Jakie rodzaje kaktusów znamy i co uprawiamy w domu

Kaktusy to byliny z rodziny Clove. Rodzaje kaktusów są niesamowite. Dzięki staraniom hodowców i miłośników tej kultury w ostatnim czasie pojawiło się wiele nowych odmian i odmian. Roślina zawsze cieszyła się popularnością, dlatego cieszy się coraz większym zainteresowaniem botaników, kolekcjonerów i turystów, którzy przyczynili się do rozprzestrzeniania się kaktusów i pojawienia się nowych okazów.

Historia wyglądu

Na razie można się tylko domyślać, jakie jest prawdziwe pochodzenie tej kultury, skoro nie znaleziono ani jednego wiarygodnego faktu. Jednak naukowcy sugerują, że rodzina kaktusów jest dość stara. Uważa się, że powstały ponad 30 milionów lat temu.

Ich skamieniałości nigdy nie zostały znalezione, ale zachowały się rzeźby naskalne. Według nich można sądzić, że ojczyzną kaktusów jest wschodnia część Indii i niektóre części Ameryki Południowej. Na płaskorzeźbach starożytnych Azteków można zobaczyć rysunki przypominające te rośliny. Są bardzo podobne do nowoczesnych odmian kaktusów.

Najprawdopodobniej ich przodkowie byli uprawami dość higrofilnymi z dobrze rozwiniętymi blaszkami liściowymi, ale rozwijając się w gorącym klimacie, musieli dostosować się do środowiska. Tak pojawiły się nowe formy roślin. Być może obejmują sukulenty.

Nazwa kaktusów pochodzi od greckiego słowa „kaktusy”. Tak nazywano wszystkie nieznane rośliny.

W literaturze naukowej o kulturze po raz pierwszy wspomniano w jednej z prac naukowca o nazwisku Tabernemontan w XVI wieku. Pracował nad charakterystyką kaktusów. Co więcej, w XVIII wieku termin „kaktus” był mocno zakorzeniony w tej roślinie dzięki Karlowi Linneuszowi. Zaczęło oznaczać wszystkie rodzaje roślin, które mają kolce.

Rozprzestrzeniają się w Europie

Kaktusy są dobrze znane mieszkańcom Meksyku, amerykańskich stanów Teksas, Nowy Meksyk, Arizona. Wiele odmian o dziwnych kształtach i rozmiarach rośnie na wyżynach Andów, Sri Lanki, Indii, Madagaskaru i Chin.

Pojawiając się w krajach Europy, kaktus stał się niezwykłym odkryciem dla jej mieszkańców. Wiadomo, że już na początku XIX wieku część Europejczyków mogła pochwalić się bogatą kolekcją tej popularnej rośliny.

W Rosji kaktus pojawił się po raz pierwszy w Petersburgu. W celu sprzedaży przywieziono go z gorących krajów. Wraz z utworzeniem Ogrodu Farmaceutycznego w 1714 roku zaczęły pojawiać się egzotyczne rośliny, w tym różne odmiany kaktusów.

W dzisiejszych czasach kaktusy są nie mniej popularne. Dzięki staraniom hodowców pojawiają się nowe gatunki. Szczególnie udali się w tym Holendrzy, którzy stworzyli unikalne odmiany, w tym te pozbawione cierni. Bardzo popularne są kaktusy Opuntia, które szybko dostosowują się do swojego środowiska. W naturze są powszechne na Krymie. Pomimo tego, że wiele gatunków od dawna rośnie na pustyni, teraz czują się w niej świetnie ozdobne doniczki.

Kaktusy są wykorzystywane jako surowiec do produkcji niektórych artykułów spożywczych, napojów alkoholowych, kosmetyków i leków. W czasach starożytnych roślina była również aktywnie wykorzystywana do celów medycznych, na przykład rany na skórze zszywano igłami.

Opis biologiczny

Niezwykły system korzeniowy jest niezwykle ważny dla kaktusa, który jest korzeniem palowym, ale jednocześnie dobrze spełnia swoje funkcje zarówno główny korzeń, jak i procesy boczne. U niektórych gatunków kaktusów główna część korzenia gęstnieje z czasem i staje się organem spichrzowym. W pełni wykorzystuje rzadkie opady lub skondensowaną wilgoć. Wiadomo, że system korzeniowy rośliny może się zmieniać w zależności od warunków.

