Koń Appaloosa doskonale łączy w sobie piękno, wytrzymałość i posłuszeństwo
Konie Appaloosa nadają się na wystawy, zawody i jazdę konną. Niesamowita wytrzymałość i łagodne usposobienie w połączeniu z równą sylwetką i różnorodnym kolorem czynią z tych koniowatych swego rodzaju obiekt kultu. Dlatego warto poznać niektóre cechy garnituru grzywki, a także subtelności przedstawicieli hodowlanych tego gatunku.
Trochę historii
Jednak po konflikcie zbrojnym 1877 r., Kiedy plemiona indiańskie poniosły wielką klęskę i zostały zmuszone do opuszczenia ojczyzny, liczba tych koni została znacznie zmniejszona. Hodowla koni poniosła ciężkie straty.
Oryginalna nazwa koni pochodzi od rzeki Palouse (wschodni Waszyngton i północne Idaho), nad brzegiem której mieszkało plemię indyjskich hodowców koni. Widząc pstrokate konie w okolicy, biali osadnicy nazwali je Palous. Jednak przy braku wyraźnej dykcji brzmiało to jak Appaloosa.
W 1938 roku powstał klub miłośników ras łaciatych, na którego czele stał Claude Thomson. Dzielny rolnik i jego zespół wznowili populację gatunku. Dzięki staraniom tych pasjonatów na świecie żyje obecnie około 500 tysięcy osób. Niektórzy z nich zostali nawet zwycięzcami światowej klasy.
Koń Appaloosa w całej okazałości
Cechą charakterystyczną tego gatunku jest niezwykły garnitur, który ma miliony kombinacji kolorystycznych i odcieni.
Cała ta różnorodność jest połączona w 7 głównych kategoriach:
- siodło (wyraźny wzór w kształcie siodła na plecach);
- deresz (w wełnie dominuje biel);
- cętkowany (o różnych kształtach);
- deresz i nakrapiane siodło;
- w kolorze deresz i z plamami.
Młode zwierzęta rodzą się z jasną sierścią. Z biegiem czasu przybiera ciemny lub jasny odcień. Bliżej wieku pięciu lat ostateczny kolor ogiera staje się bardziej kontrastowy.
Pod tym względem istnieje 5 wiodących typów garniturów.:
- lampart (ciemne plamy na białym tle);
- mróz (jasny kolor z ciemnymi plamami);
- płatek śniegu (koncentracja wzoru w biodrach);
- z czarnym tyłem (rysunek z tyłu);
- marmurkowe nakrapiane (intensywne ciemne plamy).
Spojrzenie Appaloosa hipnotyzuje swoją ekspresją. To niezwykle jasna twardówka sprawia, że oczy koni są tak wyraźne.
Oprócz spektakularnego umaszczenia, cętkowane konie są cenione za proporcjonalną budowę ciała. Zgrabna głowa ze spiczastymi uszami doskonale harmonizuje z umięśnioną i mocną szyją. Pomimo niskiego wzrostu 150-160 cm waga osobnika wynosi 500-600 kg. Zaokrąglony, mocny tułów z krótkim, muskularnym grzbietem idealnie uzupełnia jedwabista grzywa i wysoko osadzony, krzaczasty ogon.
Charakterystyczną cechą odmiany jest biała plamka na twarzy. Ponadto twarde, masywne kopyta zawsze mają pionowe białe lub czarne paski.
„Anielski charakter”
Spokój i narzekanie są tym, za co koń Appaloosa jest tak ceniony. Zwierzęta są bardzo przywiązane do swoich właścicieli, szybko znajdują z nimi wspólny język i pozostają wierne przez całe życie.Zmiana jeźdźca jest bardzo stresująca, co prowadzi do przejawów gwałtownego usposobienia. Pomimo obecności łagodności i dobrego charakteru, konie tego gatunku wyróżniają się niezwykłą nieustraszonością i odwagą.
Dzięki temu parzystokopytne szybko dostosowują się do warunków i metod nauczania:
- wysoka aktywność;
- niezrównana inteligencja;
- towarzyskość.
Uczniowie w krótkim czasie zapamiętują wszystkie zespoły zespołów i triki niezbędne do wzięcia udziału w zawodach. Łatwo też nawiązują kontakt z innymi zwierzętami. Koń Appaloosa jest często wybierany do jazdy, zwłaszcza dla początkujących jeźdźców. Dobrze wyszkolony koń jest w stanie drastycznie zmienić sposób i prędkość wyścigu, unikając przy tym sztywnych ruchów i utrzymując równy oddech.
Odmiana o cienkiej budowie. Jednak to nie przeszkadza jej w pozostaniu odpornym i pokonywaniu odległości tysięcy kilometrów przy braku jej zwykłych baz żywności.
Funkcje odżywiania i pielęgnacji
Jakość paszy i dobrze dobrana dieta to kluczowe czynniki wpływające na utrzymanie konia Appaloosa.
W jadłospisie koni luksusowych musi być obecny (dla osobnika 500-600 kg):
- siano (13 kg / dzień lub 2 tony / rok);
- otręby pszenne lub żytnie (1,5 kg / dzień lub 1,6 t / rok);
- soczysta pasza (3 kg / dzień lub 1,2 t / rok).
Zbiorniki na wodę są instalowane w stajniach, które stale się zmieniają. Dzięki temu płyn nie stagnuje i nie przechładza się nadmiernie.
Zaleca się jednoczesne karmienie konia. Przestrzeganie tego schematu pomaga poprawić proces trawienia i całkowite wchłanianie paszy. W przeciwnym razie doprowadzi to do stresującego stanu. Ponadto uwzględniono porządek odżywczy Appaloosa. Zimą preferuje się siano (½ wartości dziennej), a latem świeżą trawę. Niektórzy hodowcy koni mieszają siano ze słomą kukurydzianą, owsianą lub jaglaną.
Ponadto zwierzęta gospodarskie potrzebują:
- posiekane rośliny strączkowe (wyka, groch lub ciecierzyca) do 2 kg / dzień;
- owies (świeży, parzony lub mielony);
- świeże / gotowane warzywa korzeniowe i warzywa (ziemniaki, marchew, buraki pastewne);
- gotowane ziarna pszenicy lub jęczmienia zmieszane z ciastem / groszkiem).
W miesiącach letnich główną dietą są soczyste warzywa. Jednak po zimie jest wprowadzany bardzo ostrożnie, w małych porcjach. Połączone kanały są również dodawane do menu głównego.
Na letnie trzymanie koni Appaloosa spokojnie przygotowywane są otwarte obozy, a na zimę - stajnie. Takie obiekty są stale czyszczone.
Grzywa i ogon wymagają stałej opieki. Za pomocą pędzli starannie wyczesuje się futro koni. Podkowa jest wykonywana tylko przez specjalistów, którzy dokładnie dobierają rozmiar podkowy, a następnie prawidłowo ją instalują. Pływanie odbywa się wyłącznie w ciepłym sezonie. Po wyścigach zwierzę przykrywa się kocem. Gdy koń ostygnie, jest przygotowany do zabiegów wodnych. Jak widać, bez miłości i uwagi nie można hodować koni rasy Appaloosa.
Niezwykłe konie rasy Appaloosa - wideo
https://www.youtube.com/watch?v=MlPtR4DqqKM