Wiodącym czynnikiem wpływającym na żyzność różnych typów gleb jest próchnica
Płodność i próchnica to ściśle powiązane pojęcia. Z łaciny termin ten jest tłumaczony jako gleba lub ziemia. Chociaż dziś rolnicy bez problemu uprawiają rośliny na hydroponice lub sztucznej glebie, ten składnik płodności jest niezbędny. Aby zwiększyć procent plonów, najpierw musisz dowiedzieć się, czym jest próchnica gleby, a następnie rozważyć proces jej powstawania.
Humus to ...
Jak więc powstaje humus? W górnej warstwie gleby zachodzą złożone procesy biochemiczne - rozkład pozostałości organicznych bez tlenu. Nie mogą się zdarzyć bez udziału:
- Zwierząt;
- mikroorganizmy glebowe;
- rośliny.
Umierając, pozostawiają po sobie znaczący ślad w tworzeniu się gleby. Gromadzą się tu również rozłożone produkty przemiany materii tych organizmów. Z kolei takie substancje organiczne są odporne na drobnoustroje, co pozwala im gromadzić się w horyzoncie glebowym.
Ta biomasa służy jako prawdziwy magazyn dla wszystkich organizmów wyższych. Zawarte w nim składniki nasycają energią korzenie roślin, a także odżywiają je wszystkimi niezbędnymi elementami:
- humin;
- kwasy humusowe;
- związki humusowe.
Grubość takiej pokrywy może sięgać (w umiarkowanych szerokościach geograficznych planety) do 1,5 metra. Na niektórych obszarach jest to 10-16% powierzchni, podczas gdy na innych tylko 1,5%. Jednocześnie na torfowiskach występuje około 90% takich formacji organicznych.
Tworzenie próchnicy zależy bezpośrednio od procesu mineralizacji - rozkładu biomasy (pod wpływem tlenu) na proste związki mineralne i organiczne. W normalnych warunkach naturalnych dzieje się to równomiernie, bez uszkodzenia humifikacji.
Kompozycja
Zanim zwrócisz uwagę na korzystne właściwości tej pokrywy glebowej, musisz wziąć pod uwagę jej skład. Najwyższe stężenie użytecznych pierwiastków występuje wyłącznie w górnej części horyzontu. Wraz z pogłębieniem stają się mniejsze, gdyż wszyscy „uczestnicy” tego procesu żyją na wysokości 50-70 cm od powierzchni. Dlatego tworzenie płodnych warstw jest niemożliwe bez:
- niektóre rodzaje grzybów;
- dżdżownice;
- bakteria.
Przetwarzanie składników organicznych, a także odchodów bezkręgowców prowadzi do powstania bezcennej próchnicy. To robaki decydują o jego powstawaniu. Należy zauważyć, że na 1 m² próchnicy żyje około 450-500 osobników. Każdy z nich zjada resztki roślin i bakterie. Zdeponowane przez nie substancje organiczne stanowią duży procent biomasy składników odżywczych. W skład próchnicy wchodzą następujące pierwiastki chemiczne (udział procentowy zależy od rodzaju gleby):
- Kwasy fulwowe (30-50%). Rozpuszczalne (o dużej masie cząsteczkowej) kwasy organiczne zawierające azot. Prowadzą do powstawania związków niszczących formacje mineralne.
- Huminy (15 - 50%). Obejmuje to elementy, które nie zakończyły procesu humifikacji. Ponadto ich źródła utrzymania zależą od minerałów.
- Żywice woskowe (2 do 6%).
- Kwasy humusowe (7-89%). Są nierozpuszczalne, choć pod wpływem alkaliów mogą rozkładać się na poszczególne pierwiastki. Każdy z nich zawiera jeden z wiodących składników: azot, tlen, wodór i węgiel. Kiedy kwasy wchodzą w kontakt z innymi składnikami, w glebie mogą tworzyć się sole.