Łodygi kaktusa mają różne kształty i rozmiary. Pąki liściowe w większości odmian nie tworzą blaszek liściowych, ale rosną w postaci małych guzków. W wielu kaktusach przekształcają się w żebra. Ich funkcją jest nadanie roślinie wytrzymałości, zwiększenie jej wielkości przy znacznym zaopatrzeniu w wilgoć w okresie opadów. Łodyga może być zielona, ​​szara, niebieska.

Wiele odmian kaktusów nie jest pozbawionych blaszki liściowej. Z reguły jest gęsty, mięsisty. U niektórych gatunków osiąga długość powyżej 25 cm, przy grubości 6 cm, przy silnej suszy liście opadają.

Wiele odmian i odmian kaktusów nie ma kolców, ale na etapie rozwoju roślin w otoczkach są one widoczne. Często służą do identyfikacji, określenia przynależności kultury do określonego gatunku. Kolce różnią się rozmiarem, kształtem i kolorem.

Nie tylko ciernie układane są w otoczkach kaktusów. Podzielone są na dwie części. W jednym z nich powstają ciernie, aw drugim przyszły kwiat lub pęd. W każdej otoczce tworzy się jeden kwiat, a tylko w wyjątkowych przypadkach dwa lub więcej.

Wielkość kwiatów jest zróżnicowana - od 6 mm do 40 cm, tylko niektóre gatunki mają pełnoprawne kwiatostany. Większość kaktusów ma kwiaty pachowe, samotne. W kwitnieniu w ciągu dnia przeważają odcienie: czerwony, żółty, pomarańczowy, rzadko zielony. Te, które kwitną w nocy, są białe.

Jak różne rodzaje kaktusów dostosowują się do warunków siedliskowych

Kaktusy to wieloletnie sukulenty. Są bardzo lekkie, a podczas swojego historycznego rozwoju przystosowały się do wysokich temperatur i braku wody. Jest to możliwe dzięki zwiększonej lepkości plazmy i dużej zawartości wody w strukturze roślin. Struktura pozwala na zatrzymanie wilgoci i odparowanie jej w niewielkich ilościach. Zawdzięczają to gęstej warstwie naskórka i naskórka. Ciernie chronią przed nadmiernym nagrzewaniem, żebra i brodawki pełnią też rolę swego rodzaju cienia, blokując łodygę przed słońcem. Wszystko to pozwala kaktusom na długi czas bez wilgoci w gorącym słońcu.

Uprawiając domowe gatunki kaktusów, nie można przegapić momentu, w którym roślina będzie musiała zostać przeszczepiona do bardziej przestronnego pojemnika. Jest to konieczne w przypadku młodej kultury, która stopniowo się powiększa.

Rodzaje kaktusów

Systematyzacja kaktusów jest niezwykle trudna, ponieważ istnieje tak wiele odmian. Można je klasyfikować według różnych atrybutów i cech. Na przykład pod względem kształtu, igieł, kolorów, rozmiarów, a także rozróżnienia między kaktusami, które są uprawiane w domu i rosną na wolności.

Klasyfikacja kaktusów z biologicznego punktu widzenia implikuje podział wszystkich przedstawicieli (ponad 5000 sztuk) na 4 podrodziny według następujących stabilnych cech:

• Formularz;
• kolor;
• struktura jajników;
• położenie kwiatów na łodydze;
• charakterystyka owoców, nasion.

Każda z czterech podgrup ma swoje własne cechy i cechy.

Klasyfikacja rodzinna

Podgrupy mają następujące nazwy:

• pereskie;
• kaktus;
• mauchia;
• opuncja.

Największą podgrupą jest kaktus. Obejmuje rośliny o szerokim siedlisku - strefy leśne, obszary pustynne, a także warunki domowe. W tej grupie jest wiele odmian, a wszystkie różnią się znacznie od siebie zarówno kształtem, jak i wielkością, wieloma innymi cechami. Kaktusy rosnące na pustyniach są porośnięte długimi igłami, a okazy z obszaru leśnego mają prymitywne liście zamiast cierni.

W kształcie kaktusa, najczęściej cylindryczny lub kulisty. Wśród nich jest wiele gatunków jadalnych, które są specjalnie uprawiane dla ich owoców.

Przeciwnie, Pereskievs są najmniejszą podgrupą, do której przypisuje się kolczaste pereskii. Botanicy uważają ten gatunek za rodzaj przejściowego okazu między kolczastymi sukulentami a odmianami liściastymi. Obszar dystrybucji to środkowe i południowe regiony Ameryki. Roślina ta charakteryzuje się długą łodygą z małymi i rzadkimi cierniami, eliptycznymi liśćmi, piaszczystymi kwiatami.

