Mur oporowy na obszarze ze spadkiem: projekt krajobrazu zrób to sam
Wybierając miejsce na dom wiejski, ogród i ogród warzywny, przyszli mieszkańcy lata często preferują płaskie obszary, na których prace ziemne będą wymagały minimum wysiłku. Jednak mur oporowy na terenie o nachyleniu łatwo zmienia nierówności reliefu w zalety, a odrobina teoretycznego szkolenia pomoże Ci stworzyć niepowtarzalny krajobraz własnymi rękami.
Zakup działki to odpowiedzialna decyzja. Cechy reliefu zależą od:
- łatwość korzystania z działki;
- wytrzymałość i koszt budowanych budynków;
- obszar, który można przeznaczyć pod nasadzenia ogrodowe i rabaty.
Obszar usiany wąwozami lub położony na zboczu odstrasza niedoświadczonych letnich mieszkańców. Aby zbudować dom lub mały stodoła, wyrównanie terenu i zabezpieczenie go przed osuwiskami zajmie dużo czasu, wysiłku i pieniędzy.
Cel murów oporowych
Jeśli na etapie planowania przewidujesz takie konstrukcje wykonane z kamienia, betonu, drewna lub innych materiałów, możesz obejść się bez znacznych kosztów pracy.
Kompetentnie obliczone struktury:
- zachować naturalny urok tego miejsca;
- uratuje warstwę odżywczą gleby przed wszystkimi rodzajami erozji;
- pomoże uporządkować tarasowy system kalenic i klombów, który optymalizuje teren i dzieli go na strefy funkcjonalne.
Niskie mury oporowe w miejscu ze spadkiem, na życzenie właściciela, mogą zamienić się w podbudowę klatki schodowej lub stać się ławka ogrodowa... Konstrukcje ochronne świetnie prezentują się jako rama do ogrodu kwiatowego lub zacisznej strefy rekreacyjnej.
Materiały na ściany oporowe
Rośliny są szeroko stosowane na terenach otwartych do zwalczania erozji wiatrowej i wodnej. Drzewa i krzewy o trwałym systemie korzeniowym oplatają zbocza, zapobiegając rozwojowi wąwozów, zmianie krajobrazu i utracie żyznej warstwy gleby.
Na ograniczonym terytorium daczy takie wykorzystanie bylin nie jest zbyt dobrym rozwiązaniem. Rośliny nie tylko zajmują dużo cennej przestrzeni, ale także zacieniają znaczną powierzchnię. A czekanie, aż dorosną, potrwa ponad rok. O wiele łatwiejsze i bardziej opłacalne jest stosowanie tradycyjnych materiałów budowlanych do montażu ścian oporowych w kraju:
- cegła;
- kamień naturalny różnych ras;
- beton;
- drewno.
Świetnie nadają się do budowania muru oporowego na miejscu własnymi rękami. Niemniej jednak przy obliczaniu konstrukcji należy pamiętać, że ściana musi stać dłużej niż rok, wytrzymując:
- narażenie na wilgoć przedostającą się do gleby;
- ciężar własny konstrukcji;
- ciężar gleby o każdej porze roku;
- roczne wahania temperatury i wpływ innych czynników zewnętrznych.
Każda z opcji ma swoją specyfikę, zalety i wady, a także wspólne cechy. Dotyczy to urządzenia wsporczego, oprócz ściany, w tym niezawodnego fundamentu i drenażu, który zapewnia odpływ nadmiaru wilgoci.
Mur oporowy wykonany z drewna
Jeśli projekt terenu i domu wykazuje cechy stylu „rustykalnego” i podkreśla związek z naturą, doskonałym wyborem jest ściana oporowa wykonana z drewna.Najłatwiejszym i najbardziej niezawodnym sposobem jest zbudowanie gęstej palisady z pionowo stojących, ciasno dopasowanych bali, których dolna część jest wkopana w ziemię i spoczywa na poduszce z gruzu.
Do wzmocnienia zboczy nadają się mocne kłody dopasowane do grubości, które są wstępnie wysuszone i zabezpieczone związkami chroniącymi przed szkodnikami i gniciem. Wybierając materiał, należy pamiętać, że jedna trzecia litej ściany musi znajdować się pod ziemią.
Prace nad urządzeniem muru oporowego w kraju rozpoczynają się od układania rowów. Kopane są o 10–15 cm głębiej niż podziemna część bali, a ich szerokość jest o 20 cm większa niż ich średnica. Jest to konieczne, aby stworzyć fundament, system odwadniający i uszczelki hydroizolacyjne.
Poduszkę żwirową na dnie wykopu zagęszcza się, a następnie układa się na niej przygotowane kłody. Można je połączyć drutem, wkrętami lub gwoździami o odpowiedniej długości. Wypełnienie piaskiem, łamaną cegłą lub gruzem pomaga utrzymać pionową pozycję w gruncie. Lepiej jest mocować ciężkie, wysokie konstrukcje za pomocą mieszanki piasku i cementu.
Aby wykluczyć kontakt drzewa z wilgotną glebą, tył ściany jest izolowany arkuszem pokrycia dachowego lub innym podobnym materiałem. Szczelina między konstrukcją a gruntem jest wypełniona drenażem, rury są wyjmowane w celu odpływu wilgoci.
