Jakie choroby nękają nasze ukochane arbuzy?

Zwracając szczególną uwagę na liczbę i wielkość jajnika, ogrodnicy czasami zapominają o monitorowaniu stanu samych roślin, pomijając moment zakażenia arbuzów tak niebezpiecznymi chorobami dla kultury, jak mączniak prawdziwy i rzekomy, wszelkiego rodzaju zgnilizna, jak a także inne choroby. Fusarium i antraknoza powodują największe szkody w uprawach.

Dlatego widząc zgniłego arbuza na melonie, należy winić własną nieostrożność i chorobotwórcze grzyby, bakterie i wirusy, które powodują większość chorób tej rośliny.

Fusarium więdnięcie arbuzów

Wnikając przez system korzeniowy i nawet najmniejsze uszkodzenie tkanek, szkodliwy grzyb Fusarium osadza się i rozprzestrzenia w roślinie poprzez naczynia. Arbuz zarażony tą chorobą cierpi i więdnie, ponieważ:

• jego układ naczyniowy jest zatkany;
• gromadzi się ilość toksyn wydzielanych przez grzyby.

Nic dziwnego, że rozprzestrzenianie się choroby arbuza, jak na zdjęciu, zaczyna się od korzeni i dolnej części biczów, ponieważ grzyb w glebie i resztkach roślinnych pozostających na jej powierzchni może żyć dłużej niż 4–5 lat.

Jako środek kontroli i profilaktyki, po zbiorze konieczne jest zebranie i zniszczenie wysuszonych części rzęs, zdezynfekowanie gleby, a jeszcze lepiej wymienić ją w szklarni. Pokonanie arbuzów z tego rodzaju chorobą ułatwia:

• ogólne osłabienie roślin;
• podmokłość gleby;
• niezgodność zasady płodozmianu;
• schłodzenie gleby do 16–18 ° C

Pierwsze oznaki obecności choroby można zauważyć już podczas uprawy sadzonek. Młode pędy z delikatnym systemem korzeniowym szybko ulegają infekcji grzybiczej występującej w glebie. Jeśli uprawy nie zostaną przetworzone na czas, a zakażone kiełki nie zostaną odrzucone, choroba arbuza może również rozprzestrzenić się na melony.

Zauważono, że choroba występuje rzadziej na dobrze przepuszczalnych glebach lekkich, przy regularnym spulchnianiu redlin i roślin otrzymujących nawozy potasowo-fosforowe, w tym dolistne.

Antraknoza - niebezpieczna choroba arbuzów

Ta choroba arbuzów, która występuje wszędzie, z wyjątkiem południa kraju, dotyka wszystkie melony i tykwy. Na zielonych częściach roślin pojawiają się brązowe lub żółtawe plamy o nieokreślonym kształcie. Gdy te plamy rozszerzają się, liście wysychają i odpadają, łodygi słabną i łatwo się odrywają. A jajnik dotknięty antraknozą jest zdeformowany, jego rozwój spowalnia lub całkowicie zatrzymuje się. W rezultacie na melonach można zobaczyć skarłowaciałe rośliny i zgniłe arbuzy.

Podwyższona temperatura powietrza, brak wentylacji i światła, a także nadmierna wilgotność gleby to główne czynniki przyczyniające się do rozwoju tej choroby arbuza. Kiedy możliwe jest ustanowienie reżimu Glazura Aby zapewnić wentylację nasadzeń, antraknoza przestaje się rozprzestrzeniać.

Źródło choroby - patogenny grzyb utrzymuje się nie tylko na suchych częściach roślin pozostających na ziemi, ale także na nasionach. W okresie wegetacji infekcja jest przenoszona przez deszcz i wiatr, niedokładne podlewanie oraz przez owady.

Zgnilizna korzeni arbuza

Winowajcami rozprzestrzeniania się tej grupy chorób na arbuzy są szkodliwe grzyby, które atakują najpierw system korzeniowy, a następnie całą roślinę. Chorobę można rozpoznać po pojawieniu się brązowych plam w dolnej części łodygi i korzenia, a zgnilizna korzeni jest najbardziej szkodliwa dla sadzonek. Najpierw liście żółkną i więdną na młodych roślinach, a następnie obserwuje się ogniskową śmierć sadzonek.

