiane, groch. Uzupełniają je serwatka, mleko pełne lub odtłuszczone, odpady kuchenne, różne warzywa i owoce. Zimą do diety dodaje się siano, pył z siana i kiszonkę.
Od trzeciego miesiąca życia świnie otrzymują skoncentrowaną paszę zawierającą kości i mączkę rybną. Z warzyw przydatne są gotowane ziemniaki, buraki, marchewka. W wieku 4 miesięcy prosięta powinny otrzymywać wszystkie rodzaje paszy.
Jakość mięsa
Młody wzrost rośnie wolniej niż inne - przybierają na wadze nadającej się do uboju tylko o półtora roku. Bardzo cenione jest mięso wieprzowe Karmal. Ilość tłuszczu jest niewielka i znajduje się w cienkich warstwach. Wydajność czystego mięsa z każdej tuszy wynosi co najmniej 85%. To bardzo dobry wskaźnik dla wieprzowiny.
Tłustość tuszy w dużym stopniu zależy od obecności warzyw i ziół w diecie, pod warunkiem, że jest wolny od chowu. Świnie hodowane w ciasnej kojcu będą miały wyższy procent tłuszczu w mięsie.
Hodowcy świń Karmal uważają, że opieka nad nimi nie wymaga specjalnej wiedzy i wysokich kosztów. Świnie są spokojne, nieagresywne i mają dobry apetyt. Zwierzęta spędzają większość czasu na świeżym powietrzu, co zmniejsza koszty czyszczenia.
Jeśli masz własne warzywa i pastwisko, koszty tuczu świń są niskie, więc biznes jest uważany za dość opłacalny.
Według właścicieli kieszeni ta rasa jest zbyt droga. Wśród wad hodowcy trzody chlewnej zauważyli słaby przyrost masy ciała z doskonałym odżywianiem i problemami trawiennymi po wprowadzeniu do diety pokruszonych zbóż.Ogólnie rasa świń Karmala jest interesująca, obiecująca, jakość mięsa jest doskonała.