Jak uprawiać świerk serbski na swojej stronie
Często skromny świerk serbski jest wybierany przez doświadczonych projektantów do kształtowania krajobrazu ich podwórka i obszarów miejskich. Głównym powodem wyboru są niesamowite walory dekoracyjne, niezwykłe kształty roślin, zimotrwalosc i bezpretensjonalność gleby. Według biologów istnieje obecnie ponad 20 odmian roślin zimozielonych. Każdy z nich harmonijnie komponuje się z drzewami liściastymi, krzewami, trawą trawiastą i kwiatami. Rozważ szczegółowy opis serbskiego świerka, a także najpopularniejsze odmiany wiecznie zielonej kultury.
Charakterystyka biologiczna
Krótkie gałęzie boczne nie są zbyt wysoko nad ziemią. Przypominają kształt łuku, a końce są skierowane do góry. Młode osobniki mają zwisającą konstrukcję i pokryte są grubym włosiem. Wszystkie te elementy tworzą kolumnową lub wąską piramidalną koronę. Wierzchołek świerka serbskiego jest zawsze spiczasty, co nadaje mu smukły i reprezentacyjny wygląd.
Gałęzie pokryte są twardymi igłami. Jego długość sięga 18 mm, a szerokość około 2 mm. Powierzchnia igieł jest pokryta woskowym nalotem. Górna część igieł ma kolor ciemnozielony, a dolna ma srebrzysto-niebieskawy odcień. Pozostaje na drzewie przez 8 lat. Kultura kwitnienia rozpoczyna się w maju, po czym powstają szyszki.
Różnią się następującymi cechami:
- podłużny kształt;
- długość od 5 do 7 cm;
- łuski są mocno dociśnięte, zaokrąglone.
Szyszki są w pełni dojrzałe do połowy jesieni. Początkowo są fioletowo-zielonkawe. A później uzyskują ciemnobrązowy odcień z połyskiem atramentu. W naturze kultura rozmnaża się przez samosiew. Dojrzałość pełną osiąga w wieku 15 lat.
Świerk serbski łatwo toleruje zimno i może wytrzymać mrozy do -35 ° C. Nie traci efektu dekoracyjnego podczas zmian temperatury. Kultura jest odporna na silne i porywiste wiatry. Czuje się dobrze zarówno w cieniu, jak i na otwartej przestrzeni.
Świerk serbski szybko przystosowuje się do gleb gliniastych, kamienistych, piaszczystych i bielicowych.
Popularne odmiany
Bazując na dzikiej postaci, hodowcy otrzymali unikalne rośliny. Zachowały wysoki poziom odporności na zimno. Uzyskali jednak oryginalne cechy dekoracyjne. Na przykład mają zwartą koronę i dorastają tylko do 7 m. Zapoznajmy się z najpopularniejszymi odmianami roślin iglastych, które uprawiane są na środkowym pasie.
Urocza „Alexandra”
Charakterystyczną cechą odmiany jest kształt korony. Jest to rozszerzony stożek o szerokości do 2 m. Jednak roczny wzrost kultury wynosi tylko 3-4 cm. W pierwszych latach korona ma kształt zaokrąglony. Ale później korona jest rozciągnięta i przybiera kształt stożka. Gałęzie zdobią igły o jasnozielonym kolorze. Młode igły mają lekko niebieskawy odcień.
Świerk serbski "Aleksandra" służy do ozdabiania ogrodów wrzosowych, zjeżdżalnie alpejskie i kompozycje krajobrazowe.
Odmiana karłowata "Nana"
Kultura dorosła dorasta do 3 m wysokości.Korona składa się z wielu wdzięcznych gałęzi w formie pulchnej kręgli. Jednak przez pierwsze kilka lat drzewo przypomina piłkę. Jego szerokość to około 2 m. Igły są pomalowane na kolor zielono-szary, a odwrotna strona ma srebrzysty odcień.
Do 10 lat roczny wzrost kultury wynosi około 3 cm, a nawet wtedy w idealnych warunkach. Po tym okresie tempo wzrostu rośnie. Dlatego w ciągu roku rośnie o 10 cm.
Często serbski świerk „Nana” na pniu jest aktywnie wykorzystywany do tworzenia stylowego projektu krajobrazu. Dzięki temu drzewo efektownie wyróżnia się na tle innych roślin. Jest uprawiany zarówno w nasadzeniach grupowych, jak i pojedynczych.
