Zdjęcia i opisy pospolitych gatunków i odmian trzmieliny
W przeciwieństwie do innych roślin ozdobnych, które jesienią tracą na atrakcyjności, trzmielina ozdabia teren przed opadami śniegu lub przez cały rok. W naturze występuje ponad dwieście tych liściastych i zimozielonych krzewów lub drzew. Dzikie odmiany trzmieliny najczęściej występują w Azji, dla kilkudziesięciu gatunków ojczyzną jest Stary Świat, w tym europejska część Rosji. Na wybrzeżach Ameryki Północnej występuje rdzenny trzmielojad.
Biorąc pod uwagę zdjęcie trzmieliny w okresie kwitnienia, trudno sobie wyobrazić, że rośliny zaliczane są do roślin ozdobnych i mogą stać się ozdobą każdego parku, ogrodu czy osobistej działki. Głównym skarbem trzmieliny nie są drobne brązowawe lub zielonkawe kwiaty, ale liście o najbardziej niesamowitych kolorach i dziwacznych owocach, czasami pozostające na gałęziach nawet w miesiącach zimowych.
Liście gładkie, w zależności od gatunku i odmiany, mogą być gęsto zielone lub barwne. Jesienią liście zmieniają się, stając się fioletowe, brązowe, żółte lub nawet białe. Nie mniej niesamowite są pudełka na owoce, które w miarę dojrzewania zmieniają się w bordowe, żółte, różowe lub szkarłatne odcienie. Wewnątrz owocu znajdują się nasiona otoczone równie jasną gęstą miazgą.
Ale nawet przy bliskim związku uderzająco różnią się od siebie. Przy wyborze najlepszych okazów do zagospodarowania terenu domu i działki pomocne są opisy i zdjęcia wszystkich typów trzmieliny dostosowane do warunków rosyjskich.
Euonymus wielkoskrzydły (Euonymus macropterus)
Spośród wielu azjatyckich gatunków trzcinnika wielkoskrzydłego wyróżnia się dużymi owocami torebkowymi, które po dojrzewaniu stają się gęsto szkarłatne i skutecznie otwierają się dzięki skrzydłom o długości do 1,5 cm, zamieniając się w rodzaj jasnego kwiatu. Jak widać na zdjęciu trzmieliny, nasiona są przyczepione do wewnętrznej strony owocu, ukryte pod kwiatem nasion pomarańczy.
Na Dalekim Wschodzie, ojczyźnie rośliny, gatunek ten to duże drzewa liściaste do 9 metrów, ale na środkowym pasie wysokość korony nie przekracza 3 metrów, a euonymus wygląda jak duży krzew.
Małe zielonkawe kwiaty wrzecionowatości o dużych skrzydłach pojawiają się w maju i są zebrane w obszerne, rozgałęzione kwiatostany. Dojrzewanie nasion rozpoczyna się we wrześniu; nieco później zmienia się również kolor gładkich, jajowato spiczastych liści rośliny. Efekt dekoracyjny utrzymuje się do momentu powstania trwałej pokrywy śnieżnej.
Wrzeciono japońskie (Euonymus japonicus)
Na wyspach japońskich, w Chinach i Korei, inny gatunek trzmieliny rośnie z owalnymi gęstymi liśćmi i nasionami pomarańczy w zgrabnych różowych pudełkach. To japoński euonymus, osiągający w wieku dorosłym wysokość 2–8 metrów.
Rośliny preferują półcień, łatwo tolerują brak wilgoci, aw drugiej połowie maja ujawniają nieokreślone białawe kwiaty o kwaśnym zapachu. Owoce dojrzewają jesienią.
Ten typ trzmieliny jest popularny jako roślina ozdobna w wielu krajach azjatyckich, USA i Europie. Do ogrodnictwa wyhodowano formy karłowate i drobnolistne, a także liczne oryginalne odmiany.
Do tworzenia żywopłotów i gęstych obrzeży wykorzystuje się japoński jemian karłowaty z odmiany Microphyllus. Roślina toleruje nawet ekstensywne cięcie i łatwo przywraca jej efekt dekoracyjny.
Odmiany o pstrokatych lub żółtych liściach również szybko stały się popularne na całym świecie, dobrze przystosowują się do wszystkich rodzajów gleby i są skromne w pielęgnacji. Przykładem pstrokatej rośliny jest zdjęcie wrzecionowatego drzewa odmiany Ovatus Aureus z ulistnieniem, na którym sąsiadują obszary zieleni i jasnożółtego.
Warty euonymus (Euonymus verrucosa)
Warty euonymus jest jednym z rodzimych gatunków rosyjskich, które można łatwo znaleźć w dolnych warstwach lasów liściastych lub lekkich lasów iglastych. W naturze rośliny odporne na cień osiągają wysokość 6 metrów, ale częściej wyglądają jak krzewy nie wyższe niż 1,5–2 metry.
