Letni domek zdobi orientalny kwiat lycorisu
Licoris lub "lilie pająka" to niezwykle piękna roślina wieloletnia, owijana wieloma legendami i przesądami. W krajach azjatyckich kwiat lycoris jest również nazywany „kwiatem śmierci” i tradycyjnie posiada magiczne właściwości. Roślina ta ma egzotyczny wygląd i przyjemny zapach, dzięki czemu znalazła szerokie zastosowanie w projektowaniu krajobrazu. Lukrecja nie wymaga kompleksowej pielęgnacji, więc nawet początkujący hodowcy mogą zaangażować się w jej uprawę.
Botaniczny opis lycoris
Cechy botaniczne kwiatu lycoris:
- Lukrecja to bulwiasta roślina. Jego cebulki są wystarczająco duże, mają średnicę 5-6 cm.
- Liście są pasiaste, wąskie, do 40-50 cm długości. Liście Lycoris mają bogaty i jasnozielony kolor.
- Pod koniec czerwca lub na początku lipca liście obumierają, a na ich miejscu powstają łodygi o długości do 50-70 cm.
- To, kiedy kwitną lycoris, zależy od warunków jego uprawy. Najczęściej duże pąki pojawiają się we wrześniu. Na jednej łodydze powstaje od 5 do 7 kwiatostanów. Kwitnienie trwa od 10 do 15 dni.
- Pąki Lycoris mają nietypowy, oryginalny kształt - z pozoru przypominają lilie, ale ich pręciki z zewnątrz przypominają pajęczyny, dla których roślinę nazywano „liliami pająkowymi”.
- Licoris ma różne opcje kolorystyczne - w zależności od odmiany kwiaty mogą być pomalowane na złocistożółty, pomarańczowy, bordowy, liliowy lub srebrzystobiały.
Jedną z głównych cech kwiatu lycoris jest to, że jego kwiaty i liście nigdy się nie „spotykają”.
Kwitnienie rośliny trwa do 15 dni, po czym kwiatostany zaczynają blaknąć. Dopiero potem zaczyna się formowanie liści w kształcie strzały, które utrzymują się przez całą zimę, aż do końca maja.
Kwiat Lycoris - popularny gatunek
W warunkach naturalnych rośnie około 20 odmian lycoris, ale w Rosji uprawia się tylko 4 gatunki tej rośliny wieloletniej:
- Lycoris Radiata;
- łuszczący się;
- krwistoczerwony;
- złoty.
Licoris radiant lub Radiata to jedna z najpospolitszych i bezpretensjonalnych odmian roślin o wysokości do 40-70 cm, odpowiednia do uprawy zarówno w centralnej Rosji, jak i na południu. Płytki liściowe są duże i zakrzywione na krawędziach. Kwiatostany mogą być białe, czerwone lub liliowo-różowe. Kwitnienie rozpoczyna się w pierwszej połowie września.
Lukrecja łuszcząca się - najbardziej mrozoodporna odmiana. Ta bylina wytrzymuje mrozy do -32 ° C i nie wymaga dodatkowych osłon. Ale jest bardzo wybredny, jeśli chodzi o jakość gleby, która musi być dobrze nawilżona. W okresie kwitnienia, który rozpoczyna się w sierpniu, dochodzi do 7-10 liliowych lub jasnoróżowych kwiatostanów ze złotym środkiem na jednej łodydze.
Lukrecja złota - ta roślina o wysokości do 55-65 cm może być uprawiana tylko w południowych regionach Rosji, ponieważ charakteryzuje się minimalną odpornością na mróz. Kwitnienie rozpoczyna się pod koniec maja lub w pierwszej połowie czerwca, na każdej łodydze kwitnie do 5-7 złocistożółtych pąków.
Lycoris krwistoczerwony lub ognisty - ta roślina wieloletnia najlepiej rośnie w regionach południowych, na obszarach o dobrze przepuszczalnej glebie. Jest to roślina nisko rosnąca, której wysokość nie przekracza 40-45 cm. Liście są wąskie, do 2 cm szerokości, kwiatostany o bogatej szkarłatnej barwie, które pojawiają się na łodygach lycoris w drugiej połowie sierpnia.
