Jak własnymi rękami zrobić ścieżkę po kraju?

Ogólne wrażenie letniego domku będzie niepełne, jeśli nie będzie ozdobione pięknymi i wygodnymi ścieżkami ogrodowymi. Nie tylko wygląd terytorium, ale także organizacja działalności gospodarczej zależy od tego, jak dobrze są zlokalizowane i dobrze wykonane. Ścieżki w kraju mogą być wykonane z różnych materiałów i na różne sposoby.

Wybór materiału na tor w kraju

Wielu letnich mieszkańców zadaje sobie pytanie: jaki jest najlepszy sposób na wytyczenie ścieżek na wsi? Odpowiedź na to pytanie zależy od jego wielkości i ludzkich możliwości materialnych.

Niektóre chodniki wykonane ze złomu wyglądają bardziej atrakcyjnie niż tradycyjne betonowe lub betonowe płyty. Brukowanie w kraju powinno być ekonomiczne, praktyczne i trwałe. Materiał na letnie domki może być bardzo różny. Najczęściej do ich produkcji używa się zwykłych materiałów improwizowanych i budowlanych. W ostatnich latach ludzie coraz częściej produkują płyty chodnikowe ... Wszystkie użyte w tym celu materiały mogą różnić się kolorem, fakturą i dekoracyjnością. Najczęściej samodzielnie wykonują ścieżki z ubitą warstwą powierzchniową lub z twardą powierzchnią.

Zdjęcie torów w wiejskim domu po prostu zadziwia wyobraźnię swoją różnorodnością. Najprostsze - ubite ścieżki wykonane są z piasku, kamyków, żwiru, pęknięć cegieł. Niektórzy mieszkańcy lata używają drewnianych cięć do uzupełnienia tego elementu strefy podmiejskiej, co nadaje mu szczególny efekt dekoracyjny.

W tym celu stosuje się tylko twarde gatunki drewna impregnowane specjalnymi impregnatami.

Wideo: tworzenie wiejskiej ścieżki z konopi

Twarda powierzchnia może być wykonana z cegły, kamienia naturalnego, płyt betonowych, płyt chodnikowych lub betonu wylewanego na miejscu. Z takiego materiału można wykonać różne wzory, które nadadzą miejscu dodatkowy efekt dekoracyjny. Taki tor jest znacznie mocniejszy i trwalszy niż taranowany. Wyróżnia się praktycznością, ale jest znacznie droższy niż ten wykonany ze złomu.

Ważną rolę w tworzeniu ścieżki w kraju własnymi rękami odgrywa granica. Nie tylko wyznacza wyraźne granice, ale także chroni jego krawędzie przed zniszczeniem. Obramowanie pełni również rolę dekoracyjną. Chociaż krawężnik jest pożądanym elementem, nie jest uważany za obowiązkowy. Najczęściej ścieżki bez obramowania są wykonane z płyt betonowych z dużymi szczelinami między nimi oraz z kamienia naturalnego o zakrzywionej konfiguracji brzegowej.
W przypadku powłok z piasku, kamyków, żużlu, żwiru konieczna jest granica. Najbardziej praktyczny i trwały krawężnik betonowy układany na betonowej podstawie. W przypadku ścieżek zakrzywionych lepiej wybrać krawężniki z cegły, płaskiego kamienia lub płytek, ułożone na krawędzi.

Wybierając odpowiedni materiał, możesz stworzyć harmonijny system torów, wykonanych w tym samym stylu i idealnie połączonych z ogólnym wyglądem strony.

• Dlatego do dekoracji witryny w stylu rustykalnym najbardziej odpowiednie jest drzewo.
• Kamień naturalny jest idealny do tworzenia zakrzywionych ścieżek.
• Cegła dobrze komponuje się z wykonanymi z niej budynkami. Aby ukończyć ścieżki, wybiera się specjalne rodzaje kostki brukowej, które nie boją się wilgoci i zimna.
• Kostka brukowa w różnych odcieniach pozwala na tworzenie niepowtarzalnych wzorów.
• Ścieżki żwirowe i żwirowe najlepiej nadają się do ogrodów i sztucznych stawów.

W ostatnich latach ludzie mieli okazję nie tylko tworzyć ścieżki z monolitycznego betonu, ale także nadawać im oryginalny kształt. Aby to zrobić, wystarczy kupić w specjalistycznym sklepie plastikowe szablony o różnych konfiguracjach, które pozwolą na samodzielne odlewanie elementów betonowych.

Niektóre materiały użyte do wykonania utworów dobrze do siebie pasują. Więc doskonale łączą się:

• beton i cegła;
• kamyki rzeczne i drewno;
• wielobarwny żwir i kamień naturalny.

Planowanie domków letniskowych

Przed wykonaniem ścieżek w kraju konieczne jest prawidłowe sporządzenie schematu lub planu terenu, na którym należy przedstawić planowane kierunki, biorąc pod uwagę wszystkie budynki i podesty znajdujące się na terenie.

Przy ich opracowywaniu należy wziąć pod uwagę ilość opadów, które przypadają na tym terenie. Czasami konieczne jest stworzenie systemu odwadniającego, aby nie było zastoju wody w okolicy. Należy również pamiętać, że gdy zamarznie, nadmiar wody szybko psuje nie tylko drewno, ale także materiały takie jak beton czy cegła.

Duże drzewa nie powinny rosnąć w pobliżu ścieżek, ponieważ mogą je zniszczyć swoimi potężnymi korzeniami. Przy sporządzaniu bardziej szczegółowego planu planu obraz krajobrazu kraju będzie wyraźniejszy i łatwiej będzie dokonać wyboru na korzyść jednego lub innego materiału budowlanego.

