Rasy owiec do chowu domowego
Owce domowe to jedne z najszybciej rosnących, nie kapryśnych i produktywnych zwierząt na podwórku. Nic dziwnego, że pierwsze domowe rasy owiec pojawiły się wiele tysięcy lat temu. Proces selekcji nie kończy się dzisiaj. O ile wcześniej najbardziej wartościowe były zwierzęta uniwersalne, dające właścicielowi wełnę i mięso, skórki, mleko i wartościowy tłuszcz, to teraz coraz bardziej preferowane są odmiany z wyraźnym naciskiem.
W zależności od klimatu, potrzeb i zapotrzebowania duże i małe gospodarstwa specjalizują się w uprawie:
- rasy mięsne owiec;
- odmiany do karmienia mięsa i wełny mięsnej;
- zwierzęta, które zapewniają wysokiej jakości skóry i wełnę.
Cechy ras owiec, ich zdjęcia i opisy pomogą początkującym hodowcom owiec zapoznać się z tymi zwierzętami i kompetentnie stworzyć własne stado.
Rasa owiec Romanowów
Pierwotnie rosyjska rasa owiec, która pojawiła się w gospodarstwach w prowincji Jarosław już w XVIII wieku. Mimo czcigodnego wieku dla gatunku zwierząt domowych rasa ta jest nadal niezwykle popularna i szeroko rozpowszechniona.
Cechą charakterystyczną owiec rasy Romanowów jest wysoka płodność.
Ze względu na zdolność matek do przyprowadzenia na raz kilku jagniąt i kociąt, niezależnie od pory roku, zwierzęta wykazują doskonałą produktywność mięsną, chociaż waga tryków i dorosłych samic jest daleka od przedstawicieli ras mięsnych prawdziwych owiec.
Jagnięta owiec rasy Romanowów szybko przybierają na wadze. Siedmiomiesięczny młody wzrost waży około 30–35 kg. Waga osiągających dojrzałość tryków sięga 80–100 kg, samice są o połowę lżejsze. Dziś ta rasa do użytku domowego cieszy się dużym zainteresowaniem właścicieli prywatnych gospodarstw i gospodarstw. Oprócz dobrej jakości mięsa od zwierząt pozyskuje się zdrowe mleko o zawartości tłuszczu około 7%.
W okresie laktacji owca jest w stanie wyprodukować do stu litrów cennego produktu.
Rasa owiec Eldibaevskaya
Przodkami owiec rasy Edilbaev pozyskanych przed stuleciem są gruboogoniaste zwierzęta kazachskie i duże grubo wełniane owce z prowincji Astrachań. Potomkowie tych odpornych gatunków odziedziczyli najlepsze cechy swoich rodziców i byli w stanie przetrwać nawet w najtrudniejszych warunkach stepowych, w suchym klimacie, przy niewielkiej ilości rzadkiego pożywienia.
Owce Edilbaevskie to rasa, która może wytrzymać upał, zimno, przeszywający wiatr.
W poszukiwaniu nowych pastwisk zwierzęta pokonują znaczne odległości i jednocześnie dorastają do 120 kg wagi u baranów i 75 kg u owiec. Dziś tę rasę owiec można zobaczyć nie tylko na stepach kazachskich, ale także w południowych regionach Rosji, gdzie docenia się również wytrzymałość i wysoką produktywność mięsa zwierząt.
Rasa owiec rasy Hissar
Tłuszcz jagnięcy jest cennym, zwłaszcza na terenach tradycyjnej hodowli owiec, produktem, który determinował wygląd całej różnorodności ras zwierząt. Owce ogoniaste lub grube są nadal najbardziej rozpoznawalne w Azji, na Bliskim Wschodzie i na Kaukazie. Tłuszcz w ciele owiec grubogoniastych nie gromadzi się równomiernie, a jedynie w okolicach ogona, tworząc rezerwy wielu kilogramów.
Rasa owiec Gissar jest uderzającym przedstawicielem odmiany mięsożernej. Duże zwierzęta osiągają masę do 190 i stanowią prawie jedną trzecią masy ciała na gruby ogon owcy.
Owce odporne, doskonale przystosowane do wypasu i przejść górskich, cieszyły się dużą popularnością w czasach radzieckich i nadal są aktywnie hodowane w prywatnych gospodarstwach. Te zwierzęta mają dobrą odporność i szybko rosną, ale nie różnią się płodnością. Waga dorosłej owcy sięga 90, a czasem 150 kg, tryki są jeszcze większe. Masa tusz mięsnych przekracza 140, a owiec grubogonowych - 180 kg. Owce oddają do 120 litrów mleka w kilka miesięcy laktacji.
Owca rasy Merino
Merynos uważany jest za swego rodzaju wzorzec dla ras owiec wełnianych. Ta rasa owiec została po raz pierwszy uzyskana na Półwyspie Iberyjskim. Hiszpanie nadal są z tego powodu dumni, uważając owce merynosów za skarb narodowy. Obecnie Australia jest uznawana za światowe centrum hodowli tych zwierząt. Owce drobno wełniane to gruba, miękka wełna, z której po strzyżeniu i przetworzeniu wyrabia się odzież, dzianiny i tkaniny najwyższej jakości.