Rosnące lycoris
Sadzenie i pielęgnacja złotego likorysa, podobnie jak innych jego odmian, nie jest trudne, dlatego można go uprawiać zarówno w ogrodzie, jak i na parapecie. Roślina ta wyróżnia się bezpretensjonalnością, dobrą odpornością na choroby i szkodniki, a także długim i bujnym kwitnieniem.
Lukrecję można sadzić zarówno jesienią, jak i wiosną. Sadzenie jesienne przeprowadza się w październiku, aby roślina miała czas na zapuszczenie korzeni przed pierwszymi przymrozkami. Wiosną możesz zacząć sadzić lycoris w kwietniu.
Wybór miejsca i przygotowanie gleby
Lukrecja to roślina ciepłolubna, która preferuje jednolite światło słoneczne. Nie toleruje zbyt zacienionych miejsc, a także bezpośredniego światła słonecznego. Na lycoris najlepiej wybierać półcieniste miejsca lub sadzić je w cieniu drzew.
Najlepszą opcją do uprawy lycoris będzie dobrze przepuszczalna, piaszczysta, luźna gleba o minimalnej kwasowości. W przypadku bujnej rośliny kwitnącej można przygotować pożywne podłoże z darni i gleby liściastej humuswzięte w równych częściach.
Lycoris lądujący
Sadzenie lycoris odbywa się na dwa sposoby - przez nasiona i cebulki. Pierwsza metoda jest używana niezwykle rzadko, ponieważ ma kilka wad. Nasiona Lycoris mają niską zdolność kiełkowania - nie więcej niż 45-50%. Sadzonki, które kiełkują, zakwitną dopiero po 6-7 latach.
O wiele skuteczniejsze jest sadzenie bylin cebulami, których zdolność kiełkowania wynosi co najmniej 85%.
Lycoris lądujący:
- do rozmnażania należy wybrać duże żarówki pokryte brązowymi łuskami;
- przygotować otwory do sadzenia w odległości 20-30 cm, po odchwaszczeniu i poluzowaniu obszaru;
- głębokość otworów powinna wynosić około 15 cm;
- wlej warstwę piasku na dno każdego dołka;
- lekko wciśnij żarówki do otworu i posyp piaskiem, a na wierzchu liściastą ziemią;
- młode sadzonki zagęszczać i obficie podlewać.
Sadzenie likorysa należy wykonywać w rękawicach ochronnych, ponieważ wszystkie części tej rośliny są uważane za trujące i mogą prowadzić do podrażnień skóry.
Jakiej pielęgnacji potrzebuje kwiat lycoris
Licoris wyróżnia się bezpretensjonalną pielęgnacją zarówno przy uprawie na osobistej działce, jak i na parapecie.
Podstawowe zasady pielęgnacji:
- Roślina wieloletnia potrzebuje podlewania tylko wiosną i latem. Podczas tworzenia liści i kwiatostanów ilość podlewania należy zwiększyć do 3-5 razy w tygodniu, ponieważ gleba nie powinna wysychać.
- W okresie odpoczynku, po zakończeniu kwitnienia, liczba podlewania zmniejsza się do 1 raz w tygodniu. Zimą lycoris nie potrzebuje wilgoci.
- Nawozy należy stosować co 15 dni przez cały sezon wegetacyjny. Od momentu powstania liści stosuje się nawożenie azotowe. Po pojawieniu się pąków nawozy bogate w potas.
- Jesienią, po zakończeniu kwitnienia, roślina jest przycinana. Ułamek tego usuwa wszelkie wysuszone, zwiędłe liście.
- Pomimo tego, że lycoris jest rośliną bulwiastą, nie wymaga corocznego przesadzania. Wystarczy wykopać cebulę co 4-6 lat i ostrożnie oddzielić dzieci od niej ostrym nożem. Następnie nacięcie należy posypać popiołem lub proszkiem węglowym.
Licoris to niezwykła roślina, która może być jasną ozdobą każdej działki ogrodowej lub parapetu. Jeśli zastosujesz się do prostych zasad pielęgnacji, każdy ogrodnik będzie mógł wyhodować egzotyczną roślinę o bujnych i kolorowych kwiatostanach.