- Nierozpuszczalna pozostałość (19 - 35%). Dotyczy to różnych sacharydów, enzymów, alkoholi i innych pierwiastków.
Tabela zawartości próchnicy w głównych grupach gleb przedstawia ilość azotu i węgla przypadającą na każde 100 lub 20 cm gleby. Pomiar wykonywany jest w t / ha. To jest ogólny obraz zasobów żyznych ziem w Rosji.
Jeśli nawozy są stosowane zbyt często iw dużych ilościach (w szczególności mineralne, azot), doprowadzi to do szybkiego rozkładu biomasy. W pierwszych latach plon oczywiście wzrośnie kilkakrotnie. Ale z biegiem czasu objętość żyznej warstwy znacznie się zmniejszy, a plon ulegnie pogorszeniu.
Korzystne cechy
W rolnictwie za najważniejsze uważa się zachowanie tego organicznego horyzontu. W ciągu ostatniego półwiecza w wyniku erozji na terytorium Rosji i Ukrainy górna pokrywa zmniejszyła się prawie o połowę. Narażenie na działanie wiatru i wody spowodowało zdmuchnięcie / wymycie bogatych warstw gleby. Zawartość próchnicy w glebie jest uznawana przez ekologów i rolników zarówno za czynnik żyzności, jak i główne kryterium zakupu ziemi. W końcu to on jest odpowiedzialny za cechy jakościowe gleby iz następujących powodów:
- Zawiera bogactwo składników odżywczych potrzebnych do produktywnego życia roślin. To prawie 99% azotu występującego w przyrodzie, a także ponad 60% całego fosforu.
- Promuje nasycenie ziemi tlenem, czyniąc ją luźniejszą. Dzięki temu do systemów korzeniowych upraw i mikroorganizmów żyjących w glebie trafia wystarczająca ilość powietrza.
- Tworzy strukturę gleby. W rezultacie glina i piasek nie gromadzą się. Związki organiczne sklejają cząsteczki minerałów w grudki, tworząc rodzaj siatki. Przechodzi przez nią wilgoć, która jest zatrzymywana w utworzonych pustkach. W ten sposób roślinność otrzymuje wodę. Porowata struktura chroni również ziemię przed nagłymi zmianami temperatury i anomaliami erozji.
- Humus sprzyja równomiernemu ogrzewaniu gleby. W tej warstwie zachodzą złożone procesy biochemiczne. Wynikiem takich reakcji jest wydzielanie ciepła. Jak wspomniano powyżej, żyzna gleba ma ciemniejszy odcień. Brązowo-czarne odcienie najlepiej przyciągają i pochłaniają promienie ultrafioletowe.
Związki organiczne chronią glebę przed szkodliwym działaniem agresywnych chemikaliów wytwarzanych przez człowieka. Pierwiastki te „zachowują” żywiczne węgle, sole, metale i radionuklidy, pozostawiając je na zawsze w jelitach ziemi i uniemożliwiając roślinom ich przyswajanie.
Jedynym problemem dla wszystkich rolników jest naturalna strefa uprawy roślin, a także rodzaje gleb, w których zawartość próchnicy (tabela w artykule) jest uderzająco różna. Dlatego, aby zwiększyć żyzność swoich ziem, należy określić poziom biomasy, która się w nich znajduje, biorąc za podstawę warunki naturalne regionu.
Mapa zapasów humusu
Na obszarach o bardzo surowym klimacie proces tworzenia się gleby jest katastrofalnie powolny. Ze względu na słabe ogrzewanie górnej warstwy rośliny i mikroorganizmy są pozbawione korzystnych warunków do pełnoprawnego życia.
Tundra
Tutaj można zobaczyć ogromne obszary drzew iglastych i krzewów. Zbocza są w większości pokryte mchem. W tundrze zawartość próchnicy wynosi 73-80 t / ha w 1-metrowej warstwie. Obszary te są tak wilgotne, że prowadzi to do nagromadzenia się skał ilastych. W rezultacie gleby tundry mają następującą strukturę:
- pokrywa górna - ściółka składająca się z nierozłożonych resztek roślinnych;
- warstwa humusu, która jest bardzo słabo wyrażona;
- warstwa helu (ma niebieskawy odcień);
- wieczny mróz.