Wdzięczna piękność „Karel”
Odmiana często znajduje się na liście roślin iglastych polecanych do przydomowych ogrodów. Ma stosunkowo krótkie gałęzie, gęsto pokryte ciemnozielonymi lub jasnozielonymi, w młodym wieku, igłami. W procesie wzrostu pędy tworzą zaokrągloną koronę, przypominającą wolumetryczną poduszkę. Jego średnica to około 100 cm, wysokość rośliny około 80 cm.
Serbska odmiana świerka „Karel” świetnie prezentuje się w ogrodach skalnych, a także na tle pełzających bylin.
Oryginalna odmiana "Pendula Bruns"
Kultura odnosi się do wolno rosnących osobników. Różni się skręcaniem opadających gałęzi, które dotykają powierzchni gleby. Tworzą oryginalną koronę płaczącej konfiguracji. Dojrzałe drzewo osiąga wysokość do 10 m. Roczny przyrost ok. 10 cm. Odmiana Bruns w standardowej formie świetnie prezentuje się na tle innych upraw ogrodniczych.
Jak widać, podane odmiany roślin iglastych wskazują na jego wszechstronność. Dzięki temu projektanci aktywnie wykorzystują kulturę do tworzenia oryginalnych krajobrazów.
W ich letnim domku uprawiamy świerk serbski
Od najdawniejszych czasów drzewa iglaste przyciągały uwagę ogrodników. Nie tylko wspaniale pasują do terytorium wiejskiego domu, ale także oczyszczają powietrze. Ponadto stylowe drzewa mają korzystny wpływ na stan emocjonalny człowieka. Spróbujmy zrozumieć zasady sadzenia świerka serbskiego i pielęgnacji go w ich letnim domku.
Obserwacja rośliny wykazała, że doskonale zakorzenia się na każdej glebie. Jednak drzewo nie lubi mokradeł.
Jeśli na terytorium przeznaczonym do sadzenia znajduje się glina i gęsta gleba, warstwę drenażową umieszcza się na dnie dołu do sadzenia przy użyciu dowolnego z materiałów:
- keramzyt;
- piasek gruboziarnisty;
- skruszony kamień;
- zepsuta cegła.
Jego grubość powinna wynosić co najmniej 20 cm, z reguły lejek wykopuje się na głębokość i szerokość około 60 cm, jeśli planuje się kilka okazów, odległość między nimi wynosi 2,5 m. Dodać do gleby humus, torf i piasek. Aby przyspieszyć proces rozwoju upraw, stosuje się złożone nawozy. Następnie sadzonkę ostrożnie umieszcza się w otworze, tak aby szyjka korzeni znajdowała się na poziomie gleby. Powstałe puste przestrzenie są wypełnione powstałym podłożem. Górna kula jest lekko ubita i obficie podlewana.
Świerk serbski sadzi się w rejonie Moskwy wiosną lub wczesną jesienią.
Podstawowe zasady opieki
Młode osobniki potrzebują wilgoci przez cały sezon. W przeciwnym razie delikatne korzenie stracą siłę i szybko wyschną lub ich igły staną się żółte. Na jedno drzewo wystarczy 10 litrów wody. Po podlaniu delikatnie poluzowuje się okolice łodygi. W okresach gorących górną część korony spryskuje się butelką z rozpylaczem.
Zasady pielęgnacji obejmują przycinanie sanitarne. W razie potrzeby koronę świerka serbskiego oczyszcza się z suszonych, połamanych i zamrożonych gałęzi. Modelująca fryzura jest wykonywana zimą, gdy kultura odpoczywa. W takim przypadku jednorazowo przycina się tylko 3-4 cm.
Pomimo wysokiej zimotrwalości buduje się dodatkowe schronienie dla sadzonek poniżej 5 lat. Zwykle używany jest dowolny „oddychający” materiał, na przykład cienkie płótno.Warstwa przy pniu jest pokryta ściółką z igieł lub trocin. Jeśli zimą jest dużo śniegu, delikatnie strząsa się go z gałęzi.
Aby chronić drzewo przed pasożytami, koronę spryskuje się wodą z mydłem, wywar ze skórki cebuli lub napar z czosnku.
Okazuje się, że ładny serbski świerk jest łatwy w uprawie w letnim domku. Ogrodnicy najpierw wybierają odpowiednią odmianę. Przygotowuje się dół do sadzenia, podłoże odżywcze, układa się drenaż. Ostrożnie umieszczają drzewo i przykrywają je ziemią. Opiekują się zgodnie z zasadami techniki rolniczej.