Zgnilizna korzeni zaczyna się u dorosłych roślin od dolnych liści i części łodygi. Wymieranie systemu korzeniowego zaczyna się od małych korzeni, stopniowo przechwytując główne korzenie, które odżywiają roślinę.

Rozwój zgnilizny korzeni, podobnie jak innych podobnych chorób arbuzów, sprzyja nierównomiernemu lub nadmiernemu podlewaniu, dysharmonijnemu żywieniu oraz niskiej temperaturze gleby i powietrza. Jeśli na melonie powstanie sprzyjająca atmosfera dla grzyba, zarodniki szkodników rozwijają się i pozostają na martwych tkankach.

Aby zmniejszyć ryzyko rozwoju zgnilizny, ważne jest nie tylko regularne nawożenie, zapobieganie przelewaniu się zagonów i spulchnianie gleby pod rzęsami, ale także usuwanie wszelkich chwastów i zasuszonych roślin.

Przy wczesnej uprawie melonów i tykw nie należy dopuszczać do zmian temperatury korzystnych dla grzyba. Uprawy pokryte są folią lub włókniną, chroniącą zarówno przed spadkiem temperatury, jak i nadmiernym nagrzewaniem.

Bakteryjna plama

Ta choroba arbuzów jest uważana za jedną z najczęstszych nie tylko na tej roślinie, ale także na innych melonach i tykwach. Pierwsze oznaki choroby występują już na liściach liścienia. Ale jeśli tutaj plamy są okrągłe lub bezkształtne, to na prawdziwych liściach plamy są ograniczone żyłkami i mają już wyraźny kanciasty kształt. Tkanka wewnątrz plamy najpierw brązowieje, a następnie wysycha i kruszy się.

Kiedy owoc jest uszkodzony, brązowawe plamy, które pojawiają się z czasem, mają tłusto rozmyty wygląd. Tkanki pod takimi plamami zmieniają swój wygląd aż do połowy owocu, w wyniku czego arbuzy są zdeformowane i całkowicie tracą jakość. Nawet niewielkie objawy choroby na arbuzach, jak na zdjęciu, prowadzą do bezużyteczności owoców, które po krótkim czasie gniją.

Infekcja utrzymuje się na szczątkach roślinnych, w górnych warstwach gleby, a także na sprzęcie, częściach konstrukcyjnych szklarni i pojemnikach do przechowywania arbuzów.

Jeśli melon jest mokry lub wypada rosa, w miejscach uszkodzonych przez zgniliznę pojawiają się kropelki płynu obfitujące w bakterie. W rezultacie źródło infekcji owadami, wilgocią i sprzętem przenosi się na sąsiednie rośliny i redliny. Przenikanie tej samej flory bakteryjnej następuje przez uszkodzoną powierzchnię łodyg, liści i jajnika.

W ciągu zaledwie 5-7 dni bakterie produkują następne pokolenie i są gotowe do zakażenia nowych roślin. Dlatego z powodu zgnilizny bakteryjnej może umrzeć od 30 do 50% nasadzeń i upraw.

Mączniak prawdziwy na melonach

Białawe lub szaro-różowe naloty na liściach melonów i tykw mogą oznaczać zakażenie rośliny mączniakiem prawdziwym. To pierwsza faza choroby arbuza. Następnie mocno zapłodnione liście są zdeformowane, osłabione i wysychające, aw miejscu uszkodzenia jesienią widać czarne kropki - owocniki grzyba, gotowe wiosną do złapania zdrowych roślin.

Mączniak prawdziwy rzadko wpływa na wylewane owoce, ale uszkodzenie tej choroby arbuzów jest bardzo duże. Rośliny inseminowane przez grzyba słabo się rozwijają, gorzej formują jajniki, a owoce nie zyskują soczystości i właściwej słodyczy.

Latem szkodliwe mikroorganizmy dają kilka pokoleń, pozostając na resztkach roślin na zimę.

