Zdjęcia ras kóz z krótkim opisem cech

Kozy są uważane za jedne z pierwszych zwierząt udomowionych przez ludzi. Obecnie hodowane rasy kóz to mleczne, mięsne, wełniane i puchowe. Na świecie istnieje również wiele odmian pośrednich, które pozwalają hodowcom na osiągnięcie wysokiej produktywności ze stada na dwa lub trzy sposoby.

Najbardziej popularne wśród rosyjskich właścicieli prywatnych gospodarstw i gospodarstw są rasy mleczne, mięsne i mleczarskie oraz wełna mięsna, a ponad połowa całego inwentarza hodowana jest w celu pozyskania mleka.

Zdjęcia i opisy najsłynniejszych ras kóz w kraju pomogą początkującym hodowcom zwierząt w poruszaniu się po istniejących odmianach i dokładniejszym podejściu do składu własnego stada kóz.

Rasa kóz rasy Saanen

Europejski lider pod względem popularności i produktywności jest słusznie uważany za rasę kóz Saanen, której nazwa pochodzi od obszaru w Alpach Szwajcarskich, gdzie został wyhodowany. Szwajcaria stała się domem dla kilku znanych ras kóz, co wcale nie jest zaskakujące. Wydaje się, że region o sprzyjającym klimacie i bujnej trawie został stworzony dla hodowli bydła mlecznego, ale górzysty teren nie zawsze nadaje się do wypasu głównego dostawcy mleka - krów. Dlatego szybko rosnące, bezpretensjonalne kozy, z łatwością wspinające się po najbardziej niedostępnych stromych zboczach za kępą trawy, stały się darem niebios dla wielu szwajcarskich chłopów.

Rasa kóz Zaanen powstała w wyniku selekcji ludowej. Duże, o wadze od 50 do 90 kg, wytrzymałe zwierzęta wykazują doskonałą produkcję mleka. Samice są niezwykle płodne, a młode kozy są silne i niezwykle żywotne. Jeśli średnia waga dziecka przy urodzeniu wynosi 1,5–3 kg, to do roku koza lub koza waży 10 razy więcej.

W ciągu roku dorosła samica oddaje około 650 litrów mleka o zawartości tłuszczu około 4%. Laktacja trwa do 300 dni.

A kozy rasy Zaanen przybyły do ​​Rosji prawie sto lat temu. W tym czasie zwierzęta potwierdziły swoją bezpretensjonalność, łatwość przystosowania się do różnych warunków klimatycznych oraz najwyższą produktywność mleka. Na podstawie najlepszych przedstawicieli tej rasy kóz uzyskano liczne linie hodowlane i nowe rasy.

Jednak nawet ten gatunek, od dawna znany ludziom, jest w stanie dostarczyć niespodzianek. Białe kozy rasy Saanen mają czasem szare lub brązowe koźlęta. Zjawisko to jest związane z manifestacją recesywnego genu, który jest przenoszony przez niektórych przedstawicieli czystej krwi. Takie kozy są nie mniej wydajne niż ich białe matki, ale nie zawsze są brane do hodowli.

Koza rasy Toggenburg

Inna stara szwajcarska rasa kóz pochodzi od kantonu Toggenburg, gdzie rozwija się i utrzymuje się od XVIII wieku. W ostatnich latach z mlecznej kozy Toggenburg wyrosło kilka europejskich ras. A jej krew jest w żywym inwentarzu kóz rosyjskich, brytyjskich i czeskich.

Jeśli porównamy zwierzęta tej rasy kóz z kozami Zaanen, to te ostatnie są znacznie większe. Na przykład waga kozła z Toggenburga wynosi 60 kg, a jej kongenerów z Zaanenthal są o 15–30 kg cięższe. Kolor kóz jest przeważnie brązowy w różnych odcieniach z białymi znaczeniami na nogach, uszach i głowie.

Opisywane szwajcarskie zwierzęta należą do bezwonnych ras mlecznych, co jest ważne dla uzyskania nie tylko zdrowych, ale i naprawdę smacznych produktów.

Rasa kóz Toggenburg wykazuje przyzwoitą produkcję mleka. Koza w okresie 260-300 dni laktacji w roku może oddać do 1000 litrów mleka.

Rosyjska rasa kóz białych

Jedną z najpopularniejszych ras kóz w Rosji, pozyskiwaną ze zwierząt Zaanen, jest rosyjska biała. Przedstawiciele tej odmiany prawie zawsze mają biały kolor, duży rozmiar, doskonałą płodność i wysoką mleczność. Koza dojenia do 300 dni w roku, dając do 500 litrów mleka o zawartości tłuszczu do 5%. Kozy są przeważnie bez rogów. Sierść zwierząt jest krótka, sztywna, prawie pozbawiona podszerstka.

Kozy anglo-nubijskie

Kierunek mięsno-mleczarski reprezentują kozy anglo-nubijskie. Starożytna rasa, która historycznie powstała na kamienistych pustyniach Północnego Sudanu, od niepamiętnych czasów była wykorzystywana przez lokalnych mieszkańców jako rasa uniwersalna i niezwykle bezpretensjonalna. Zainteresowanie Europejczyków po raz pierwszy wykazali francuscy i brytyjscy kolonialiści.

