O korzyściach i niebezpieczeństwach bulw topinamburu dla ludzkiego organizmu

Wysokie karczochy jerozolimskie widoczne z daleka są trudne do przeoczenia w ich letnim domku. Ponadto bulwy tej kultury nie są gorsze pod względem właściwości odżywczych ziemniaki, korzyści płynące z topinamburu i szkody wynikające z nieprzemyślanego stosowania produktu są od dawna dobrze badane.

Rdzenne gatunki amerykańskie w domu były uprawiane kilka tysięcy lat temu przez lokalne plemiona. Karczoch jerozolimski dostarczał podstawowego pożywienia, silnego włókna na maty i ubrania. Dziś wartość rośliny została zachowana. Soczyste, słodkawe, skrobiowe bulwy o masie od 20 do 100 gram są doskonale przechowywane i mogą służyć jako kompletny produkt spożywczy od jesieni do następnych zbiorów.

Przydatne właściwości topinamburu nie ograniczają się tylko do możliwości przygotowania pysznych potraw kulinarnych. Jedną z głównych zalet tej kultury jest niesamowita lecznicza moc bulw.

Skład i właściwości użytkowe topinamburu

O ile przez wieki można było mówić o efekcie terapeutycznym tylko na podstawie obserwacji i kaprysu, to dziś naukowcy stanęli po stronie lekarzy. Analiza biochemiczna topinamburu wykazała, że ​​skromne bulwy, które smakują jak kapusta, zawierają rekordową liczbę substancji czynnych i związków.

Dlaczego topinambur jest przydatny? Na jakie substancje medycyna ludowa i oficjalna zwraca największą uwagę?

Świeże bulwy są źródłem kwasu askorbinowego, witamin B1, B2, B6, A i PP. Topinambur słusznie uważany jest za lidera wśród roślin okopowych i bulw pod względem zawartości niezwykle ważnego dla człowieka pierwiastka - żelaza. Regularne spożywanie bulw pomaga zaspokoić zapotrzebowanie na potas i wapń, fosfor i sód, magnez i krzem. Wszystkie te mikro- i makroelementy zawarte są w wystarczająco dużych ilościach, co decyduje o aktywnym wpływie produktu na samopoczucie człowieka.

Dlatego korzystne właściwości topinamburu lub gruszka gliniana, jak mieszkańcy lata i zwolennicy zdrowego stylu życia często nazywają roślinę, są poszukiwani z niedoborem niektórych pierwiastków w organizmie:

1. Na przykład systematyczny niedobór potasu może prowadzić do rozwoju nerwobólów.
2. Utrata wapnia powoduje próchnicę zębów i kości.
3. Magnez jest niezbędny do pracy i rozwoju mięśnia sercowego, utrzymując aktywną aktywność nerwową.
4. Sód odpowiada za procesy metaboliczne, a jego niedobór prowadzi do zaburzeń układu trawiennego i układu moczowo-płciowego, drgawek i innych negatywnych konsekwencji.
5. Mangan, który wpływa na wzrost, funkcję tworzenia krwi, aktywność gonad.
6. Niedobór żelaza prowadzi do zmian jakości krwi i pogorszenia jej zaopatrzenia w tlen.
7. Przyjmowanie krzemu zapobiega rozwojowi miażdżycy i innych dolegliwości związanych z procesami metabolicznymi.

Ponadto wraz z bulwami i potrawami z nich do organizmu dostają się błonnik, pektyny, białka, kwasy organiczne, cukry i cenne aminokwasy o właściwościach przeciwutleniających.

Błonnik, przechodząc przez przewód pokarmowy, niczym szczoteczka oczyszcza ściany jelita, zabierając ze sobą nie tylko toksyny, ale także nadmiar szkodliwego dla organizmu cholesterolu. W wyniku regularnego stosowania bulw zmniejsza się ryzyko miażdżycy, a proces wypróżniania się poprawia.

Ze względu na zdolność karczocha jerozolimskiego do wywierania korzystnego wpływu na mikroflorę jelitową możemy mówić o skuteczności właściwości leczniczych topinamburu na dysbiozy, niestrawność i inne zaburzenia trawienia.

Potrawy z bulw można włączyć do diety, aby zapobiec zaostrzeniom zapalenia żołądka i trzustki. słonecznik bulwiasty nie tylko pomaga na czas wydostać się z organizmu szkodliwym substancjom, ale także hamuje żywotną aktywność takich rodzajów mikroflory jak gronkowce, salmonella i enterokoki.

Rodzaj „gwiazdy” w topinamburze to inulina, substancja roślinna bardzo podobna pod względem właściwości do insuliny. Obecność związku, którego zawartość w suchej masie sięga 20%, przesądza o aktywnym stosowaniu topinamburu w cukrzycy, ale zainteresowanie lekarzy nie ogranicza się tylko do inuliny.

