Kanadyjczyk czerwony na środkowym pasie - problemy i tajemnice uprawy
Spektakl, w którym zakwita kanadyjski szkarłat, jest niezwykły i nieco przypomina elementy obrazów surrealistów wykonanych techniką kroplówki. Kępki kwiatów bzu kwitną z uśpionych pąków bezpośrednio na czarno-szarym pniu i tego samego koloru na dojrzałych gałęziach bocznych, które nie są jeszcze ubrane w młode liście. I to prawda, jakby niewidzialny mistrz malarstwa spryskał liliowe perły porannej mgły na drzewie.
Niestety w ogrodach o klimacie umiarkowanym praktycznie niemożliwe jest podziwianie kwitnącego gościa zza oceanu z Ameryki Północnej - drzewo jest dość ciepłolubne i marznie przy niskich temperaturach zimowych. Chociaż wiosną dobrze regeneruje się, nie tworzy pąków kwiatowych. Jednak hodowcy i ogrodnicy-wprowadzający w ostatnich latach dołożyli wszelkich starań, aby mrozoodporne formy i odmiany roślin nie tylko przetrwały w 25-stopniowych mrozach, ale także zakwitły i owocowały.
Jak wygląda kanadyjski szkarłat
Blaszki liści są owalne, sercowate, krótko ostro zakończone na wierzchołku, nieco owłosione poniżej. Kolor górnej strony liścia jest szaro-zielony, dolny matowo szary. Jesienią korona jarzy się kolorem żółtym, pomarańczowym, szkarłatnym. Owoce to wstążkowate strąki zwisające bezpośrednio z pnia przez więcej niż jeden sezon.
Tempo rozwoju
Wśród drzew i krzewów ozdobnych szkarłat kanadyjski uważany jest za jedną z wolno rozwijających się roślin. Na początku swojego życia buduje i wzmacnia system korzeniowy. Tak więc w pierwszym sezonie wegetacyjnym sadzonki nie osiągają więcej niż 0,4-0,5 m wysokości, a ich korzenie sięgają głębiej do 0,45 m.
Większość pędów obumiera podczas pierwszego zimowania, ale na początku drugiego sezonu wegetacyjnego młode pędy rosną, osiągając pod koniec lata 0,8-1 m. System korzeniowy drzew dwuletnich poziom 1-1,5 m.
Dopiero w trzecim roku życia kanadyjski szkarłat tworzy głęboki (ponad 2 m) - i szeroki (ok. 6-8 m obwodu) system korzeniowy, dający po zamrożeniu wzrost o 1,4-1,6 m wysokości.
Istnieją trzy rodzaje drewna:
- canadensis;
- mexicana;
- texensis.
Dwie ostatnie są uważane za bardziej ciepłolubne i występują tylko w regionach południowych, a pierwszy z powodzeniem uprawiany jest na Ukrainie - w Kijowie i Użgorodzie, w obwodzie Wołgi, Saratowie i Woroneżu. Cercis canadensis w regionie moskiewskim również dobrze się rozwija, ale ogrodnicy jeszcze nie zaobserwowali kwitnienia.
Najlepsze odmiany:
- Forest Pansy - z ciemnobordowymi fioletowymi liśćmi
- Pink Pom Poms - z podwójnymi różowymi kwiatami;
- Ruby Falls - z płaczącymi pędami i ciemnofioletowymi liśćmi.
Wskazówki dotyczące wyboru nasion
Rosyjskie centra ogrodnicze i szkółki używają nasion z Ukrainy lub Ameryki Północnej, a jednoroczne sadzonki są importowane z Polski lub Niemiec. Niektóre nasiona Kijowa w warunkach środkowej Rosji nie są odporne na zimę i nie kiełkują. Tylko około 30% z nich produkuje sadzonki, które mogą wytrzymać silny mróz. Kwitną w wieku 6-8 lat, ale owoce rzadko są zawiązane.
Nasiona wymagają skaryfikacji lub potraktowania kwasem siarkowym, w przeciwnym razie kiełkują słabo, a czasem dłużej niż rok. Przetworzone nasiona dają zdolność kiełkowania do 80%.
Część sadzonek sadzonych w otwartym terenie ginie podczas wzrostu, dlatego doświadczeni ogrodnicy zalecają wysiew nasion w pojemnikach wypełnionych mieszanką gleby o dużej zawartości piasku.
Podczas przeszczepiania wyhodowanych roślin na stałe miejsce w ogrodzie system korzeniowy wydobywany z piaszczysto-gliniastej gleby jest mniej uszkodzony.
Gdzie i jak sadzić kanadyjskiego szkarłatu w ogrodzie
Do sadzonek w ogrodzie wybiera się otwarte, słoneczne miejsce, chronione przed północnymi wiatrami. Wymagania dotyczące składu gleby w roślinie są wysokie: kwasowość musi być neutralna, zawartość składników odżywczych musi być wystarczająca. Gleba na miejscu jest pożądana przepuszczalna i dobrze spulchniona.
Podobnie jak wiele roślin strączkowych, szkarłat kanadyjski nie wytrzymuje przeszczepów, dlatego zaleca się go natychmiast posadzić w stałym miejscu.
Wykopuje się dziurę proporcjonalnie do systemu korzeniowego. Na dno wylewa się mieszankę gleby złożoną z wyselekcjonowanej gleby i próchnicy z dodatkiem złożonych nawozów mineralnych. Korzenie sadzonki są bardzo ostrożnie prostowane w dołku i ostrożnie posypywane ziemią. Kołnierz korzeniowy powinien znajdować się na tym samym poziomie co w pojemniku. Roślina jest podlewana i chochoł sucha trawa, aby zatrzymać wilgoć.
Subtelności pielęgnacji kanadyjskiej cercis
Drzewa karmazynowe są dość podatne na susze, dlatego w letnie upały potrzebują regularnej wilgoci. Dotyczy to zwłaszcza młodych plantacji. Do piątego roku życia sadzonki są karmione kilkakrotnie w okresie wegetacji, stosując nawozy z przewagą azotu wiosną, nawozy potasowo-fosforowe jesienią, a latem pełną gamę suplementów mineralnych.
Roślina dobrze nadaje się do przycinania formującego, aktywnie odrasta i tworzy zwartą koronę. Po osiągnięciu wieku 5-6 lat strzyżenie nie jest już konieczne.
Młode sadzonki na zimę są starannie przykrywane spunbondem, mulczować przestrzeń w pobliżu korzenia suchymi liśćmi i świerkowymi gałęziami. Zimotrwalosc kanadyjskiego szkarłatu, wprowadzonego w regionie moskiewskim, jest dość wysoka. Dojrzałe okazy mogą wytrzymać obniżenie termometru do 28-30 stopni poniżej zera.
Spośród zaobserwowanych szkodników występujących na Cercis canadensis mszyca... Drzewo jest odporne na choroby, ale doświadczeni ogrodnicy radzą, jako profilaktyka przeciw antraknozie, przetwarzać je przed kwitnieniem 1% roztworem płynu Bordeaux.
Kanadyjskie drzewo szkarłatne jest spektakularnym drzewem i zasługuje na godne miejsce w rosyjskich ogrodach i na sąsiednich terytoriach.