Optymalna temperatura infekcji wynosi 20–25 ° C, ale poza tym zakresem czynnik wywołujący tę chorobę arbuzów może infekować nasadzenia, a mączniaka prawdziwego obserwuje się nawet w porze suchej, ale w obecności obfitej porannej rosy.

Mączniak rzekomy na arbuzach

Mączniak rzekomy występuje na liściach w postaci kanciastych lub zaokrąglonych plamek, a na odwrocie blaszki liściowej widoczne są ślady szarej lub liliowej płytki składającej się z zarodników grzybów.

Zainfekowane części rośliny brązowieją, wysychają i giną, a pozostające na nich patogeny choroby arbuza, jak na zdjęciu, przeżywają w sprzyjającym środowisku glebowym od 2 do 3 lat, pozostając nawet po przymrozkach i roztopach.

W okresie wegetacji z inwentarzem przenoszone są zarodniki peronosporozy, szczególnie często chorobę obserwuje się przy dużej wilgotności i dość ciepłej pogodzie.

Biała zgnilizna

Choroba wywoływana przez grzyby pasożytnicze występuje na wielu roślinach uprawnych, których tkanki po zaatakowaniu stają się początkowo wodniste, a następnie wysychają. W miejscach wprowadzenia grzyba widoczna jest biaława grzybnia. Czynnik powodujący białą zgniliznę pozostaje w suchej glebie przez co najmniej dwa lata, a latem cząsteczki grzybni są przenoszone po okolicy przez inwentaryzację lub wiatr.

Obniżenie temperatury powietrza do 12-15 ° C, nadmierna wilgotność, a także zastosowanie zimnej wody do nawadniania staje się sprzyjającą glebą do zasiedlania grzybów. Częściej osłabione rośliny cierpią na białą zgniliznę. Ryzyko infekcji i utraty plonu można zmniejszyć przestrzegając zasad techniki rolniczej i płodozmianu, usuwając wszelkie resztki roślinne spod roślin i po zakończeniu sezonu wegetacyjnego.

Znalezione na rzęsach ślady białej zgnilizny można dokładnie oczyścić, przetworzyć kruszonym węglem lub kredą.

Szara zgnilizna

Charakterystyczną cechą tej choroby arbuzów jest szara, której towarzyszy masywna zarodnikowanie, płytka nazębna, którą poprzedza proces rozpadu, gdy tkanka staje się wodnista.

Grzyb wywołujący chorobę arbuza utrzymuje się w glebie przez 2 lata. Najlepsze warunki do rozpoczęcia masowego rozwoju szarej zgnilizny powstają, gdy temperatura powietrza spada 16–18 ° C.

Choroba mozaiki arbuza

Na melonach i tykwach możliwy jest rozwój dwóch rodzajów chorób mozaikowych, które pod względem objawów zewnętrznych i rodzaju patogenu znacznie się od siebie różnią.

Powszechna mozaika ogórkowa, która atakuje wszystkie rośliny dyni, zwykle rozwija się na dorosłych roślinach i wyraża się w wyglądzie zielonych i żółtawych obszarów na liściach i tkankach. W tym przypadku powierzchnia blach jest często zdeformowana, miejscami nabierając spuchniętego wyglądu.

Jednak choroba arbuza pokazana na zdjęciu przejawia się nie tylko w tym. Zainfekowane rośliny gorzej rozwijają się, liście stają się mniejsze, międzywęźla stają się krótsze. Początkowa faza choroby obejmuje wierzchołki pędów, mozaika jest szczególnie wyraźna w momencie owocowania, kiedy liście całkowicie obumierają na dolnych partiach rzęs, a następnie same rzęsy słabną, kwiaty opadają owoce nabierają mozaikowego koloru, są zdeformowane i nie rozwijają się.

Ten rodzaj mozaiki choroby arbuzów występuje częściej w ciepłych regionach kraju, na przykład na Krymie, Kubaniu i regionie Kaukazu. W okresie wegetacji wirus mozaiki może być przenoszony przez kolonie mszyc; w chłodne dni patogen utrzymuje się na nasionach melonów, a także na korzeniach roślin wieloletnich, w tym chwastów.

