Najbardziej odporna na zimę gruszka kirgiska zima - opis odmiany

Kiedy dojrzewa i jak długo jest przechowywana gruszka kirgiska zimą, czy możesz poznać szczegółowy opis odmiany? Kilka lat temu próbowaliśmy posadzić gruszkę, ale zimą jest bardzo zimno, a klimat może się radykalnie zmienić, więc „bezpiecznie” zniknęła. Mąż mówi, że tylko południowa odmiana, która w naszym regionie nie miała wystarczającej ilości ciepła. Zaczęliśmy szukać gruszek zimotrwałych, zaproponowano nam tę odmianę. Czy w ogóle będzie rosnąć w naszym syberyjskim klimacie?

Szczególnie cenione są późne gruszki, które można przechowywać do wiosny i cieszyć się świeżymi owocami przez całą zimę. A lider wśród późnych gatunków jest słusznie uważany za gruszkę zimową kirgiską, której opis odmiany jest znany każdemu ogrodnikowi w jej ojczyźnie, w Kirgistanie. To lokalni hodowcy postanowili kiedyś podbić naturę. I stworzyć odmianę, która jest w stanie nie tylko rosnąć, ale także dawać wysokie plony w regionach o trudnym klimacie. W efekcie pojawiła się smaczna gruszka o dużej odporności na mróz i ostre zmiany klimatyczne.

Gruszka kirgiska zima - opis odmiany jednej z najlepszych odmian kulturowych

Rodzicami Kirgizów byli Leśna Piękność, która przekazała „córce” doskonały smak, oraz Bere Zimny, która nagrodziła ją wytrwałym charakterem. Uprawa odmiany jest przyjemnością z innego powodu: samo drzewo jest dość zwarte. Jej wysokość nie przekracza 3 m, a korona w formie piramidy nie jest zbyt gruba. Ułatwia to znacznie zarówno utrzymanie w zakresie przycinania, jak i zbioru. Dodatkowo drzewo nadaje się do formowania, tak aby w razie potrzeby jego koronę można było przyciąć lub skierować w wybranym kierunku.

Drzewo ma bardzo wysoką mrozoodporność i nawet minus 30 ° C się go nie boi. Nie tylko pędy nie zamarzają, ale także pąki kwiatowe. Odmiana ma również dobrą odporność na główne choroby kultury. Gruszka prawie nie choruje na parch, mączniaka prawdziwego i raka bakteryjnego.

Pierwsze kwitnienie gruszki kirgiskiej następuje już po 3 latach od posadzenia i nic nie jest potrzebne do powstania jajnika. Odmiana uważana jest za samopłodną, ​​ale daje większe plony, jeśli w pobliżu posadzone są zapylacze. Mogą to być gruszki Piękno Talgara, Zest lub Golden.

Zbiór i przechowywanie

Późne gruszki dojrzewają dopiero w październiku, a nawet wtedy nie do końca. Usuwa się je w fazie półdojrzałości, kiedy owoce stają się lekko żółte. Podczas przechowywania gruszki dojrzewają i nabierają złocistego koloru, a po bokach pojawia się duży czerwony rumieniec.

Owoc ma oryginalny kształt: nie charakterystyczny, z wydłużoną „szyjką”, ale prawie owalny, jak cytryna. Żółty miąższ jest jędrny i bardzo soczysty, słodki, ale z lekką cierpką nutą. Gruszki są dość duże i mogą ważyć do 250 g każda. W chłodnym miejscu owoce można przechowywać do 8 miesięcy.

Plusy i minusy tej odmiany

Niewątpliwie główną zaletą tej odmiany jest duża odporność na mróz i gwałtowne zmiany klimatyczne. Ponadto w gruszce późnej kirgiskiej:

• wysokie i stabilne plony, zwłaszcza w przypadku wielu zapylaczy;
• owoce duże i smaczne, które dobrze zachowują się podczas transportu;
• długi okres trwałości;
• odporność na choroby.

Wady tej odmiany są trudne do znalezienia. Niektórzy ludzie nie lubią tłustej powłoki, którą pokryte są gruszki podczas długotrwałego przechowywania. Ale możesz go po prostu zmyć wodą, a sam smak nie cierpi.

Recenzja wideo zimowej gruszki kirgiskiej