Edelweiss - górski kwiat miłości w ich letnim domku

Niesamowity kwiat, owiany legendami o wiecznej miłości i oddaniu, od dawna zdobi kwietniki prawdziwych miłośników kolorów. Ten cud nazywa się - szarotką. Schodząc ze zboczy górskich nie boi się silnych mrozów, silnych wiatrów i letnich upałów. Jego delikatne pąki z jedwabnymi kosmkami znoszą naturalne przeciwności, pozostając niezmienione w swoim pięknie. Z tego powodu kwiat stał się symbolem tak cennych cech, jak lojalność, miłość i oddanie.

Obecnie istnieje wiele różnych legend związanych z tym trwałym kwiatem górskim. Odzwierciedlają niesamowite właściwości tej wspaniałej rośliny.

Edelweiss - trwały kwiat górski

Ta urocza roślina występuje na wzgórzach i zboczach Alp, Karpat, Himalajów, a nawet na Dalekim Wschodzie. Z powodzeniem rozwija się wśród zniszczonych skał i gruzu. Kwiat można znaleźć w wąskich wąwozach, gdzie nie wieje wiatr, a resztki śniegu i deszczu są przechowywane. Tam, gdzie rośnie szarotka, zawsze jest wystarczająco dużo światła, ponieważ drżąco sięgają po słońce swoimi delikatnymi płatkami.

Na pierwszy rzut oka kwiat może nie wydawać się zbyt atrakcyjny. Ale poznawszy go lepiej, wielu doceniło to i zaczęło uprawiać go w swoich ogródkach przed domem. Edelweiss ma swoją nazwę ze względu na zewnętrzne podobieństwo do grzbietu lwa łapy. Dokładnie tak brzmi jego nazwa po łacinie - „Leontopodium”. Rzeczywiście, gdy pąki otwierają się i pokrywają dużą ilością delikatnych kosmków, przypominają łapę kota. Przedstawiony na zdjęciu kwiat szarotki na wolności jest prawdziwym dowodem tego podobieństwa.

Mieszkańcy Szwajcarii uważają ten kwiat za symbol swojego kraju i nazywają go „królową Alp”. Jeśli chcesz stworzyć kawałek Szwajcarii na klombie, posadź ten kwiat.

Szczegółowy opis rośliny

Wielu ogrodników doskonale zdaje sobie sprawę z tego, jak wygląda kwiat szarotki w swoim naturalnym środowisku. Dlatego nie bój się uprawiać go w swoich letnich domkach. Przyglądając się uważnie roślinie, zauważysz, że składa się z następujących elementów:

1. Pojedyncze, wyprostowane pędy o wysokości ok. 25 cm.
2. Podstawowa rozeta z lancetowatych liści leżących na ziemi.
3. Delikatne pąki koloru białego lub żółtego, obficie owłosione z jedwabnym włosiem.

Szarotka kwitnie w środku lata, kiedy ostatnie echa niskich temperatur odchodzą w zapomnienie. Ozdabia kwietnik przez około 20 dni, podobnie jak górskie zbocza Alp w Szwajcarii. Jego kwiatostany składają się z kilku oryginalnych koszy w postaci skręconych białych lub żółtych pąków. Wokół nich są liniowe liście pokryte dużą ilością delikatnych kosmków. Dzięki tej kombinacji powstaje pretensjonalna gwiazda, nieodłączna od szarotki.

Płatki pąków są również obficie owłosione, więc wydaje się, że są wylane z wosku. Te maleńkie grudki wydają się wyglądać spod śniegu leżącego na blaszkach liściowych w kształcie gwiazdy. Takie piękno nikogo nie pozostawia obojętnym, tak wielu ludzi lubi ten górski kwiat miłości.

W wyniku udanego zapylenia na szypułkach zawierających wiele nasion powstają cylindryczne niełupki. Mogą służyć do rozmnażania tego wspaniałego kwiatu.

Popularne rodzaje szarotki

Zanim zaczniesz uprawiać tę legendarną roślinę, powinieneś zapoznać się z jej popularnymi gatunkami.Dzisiaj biolodzy liczą około 40 różnych wariantów. Rozważmy niektóre z nich.

Alpejski

W swoim naturalnym środowisku szarotka ta występuje na otwartych wapieniach, skałach lub stromych zboczach. Małe krzewy (ok. 25 cm wysokości) składają się z kilku zakrzywionych pędów wystających z rozety. W okresie kwitnienia pojawiają się pąki zebrane w koszyczkach, otoczone liśćmi w kształcie gwiazdy. Dzięki grubej warstwie kosmków wygląda na to, że na liściach leży biały śnieg. Naprawdę niesamowity widok!

W celu zachowania głównych cech gatunku wskazane jest rozmnażanie szarotki alpejskiej wiosną lub jesienią w sposób wegetatywny.

Krasnolud

W naturze taka szarotka rośnie w górach na wysokości 5000 m n.p.m., niemniej jednak z powodzeniem rośnie na domowych kwietniki... Dorośnie do 10 cm, ma lancetowate liście tworzące rozetę, pośrodku której pojawia się kwiatostan złożony z 5 pąków.

Ta miniaturowa szarotka biała najlepiej rośnie w ogrodach skalnych przy użyciu gleby drenażowej. Można go rozmnażać za pomocą sadzonek wiosennych lub jesiennego siewu nasion.

syberyjski

Rośliny tego typu tworzą duże krzewy z dużymi pędami i blaszką liściową. Białe pąki wyglądają oryginalnie na tle błyszczących ciemnozielonych liści. Odmiana ta znana jest pod nazwą „Pilibina” i jest bardzo podobna do szarotki alpejskiej. Jedyną różnicą jest wielkość kwiatostanów. W swoim naturalnym środowisku występuje w górzystych i stepowych regionach Eurazji, a także na Półwyspie Koreańskim.

Uprawiając szarotkę w domku letniskowym należy pamiętać, że roślina uwielbia glebę przepuszczalną z dużą zawartością wapna.

Kuryl

Kwiat dorasta tylko do 15 cm wysokości. Jej niesamowite kwiatostany o średnicy 5 cm wspaniale łączą się z ciemnozielonymi liśćmi o liniowym charakterze. Wokół pąków znajduje się kilkanaście promieni, które są pokryte białymi włóknami filcowymi. Szarotka kurylska zaczyna kwitnąć w środku lata i dopiero jesienią tworzy trądzik w kształcie walca. Kwiat służy do tworzenia kamienistych zjeżdżalnie alpejskiegdzie zajmuje szczególne miejsce wśród roślin.

Dwubarwny

Oryginalna odmiana szarotki zachwyca pretensjonalnym pięknem. Jego niskie krzewy do 35 cm składają się z u podstawy owłosionych liści i wyprostowanych pędów. Kiedy nadchodzi czas kwitnienia, pojawiają się na nich biało-żółte pąki. Każdy z nich jest otoczony strzałkami z liści o różnej długości. Takie połączenie nadaje roślinie spektakularny wygląd i atrakcyjność.

Ponieważ szarotka naturalnie rośnie na terenach otwartych, powinna być uprawiana na terenach z dużym dostępem do światła słonecznego. W cieniu roślina może umrzeć.

Legenda szarotki - wideo