Jeśli rośliny są zakażone wirusem zielonej mozaiki, na blaszkach liściowych widoczne są wybrzuszenia, ale nie zawsze tworzą się jasnozielone obszary mozaiki. Choroba w większości przypadków osiada w szklarniach. Zielona mozaika może się rozprzestrzeniać, gdy uszkodzone części rośliny zetkną się ze zdrowymi. Dzieje się tak podczas przycinania rzęs, szczypania jałowych kwiatów lub zrywania owoców. Wirus wywołujący chorobę hibernuje na nasionach i resztkach roślin, a także w wierzchniej warstwie gleby.

Aby zmniejszyć ryzyko rozwoju niebezpiecznej choroby arbuza, możesz:

• stosowanie sprawdzonych, zdezynfekowanych nasion do siewu;
• stosowanie zdezynfekowanych mieszanek glebowych do siewu i przestrzeganie zasad płodozmianu;
• sadzenie tylko zdrowych sadzonek;
• obserwacja technik rolniczych, w tym zasad podlewania i ochrony rośliny przed niskimi temperaturami;
• niszczenie chwastów, zwłaszcza ostropestu;
• terminowe usuwanie chorych roślin arbuza;
• niszczenie kolonii mszyc na miejscu.

System środków zwalczania chorób arbuza

Ponieważ czynniki wywołujące choroby arbuza na cząstkach resztek roślinnych, chwastach, narzędziach, glebie i nasionach mogą zachować żywotność nawet przez kilka lat, zestaw środków zwalczania chorób jest koniecznie oparty na zapobieganiu.

Resztki roślin z obszarów, na których stwierdza się choroby arbuza, należy spalić lub przesłać do kompostu, którego przegrzanie trwa co najmniej dwa lata.Ponadto taki kompost jest regularnie nawilżany i wykopywany. Jesienią ziemię oczyszczoną z roślin wykopuje się na bagnet łopaty i przewraca ziemną śpiączkę.

Owoce, nawet z niewielkimi uszkodzeniami i zgniłym arbuzem, nie powinny być przechowywane i mieć kontakt ze zdrowymi. Owoce przeznaczone do celów spożywczych i do pozyskania nasion są regularnie badane, odrzucając arbuzy ze śladami zepsucia.

Ponieważ nasiona arbuza zachowują zimą patogeny niebezpiecznych chorób, na przykład mączniaka rzekomego i prawdziwego, bakteriozę i antraknozę, a także mozaiki wirusowe, ważne jest, aby do siewu pobierać nasiona tylko ze zdrowych owoców. Aby zapobiec chorobom arbuzów pochodzenia grzybowego i bakteryjnego, nasiona są dezynfekowane.

Do siewu arbuzów wybierają oświetlone, łatwo wentylowane obszary, w których melony, ogórki i inni przedstawiciele upraw dyni nie uprawiali co najmniej 3-4 lata wcześniej. Nie wolno nam zapominać o takich metodach profilaktyki jak:

• regularne delikatne spulchnianie gleby;
• karmienie roślin, dostarczanie krzewom nie tylko podstawowych składników odżywczych, ale także mikroelementów;
• podlewanie rano i wieczorem bez wpływu na liście wodą podgrzaną do 22–25 ° C;
• utrzymanie komfortowego reżimu temperaturowego dla powietrza i gleby.

Przy pierwszych oznakach mączniaka rzekomego i plamistości bakteryjnej melony i tykwy do trzech razy, po 1-1,5 tygodnia, są traktowane 90% tlenochlorkiem miedzi. Siarka koloidalna, która jest nietoksyczna dla ludzi, zwierząt i pszczół, pomoże w przejawianiu się mączniaka prawdziwego, który jest używany do nawadniania w ilości 50 gramów na 10 litrów wody. Arbuzy są zatrzymywane w celu przetworzenia na dzień przed zbiorem, które należy umyć przed jedzeniem.

W skrzynkach rozsadowych i szklarniach, w których uprawiane są melony, zaleca się regularną zmianę gleby na głębokość 20 cm lub dezynfekcję specjalnymi mieszankami lub siarczanem miedzi.

Ochrona roślin przed chorobami grzybiczymi i bakteryjnymi - wideo