Tlen prawie nie przenika do takich gleb. Obecność powietrza jest niezbędna dla mikrobiologicznej aktywności organizmów. Bez tego umierają lub zamarzają.
Tajga
W okolicy występują drzewa liściaste. Tworzą gęste lasy mieszane. W strefach stepowych rośnie nie tylko mech, ale także rośliny zielarskie. Wiosenne (często topniejący śnieg) i jesienne pory deszczowe nadmiernie nawilżają glebę. Takie przepływy zmywają rezerwy horyzontu próchnicznego.
Tutaj powstaje i leży pod dnem lasu. Wiele źródeł podaje różne wskaźniki zawartości próchnicy w tajdze. Dla następujących rodzajów gleb kształtują się one następująco (na 1 m², t / ha):
- bielicowy (mocny, średni i słaby) - od 50 do 120;
- szary las - 76 lub 84;
- sodowo-bielicowy - nie więcej niż 128 i nie mniej niż 74;
- tajga-wieczna zmarzlina zawiera bardzo niski procent.
Uprawiać rośliny na takiej ziemi łóżka należy regularnie nawozić wysokiej jakości substancjami. Tylko w tym przypadku można osiągnąć wysoką wydajność.
Czarnoziem
Wszystkie znane odmiany czarnoziemu są uważane za lidera i ulubione w tej klasyfikacji płodności. Organiczny humus osiąga w nich głębokość 80 cm lub 1,2 metra. Można je słusznie nazwać najbardziej żyznymi ziemiami. Jest to gleba sprzyjająca wzrostowi zbóż (pszenicy), buraków cukrowych, kukurydzy czy słonecznika. Na poniższej liście można zobaczyć zróżnicowanie zawartości próchnicy w różnych typach czarnoziemów (t / ha, na 100 cm):
- typowy (500-600);
- powitany (do 400);
- ługowane (w ciągu 550);
- potężny (ponad 800);
- południowo-zachodni kaukaska (390);
- zdegradowany (do 512).
Należy rozumieć, że wskaźniki dla dziewiczych, uprawnych i zagospodarowanych gruntów są różne. Aby zapoznać się ze składem każdej z tych grup, podano tabelę. W regionach stepowych i suchych rozpowszechnione są gleby kasztanowca, które zawierają nie więcej niż 100-230 t / ha próchnicy. W przypadku regionów pustynnych (brunatne i szare typy pokrywy glebowej) liczba ta wynosi około 70 t / ha. W rezultacie rolnicy nieustannie borykają się z zasoleniem pól.
Susza jest głównym wrogiem tego typu gruntów. Dlatego plantacje mogą wymagać obfitego nawadniania.
Sposoby na zwiększenie plonów
Rozumiejąc, w jaki sposób powstaje organiczna warstwa ziemi, ogrodnik będzie mógł zwiększyć zawartość próchnicy w glebach bielicowych, które cierpią z powodu nadmiernej wilgoci. W walce o żyzność takich stref stosuje się następujące działania:
- nawozić ogród obornikiem, torfem lub humusem;
- używać / tworzyć kompost;
- stale rozluźniać ziemię, aby tlen przepływał do korzeni i dżdżownic;
- zadbać o dostateczną ilość bakterii glebowych, można użyć specjalnych preparatów biologicznych lub rozrzucić chwasty po ogrodzie, oraz organiczny.
Odpady pochodzenia roślinnego można zakopać w swoich łóżkach, dbając w ten sposób o odżywianie mieszkańców ziemi.
Takie środki opieki nad posiadłościami ziemi pomogą rolnikowi w utrzymaniu „żywej” gleby. W tym samym czasie plon wzrośnie kilkakrotnie.