Choroby mieczyków i ich leczenie: zdjęcia charakterystycznych objawów

Mieczyk jest jednym z najbardziej spektakularnych kwiatów ogrodowych i jest podwójnie denerwujący, gdy rośliny więdną, pąki nie otwierają się, a bulwy gniją. Aby temu zapobiec, musisz znać choroby mieczyków i ich leczenie, a zdjęcia i opisy najczęstszych problemów pomogą ci poradzić sobie z nimi na czas.

Najczęściej hodowcy kwiatów borykają się z chorobami wywoływanymi przez bakterie, szkodliwe grzyby i wirusy. Szkodniki niebezpieczne dla roślin bulwiastych mogą również powodować wiele problemów.

Choroby grzybicze mieczyków i ich leczenie

Grzyby chorobotwórcze łatwo przeżywają w glebie, ich zarodniki są przenoszone przez wiatr i kropelki wody, a szkody spowodowane infekcją mieczyk są zauważalne na wszystkich częściach rośliny.

Jednym z najniebezpieczniejszych i niezwykle powszechnych problemów jest fusarium lub sucha zgnilizna. Jak widać na zdjęciu, choroba mieczyków bez leczenia prowadzi do pojawienia się brązowawo-czerwonych wklęsłych plam gnilnych na cebulach. Jeśli taka roślina zostanie posadzona, nawet przy niewielkim stopniu infekcji, pojawiające się liście żółkną i wysychają. A to jest pewna oznaka rozkładu i śmierci systemu korzeniowego.

W zależności od stadium i czasu porażki przez fusarium mieczyk ginie przed kwitnieniem lub nadal tworzy kwiatostan. Ale kiedy przechowywana jest cebula zainfekowana fusarium, zarodniki grzyba rozpraszają się, opadając na zdrowy materiał nasadzeniowy.

Dlatego tak ważne jest, aby starannie dobierać żarówki do przechowywania. Jednak rozprzestrzenianie się suchej zgnilizny jest ułatwione nie tylko dzięki niedopatrzeniu hodowcy, ale także stosowaniu świeżych nawóz czy niskiej jakości humus. Jeśli jesienią zostaną znalezione cebulki ze śladami Fusarium, miejsce staje się nieodpowiednie do uprawy tej rośliny kwiatowej przez 3-4 lata.

Inną niebezpieczną chorobą mieczyków, której leczenie i zapobieganie wymaga szczególnej uwagi, jest szara, brązowa zgnilizna lub botrythiasis. Rozprzestrzenianie się czynnika wywołującego chorobę ułatwia chłodna, mokra pogoda, kiedy zarodniki grzyba przenoszone są przez wiatr i deszcz z gleby, a chore rośliny na zdrowe.

Za kilka tygodni czerwonawe plamy pojawiają się masowo na liściach kwitnących mieczyków. Choroba dotyka kwiaty, które szybko tracą swój kształt i dekoracyjność. Jeśli deszcze się nie zatrzymają, łodygi gniją, z których zgnilizna zamieni się w bulwy. Podczas kopania można zauważyć, że dno chorej żarówki mięknie lub całkowicie zawodzi.

Zdjęcie przedstawiające chorobę mieczyk to nieuleczalna cebulka z penetrującym uszkodzeniem rdzenia. Ważne jest, aby zniszczyć zepsuty materiał sadzeniowy, najpierw zbierając dzieci bez oznak choroby z cebulek.

Sklerotynooza, zwana także czarną zgnilizną, występuje częściej na gęstych, kwaśnych glebach i rozprzestrzenia się wraz z zimnym deszczem. Początkowo oznaki choroby stają się zauważalne na brązowych liściach, a następnie gnijąca łodyga mięknie i opada. Na dotkniętej tkance widoczne są czarne obszary zapłodnione przez grzyby. Bulwy gniją, korzenie stają się brązowe, zmiękczone i zgniłe.

Na powierzchni samej cebulki mieczyk choroba, której leczenie, podobnie jak wszystkie choroby grzybicze, nie występuje, objawia się tworzeniem brązowych lub ciemnobrązowych plam na obwodzie.

W rezultacie pacjent ze stwardnieniem rozsianym wysycha, a infekcja przechodzi do utworzonych bulw potomnych. Dlatego chore rośliny są całkowicie zniszczone, w tym dzieci.

Septoria z wyglądu przypomina inne choroby grzybicze mieczyków, jak na zdjęciu, podczas gdy nie ma leczenia, z wyjątkiem zapobiegania i całkowitego zniszczenia uszkodzonych cebulek i łodyg oraz liści zawierających zarodniki grzybów.

Choroby bakteryjne cebul mieczyków, ich leczenie i zdjęcia

Choroby o charakterze bakteryjnym obejmują raka korzeni, parch i szereg innych problemów, których oznaki można częściej zobaczyć na cebulkach mieczyków. Szkodliwe bakterie przedostają się do rośliny z gleby. Wraz z parchem powodują powstawanie rodzaju erozji na korpusie cebul, a od strony nadziemnej objawy tej choroby są ledwo zauważalne. Dopiero przy samej ziemi widać brązowe lub czerwonawe plamy, które bez środków agrotechnicznych rosną i powodują gnicie podstawy łodygi.

Oznaki nieleczonej choroby mieczyków, jak na zdjęciu, są wyraźnie widoczne, gdy cebulki są zbierane i suszone.

Rak korzeni pojawia się również na już wykopanych cebulach jako wodniste, zielonkawo-żółte formacje, które można łatwo oddzielić od leżącej poniżej tkanki. Przyczyną choroby jest aktywność bakterii zmieniających „program” komórek odpowiedzialnych za powstawanie dzieci.