Na szczególną uwagę zasługuje długa lista aminokwasów obecnych w bulwach. Wśród nich jest kilkanaście związków bioaktywnych, które wpływają na:

• procesy starzenia i metabolizmu;
• o stanie neuropsychicznym;
• napięcie mięśniowe;
• o stanie immunitetu
• na tempo regeneracji tkanek.

Ciekawostką jest fakt, że związki zawarte w bulwach tworzą naturalne kombinacje, które pozwalają wykorzystać właściwości lecznicze topinamburu na różne dolegliwości i dolegliwości bólowe, np. W profilaktyce tak groźnych chorób jak zawał serca, udar mózgu, dna i osłabione naturalne mechanizmy obronne organizmu.

Dania i leki z topinamburu: przepisy, korzyści i szkody

Karczoch jerozolimski jest spożywany na surowo, gotowany, smażony i pieczony. Na bazie bulw przygotowuje się:

• zupy-przeciery dietetyczne;
• oryginalne dodatki do pysznych dań z drobiu i warzyw;
• dodatki do ciast;
• chipsy.

Mąka z topinamburu, podobnie jak skrobia ziemniaczana, dodawana jest do wyrobów piekarniczych, a dla chorych na cukrzycę receptury na topinambur to prawdziwe znalezisko, które pozwala znacznie urozmaicić menu nawet wcześniej niedostępne, a jednocześnie bezpieczne wyroby cukiernicze.

Przy ogromnych zaletach karczocha jerozolimskiego praktycznie nie ma szkody z jego włączenia do diety. Jeśli bulwy zostały poddane obróbce cieplnej, zwłaszcza pieczeniu i gotowaniu, z umiarem będą niezwykle przydatne. Zaleca się włączenie topinamburu do menu dietetycznego:

• z dną;
• z niedokrwistością;
• z zapaleniem żołądka o wysokiej kwasowości;
• z zapaleniem trzustki;
• z miażdżycą;
• z nadciśnieniem;
• z tworzeniem się kamieni nerkowych i pęcherza;
• z nadwagą i otyłością.

Użyteczny produkt nie będzie zbędny, jeśli osoba pracuje w niebezpiecznych gałęziach przemysłu lub mieszka w regionie o niekorzystnej sytuacji środowiskowej. Jednak studiując przepisy na przygotowanie topinamburu, korzyści i szkody wynikające z niekontrolowanego stosowania bulw, należy pamiętać, że w świeżych surowcach roślinnych jest znacznie więcej substancji aktywnych. Ale ostrożność przy podejmowaniu w tym przypadku powinna być większa. Bezpieczniej jest dodawać surowe plastry topinamburu do sałatek i warzywnych przekąsek. Jeśli robisz to regularnie, dramatycznie zmniejsza się ryzyko chorób serca i naczyń, zakrzepowego zapalenia żył, miażdżycy i nadciśnienia.

Do leczenia powyższych chorób zaleca się wywar z warzyw korzeniowych, który jest również skuteczny w przypadku kamicy moczowej i zgagi.

Istnieją przepisy na przygotowanie karczocha jerozolimskiego, z korzyścią i bez szkody, aby pomóc radzić sobie z zewnętrznymi problemami skórnymi. Maseczki i balsamy na bazie pokruszonej bulwy łagodzą podrażnienia, koją skórę po oparzeniach, długotrwałej ekspozycji na słońce czy egzemie.

Naturalne kwasy organiczne w połączeniu z solami mineralnymi i skrobią pomagają radzić sobie z objawami trądziku, poprawiają koloryt skóry, wybielają i wysuszają. Kąpiele z wywaru z liści topinamburu łagodzą dnę, artretyzm i osteochondrozę.

Przeciwwskazania do stosowania topinamburu

Podobny charakter mają właściwości lecznicze topinamburu i przeciwwskazania, które można usłyszeć od lekarzy. Jest to wysoka aktywność biochemiczna materiałów roślinnych.

Aby nieumyślnie nie zaszkodzić zdrowiu, decyzję o zastosowaniu karczocha jerozolimskiego w leczeniu choroby należy podjąć dopiero po konsultacji z lekarzem. Lekarz będzie w stanie dokładnie ocenić istniejące zagrożenia na podstawie rozpoznanych chorób ostrych i przewlekłych oraz możliwości takiego leczenia.

Dietetycy i gastroenterolodzy odradzają nadużywanie surowych bulw. Należy o tym pamiętać szczególnie w przypadku zapalenia żołądka o niskiej kwasowości i spowolnionym trawieniu. Gotowane, pieczone lub dodawane do zup czy duszonych bulw doskonale zaspokoją głód i bezpiecznie uzupełnią organizm wszystkim, w co bogaty jest niesamowity topinambur.

Film o wyjątkowych właściwościach topinamburu