Im gęstsza, cięższa gleba i im wyższa ściana, tym powinna być masywniejsza i mocniejsza. Nieprawidłowe obliczenia projektowe mogą spowodować osłabienie konstrukcji. Specjalne środki wzmacniające ściany oporowe pomogą uniknąć zawalenia.
W podobny sposób skonstruowany jest poziomy "tyn" wykonany z drewna. Rolę podpór pełnią dla niego wykopane pionowo w regularnych odstępach filary.
Jak zrobić mur oporowy z kamieni
Głazy toczone przez wodę i wiatr, kanciasty odłupany kamień, plastyczny wapień i niesamowicie twardy bazalt. Materiały te są nie tylko trwałe, ale również doskonale pasują do każdego krajobrazu. Nic dziwnego, że kamienna ściana oporowa na pochyłym terenie jest jedną z najbardziej poszukiwanych opcji.
W zależności od koncepcji, przeznaczenia, rodzaju gruntu i kamienia wybranego do budowy stosują:
- suchy mur z wypełnieniem szczelin między elementami ziemią;
- tradycyjna zaprawa cementowa do cementowania kamieni.
Przed wykonaniem muru oporowego z kostki brukowej przygotuj podstawę pod konstrukcję. Najpierw wykopują rów pod fundamentem, budują szalunek, a następnie zalewają go płynnym betonem, tak aby kolejne 15 cm pozostało do poziomu gruntu.
Aby podstawa gwarantowała wytrzymałość ciężkiego wspornika, jest ona trzykrotnie szersza od ściany, a po wylaniu może stać i twardnieć przez kilka dni.
Mur oporowy wykonany samodzielnie z głazów może być pionowy lub lekko nachylony. Pierwszy rząd układa się z największych kamieni, następnie kostkę brukową dobiera się pod względem wielkości i kształtu, aby ściana była jak najbardziej gęsta i mocna. Przestrzeń między kamieniami a skarpą wypełniona jest drenażem.
Przed wykonaniem muru oporowego z kamieni, przymocowanego zaprawą, lepiej umyć kostkę brukową. To znacznie poprawi przyczepność materiału i nada konstrukcji dodatkową wytrzymałość.
Coraz częściej do wzmocnienia zboczy używa się kamienia łamanego. Kawałki, które mają nierówny rozmiar i kształt, nie są łatwe do trzymania razem. Dlatego przy budowie muru oporowego własnymi rękami gabiony zostaną wykonane z gruzu.
Są to konstrukcje przypominające kontenery wykonane z wytrzymałej metalowej siatki. Znacznie ułatwiają pracochłonną pracę, w zależności od wielkości ogniw nadają się zarówno do dużych kamieni, jak i do żwiru. Między sobą poszczególne gabiony są mocowane drutem, a między ścianą a ziemią układany jest materiał dachowy lub geowłóknina.
Mur oporowy z cegły na terenie ze spadkiem
Ceglanie muru oporowego niewiele różni się od konstrukcji ściany domu.Wytrzymałość konstrukcji zapewnia betonowy fundament, grubość konstrukcji dobierana jest w oparciu o jej wysokość, warunki klimatyczne oraz charakterystykę zbocza przeznaczonego do wzmocnienia i dekoracji.
Na przykład na wysokość pół metra wystarczy mur z pół cegły i lepiej jest ułożyć podpórkę powyżej metra z półtora cegły, nie zapominając o drenażu. Rury układa się w równych odstępach między pierwszą a drugą warstwą cegieł. Przestrzeń między murem a wzmocnionym skarpą wypełniona jest gruzem.
Klocki to dobra alternatywa dla wytrzymałych, ale drogich cegieł. Są nie tylko tańsze, ale także większe, co ułatwia i przyspiesza pracę.
Przy prawidłowo postawionym fundamencie samodzielnie wykonana ściana oporowa z bloków jest bardzo mocna, ale mniej dekoracyjna. Ale taką konstrukcję można ozdobić kamieniem licowym lub płytkami.
Jak zrobić mur oporowy z betonu
Konstrukcje betonowe są rodzajem standardu wytrzymałościowego. Takie mury oporowe pomogą zachować duże ilości gleby, nadać krajobrazowi solidność i monumentalność.
Jak prawidłowo wykonać ścianę oporową z betonu? Aby projekt spełniał oczekiwania:
- przygotowanie wykopu pod fundament,
- na dno wylewa się poduszkę z pokruszonego kamienia;
- wzmocniony metalowym prętem;
- wykonać szalunki, wypełnione betonem.
Nieodzownym elementem samodzielnie wykonanej ściany oporowej wykonanej z betonu jest drenaż. Wnęka pozostająca między konstrukcją a skarpą jest wypełniona gruzem, łamaną cegłą lub żwirem. Warstwa ta zapobiega erozji gleby w okresach deszczowych i roztopowych. Rury wyprowadzone przez warstwę betonu usuwają nadmiar wilgoci.
Aby ukryć monotonny szary kolor, projektanci sugerują użycie płytek, kamienia naturalnego lub żywych pnączy. Beton starzejący się wizualnie umożliwia obróbkę powierzchni kefirem. Grzyby i bakterie kwasu mlekowego sprzyjają rozwojowi mchu, co pomaga wtopić ścianę w krajobraz.