Na zdjęciu trzmieliny wyraźnie widoczne są wypukłe narośla, pokrywające wszystkie pędy rośliny. Dzięki tym formacjom, podobnie jak brodawki, gatunek otrzymał swoją nazwę.
Kwitnienie brązowawych kwiatów, utrzymanych na długich ogonkach, rozpoczyna się późną wiosną i trwa około miesiąca. Różowe owoce o błyszczących pestkach, pokryte czerwono-brązowymi sadzonkami, zdobią krzewy od sierpnia do stabilnych mrozów. Rośliny o doskonałej zimotrwałości nadają się do aranżacji żywopłotów, nasadzeń pojedynczych i grupowych. Jest to jeden z najtańszych i najbardziej bezpretensjonalnych rodzajów trzmieliny, który jest używany w projektowaniu krajobrazu od ponad 40 lat.
Wrzecionowate (Euonymus europaea)
Inny gatunek trzmieliny, który jest dostępny i często spotykany w jego naturalnym środowisku, rośnie w europejskiej części Rosji, a także na Kaukazie i Krymie. W przeciwieństwie do poprzedniego gatunku, euonymus europejski wymaga światła i woli osiedlać się w lasach liściastych.
W warunkach naturalnych dorosłe osobniki osiągają 6 metrów wysokości, mogą wyglądać jak małe drzewo lub rozłożysty krzew. Rośliny łatwo się formują i dostosowują do warunków miejskich, dlatego od dawna są wykorzystywane do kształtowania krajobrazu różnych obiektów.
Kwitnienie trwa od czerwca do lipca, aw drugiej połowie sierpnia owoce pojawiające się na gałęziach są pomalowane na bordowo-różowe odcienie. Nasiona są całkowicie ukryte w tkance kwiatu pomarańczy. Rośliny na zdjęciu, podobnie jak wszystkie rodzaje trzmieliny, zachowują swoje owoce aż do nadejścia zimy. A jesienią oprócz nich krzewy zdobią fioletowe liście.
Dziś ogrodnicy mają do dyspozycji nie tylko tradycyjne rośliny, ale także specjalnie wyhodowane formy, różniące się kolorem korony i liści. Jeśli chcesz zasadzić europejski euonymus na swojej stronie, powinieneś zwrócić uwagę:
- dla okazów wahadła z płaczącą koroną;
- małe lub nawet nana, czyli rośliny karłowate;
- zwłaszcza dekoracyjne formy intermedialne;
- na różnych gatunkach trzmieliny z żółtozielonymi aucubaefolia, purpurowymi atropurpurea lub srebrzysto-zielonymi liśćmi argenteo-variegata.
Wrzecionowate drzewo karłowate (Euonymus nanus)
W południowych regionach Europy, na Kaukazie, a także w niektórych regionach Chin występuje dziki euonymus. W przeciwieństwie do wszystkich rodzajów trzmieliny, zdjęcie jest naprawdę małe. Jego wysokość nie przekracza 1 metra, a dzięki szybko ukorzeniającym się pędom krzew często przybiera pełzający kształt. Cienkie zielone pędy pokryte są wąskimi lancetowatymi liśćmi do 4 cm długości.
Kwiaty, podobnie jak inne odmiany euonymusa, są bardzo małe i trzymają się wydłużonych fioletowych, brązowych lub zielonych szypułek. Kwitnienie trwa krócej niż tydzień. Jeśli owoc dojrzeje na środkowym pasie, z torebki pojawiają się brązowoczerwone nasiona w pomarańczowych sadzonkach.
Skrzydlaty Euonymus (Euonymus alatus)
Duże rośliny o wysokości od 2 do 4 metrów w naturze można zobaczyć na rosyjskim Dalekim Wschodzie, Sachalinie, a także w innych krajach tego regionu.Charakterystyczną cechą uskrzydlonego trzmieliny jest niezwykły kształt gałęzi z płaskimi podłużnymi formacjami na korze, przypominającymi płaty lub skrzydła.
Zielonkawe kwiaty, otwierające się pod koniec maja, są połączone w małe kwiatostany po trzy. Owoc skrzydlaty trzmielina gdy są dojrzałe, nabierają jasnego szkarłatnego koloru, zastawki torebki są ciemne, prawie brązowe, bardzo małe.
W warunkach naturalnych roślina jest wyjątkowo bezpretensjonalna, łatwo toleruje mrozy, nie boi się suszy i cieniowania, ale lepiej rośnie w dobrze oświetlonych miejscach.
Eonymus Maaka (Euonymus maackii)
Inny rdzenny rosyjski gatunek wrzecionowca, na zdjęciu, rośnie we wschodniej Syberii, Primorye, a także występuje w północno-wschodnich Chinach.