Opuncja to przedstawiciele udomowionych kaktusów. Jest łatwo rozpoznawalny wśród innych gatunków. Rośliny wyglądają jak grube ciastka i pokryte są małymi cierniami. Na terytorium Rosji można je znaleźć na Krymie i na Kaukazie. Te rośliny mają piękne, duże kwiaty przypominające róże. Niektórzy przedstawiciele przynoszą owoce i jedzą owoce.

Mauhyenous kaktusy są reprezentowane przez tylko jeden kaktus, który występuje w swoim naturalnym środowisku tylko w Patagonii. Z wyglądu przypomina opuncje figowe, ale kolce nie są dla niego charakterystyczne.

Należy zachować ostrożność podczas przesadzania domowych gatunków kaktusów. Wielu przedstawicieli ma bardzo słaby system korzeniowy.

Klasyfikacja według wyglądu

Wszystkie kaktusy są tradycyjnie podzielone według ich wyglądu:

• liany - obejmują głównie epifity, które swoimi długimi łodygami rzucają na pobliskie rośliny, a także ściany i skały;
• zielne - mają cienkie zielone łodygi ze słabo zaznaczonymi cierniami, rosną na równinach na ciężkich glebach;
• drzewiaste - charakteryzują się wysoką wyprostowaną łodygą (jest ich kilka), natomiast pędy boczne przypominają gałęzie;
• krzewiaste - gatunki te rosną na sawannach, mają klasyczną blaszkę liściową, niskie pędy, obfite kwitnienie, kształtem przypominają krzew.

Z tych odmian winorośle i kaktusy zielne są uprawiane w domu, reszta nadaje się do hodowli jako bonsai.

Rzadkie rodzaje kaktusów

Niektóre rodzaje kaktusów fascynują swoim pięknem, dlatego nazywane są egzotycznymi roślinami. Europejczycy od dawna są przyzwyczajeni do wielu gatunków, ale są okazy, które wyglądają bardzo nietypowo.

Żywe kamienie (Ariocarpus Fissuratus)

Gatunek ten traci ciernie, gdy tylko osiągnie dorosłość. Kultura rośnie i rozwija się bardzo powoli. Bez tradycyjnych cierni roślina wygląda na bardzo bezbronną. W rzeczywistości tak jest, ponieważ ciernie są głównymi obrońcami kaktusów przed zwierzętami i owadami. Dlatego roślina chroni się w inny sposób. Rośnie w trudno dostępnych miejscach - w pęknięciach skał, a także uwalnia niektóre toksyczne substancje. Ponadto ich wygląd przypomina drobne kamienie, przez co pozostają niezauważone przez zwierzęta.

Głowa meduzy (Astrophytum capyt-medusae)

Nazwa tego kaktusa mówi sama za siebie - roślina swoim wyglądem przypomina włosy meduzy. Początkowo gatunek ten wyodrębniono w osobnej kategorii, ale potem stwierdzono, że jego kwiaty i miękkie włosy w pobliżu łodygi przypominają kwiaty Astrophytum. To pozwoliło mu pozostać w ich szeregu. Roślina pięknie kwitnie. Kwiat jest duży, jasnożółty z czerwonym rdzeniem.

Karzeł Blossfeldia (Blossfeldia Liliputana)

Odmiana ta występuje w Andach, rośnie na skałach i jest uważana za najmniejszego kaktusa na świecie. Odkryty duży okaz osiągnął zaledwie 12 mm średnicy. Ale roślina jest wyjątkowa nie tylko dzięki miniaturowemu rozmiarowi, ale także wzorowi, który tworzy się na pniu w miarę wzrostu kultury. Większość kaktusów ma okrągłe punkty wzrostu, ale ta odmiana wyrasta z nacięcia na środku łodygi. Kultura kwitnienia utrzymuje się przez całe miesiące letnie, samodzielnie zapładnia i wytwarza małe nasiona wielkości ziarenka piasku.

Turbinicarpus underground (Turbinicarpus subterraneus)

Roślina kształtem przypomina nietoperza. Małe główki tego kaktusa żywią się tymi samymi małymi korzeniami pod powierzchnią ziemi. Ale pomimo tak miniaturowej formy roślina może tworzyć pełnoprawne rezerwy wody w okresie silnej suszy. Odmiana jest mrozoodporna, gdyż dobrze znosi krótkotrwałe przymrozki (do -4 ° C).

