Wysoka mleczność krów rasy Galstino-Friesian
Krowy rasy Galshta-Friesian to podgatunek bydła rasy Galshta. Pełnokrwiste Galshtiny występują głównie w dużych gospodarstwach przemysłowych. Rasa krów Galshtinskaya charakteryzuje się wysoką mlecznością. Ferma licząca 100 zwierząt produkuje 60 000 litrów mleka w sezonie.
Mleko to doskonale nadaje się do produkcji serów dojrzałych, ponieważ ma wysoki procent tłuszczu.
Rasa bydła Galshtinskaya należy do tzw. „Ras barwnych” kierunku mleczarskiego. Zwierzęta są zauważane. U krów Galshta kolor główny jest biały z czarnymi plamkami.
W wyniku selekcji w USA i Kanadzie pojawiła się rasa krów rasy Galstino-Friesian. Powstawanie tego podgatunku rozpoczęło się w XVII wieku, a zakończyło w XIX wieku. Celem dwustuletniej selekcji było zwiększenie wydajności mlecznej krów rasy holenderskiej.
Przez 212 lat wybierano osoby o najwyższej produkcji mleka. Szczególną uwagę zwrócono na czystość zwierząt, ponieważ w XIX wieku nie wiedziały one jeszcze, jak kastrować wymiona.
Aby uzyskać dobre, czyste mleko, konieczne było codzienne czyszczenie obory. Aby zaoszczędzić zasoby siły roboczej, wyhodowano krowę rasy holsztyńsko-fryzyjskiej.
Zalety i wady rasy
Zalety rasy to:
- szybkie wejście w okres dojrzewania;
- wysoka produktywność mleka;
- bezpretensjonalność do karmienia;
- spokojny charakter większości osób.
Chociaż krowy rasy galstino-fryzyjskiej są uważane za czyste, wszystko zależy od warunków przetrzymywania. Jeśli na przykład obora ma gliniane podłogi, wymiona zawsze będą brudne.
W porównaniu z krowami rasy Galshta, osobniki rasy Galshta-Friesian szybciej wchodzą w okres dojrzewania. Jeśli Galshtins można pokryć w wieku 1,8-2 lat, to rasa Galshtino-Friesian już „przynosi” pierwsze potomstwo w tym czasie. Te krowy są przykrywane w wieku 16 miesięcy.
Bezpretensjonalność rasy do karmić umożliwia karmienie zwierząt sianem i odpadami spożywczymi. Krowa galshtino-fryzyjska bardzo chętnie zjada rośliny okopowe i otręby.
Za wadę można uznać duży apetyt. Krowa będzie musiała być karmiona trzy do czterech razy dziennie w okresie aktywnego wzrostu i dwa razy dziennie po pierwszej laktacji. Inwestycje w pasze będą bardzo duże dla prywatnego gospodarstwa zależnego, ale zwrócą się już po pierwszych dojeniach.