Wybór miłorzębu do domu według zdjęcia i opisu gatunku
Oprócz dobrze znanego wielu miłośnikom roślin domowych włosie miłorzębu Wenuswiele pokrewnych gatunków jest interesujących, bezpretensjonalnych i dekoracyjnych. Aby lepiej przedstawić całą różnorodność paproci, warto przestudiować opisy gatunków miłorzębu i zdjęcia tych pięknych i bardzo bezpretensjonalnych roślin.
Miłorząb czterolistny (A. Tetraphyllum)
Łodygi liści są pomalowane na zielono-brązowe odcienie i wznoszą się prawie pół metra nad ziemię. Liście są nieco opadające, z płatkami naprzemiennie zebranymi na pręcikach. Same płaty są asymetryczne, trapezowe, średniej wielkości, błyszczące na zewnątrz. Gęsto osadzone sori znajdują się wzdłuż krawędzi z tyłu.
Miłorząb czterolistny doskonale znosi życie w warunkach wewnętrznych. Rozmnaża się, dzieląc kłącze, które jest grube w paproci i płytko wystaje pod powierzchnię podłoża.
Przezroczysty miłorząb (A. diaphanum)
Dla tego miłorzębu, jak na zdjęciu, charakterystyczne jest tworzenie się podwójnie pierzastych liści, wyciętych wzdłuż jednej krawędzi. Segmenty liścia nie przekraczają trzech centymetrów długości, natomiast łączna długość wąskiego, spiczastego liścia może dochodzić do 25 centymetrów.
Płaty są szerokie, odwrotnie jajowate lub owalne, zielone. Ogonki są ciemne, z zielonym lub brązowym odcieniem. Wypukłe zarodniki znajdują się wzdłuż zewnętrznej krawędzi liścia.
Całkowita wysokość typu dekoracyjnego sięga 35-40 cm, natomiast w mieszkaniu dobrze rośnie paproć pochodząca z Indochin, Australii czy Polinezji.
Miłorząb ogoniasty (A. caudatum)
Ojczyzną tego typu miłorzębu, który woli osiedlać się nie tylko na kamieniach, ale także na pniach dużych przedstawicieli flory, jest Ameryka Południowa. Miłorząb ogoniasty wyróżnia się obecnością długich liści, do 40 cm.
Liście pierwszego rzędu na ogonkach są ułożone naprzemiennie, ciasno do siebie. Mają trapezoidalny, mocno rozcięty kształt. Zęby są tępe lub zaokrąglone wzdłuż krawędzi. Zarodniki znajdują się po zewnętrznej stronie segmentów liści, w gęstych karbach zarodni utworzonych wzdłuż cięcia.
Jako kultura pokojowa miłorząb ogoniasty jest bardziej kapryśny niż inne rodzaje miłorzębu. Roślina wymaga częstszego Glazura, ponieważ sucha gleba dla kłączy paproci jest destrukcyjna. Równie ważne jest utrzymanie wysokiej wilgotności w pomieszczeniu, w którym przebywa pokazany na zdjęciu miłorząb.
Klinowate miłorząb (A. cuneatum)
Paproć pochodzi z południowoamerykańskich lasów deszczowych wyglądem i strukturą korony i liści przypomina inne odmiany miłorzębu, już uwielbiane przez hodowców kwiatów. Podstawowa różnica między miłorząbem w kształcie klina polega na kształcie i umiejscowieniu sori. W tym przypadku zarodniki dojrzewają w rowkach wzdłuż krawędzi liści pierwszego rzędu. Zarodnia ma kształt nerki lub podkowy.
Adiantum drobno owłosione lub cienkowłosy (A. hispidulum)
W naturze miłorząb drobnowłosy występuje w górzystych rejonach Afryki, gdzie roślinę można spotkać również u podnóża, porośniętego gęstymi lasami, prawie na granicy śniegu.Przedstawiciele tego typu miłorzębu można spotkać w innych częściach świata, np. W Australii, Nowej Zelandii i Indiach.
Adiantum hispidylum tworzy rozcięte liście w kształcie dłoni z segmentami w kształcie rombu. Długość takiego arkusza może osiągnąć 45 cm.
