Przylaszczka o wielu twarzach: sadzenie i pielęgnacja delikatnego i jasnego zwiastuna nadchodzącej wiosny
Bezpretensjonalny wątrobowiec, którego sadzenie i pielęgnacja nie jest trudne nawet dla niedoświadczonych hodowców kwiatów, od wielu stuleci urzeka ludzi swoim delikatnym pięknem. Przerost, hepatica, niebieska przebiśnieg, kędzierzawy, czysty anemon, macica, wiatrak - tak ogromną liczbę nazw nadano kwiatowi z rodziny Jaskier. Las został nazwany przez starożytnych Słowian, którzy widzieli ten kwiat w lasach, w jego naturalnym środowisku. Roślina otrzymała niezwykłą nazwę dla wątrobowca ze względu na podobieństwo trójpłatowych gęstych, skórzastych płytek liściowych do ludzkiej wątroby. Przypisuje się jej również szczególne właściwości lecznicze, dzięki którym można leczyć wątrobę, leczyć niektóre jej dolegliwości, takie jak zapalenie wątroby, stany zapalne.
Bliska znajomość z wątrobowcem
Przylaszczka to roślina wieloletnia. Preferuje umiarkowane lasy półkuli północnej, występujące w Eurazji, Ameryce Północnej. Rośnie w osobnych krzewach o wysokości 6-10 cm, które w trakcie tworzenia pąków osiągają 15-18 cm Charakteryzuje się krótkim kłączem o strukturze bulwiasto-włóknistej. Pędy są brązowawe lub brązowawe bez rozgałęzień, pochodzące ze strefy korzeni zatok liściowych. Blaszki liściowe mają jednolite lub ząbkowane krawędzie wzdłuż krawędzi. Kwiatostany średnicy 25 mm z 6-8 płatkami i pręcikami na środku pąka. Rośliny o niebiesko-niebieskich kwiatach najczęściej występują w naturze, ale można znaleźć fioletowe, różowe, białe odmiany wątrobowca.
Okres kwitnienia zależy od miejsca sadzenia rośliny. Jeśli robi się za dużo słońca, kwitnienie kończy się szybciej. W cieniu wątrobowiec praktycznie nie pączkuje. Idealny stan to półcień z rozproszonym światłem. Na jednym krzaku kwitnie jednocześnie kilka pąków. W warunkach naturalnych jest to 6-14. Każdy żyje około 5 dni. Ale dzięki temu, że więdnące kwiaty są natychmiast zastępowane kwitnącymi kwiatami, zapewnione jest ciągłe kwitnienie, trwające około 21 dni.
Po zapyleniu przez chrząszcze lub motyle dojrzewają owoce wątrobowca - podłużne niełupki-wiele-korzeni. Jeden pęd daje od 20 do 64 hemicarps.
Kwiat wątrobowca wypuszcza pączek późną jesienią, zanim spadnie śnieg. Kiedy śnieg pokrywa zarośla, roślina przechodzi w stan uśpienia aż do pierwszych słonecznych dni wiosny.
Liście obumierają po kwitnieniu rośliny, a nowe natychmiast odrastają. Mają jaśniejszy kolor i pokryte są najdelikatniejszym puchem. W miarę wzrostu blaszki liści tracą pokwitanie, stają się gładkie i ciemnieją.
W naturze można znaleźć ponad 10 odmian wątrobowców. Następujące rośliny są uprawiane jako rośliny ogrodowe:
- wątrobowiec szlachetny (zwykły), preferujący lasy iglaste europejskiego terytorium Rosji i krajów Europy Zachodniej;
- hepatica transylwańska rosnąca naturalnie na Węgrzech i w Rumunii;
- Przylaszczka azjatycka, którą można spotkać na wolności na Dalekim Wschodzie.
Wśród ogrodników popularne są hybrydy frotte z różowymi, malinowymi lub ciemnoniebieskimi płatkami.
Reprodukcja
W naturze delikatny kwiat rozmnaża się wyłącznie przez nasiona. Ale ta metoda nie jest zbyt popularna wśród ogrodników. Faktem jest, że świeżo zebrane nasiona są potrzebne do sadzenia, ponieważ szybko tracą zdolność kiełkowania. Nieznacznie przedłuża żywotność umieszczania nasion w mokrym mchu, torfie, wermikulicie.