Gatunki pustynnych kaktusów

Kaktusy muszą przetrwać w trudnych warunkach - przy minimalnej wilgoci, wysokich temperaturach i w palącym słońcu. Dlatego w procesie ewolucji nabyli cechy, które pomogły im przetrwać. Głównym organem, który aktywnie gromadzi wilgoć, jest korzeń. Może mieć różne kształty, czasami jego boczne, cienkie pędy wyrastają w znacznej odległości od uprawy, aby dostać się do wilgoci. Inne rodzaje kaktusów mają obszerny korzeń, który jest w stanie gromadzić wodę w znacznych ilościach. W ten sposób rośliny przystosowują się do życia na pustyni.

Gatunki kaktusów pustynnych obejmują:

• Ariocarpus - ich łodygi znajdują się jak najbliżej powierzchni ziemi;
• Cleistocactus - kwiaty są bardzo jasne, położone u góry, łodyga pokryta białymi kolcami;
• Astrophytums - na łodydze między kolcami wiele cienkich włosków, kwiaty są jasne, kultura jest przeważnie kulista;
• Cephalocerii - bardzo długie i cienkie igły, które bardziej przypominają włosy;
• Gymnocalycium - brakuje im chlorofilu, ich kwiaty są czerwone, różowe, pomarańczowe;
• Lofofora - roślinom brak kolców, kształtem przypominają dynię.

Są to dalekie od wszystkich gatunków, które można przypisać kaktusom pustynnym.

Każdy z gatunków pustynnych ma rodzaj grzbietu, który w razie potrzeby jest wypełniony wilgocią i nie pozwala na pękanie górnej tkanki kaktusa.

Rodzaj Ferocactus

Ten rodzaj należy do pustynnych gatunków kaktusów i obejmuje ponad 30 gatunków roślin. W ich naturalnym środowisku kaktusy te można znaleźć w suchych regionach Meksyku, a także na południu i zachodzie Ameryki Północnej.

Ich kształt jest zróżnicowany - są kuliste, wydłużone, spłaszczone. Łodygi są samotne lub usiane wieloma dziećmi. Ich wielkość waha się od kilku centymetrów do 4 m wysokości. Tomy są również imponujące. Niektóre gatunki osiągają kilka metrów średnicy i łączą ponad sto pędów.

Rośliny charakteryzują się dość słabymi korzeniami. Większość z nich nie rośnie w głębi lądu. Z reguły wchodzą do gleby nie więcej niż 3 cm, ale aktywnie rosną na szerokość. Tylko niektóre gatunki z rodzaju Ferrocactus mają system korzeniowy sięgający 25 cm lub więcej głębokości.

Warto zauważyć, że kwitną tylko te odmiany, których wysokość przekracza 20 cm.

Rodzaj Aztecuma

Ten rodzaj został po raz pierwszy odkryty i opisany w 1929 roku. Pojawił się w północnych regionach Meksyku. Nazwa kaktusa zawdzięcza swój kształt - przypomina posągi Azteków. Naukowcy są pewni, że ten rodzaj jest jednym z najstarszych i znalazł starożytne cywilizacje.

Rodzaj nie ma wartości dekoracyjnej, ale jest bardzo popularny wśród kolekcjonerów, ponieważ jest uważany za rzadki. Nowo odkrytym gatunkiem jest Aztekium Hinman. Trwa debata, czy w ogóle należy go uznać za odrębny gatunek kaktusów. Rzeczywiście, wielu ekspertów jest skłonnych wierzyć, że Aztekium jest najprawdopodobniej rodzajem mutacji, która pojawiła się po skutkach pioruna.

Rod Echinocactus

W swoim naturalnym środowisku gatunek ten można znaleźć w niektórych częściach Meksyku i południowo-zachodniej części Ameryki. Woli rosnąć na obszarach pustynnych. Echinocactus Gruzoni jest bardzo popularny i uważany jest za jeden z najbardziej atrakcyjnych dla kolekcjonerów. Miejscowa ludność nazywa go kaktusem jeżowym ze względu na jego zwierzęcy wygląd, a oficjalną nazwę otrzymał od nazwiska niemieckiego kolekcjonera kaktusów.

W naturze kaktus osiąga ogromne rozmiary - dorasta do 100 cm szerokości, a jego wysokość może przekraczać 150 cm, ale jego żywotność jest bardziej uderzająca. Roślina jest uważana za długą wątrobę - często okazy rozwijają się do 500 lat.