Nie ma lekarstwa na tę chorobę cebul mieczyk, jak na zdjęciu, a główną walką jest zapobieganie, czyli niszczenie flory bakteryjnej i szkodników rozprzestrzeniających choroby, w tym nicienie.

Wirusowe choroby mieczyków

W ostatnich latach hodowcy kwiatów coraz częściej narzekali na rozprzestrzenianie się chorób wirusowych mieczyków, z których najbardziej znaną jest choroba mozaikowa. Przejawia się jako chaotyczna przemiana jasnych i ciemnych plam lub pasków na liściach, a następnie na kwiatach rośliny.

Mozaika negatywnie wpływa nie tylko na kolor, ale także na wzrost mieczyków. Taki okaz pozostaje w tyle za sąsiednimi roślinami, jego kwiatostany zawierają mniej pąków, a same kwiaty są mniejsze.

Żarówka na zewnątrz praktycznie nie cierpi, ale w przypadku owadów żerujących na sokach mieczyk i zapasach choroba przechodzi na zdrowe rośliny.

Wirusy powodują również taką chorobę mieczyków, jak przerost. Żarówka zdrowa na zewnątrz po posadzeniu tworzy wyjątkowo słabe pędy nitkowate lub w ogóle nie zamierza się rozwijać. Choroba nie jest leczona, a materiał nasadzeniowy z jej objawami jest niszczony.

Metody walki i leczenia chorób mieczyków

Główną bronią w walce z chorobami mieczyków jest profilaktyka ukierunkowana, na którą składa się:

• w tworzeniu technologii rolniczej;
• w eliminacji szkodników niebezpiecznych dla kultury kwiatowej;
• w organizowaniu prawidłowego doboru i przechowywania żarówek.

Rozprzestrzenianiu się infekcji grzybiczych i wszelkiego rodzaju zgnilizny sprzyja przeludnienie nasadzeń, niewłaściwy dobór nawozów czy rodzaj gleby.

Na przykład obfitość azotu w okresie kwitnienia i bliżej jesieni może osłabić roślinę, uniemożliwić jej dojrzewanie w czasie i narazić ją na niebezpieczeństwo ataku bakterii i szkodników glebowych.

Dlatego w drugiej połowie sezonu wegetacyjnego mieczyki należy karmić nawozami potasowymi z minimalnym dodatkiem azotu i fosforu.

Aby nie narażać roślin na niebezpieczeństwo infekcji nieleczonymi chorobami, po głębokim wykopaniu gleby można sadzić mieczyki. Przydaje się, jeśli wcześniej na miejscu rosły nagietki, nagietek, nasturcje, pietruszka. Rośliny te delikatnie i bezpiecznie dezynfekują glebę, odpychając szkodniki glebowe, które często przenoszą choroby bakteryjne.

W największym stopniu dotyczy to takich szkodników, które roznoszą choroby mieczyków, jak pokazany na zdjęciu wireworm, różne rodzaje nicieni czy pędraki.

Nowo zakupionych cebulek nie należy od razu sadzić sprawdzonym materiałem do sadzenia.Najpierw takie mieczyki są wysyłane do kwarantanny, czyli do miejsca oddzielonego od głównej plantacji.

Ważne jest, aby sadzić kwiaty na czas, w przeciwnym razie:

• ukorzenienie jest wolniejsze w przegrzanej glebie, mieczyk wygląda na przygnębionego, skarłowaciałego i często staje się łatwą zdobyczą dla szkodników;
• w zimnej glebie roślina jest zagrożona przez patogeny zgnilizny.

Jako skuteczny środek zwalczania chorób stosuje się regularne spulchnianie gleby pod nasadzeniami, wprowadzanie opatrunków wspomagających wzrost i podlewanie.

Aby zdezynfekować obszar po mieczykach, glebę rozlewa się 2% roztworem siarczanu miedzi. Kategorycznie niemożliwe jest opóźnienie zbioru cebul, które są zagrożone nie tylko przez zamarzanie, ale także wnikanie do larw szkodników glebowych, grzybów i flory bakteryjnej.

Jak leczyć mieczyki przed sadzeniem z powodu chorób

Jeśli nie ma niepokojących objawów, a na zewnątrz bulwy są zdrowe po przechowywaniu, jak leczyć mieczyki przed sadzeniem z powodu chorób?

W ramach profilaktyki bulwy wybrane do sadzenia moczy się przez pół godziny w gęstym różowym roztworze nadmanganianu potasu. Kąpiel cebulek w lekko niebieskim roztworze siarczanu miedzi pomaga uniknąć niebezpieczeństwa infekcji grzybiczej.

Po zbiorze nieosuszone cebulki można opłukać i na kilka minut zalać gorącą wodą, a po ostygnięciu powtórzyć procedurę. Optymalna temperatura to 45–55 stopni. Następnie następuje traktowanie zimną wodą i kolejne płukanie. Zwykła woda pomoże usunąć grzyby z cebulek, wypłukać miejsca, w których gromadzą się bakterie oraz pozbyć się nicieni i wciornastków.

Przed sadzeniem bulwy zanurza się na 18 godzin w 0,5% roztworze tiomocznika, który działa jako nawóz i skuteczny fungicyd. Produkt czyści i dezynfekuje żarówki w przypadku infekcji grzybiczych.

Od drugiej połowy lipca rośliny traktuje się dwa lub trzy razy w odstępie 1-2 tygodni 2% roztworem karbofosu. Doskonałą prewencją przeciwko grzybom będzie spryskiwanie mieczyków roztworem tlenochlorku miedzi w ilości 5 gramów na wiadro wody.

Leczenie mieczyków w chorobach przed sadzeniem - wideo