Rośliny hybrydowe, na przykład wątrobowiec ogrodowy frotte, nie produkują nasion, rozmnaża się je tylko przez podzielenie buszu.
Podczas samodzielnej uprawy roślin wybierz jedną z poniższych metod.
Dzielenie buszu
Najpopularniejsza i najłatwiejsza metoda hodowli. Przez podział rozmnaża się odmiany hybrydowe wątrobowca, które nie produkują nasion. Jednak wielu hodowców, którzy nie chcą majstrować przy nasionach, często rozmnaża w ten sposób wszystkie inne odmiany roślin.
Najlepszy czas na zabieg to czerwiec, bezpośrednio po kwitnieniu i powstaniu nowych liści lub okres od początku sierpnia do 10 września:
- Ostrożnie wykop wyciek, strząśnij ziemię.
- Podzielić na kilka krzewów ostrym nożem ogrodowym, upewniając się, że każdy ma co najmniej 3 pąki.
- Stare liście są odcinane, a krzewy sadzi się w luźnej glebie, składającej się z igieł i opadłych liści.
- Studnia.
Jeśli wszystko zostanie zrobione poprawnie, opieka nad wątrobowcem po posadzeniu praktycznie nie jest wymagana, szybko się dostosowuje.
Sadzenie nasion
Roślinę rozmnaża się ze świeżo zebranego materiału siewnego w czerwcu-lipcu. Materiał sadzi się w skrzynkach lub pojemnikach wypełnionych ziemią z liści iglastych. Następnie upuszczają go w ogrodzie w miejscu odpowiednim dla wątrobowca, przykrywają folią. Ma to zapobiec rozsypywaniu nasion przez mrówki. W pierwszym roku roślina słabo się rozwija. Sadzonki pojawią się następnej wiosny, po 2 latach na krzakach wyrosną 1-2 prawdziwe blaszki liściowe. Hepatica kwitnie 4-7 lat.
Sadzonki
Przy krzaku ostrożnie zgarniają ziemię i odcinają bok kłącza za pomocą cięcia 1-2 liśćmi. Odkurz to Kornevin lub trzymane w promotorze wzrostu. Sadzi się je w doniczce z podłożem z jednej części gleby ogrodowej, 2 częściami próchnicy, częścią torfu i częścią gruboziarnistego piasku, pogłębiając się nie więcej niż 2 cm Zamknij plastikową butelką. Opieka nad wątrobowcem po posadzeniu ma na celu jedynie kontrolę wilgotności gleby. Nie pozwól mu wyschnąć i nasiąknąć wodą. Sadzonki będą gotowe do sadzenia za kilka miesięcy.
Szczególnie cenne odmiany wątrobowca rozmnaża się przez sadzonki, których krzewów nie zaleca się wykopać, aby nie uszkodzić ponownie roślin.
Sadzenie i pielęgnacja przylaszczki
Do sadzenia wątrobowców wybierają miejsca słoneczne, słabo ocienione cienkimi listowiami koron drzew, jak to ma miejsce na leśnych polanach lub na skrajach lasów, ponieważ nie toleruje dobrze promieni bezpośrednich. Jeśli promienie uderzą bezpośrednio w blaszki liści, szybko pokryją się czarnymi plamami i wkrótce obumierają. Zasada ta dotyczy naturalnych odmian wątrobowca. Ale uszkodzone liście są przywracane w następnym roku wraz z nadejściem wiosny. Niektóre odmiany przylaszczki dobrze znoszą silny cień. A widoki na ogród dobrze się prezentują w miejscach nasłonecznionych. Tylko to skróci okres ich kwitnienia.
Pomimo bezpretensjonalności rośliny należy wziąć pod uwagę, że jej odmiany preferują różne gleby:
- wątrobowiec siedmiogrodzki preferuje ciężkie gleby;
- Amerykanin uwielbia luźne, żyzne, neutralne gleby;
- szlachetny rośnie na prawie każdej glebie, ale uwielbia miejsca bogate w wapień;
- dla wątrobowca japońskiego konieczne jest przygotowanie gleby z próchnicy liści, grubego piasku rzecznego i torfu w stosunku 2: 1: 2.