Rod Cerius

Bardzo rozległy i starożytny rodzaj kaktusów pustynnych. Zrzesza ponad 50 typów. Większość z nich jest domem dla suchych regionów Ameryki i Indii. W warunkach naturalnych kaktusy te osiągają wysokość 18-20 m, a sezon wegetacyjny jest również niesamowity - trwa około 300 lat.

Najpopularniejszym przedstawicielem jest Peruwiańczyk. To potężna, wysoka roślina o mięsistej strukturze. Łodyga jest szaro-zielona, ​​lekko rozgałęziona u nasady. Łodyga rośliny jest podzielona na żebra. Wzdłuż nich otoczki z kolcami. W warunkach naturalnych może osiągać do 12 m długości, wraz z zabudową domu - do 3-4 cm.

Echinopsis

Echinopsis to najczęściej spotykany kaktus wśród Europejczyków. Wygląd przypomina jeża z cierniami. Ale w miarę rozwoju kultura stopniowo rozciąga się w górę. Niektóre osobniki osiągają do 2 m wysokości. Dla tych, którzy zajmują się uprawą kaktusów w domu, Echinopsis jest najbardziej preferowanym typem, ponieważ nie wymaga specjalnej opieki. Poradzi sobie z tym nawet początkujący.

Kultura ma liczne żebra - do 20 sztuk, na których rozwijają się otoczki z kolcami wielkości około 3 cm, które kwitną wiosną lub wczesnym latem. Kwiaty są duże, wydłużone, do 13-15 cm szerokości.

Leśne gatunki kaktusów

Wygląd takich kaktusów znacznie różni się od pustynnych. Ich blaszki liściowe są zwykle gładkie, płaskie. Na krawędziach mają pewien pasek, który przeprowadza fotosyntezę. Prawie wszystkim gatunkom brakuje kolców; u wielu zmieniły się i teraz przypominają łuski. Znajdują się po bocznej stronie liścia w otoczkach.

Wiele kaktusów pojawiło się w lasach tropikalnych dzięki ptakom wędrownym. Przenieśli nasiona niektórych gatunków do tropików. Odkąd kaktusy znalazły swój dom w Afryce, na Madagaskarze i na Sri Lance.

Leśne (zwane również tropikalnymi lub liściastymi) odmiany kaktusów mają wiele odmian, z których większość dobrze rozwija się w domu.

Najpopularniejsze typy to:

• Rhipsalidopsis;
• Pereskia;
• Opuncja;
• Hatiora;
• Melocactus;
• Zygocactus.

Wiele gatunków jest uprawianych przez miłośników roślin domowych na parapetach, nie zdając sobie sprawy, że kultura należy do kaktusów.

Zygocactus

Roślina ma kilka nazw, ale częściej nazywa się ją dekabrystą. W warunkach naturalnych rośnie na drzewach, nie gromadzi wilgoci, kwitnie zimą. Kolorystyka kwiatów jest zróżnicowana - są białe, różowe, jaskrawoczerwone, liliowe. Jego ojczyzną jest południowo-wschodnia część Brazylii na wysokości 1000-2800 m n.p.m. Zygocactus należy do epifitycznych rozgałęzień krzewów. Krzew charakteryzuje się szybkim wzrostem, obfitym rozgałęzieniem, asymetrycznymi kwiatami. Znanych jest ponad 5 podgatunków tej kultury.

Pereskia

Należy do kaktusów leśnych; za ojczyznę uważa się Amerykę Południową i Środkową. Ciekawą cechą tej odmiany jest to, że w przeciwieństwie do większości kaktusów, pereskia ma płytki liściowe. Istnieją również ciernie, które można umieścić na roślinie pojedynczo lub w pęczkach. Ich główną funkcją jest podtrzymywanie kultury poprzez trzymanie się drzew. W młodym wieku liście są zielone, ale wraz z rozwojem i wzrostem kolor zanika. Pereskia jest podzielona na 18 rodzajów, z których niektóre można jeść.

Ripsalis

Uderzającym przedstawicielem jest ripsalidopsis. Czasami nazywana jest świecą wielkanocną. Pędy i blaszki liściowe są gęste, mięsiste. W dolnych partiach mogą tworzyć się korzenie powietrzne. Jeśli wejdą w kontakt z ziemią, zaczynają kiełkować. Kwitnienie występuje w miesiącach wiosennych. Kwiaty są bardzo pięknie ukształtowane, jak duże gwiazdy. Są symetryczne z gładkimi rogami. Ten rodzaj kaktusa jest uważany za najbardziej lubiącego wilgoć. Nie jest pozbawione cierni.Pędy o jasnozielonym kolorze, na końcach 4-6 segmentów o szerokości do 3 cm.

