Zdjęcia i opis chorób ziemniaka

Ziemniaki to chyba najpopularniejsze warzywo, które uprawia ponad 80% letnich mieszkańców. To on jest częściej niż inne kultury dotknięte różnymi infekcjami. Bakteryjne, grzybowe lub wirusowe choroby ziemniaka mogą zniszczyć większość plonów jeszcze przed zbiorem. Nawet podczas przechowywania zdrowo wyglądających ziemniaków istnieje ryzyko zepsucia. W takim przypadku infekcja bulw może rozprzestrzenić się na inne warzywa przechowywane z ziemniakami.

Aby uchronić się przed utratą zebranych i przechowywanych plonów, ważne jest, aby na czas wykryć oznaki infekcji. Najpopularniejsze należą do trzech grup:

• infekcje grzybicze - zaraza późna, alternaria, parch, rak, phomosis i fusarium;
• wirusy - mozaika i nekroza;
• choroby bakteryjne - zgnilizna brązowa i pierścieniowa, czarna noga.

Każda grupa jest reprezentowana przez kilka szkodliwych infekcji, które mogą zmniejszyć plon ziemniaka o 3-5 razy. Według statystyk, największe straty plonów powodują choroby grzybowe ziemniaka.

Zaraza późna

Najczęstszą infekcją jest zaraza późna... Utrata plonów w przypadku zarażenia może osiągnąć 60% lub więcej. Zewnętrzne objawy zarazy zaczynają pojawiać się w fazie kwitnienia. Dolne liście ziemniaka pokryte są brązowymi plamami, które rosną z czasem, które z czasem pokrywają całe gniazdo. Podczas deszczowej pogody na spodniej stronie chorych liści pojawia się biały kwiat - tkankę zarodnikową grzyba Phytophthora infestans. Bulwy zakażone zarazą zarazy pokrywają się ciemnymi plamami. Jednocześnie tkanki pozostają suche i jędrne.

Kiedy pojawiają się chore rośliny, ważne jest, aby praktykować płodozmian, ponieważ zarodniki phytophthora pozostają w glebie, na resztkach wierzchołków i bulwach.

Nie zaleca się przechowywania bulw zarażonych zarazą, ponieważ w tym przypadku istnieje ryzyko utraty całej uprawy, w tym warzyw znajdujących się w tym samym pomieszczeniu z chorymi ziemniakami.

Rak ziemniaka

Kolejną niebezpieczną infekcją jest rak ziemniaka. Na obszarach, na których odnotowuje się przypadki infekcji ziemniaków, wprowadza się system kwarantanny. Ta choroba grzybicza atakuje bulwy i rozłogi rośliny, blaszki liściowe i łodygi. Na bulwach w bezpośrednim sąsiedztwie oczu pojawiają się narośla, które powiększają się. Pomimo braku oczywistej zgnilizny bulw chorych na raka nie należy przechowywać.

Aby uniknąć pojawienia się choroby, ważne jest, aby wybrać odmiany, które są na nią odporne. Kiedy pojawia się rak ziemniaka, konieczne jest zniszczenie zainfekowanych bulw. Pole, na którym znajdują się ogniska choroby, nie powinno być obsiane ziemniakami przez co najmniej 3 lata.

Ziemniak Alternaria

Ta choroba może zniszczyć całą roślinę, w tym łodygi i bulwy. Najczęściej jego ofiarami padają odmiany średnio późne i późne. Pierwsze oznaki infekcji można rozpoznać po pojawieniu się brązowych plam na liściach, które pojawiają się przed kwitnieniem rośliny. Z biegiem czasu chore liście żółkną i giną. Kieszonki infekcyjne na bulwach można również łatwo rozpoznać po brązowym kolorze i nieregularnym kształcie. Jeśli ziemniak Alternaria atakuje większość bulwy, powierzchnia tych plam może wydawać się pomarszczona.

Podobnie jak w przypadku tej choroby, objawia się phomoza ziemniaka, z tą różnicą, że plamy na bulwach nabierają szarawego odcienia, a ich rozmiar nie przekracza 2-5 cm średnicy. Kolejną istotną różnicą jest czas infekcji.Jeśli Alternaria przenika do młodych łodyg rośliny, wówczas phomoza dotyka łodygi w drugiej połowie sezonu wegetacyjnego. Dojrzewające na nich zarodniki wraz z deszczówką dostają się do gleby, gdzie bulwy są zakażone.

Przed przechowywaniem materiału nasadzeniowego z miejsca, w którym zaobserwowano rośliny zakażone phomosis i alternaria, ważne jest, aby marynować bulwy. Infekcję można również powstrzymać, obserwując reżim temperaturowy w piwnicy.