Dorosłe osobniki, w zależności od warunków i pielęgnacji, dorastają do 2-8 metrów. Jesienią tego rodzaju euonymus zadziwia publiczność wiązkami wdzięcznych różowych torebek nasiennych na długich szypułkach i dużymi, do 8 cm, różowo-fioletowymi liśćmi.
Euonymus amerykański (Euonymus americanus)
Ten rodzaj wrzecionowatości w domu, we wschodnich stanach Stanów Zjednoczonych, nazywany jest krzewem truskawkowym lub „złamanym sercem”.
Dojrzały liściasty, tworzy krzew o wysokości do dwóch metrów. Pędy są cienkie, zielone lub szaro-brązowe. W kątach liści tworzą się pojedyncze, zielonkawe lub brązowo-różowe kwiaty. Liście są gęste, owalne, z ząbkowanym brzegiem i równomiernym zielonym kolorem.
W przeciwieństwie do wszystkich typów trzmieliny, szorstka powierzchnia gęstej skórzastej torebki jest wyraźnie widoczna na zdjęciu amerykańskiej rośliny. W owocach w kolorze karminowym ukryte są 4 nasiona w pomarańczowych sadzonkach.
Eonymus Wilsona (Euonymus myrianthus)
Rzadka, ale bardzo dekoracyjna odmiana trzmieliny występuje naturalnie w zachodnich Chinach i została sprowadzona do Europy w 1908 roku przez słynnego botanika i miłośnika roślin Ernesta Wilsona. Jak widać na zdjęciu trzmieliny trzonowej, jej podstawową różnicą jest żółty kolor torebek nasiennych, który nadaje krzakowi lub niskim drzewu bardzo elegancki, niecodzienny wygląd.
Eonymus Fortune (Euonymus fortunei)
Wrzeciono pochodzenia chińskiego stało się znane w Rosji na początku ubiegłego wieku, kiedy to pierwsze okazy krzewu sprowadzono do parków na wybrzeżu Morza Czarnego na Kaukazie i na Krymie. Dziś euonymus Fortune jest u szczytu popularności, czego przyczyną jest nie tylko wyraźna dekoracyjność roślin, ale także ich różnorodność i wytrzymałość. Jest to rzadki gatunek euonymusa, który pozostaje wiecznie zielony i przetrwa rosyjskie zimy.
Oprócz tradycyjnej formy rośliny o liściach lancetowatych, jak na zdjęciu trzmieliny i małych biało-czerwonych owocach, występuje wiele odmian pełzających. To oni interesują rosyjskich miłośników kultur dekoracyjnych.
Euonymus Fortune ma masę drobnolistnych i różnorodnych form, które nie kwitną, ale dobrze zimują i rozmnażają się wegetatywnie.
Kwiaty są małe zielonkawo-białe, owoce torebki są również mniejsze niż u innych gatunków. W kształcie są spłaszczone kuliste, bezskrzydłe. Na środkowym pasie i na północy stabilne są tylko pełzające formy.
Na przykład odmiana euonymus fortunei var. radicans to szybko ukorzeniający się, pnący lub pełzający mały krzew nadający się do sadzenia jako roślina okrywowa lub okrywowa.
Emerald Gaiety, euonymus forchun o wzroście zaledwie 30 cm, po prostu nie może zostać przeoczony ze względu na jasne owalne liście z kontrastującą białą obwódką. Ten kolor jest typowy dla lata, jesienią zimozielony jemion staje się różowo-fioletowy.
Spektakularny i bardzo skromny euonymus Emerald Gold to kolejna różnorodna odmiana, ale już z żółto-zielonymi liśćmi. Maksymalna wysokość rośliny nie przekracza 50 cm, ale trwałe pędy aktywnie rosną i tworzą koronę o szerokości do półtora metra.
Wrzecionowate drzewo arlekina jest jeszcze bardziej dekoracyjne niż poprzednie odmiany tej niesamowitej rośliny. Jego młode liście są prawie białe.Występuje na nim zieleń w postaci małych chaotycznych plamek. Dopiero dorastając, nabiera bardziej tradycyjnego koloru, ale jasna granica nadal pozostaje.
Euonymus forchun Minimus drobnolistny to jedna z najmniejszych i najbardziej wdzięcznych odmian. Jego wysokość to zaledwie 15 cm, ale nie da się obok niego przejść. Jasne, zaokrąglone liście przyciągają wzrok latem i zimą.
W spektakularnym euonymus Sunshine, głównym kolorem małych, owalnych liści jest żółty. Roślina doskonale zachowuje swój kształt, nadaje się do formowania i stanie się oryginalną ozdobą żywej rabaty, ogrodu kwiatowego czy alpejskiej zjeżdżalni.