W przypadku prawie wszystkich rodzajów ścieżek podmiejskich obserwuje się jedną technologię ich układania. Cała praca jest podzielona na kilka ważnych etapów:

1. Oznakowanie terenu. Na tym etapie za pomocą sznurka i kołków zaznacza się kontury toru. Krawędzie są starannie wykonane wzdłuż zarysowanych linii.
2. Za pomocą łopaty usuń darń na całej długości i szerokości zamierzonej ścieżki. Glebę wyciąga się na grubość poduszki piaskowej, która służy jako podstawa do układania nawierzchni. Grubość warstwy podkładowej musi wynosić co najmniej 10 cm.
3. Piasek (czasem kruszony kamień) wlewa się do wykopanego rowu i starannie ubija i wyrównuje.
4. Bruk kładzie się na piasku, uważnie monitorując przestrzeganie poziomu ścieżki.

Budżetowe tory zrób to sam w kraju

W kraju najpopularniejsze są następujące opcje torów:

• Ścieżka żwirowa lub mała żwirowa. Powstają bardzo szybko, ale nie różnią się trwałością. Gleba w rowie jest traktowana herbicydami i pokryta polietylenem lub włóknem rolnym, aby chwasty nie kiełkowały. Wylewa się na nią warstwę kamyków lub żwiru i wyrównuje nawierzchnię ścieżki. Aby ten materiał nie rozpraszał się po terenie, konieczne jest utworzenie granicy, na przykład z płytek lub cegieł.
• Ścieżka z kawałków drewna. Do jego stworzenia odpowiednie są pnie i grube gałęzie ściętych drzew liściastych. Są pocięte na koła. Grubość materiału powinna być większa niż 10 cm, dobrze wysuszone kawałki posmarować gorącym, schnącym olejem, który nakłada się pędzlem na całą powierzchnię. Po wyschnięciu impregnatu zabieg powtarza się. Na przygotowaną poduszkę z piasku kładzie się folię. Układa się na nim cięcia z dowolnym fantazyjnym wzorem i wyrównuje je. Wszystkie puste przestrzenie między nimi są pokryte żwirem, piaskiem lub ziemią.
• Ścieżka do domków letniskowych z kamienia może być wykonana nie tylko z zakupionego materiału, ale także z tego, co można znaleźć w prawie każdym obszarze. Przy wyborze elementów należy preferować kamień, który ma co najmniej jedną płaską stronę. Pod taką nawierzchnią wykop powinien mieć głębokość co najmniej 20 cm, a na jego dno wylewa się tłuczeń (10 cm). Jest ubity, a na wierzch wysypuje się piasek (10 cm) i ponownie ubija. Kamienie układane są na przygotowanej poduszce z pokruszonego piasku. Aby wypełnić puste przestrzenie między nimi, na wierzch wylewa się piasek, a wszystkie puste przestrzenie są nim wypełnione. Na ostatnim etapie ścieżka jest dokładnie podlewana wodą. Może być konieczne ponowne przeszlifowanie pustych przestrzeni między kamieniami.
• Ścieżka brukowa.Ta opcja jest jedną z najbardziej optymalnych. Głębokość wykopu dla takiego materiału powinna wynosić 20-25 cm Poduszka z kruszonego piasku jest tworzona w taki sam sposób, jak pod ścieżką dla kamienia. Ponad podłoże wystawać będzie kostka brukowa o grubości powyżej 60 mm. Tę ścieżkę najlepiej pokonywać krawężnikami. Kostkę brukową układa się na piaszczystej podstawie ściśle ze sobą. Ponadto wzór może być bardzo różnorodny. Podczas układania nie wolno używać kostki brukowej ze znakami małżeństwa, ponieważ szybko się zniszczą.
• Ścieżka z cegły. Powstaje na tej samej zasadzie, co tor brukowy. Ta sama cegła umieszczona na krawędzi służy jako obramowanie. Szczególnie atrakcyjnie prezentuje się kostka brukowa z cegieł o różnych odcieniach.

Chodnik betonowy (wideo):

Betonowa ścieżka

Monolityczne betonowe ścieżki w kraju są nadal popularne. Do ich produkcji wymagana jest duża ilość cementu, piasku i tłucznia. Ale są trwałe i praktyczne. Wykonując je należy pamiętać o jednej zasadzie: im więcej cementu w roztworze, tym mocniejszy będzie beton. W przypadku torów najczęściej stosuje się następujące proporcje materiałów:

• cement - 1 część;
• kruszony kamień - 3 części;
• piasek - 2 części.

Aby taka ścieżka uniosła się nad ziemią, konieczne jest wykonanie szalunku z desek pod nią. Na dnie wykopu układane są kamienie, połamane cegły lub inne stałe gruzy budowlane. Do szalunku wlewa się roztwór i wyrównuje jego powierzchnię. Beton można ozdobić kafelkami, mozaikami lub pięknymi kamieniami, które są wciskane w nieutwardzoną zaprawę.

Płytki ścieżek

Bardzo popularne są tory z płyt betonowych o różnych wymiarach. Są łatwe w dopasowaniu i wyróżniają się trwałością. Pod nimi znajduje się również piaszczysta podstawa. Ścieżka wiejska wykonana z płytek 50x50 lub 40x40 cm prezentuje się dość efektownie, nie zajmuje dużo miejsca i jest bardzo praktyczna. Używając mniejszych płytek, można tworzyć różne wzory nawierzchni. Mogą być układane blisko siebie lub w pewnych odstępach, przykryte małymi kamieniami lub ziemią. Można je obsiać trawą.

Ścieżka krajowa (wideo)