Dlatego widząc opis lub zdjęcie rasy kóz nubijskich, musisz wiedzieć, że oczywiście mówimy o współczesnych zwierzętach anglo-nubijskich. W wyniku skrzyżowania bezpretensjonalnych kóz afrykańskich z produktywnymi osobnikami brytyjskimi uzyskano nową odmianę. Kozy anglo-nubijskie mają niezwykły wygląd, duże rozmiary i ciekawe dane dotyczące mięsa i nabiału.

Samice z garbatymi nosami i wiszącymi uszami mogą dorastać do 80 kg, a te same duże samce do 130 kg. Wzrost dorosłej kozy często osiąga 90 cm w kłębie.

Zwierzęta są bezpretensjonalne co do rodzaju i składu paszy, dając jednocześnie do 800 litrów bardzo tłustego mleka rocznie. Surowce nadające się do picia i wytwarzania kwasu mlekowego, twarogu i produktów serowych zawierają do 8% tłuszczu.

Kozy karłowate kameruńskie

Małe kozy z Kamerunu rozpowszechniły się nie tylko w swojej ojczyźnie, ale także w wielu krajach europejskich ze względu na skromny rozmiar, rekordową prostotę oraz przyzwoitą jakość mleka i mięsa. Według legendy kozy karłowate przybyły do ​​Starego Świata na statkach rybaków i piratów. Zwierzęta były tak kapryśne, że z łatwością znosiły wielomiesięczne rejsy, a ponadto dostarczały załodze mleko i świeże mięso.

Dziś o popularności zwierząt przemawia fakt, że jest to bezwonna rasa kóz mlecznych. Mięso kóz tej rasy nie ma nieprzyjemnego posmaku.

Rasa kóz alpejskich

Historycznie rzecz biorąc, regiony alpejskie krajów europejskich rozwinęły własne odmiany nabiału, mięsa i kóz mlecznych. Wszystkie te zwierzęta wyróżniają się szybką adaptacją do nowych warunków, bezpretensjonalnością, wysoką produktywnością i gracją charakterystyczną dla skał. Na początku ubiegłego wieku hodowcy amerykańscy postawili sobie za cel uzyskanie rasy kóz, która łączy w sobie wszystkie pozytywne aspekty alpejskiej populacji kóz domowych.

Według zdjęć i opisów rasy kozłów alpejskich w jej powstawaniu brały udział zwierzęta ze Szwajcarii, Francji, Włoch i innych krajów kontynentu. W efekcie kozy otrzymały obszerny zestaw genów, wyrażonych na przykład w zróżnicowanym ubarwieniu niemowląt urodzonych przez kozy alpejskie.

Kozy burskie

Dziś kozy hoduje się nie tylko na mleko i wełnę, ale także na mięso. Takie rasy są łatwo rozpoznawalne po rozwiniętych mięśniach, mocniejszych kościach. Przykładem są kozy burskie, które około sto lat temu wywieziono z południowej Afryki.

Waga dorosłej kozy tej rasy sięga 130 kg, samica lżejsza o 30–35 kg. Z wyglądu rasa burska ma wiele podobieństw do innego gatunku afrykańskiego - kóz anglo-nubijskich.

Współczesne kozy burskie są wcześnie dojrzewające, charakteryzujące się wysokim tempem wzrostu i wytrzymałością. Rzadko chorują, a co najważniejsze mają wyjątkowo smaczne mięso, bez najmniejszego śladu charakterystycznego zapachu.

Brązowe czeskie kozy

Historia czeskiej rasy kóz sięga około stulecia, chociaż oficjalny status uzyskała dopiero w latach 70-tych ubiegłego wieku. W tworzeniu czeskich kóz brali udział producenci najlepszych odmian alpejskich. Efekt pracy hodowlanej przeszedł najśmielsze oczekiwania. Zwierzęta tej wybrednej, odpornej rasy kóz szybko przebudowują się z jednej diety na drugą, mogą przebywać na pastwisku przez długi czas i łatwo tolerują długie wędrówki po górzystym terenie.

Kozioł czeski osiąga wagę 50 kg, samce są półtora raza cięższe. Wydajność mleczna takiej kozy sięga 800 litrów rocznie. Jednocześnie mleko nie ma nieprzyjemnego zapachu ani smaku, a przy zawartości tłuszczu około 3,5% ma gęstą konsystencję i wysoką zawartość laktozy.

Kozy angorskie

Chociaż kozy angorskie są uważane za jednych z najmniejszych przedstawicieli rodzaju, są cenione na równi z innymi popularnymi odmianami. Ta starożytna rasa pochodzi z Bliskiego Wschodu, Turcji i Kurdystanu. Zwierzęta, przyzwyczajone do gwałtownie zmieniającego się klimatu górskiego, pokryte są cienkimi długimi włosami z falującymi włosami. Waga osoby dorosłej w zależności od płci waha się od 35 do 55 kg. Zarówno kozy, jak i kozy mają rogi.

Wełna słynie z połysku, wytrzymałości włókien i jakości. Główny kolor tej rasy kóz jest biały. Taka wełna jest najcenniejsza, choć można spotkać kozły szare, a nawet czarne angorskie.

Ciekawostki o rasie kóz burskich - wideo