Ale kaprysy japońskiej wątróbki są równoważone ogromną różnorodnością pięknych kwiatów. W Japonii dowiedzieli się, czym jest wątrobowiec kilka wieków temu. Ta roślina jest tam uważana za kultową. To japońskie hybrydy wyróżniają się niesamowitą urodą. Są półpełne, podwójne, granatowe, karmazynowe, bladoróżowe, a nawet dwukolorowe.
Roślinę sadzi się jesienią lub wiosną po kwitnieniu, czyli w okresie spoczynku rośliny. Roślina preferuje gleby luźne, przewiewne, lekko kwaśne lub obojętne. Nie lubi bagien. Kopać dziury co 15-25 cm, na dnie rozprowadzać kompost lub nawóz mineralny. Krzewy sadzi się, lekko posypuje ziemią, ubija i podlewa.
Przebiśniegi są uważane za dobrych sąsiadów dla wątrobowców, irysy, krokusy. Preferowane są zboża, paprocie, które swoimi wysokimi ażurowymi liśćmi tworzą lekki odcień.
Opieka
Hodowanie wątrobowca i opieka nad nią nie jest trudne. Roślina rośnie prawie sama w odpowiednim miejscu sadzenia. Potrzebuje regularnego zwalczania chwastów i pielenia gleby. Co 3-7 lat wymagane jest sadzenie w miarę wzrostu nasadzeń, w przeciwnym razie krzewy staną się ciasne, co wpłynie na liczbę pąków.
Peeling nie wymaga dodatkowego jedzenia. Wczesną wiosną, jeszcze przed stopieniem się śniegu, gleba jest nawożona mocznikiem lub mączką kostną. Po kwitnieniu roślina jest karmiona złożonymi nawozami. Przed nadejściem jesieni do gleby wprowadza się opatrunki fosforowo-potasowe.
Na zimę roślina jest mulczowana próchnicą, kompostem, słomą i opadłymi liśćmi w przypadku niewielkiej śnieżnej pogody.
Zdrowe stare liście nie są cięte, aby nie pogorszyć zimotrwałości wątrobowca. Są usuwane wiosną, gdy nadchodzą ciepłe dni.
Przylaszczka, której sadzenie i pielęgnacja jest prosta, jest podatna na choroby grzybowe, których rozwój wywołuje wilgotna pogoda i temperatury poniżej +18 stopni. Rozwój chorób wywołuje zagęszczanie nasadzeń, dzięki czemu po obfitym podlewaniu i deszczu gleba nie może wyschnąć. Takie choroby obejmują szarą zgniliznę, mączniaka prawdziwego. Jeśli na liściach pojawią się brązowe plamy, szarawy lub białawy kwiat, wszystkie dotknięte części krzewu zostaną usunięte, a resztę potraktowano fungicydami, takimi jak topaz, płyn Bordeaux, fundazol.
W okresie kwitnienia wątrobowca swym jaskrawym pięknem przyciąga miłośników wędrówek po lesie wczesną wiosną, bezlitośnie zbierając ogromne ilości kwiatów. Z tego powodu w niektórych regionach, na przykład w regionie moskiewskim, hepatica została włączona do Czerwonej Księgi, ponieważ jest na skraju całkowitego zniszczenia. Zniknięcie rośliny ułatwia wylesianie, a co za tym idzie - klarowanie się terenów wybranych przez wątrobę. A na słonecznym terenie praktycznie nie rośnie.
Na szczęście możesz cieszyć się pięknem delikatnych kwiatów na swojej stronie. Wystarczy jeden krzew lub kilka nasion, aby prawdziwy dywan kwiatowy wyrósł w ogrodzie w ciągu kilku lat. Roślina jest bezpretensjonalna w pielęgnacji, łatwo toleruje podział buszu i zgodnie z zasadami techniki rolniczej dobrze rośnie w jednym miejscu nawet do 25 lat.