Rododendron Daursky - dekoracja letniego domku
Rhododendron Daursky to nazwa krzewu liściastego lub zimozielonego należącego do rodziny wrzosowatych. Rośnie w Mongolii Północnej, Japonii, Korei, na Dalekim Wschodzie i na Sachalinie, Mandżurii, Transbaikalii. W Rosji roślinę można znaleźć w naturze tylko w regionach położonych na wschód od Gór Ałtaju.
Zewnętrzne formy krzewu są tak różne, że czasami bardzo trudno go odróżnić od innych gatunków - rododendronów Sikhotinsky lub Ledebour. Nawet eksperci przez długi czas nie mogli określić dokładnego obszaru wzrostu rododendronu Daurskiego. W 1978 roku problem ten rozwiązał botanik-dendrolog G.P. Tafintsev.
Roślina rośnie osobno lub tworzy duże zarośla. Szczególnie dużo rododendronów daurskich występuje w lasach liściastych, na nieużytkach, w gajach dębowych, w terenie skalistym, gdzie jest dużo gruzu.
Rododendron Daursky, opis rośliny
Liście rododendronu Daurskiego mają owalny kształt. Ich długość wynosi 1,3–4 cm, szerokość 0,5–1 cm, ogonki są krótkie, pojawiają się na roślinie pod koniec kwitnienia. Młode liście są jasnozielone, później brązowieją. Wraz z nadejściem jesiennych mrozów liście zaczynają zwijać się w rurki i opadać. Tylko nieliczne pozostają na roślinie do wiosny.
Kwiatostany są głównie wierzchołkowe, ponieważ najczęściej znajdują się na końcach pędów, ale są też pachowe, które znajdują się na zewnętrznych liściach. Pąki kwiatowe są pogrupowane od jednego do trzech, z każdego wyrasta tylko jeden kwiatek, którego długość szypułki może wynosić od 3 do 5 mm.
Kwiat rododendronów ma mały, łuszczący się kielich. Jasnoróżowa, z liliowym odcieniem, korona ma kształt lejkowatego dzwonu. Dziesięć pręcików.
Krzew kwitnie pod koniec kwietnia, wcześniej przy dobrej pogodzie.
Owoce są jajowatymi kapsułkami o długości nie większej niż 1,2 cm, a okres wegetacji rododendronów rosnących w rejonie Moskwy wynosi około 135 dni.
Rododendron dauryjski, czy to dziki rozmaryn, czy nie
Od lat 90. ubiegłego wieku wielu zachodnich botaników zaczęło uwzględniać wszystkie gatunki dziki rozmaryn w rodzaju rododendronów. Ta klasyfikacja nie jest obsługiwana w rosyjskiej literaturze specjalnej. Naukowcy z międzynarodowej grupy APG (Angiosperm Phylogeny Group) przedstawili klasyfikację opartą na analizie molekularnej DNA. W nim rodzaj dzikiego rozmarynu jest wyróżniony jako niezależny i nie ma nic wspólnego z rododendronami.
Jak wyhodować rododendron dauryjski
Roślina jest mało wymagająca w warunkach wzrostu. Chociaż rododendron jest dość lekki, z łatwością toleruje cieniowanie i nie boi się mrozu. Wytrzymuje zimno do –45 ° C zimą.
Owoce rośliny dojrzewają w październiku. W warunkach regionu Non-Black Earth zdrewnienie pędów jest zakończone zimą w 100%. W regionie Niżnego Nowogrodu zimotrwalosc jest względna; w zimie, roczne pędy mogą nieznacznie zamarznąć. Rododendron nie znosi dobrze zimowych roztopów, po ciepłej zimie może umrzeć. Zimowe mrozy niszczą również krzewy.
Sadzenie rododendronu Daurskiego i dbanie o niego nie jest trudne. Jej nasiona należy przechowywać w papierowej torebce lub szczelnie zamkniętym szklanym pojemniku w nieogrzewanym pomieszczeniu. Ich zdolność kiełkowania utrzymuje się przez 3 lata. Stratyfikacja nie wymagane.
Siew jest zwykle wykonywany w następujący sposób:
- wysiewane w szklarniach od grudnia do lutego, w temperaturze 18–20 ° C, nie są osadzone w glebie;
- kiełkowanie nasion powinno rozpocząć się za 20 dni, sadzonki są prawie zawsze niegotowane;
- gdy rosną w szklarni, rośliny kwitną w trzecim roku;
- sadzenie na łóżkach odbywa się, gdy sadzonki osiągną cztery lata.
W dołach do sadzenia rododendronów dauryjskich należy dodać mieszaninę torfu i piasku w stosunku 1: 1. Ich rozmiar to 50x50 cm.
Najłatwiejszym sposobem rozmnażania roślin są sadzonki. Dla lepszego ukorzenienia umieszcza się je na 15 godzin w kwasie indolilo-masłowym (0,01%) lub bursztynowym (0,02%). Preferowane są sadzonki uzyskane z górnej części pędów.
Praca odbywa się etapami:
- Sadzonki, którym udało się zakorzenić jesienią, sadzi się w skrzynkach z ziemią. W skład gleby wchodzą: torf kwaśny (2 części), piasek (1 część), gleba liściasta (2 części), ściółka iglasta (1 część).
- Przechowywane są przez cały okres jesienno-zimowy w piwnicach, w temperaturze nie przekraczającej 5 ° C.
- Pod koniec maja nurkują w glebie lub doniczce z ziemią o podobnym składzie, dopuszczalna jest podwojona zawartość kwasu torf i zastąpienie ziemi liściastej darnią.
- Sadzonki są zacienione, nad łóżkiem zamontowane są osłony.
W szkółce sadzonki są trzymane przez 2 lub 3 lata. Następnie sadzi się je w stałym miejscu.