Opis kultury dekoracyjnej Biota lub tui wschodniej
Ze względu na popularność drzew iglastych liczba uprawianych obecnie odmian tui sięga dziesiątek i setek. Częściej na działkach uprawiana jest tuja zachodnia, ale tuja wschodnia zasługuje na nie mniejszą uwagę.
Do niedawna rośliny o tej nazwie tworzyły wspólny rodzaj z tujami, ale ze względu na szereg różnic w strukturze, warunkach wzrostu i rozmnażania zostały przydzielone do nowej społeczności składającej się z jednego gatunku tui, a raczej orientalnej fauny i flory lub bioty. orientalis.
Biota lub tuja wschodnia: opis gatunku
Ojczyzną rośliny są Chiny i inne regiony azjatyckie, gdzie biota rośnie w postaci dużych krzewów, a czasem drzew o dość szerokiej koronie. Dorosłe osobniki, zdolne do życia na wolności przez kilkaset lat, osiągają wysokość 18, a ich średnica dochodzi do 12 metrów.
Osobliwością wschodniej tui są płaskie pędy z licznymi rozgałęzieniami, pokryte igłami. Na pniu gałęzie są ułożone promieniowo i do góry, dlatego z boku sprawiają wrażenie cienkich, żywych płyt.
Zielone, łuszczące się igły nie przekraczają 1,5 milimetra długości, gęsto pokrywają pędy, których końce zwieńczone są szyszkami, w przeciwieństwie do tych, które dojrzewają na zachodniej tui. Jak widać na zdjęciu, wschodnia tuja jest ozdobiona zielono-niebieskawymi rogatymi szyszkami o długości do 15 mm, które do czasu dojrzewania stają się brązowawo-czerwone, wysychają i otwierają się w połowie jesieni, uwalniając nasiona.
Zielone igły fauny i flory z matowym nalotem zimą zmieniają kolor na brązowo-brązowy, ale nie giną. Ich życie trwa od 3 do 5 lat, po czym igły odpadają, odsłaniając lekkie pędy.
W kulturze najczęściej stosuje się orientalne formy piramidalne tui. Istnieje wiele odmian tej rośliny, różniących się odcieniem igieł i wielkością krzewu.
Sadzenie bioty, tui orientalis i pielęgnacja efedryny
W porównaniu z zachodnią tują, jej wschodni gatunek płazińca jest bardziej ciepłolubny. W centralnej Rosji kultura poważnie zamarza lub całkowicie umiera, a jeśli przetrwa, traci gęstość korony i ciemnieje.
W południowych regionach, na przykład na wybrzeżu Morza Czarnego i na Krymie, roślina czuje się świetnie, osiąga znaczny rozmiar, cieszy się puszystą koroną i doskonałą dekoracyjnością.
Fani upraw iglastych, którzy chcą ozdobić miejsce wschodnią tują, mogą sadzić krzew w pojemniku. W tym przypadku biota będzie rosnąć na świeżym powietrzu latem, a zimą kochające ciepło piękno będzie musiało zostać przeniesione pod dach.
Podobnie jak inne kultury z rodziny Cypress, płaskogłowy jest światłolubny, ale zakorzenia się w cieniu. To prawda, że w tym przypadku korona okazuje się bardziej rozrzedzona, co pogarsza postrzeganie odmian piramidalnych. A rośliny z ozdobnymi złotymi igłami w cieniu mogą stać się całkowicie zielone.
Sadzenie i pielęgnacja wschodniej tui nie będzie obciążać nawet początkującego ogrodnika. Kultura jest mało wymagająca dla składu gleby i obecności w niej dużej ilości materii organicznej. Do uprawy fauny i flory odpowiednie są uprawiane gliny piaszczyste i gliny. Gleba powinna być wystarczająco luźna do aktywnego rozwoju systemu korzeniowego i osuszona, aby wykluczyć zastój wody i gnicie podziemnej części rośliny.
Coroczne karmienie jest potrzebne tylko młodym osobnikom w wieku do pięciu lat. W tym czasie krzewy odporne na suszę są regularnie podlewane, ponieważ powierzchnia kręgu pnia wysycha. Po 6 latach faunę i florę wschodnią podlewamy tylko w okresach gorących i suchych.
Rośliny tego gatunku nie boją się przesadzania. Pogłębienie kołnierza korzeni dla tui spłaszczonej nie jest śmiertelne, jak w przypadku zachodniej tui. Krzew zareaguje na błąd takiego ogrodnika, tworząc nowe korzenie i pędy, gęstniejąc i otrzymując dodatkowe pożywienie i wsparcie.
Jak wynika z opisu, tuja wschodnia rozmnaża się przez nasiona, nawarstwianie i sadzonki. Jednocześnie sadzonki zachowują cechy odmianowych roślin rodzicielskich.
Powszechne odmiany tui wschodniej, biota
Nie ma tak wielu odmian fauny i flory wschodniej, jak u jej zachodniego sąsiada, tui. Istniejące odmiany różnią się rozmiarem, kształtem korony i kolorem igieł. W wyniku wykładu poszczególne rośliny mieszańcowe uzyskały większą zimotrwałość niż okazy gatunków, dzięki czemu mogą rosnąć na północ od naturalnego zasięgu.
Do popularnych odmian należy tuja wschodnia Aurea Nana o gęstej, jajowatej koronie, do 10 roku życia krzew osiągający wysokość 70-80 cm. świecą wszystkimi odcieniami brązu, a na wiosnę znów staje się jasny, żółty ...
W zależności od odmiany, orientalne tui są wykorzystywane w projektowaniu krajobrazu jako duże tasiemce, część nasadzeń grupowych lub podstawa do stworzenia żywego ozdobne ogrodzenie.