Zarodnie małego miłorzębu dojrzewającego znajdują się wzdłuż linii cięcia segmentu liścia prawie blisko siebie. Ogonki, podobnie jak u wielu odmian miłorzębu, są ciemne, cienkie, dość mocne.
Gatunek jest interesujący zarówno dla ogrodników domowych, jak i tych, którzy lubią uprawiać paprocie w ogrodzie zimowym.
Trapezoidalny miłorząb (A. trapeziforme)
Dość duża roślina wieloletnia, nawet w warunkach wewnętrznych, dorasta do metra wysokości. Miejscem narodzin miłorzębu trapezoidalnego jest Afryka Środkowa i Południowa, gdzie paproć woli osiedlać się w cieniu dużych roślin.
Kultura dobrze znosi dzienne i sezonowe zmiany temperatury, ale negatywnie reaguje na suche powietrze i wysychanie gleby. Ogonki liściowe są prawie czarne, cienkie. Liście duże, rozprzestrzeniające się w warunkach naturalnych w doniczce tworzą piękną opadającą koronę.
Segmenty liścia miłorzębu, jak na zdjęciu, mają kształt rombu, jasnozielony, z zaokrąglonymi zębami, asymetrycznym brzegiem. Obszary tworzenia się i dojrzewania zarodników są skoncentrowane wzdłuż cięcia płatka liścia.
Piękny miłorząb (A. venustum)
Ta zadbana i bardzo elegancka roślina ma zaledwie 20 centymetrów wysokości. Ojczyzną pięknego miłorzębu są subtropikalne regiony Indochin, gdzie gatunek jak na zdjęciu osiada na kamiennych podkładkach pod baldachimem lasu.
Według zdjęcia i opisu miłorząb posiada złożone, pierzaste, ażurowe liście z segmentami o jajowatym kształcie. Zewnętrzna krawędź, na której dojrzewają zarodniki, jest drobno ząbkowana. Kolor liści jest jasnozielony.
Piękny miłorząb (A. formosum)
Piękny miłorząb żyjący w lasach Australii i Nowej Zelandii charakteryzuje się wielokrotnie wycinanymi ażurowymi liśćmi o długości około 60 cm.Zielone segmenty są małe, romboidalne, często asymetryczne, z cienką blaszką liściową.
Ciemne, średniej wielkości zarodniki znajdują się na zewnętrznej części liścia. Ogonki miłorzębu, jak widać na zdjęciu, są brązowe, aw dolnej części prawie czarne. Roślina nadaje się do uprawy domowej, doskonale znosi utrzymanie w cieniu lub półcieniu.
Delikatny miłorząb (A. tenerum)
Łagodnego miłorzębu można zobaczyć w warunkach naturalnych w strefie tropikalnej kontynentu amerykańskiego, a także na Antylach. Zgodnie z opisem i zdjęciem miłorzębu można zrozumieć, że roślina jest bardzo interesująca dla hodowców kwiatów. Nie zapominaj jednak, że gatunek jest dość duży. Jego liście osiągają czasami długość 0,7 metra. Mają potrójny pierzasty kształt. Małe, szeroko klinowate segmenty gęsto osadzone na cienkich, sztywnych ogonkach o długości prawie 30 cm.
W domu roślina wymaga takiej samej pielęgnacji i pielęgnacji, jak lepiej znane włosie miłorzębu Wenus. Paproć dobrze przystosowuje się do uprawy w doniczce, dobrze rozmnaża się wegetatywnie. Roślinę można wykorzystać do cięcia.
Delikatny miłorząb Farleyense to pełna wdzięku roślina pochodząca z Barbadosu. Małe, jasne liście pierwszego rzędu są gęsto wycięte wzdłuż krawędzi, co nadaje im wygląd z frędzlami. Młode liście mają zauważalny złoty lub różowy odcień. Dojrzałe liście osiągają wysokość 25-30 centymetrów.
W treści domowej miłorząb, jak na zdjęciu, jest bardziej kapryśny niż podobne odmiany. Znajduje to odzwierciedlenie w strachu przed przeciągami, wymaganiem wilgotności powietrza i obowiązkową ochroną przed słońcem.