W porównaniu z owcami ras mięsnych, merynosów nie można nazwać dużymi, ale ilość białej cienkiej wełny od jednego osobnika może osiągnąć 18 kg. Dziś hodowcy owiec mają do dyspozycji kilkadziesiąt ras i linii rodowodowych pochodzących z merynosów lub dorównujących im jakością i ilością cienkiej wełny.
W pierwszej połowie XX wieku ZSRR pozyskał własną odmianę owiec merynosów. Przodkami sowieckiego merynosa, który nie ustępował słynnym Hiszpanom i Australijczykom, byli owce domowe z Ałtaju, Stawropola i Czeczenii, a także przedstawiciele rasy owiec Rambouillet. W przeciwieństwie do zagranicznych merynosów, zwierzęta domowe są większe. Owce ważą około 110 kg, a owce są o połowę lżejsze. Ta interesująca rasa owiec jest nadal interesująca dla rosyjskich hodowców owiec i jest wykorzystywana w pracy hodowlanej.
Francuską gałąź merynosów reprezentuje rasa owiec Precos o doskonałej cienkiej wełnie i równie wysokiej produkcji mięsa. Historia rasy sięga XIX wieku. W ubiegłym wieku wyhodowano przedwczesną odmianę. Zwierzęta okazały się odporne, łatwo przystosowując się nawet do trudnych warunków północnych. Jednocześnie Preko, w porównaniu z rasami tylko zorientowanymi na wełnę, potrzebują rozległych pastwisk.
Dorosłe tryki dorastają do 120 kg, masa owiec często sięga 70 kg. Owce rasy Prekos są bardziej płodne niż inne zwierzęta merynosa, są dobrymi matkami, co jest w pełni uzasadnione ze względu na ryzyko pojawienia się osłabionego potomstwa wymagającego opieki.
Rasa owiec Kujbyszewa
Inna domowa rasa owiec do chowu domowego ma orientację mięsną, doskonałą wczesną dojrzałość i wytrzymałość. Jednocześnie rasa owiec Kujbyszewa wykazuje doskonałe właściwości konsumenckie gęstej, bez charakterystycznej baraniny zapachu dietetycznego mięsa.
Owce Kujbyszewa są łatwo rozpoznawalne po ich silnej budowie, muskularnych nogach, szerokim grzbiecie i klatce piersiowej, zwartej krótkiej szyi i bezrogiej głowie. Przede wszystkim te owce wołowe przypominają słynne zwierzęta Romney March.
Baran waży 190 kg, samice około 100 kg. Jagnięta rasy Kujbyszew dojrzewają wcześnie i po osiągnięciu sześciu miesięcy doganiają matkę wagą.
Rasa owiec Dorper
Południowoafrykańskie owce Dorper zostały pozyskane przez lokalnych hodowców w celu wyhodowania, w dość surowych warunkach kontynentu, bydła hodowlanego z produktywnego mięsa i wełny owiec o wysokiej wytrzymałości i doskonałej wczesnej dojrzałości. Jako podstawę do pracy wzięto zwierzęta Dorset Horn i czarnogłowy perski o grubym ogonie oraz inne gatunki.
Dorper nie zawiódł oczekiwań naukowców i hodowców owiec.Od około wieku ta rasa owiec potwierdza swoją zdolność przetrwania prawie na pustyni, obywa się bez soczystej paszy i doskonale przybiera na wadze podczas długich podróży na skalistych zboczach.
Waga barana sięga 140 kg, dorosłe samice są o połowę mniejsze. Tę samą wagę, około 50-60 kg, osiągają półletnie jagnięta.
Texel rasy owiec
Rasa owiec Texel uważana jest za jedną z najstarszych w Europie. Istnieje nawet opinia, że zwierzęta o podobnych cechach kierunku mięsno-wełnianego były znane już w czasach Wielkiego Rzymu. Ale zaczęli zwracać szczególną uwagę na wcześnie dojrzewające owce bez rogów w przedostatnim wieku. W tym czasie osoby pochodzenia holenderskiego otrzymały napar z nowej brytyjskiej krwi i powstał nowy standard godnej uprawy w prywatnych gospodarstwach i dużych gospodarstwach tej rasy.
W wyniku prac hodowlanych hodowcom owiec i naukowcom udało się uzyskać idealne połączenie produktywności mięsa i obecności miękkiej, wysokiej jakości wełny u dużych zwierząt.
Owce dorastają do 70 kg, waga dorosłych tryków może przekraczać 160 kg.
Zwierzęta wcześnie dojrzewają, są bezpretensjonalne i mają dobrą odporność, co jest ważne przy trzymaniu rasy owiec w domu. Dlatego dzisiaj rasę owiec Texel wybierają tysiące właścicieli gospodarstw na całym świecie, w szczególności w Rosji.