Wybór najlepszych odmian tui na żywopłot na miejscu
Wiecznie zielone tuja o różnych wysokościach i kształtach od dawna są aktywnie wykorzystywane w projektowaniu krajobrazu. Dzięki gęstej koronie, igłom, które utrzymują się przez cały rok i wystarczającej bezpretensjonalności, żywopłot tui jest jednym z najpopularniejszych zastosowań rośliny.
Jakie odmiany tui są najlepsze na żywopłot
Sadzenie wiecznie zielonych krzewów wzdłuż granicy terenu ochroni teren nie tylko przed dostępem obcych i nieskromnym wyglądem, ale także podmuchami wiatru, kurzem, zanieczyszczonym powietrzem z jezdni, a nawet hałasem. Na samym miejscu tuja pomoże wytyczyć strefy funkcjonalne, niewymiarowe odmiany staną się podstawą granic. Roślina wieloletnia jest uniwersalna, najważniejsze jest, aby wybrać odpowiednie odmiany i zorganizować sadzenie.
Która tuja jest najlepsza na żywopłot? Obecnie istnieją dziesiątki odmian tego wiecznie zielonego. Warunki klimatyczne w Rosji są zróżnicowane. Jeśli w południowych regionach ogrodnicy mogą skupić się tylko na dekoracyjnych właściwościach tui, to na środkowym pasie i na północy należy pamiętać o mrozoodporności przyszłego żywopłotu. Najczęściej w przypadku żywego ogrodzenia wybór dotyczy dwóch odmian: Brabant i Szmaragd.
Żywopłot Thuja Brabant
W przypadku żywopłotu doskonałym wyborem jest thuja Brabant. Nie zapominaj jednak o charakterystycznej cechy rośliny. Igły tui nie pozostają zielone przez cały rok. Zimą nabiera brązowo-brązowego odcienia, ale nie kruszy się, zachowując nieprzezroczystość żywopłotu. Wiosną budzące się wcześnie krzewy mogą cierpieć z powodu więdnięcia i oparzeń słonecznych.
Wiosną po strzyżeniu korona jest aktywnie przywracana. Zwykle uprawy iglaste stosowane w projektowaniu krajobrazu nie dają dużego rocznego wzrostu. Są jednak wyjątki. Odmiana Brabant to szybko rosnąca żywopłotowa tuja, osiągająca w okresie wegetacji wysokość do 35 cm i szerokość o 15 cm.
Jeśli dużym krzewom brakuje pożywienia lub wilgoci, tuja stopniowo traci swoją jasność. Jedną z oznak niedoborów żywieniowych jest pojawienie się licznych jasnobrązowych guzków.
Żywopłot tui tej odmiany to solidna ściana, która doskonale toleruje strzyżenie i zachowuje nadany jej kształt. Sadząc krzewy zimozielone, bierze się pod uwagę przyszły wzrost. Pomiędzy sadzonkami w wykopie wykonuje się odstęp od 50 do 70 cm.
Przycinanie konserwacyjne odbywa się dwa razy w roku. Wczesną wiosną, przed rozpoczęciem przebudzenia punktów wzrostu, po raz pierwszy tuje się thuyu, a następnie procedurę powtarza się w sierpniu. Zazwyczaj do sadzenia wybiera się tuję w wieku 3-4 lat. Jeśli nie wahasz się przy przycinaniu i traktujesz go ostrożnie, możesz wyhodować żywą 2-metrową ścianę o grubości nie większej niż pół metra.
Żywopłot Thuja Smaragd
Tui różnych odmian różni się nie tylko wyglądem. Odmiana Smaragd (T. occidentalis Smaragd) jest nie mniej popularna niż Brabant. To ta sama duża roślina, do 4-5 metrów wysokości, ale ze stożkową koroną i igłami, które nigdy nie tracą zielonego odcienia.
Rzadka cecha tui sprawia, że odmiana ta jest poszukiwana nie tylko jako narzędzie do żywopłotu. Wspaniały krzew, rzadko wystawiany na zimowy kłąb:
- rośnie bardzo wolno;
- nie wymaga częstych fryzur;
- wygląda świetnie zarówno jako część live wall, jak i solo.
Dolna część żywopłot z tui Smaragd ma wysoką gęstość, bogatą zieloną barwę i przy minimalnym przycinaniu zachowuje płaską powierzchnię. Dzięki naturalnemu stożkowatemu kształtowi korony wierzchołek żywopłotu zachowuje swój naturalny kształt. Ta funkcja przydaje się w przypadku żywopłotów na granicy obszaru. Postrzępiona krawędź jest trudniejsza do pokonania zarówno dla ludzi, jak i zwierząt.
Przed posadzeniem tui na żywopłot wykopują rów szeroki i głęboki na około 50-60 cm.Gęstość zielonego ogrodzenia zależy od odstępu między krzewami. Średni odstęp na zejście na ląd wynosi pół metra.
Dobrze, jeśli sadzonki tui mają zamknięty system korzeniowy. W takim przypadku łatwo się zakorzeniają, a żywopłoty z nich można sadzić nie tylko wiosną.
W przypadku żywopłotów tui ważne jest wystarczające odżywianie i regularne podlewanie. Susza powoduje, że igły bledną, już powolny wzrost ustaje, młode pędy wysychają. Rośliny nie tolerują stojącej wilgoci i bliskości wód gruntowych. Dlatego w strefie ryzyka w wykopie do sadzenia warto wykonać warstwę drenażową o grubości około 20 cm.
Odmiany tui na żywopłoty
Selekcja nie ogranicza się do roślin opisanych powyżej. Równie efektowną ścianę zieleni można stworzyć sadząc tuję Columna wzdłuż granicy stanowiska. Bylina do 7 m wysokości z gęstą cylindryczną koroną o średnicy do 130 cm. Podobnie jak Smaragd krzew nie zmienia koloru igieł, ale charakteryzuje się wysokim tempem wzrostu i wzrostem wielkości o 20 cm rocznie .
Thuja Holmstrup o wysokości do trzech metrów ma wyjątkową koronę, która z boku wydaje się kręcona lub falista. Gęsta kolumna o średnicy około metra dobrze znosi zimowe mrozy, jest bezpretensjonalna i nie zmienia koloru przez cały rok. Na pytanie początkującego: „Która tuja jest lepsza na żywopłot?”, Możesz bezpiecznie wskazać tę odmianę. Roślina o niewielkim rocznym wzroście kosztuje strzyżenie raz na dwa lata.
Kanadyjskie odmiany tui Sankist mają wysokość od 3 do 5 metrów. Korona w postaci szerokiego stożka o średnicy 1–2 m wyróżnia się pięknym kolorem złotych igieł, które zimą przebarwiają się na brązowo-brązowe.
Jakie odmiany tui są najlepsze na niskie żywopłoty? Wybór roślin do tworzenia granic jest dość duży. Szczególnie popularne są gatunki o naturalnie zwartej koronie, bardziej odporne na zimę niż rośliny wysokie i niewymagające częstego pracochłonnego przycinania. Przykładem jest tuja Danica o wysokości nie większej niż 60 cm.