Parch

Duże straty w plonach mogą wystąpić także wtedy, gdy dotyka je różnego rodzaju parch: zwyczajny, pudrowy lub srebrzysty. Parch zwykły rozwija się tylko przy wysokich temperaturach gleby i niskiej wilgotności. Chore bulwy pokryte są suchymi, lekko wystającymi ciemnymi plamami ponad powierzchnią skórki. Ten rodzaj parcha nie wpływa na łodygi.

Sproszkowany parch ziemniaczany działa w ten sam sposób na rośliny. Dotyczy tylko podziemnej części roślin. W początkowej fazie pojawiają się na nich zaokrąglone plamy o średnicy 6-7 cm, pokryte białym nalotem. Z biegiem czasu obszary te ulegają zniszczeniu, a na ich miejscu pozostają czerwone wrzody. W przeciwieństwie do zwykłego parcha parch prószy jest aktywny tylko przy wysokiej wilgotności.

Srebrzysty parch dotyka tylko bulw podczas przechowywania. W wyniku infekcji tracą dużą ilość wilgoci, przez co są lekkie i przesuszone. Takie ziemniaki nie nadają się do sadzenia. Wybuch choroby wywołuje wysoka wilgotność (ponad 90%) i temperatura powyżej 3 stopni.

Aby uniknąć masowego zarażenia bulw jakimkolwiek parchem, ważne jest obserwowanie płodozmianu. Ważne jest, aby zwrócić uwagę na przygotowanie materiału do sadzenia: opatrunek przed przechowywaniem zapobiegnie ponownemu zakażeniu bulw i gleby.

Czarna noga ziemniaka

Choroba rozwija się w wyniku uszkodzenia rośliny przez bakterie Pectobakterium. Źródłem zakażenia są chore bulwy ziemniaka, resztki roślinne w glebie. Często przenoszone przez larwy owadów. Wpływa na prawie wszystkie części rośliny na każdym etapie rozwoju. W suchych warunkach staje się chroniczny. Krzewy ziemniaczane zaczynają boleć natychmiast po wykiełkowaniu. Najpierw liście żółkną, a następnie zwijają się i wysychają. Krzew szybko zanika, łodyga staje się miękka i łatwo wyciąga się z ziemi. Na bulwach czarna nóżka ziemniaka ma postać ciemnej zgnilizny w części rozłogu.

Więdnięcie Fusarium

Inną chorobą ziemniaka, w której straty plonów mogą sięgać 50%, jest więdnięcie fusarium. Najczęściej rozwija się w warunkach wysokiej temperatury i wilgotności. Początkowo fusarium można pomylić z chorobami wierzchołków ziemniaków, których zdjęcia często pojawiają się w specjalistycznych publikacjach. Infekcja dotyczy liści rośliny: górne stają się jasne, a brzegi dolnych nabierają antocyjanowego odcienia. Z biegiem czasu tracą elastyczność i więdną. W dolnej części łodyg pojawiają się plamy pokryte nalotem pomarańczowym lub różowym. W glebie infekcja dotyka również bulw, powodując ich gnicie.

Aby uniknąć śmierci rośliny przez fusarium, wystarczy skosić zainfekowane wierzchołki i usunąć wszystkie pozostałości roślinne z miejsca. Dopiero wtedy możesz zacząć zbierać ziemniaki.

Jak leczyć ziemniaki przed infekcjami grzybiczymi?

Konieczne jest zwalczanie chorób grzybiczych ziemniaków już na etapie przygotowania materiału do sadzenia. Przed potraktowaniem ziemniaków roztworem kwasu borowego lub siarczanu miedzi ważne jest, aby wybrać bulwy, które nie są uszkodzone przez infekcje. W okresie wegetacji konieczne jest ciągłe monitorowanie stanu wierzchołków. Przy pierwszych oznakach choroby konieczne jest usunięcie dotkniętych roślin, a następnie przetworzenie nasadzeń 2% roztworem siarczanu miedzi, Hom lub Maxim.

Infekcje grzybicze często przedostają się do gleby z niecałkowicie zgniłym szczątkiem roślin i obornikiem.Ważne jest, aby wykluczyć takie zjawiska, ponieważ zmniejszy to koszty pracy związane z przetwarzaniem upraw za pomocą specjalnych środków i zwiększy ilość plonów. Aby uniknąć zanieczyszczenia bulw podczas zbioru, konieczne jest wcześniejsze skoszenie wierzchołków i usunięcie resztek roślinnych z miejsca. Bulwy uszkodzone podczas transportu i przechowywania powinny być spożywane w pierwszej kolejności, ponieważ najczęściej atakują je infekcje.

Nie bez znaczenia jest również płodozmian ziemniaki. Większość chorób grzybiczych utrzymuje się w glebie przez 2-3 lata. W przypadku braku kultur na tym terytorium mogących stać się nosicielami infekcji, samoistnie zanika.

Zwalczanie parcha ziemniaka - wideo