Opuncja

Ma ponad 190 odmian rozsianych w obu Amerykach, ale większość z nich można znaleźć w lasach deszczowych Meksyku. Pędy owalne, spłaszczone, lekko rozgałęzione. W naturalnym środowisku dorastają do 4 m. Roślina obficie porośnięta cierniami, ponadto długie i ostre, łatwo oddzielają się od głównej łodygi. Kwitnienie jest bardzo jasne - z dużymi kwiatami o bogatym pomarańczowym kolorze.

Hatiora

Jest to mały rodzaj, który można zaliczyć do kaktusów leśnych, składający się z kilku roślin. Jest to krzew o niskiej epifityce. Pędy są jasnozielone, podzielone na segmenty. Każdy segment obficie się rozgałęzia. W zależności od konkretnego typu mogą być cylindryczne, płaskie, skierowane w różnych kierunkach. W ciepłym sezonie zaczyna się kwitnienie. Na wierzchołkach pędów tworzą się jasne kwiaty, raczej duże.

Kaktusy hodowane w domu

Wcześniej kaktusy zbierane były wyłącznie przez wielkich miłośników egzotycznych roślin, ale ostatnio okazało się, że oprócz funkcji dekoracyjnej mają one wiele zalet. Na przykład ciernie dobrze oczyszczają powietrze w pomieszczeniach, podobnie jak liście innych roślin, ponieważ emitują jony ujemne. A jeśli dostaniesz obfite i długie kwitnienie z kaktusa, możesz uzyskać piękny wystrój pokoju.

Kaktusowa Królowa Nocy

Ten kaktus ma swoją nazwę nie bez powodu - kwitnie raz w roku tylko przez jedną noc. Na łodydze kwitnie pojedynczy kwiat, bardzo duży i jasny. Jego wielkość to 30 cm średnicy Kolejną zaletą kaktusa jest bogaty aromat kwiatu.

Wilczomlecz

Roślina wydziela toksyczną substancję o lepkiej konsystencji. Wyróżnia się na złamaniach łodyg. Stąd nazwa kaktusa. Jednak wiele osób uprawia go na parapetach. Kiedyś strzały były impregnowane tą cieczą. W niektórych częściach Afryki jest nadal używany, na przykład podczas wędkowania.

Wilczomlecz wewnętrzny jest dość bezpretensjonalny, łatwo się nim opiekować. Warto zauważyć, że nawet ten gatunek jest różnorodny. Wszystkie jego charakterystyczne cechy różnią się od siebie. Na przykład Euphorbia Mila to ciernisty soczysty krzew, którego hodowla domowa osiąga do 1 m wysokości. Pędy są silnie rozgałęzione, a kwiaty zebrane w kwiatostany o jaskrawych kolorach. Ich naturalny kolor jest szkarłatny, ale odmiany hybrydowe mają różnorodne kolory.

Uprawiając kaktusa w domu, musisz przede wszystkim wybrać odpowiednie miejsce w pomieszczeniu do pełnego rozwoju. Najlepszym miejscem dla rośliny jest słoneczna strona pomieszczenia ze świeżym powietrzem.

Sulcorebutia

Sulcorebutia to samotne kaktusy o kulistych łodygach. Niektórzy przedstawiciele mają wydłużone ciała o długości od 1 do 10 cm. Mogą występować w postaci licznych skupień. Żebra nie są wyraźnie określone na łodydze, ponieważ są uformowane spiralnie. Kolce są dość krótkie i mogą mieć różne odcienie, podobnie jak kwiaty. Ich średnica wynosi do 5 cm, kolor jest zawsze jasny.

Rebutia jest malutka

Najmniejszy kaktus o lekko płaskim kształcie. Może być pojedynczy lub z wieloma procesami bocznymi. Łodygi są jasnozielone, pokryte guzkami, które są ułożone spiralnie. Kolce do 5 mm długości, jasne kolory. W okresie kwitnienia kwiatostany znajdują się z boku łodygi na czymś w rodzaju rurki kwiatowej. Główne odcienie kwiatów to biały, kremowy, różowy, pomarańczowy i czerwony.

Krasnoludek Blossfeldia

Blossfeldia łączy kilka rodzajów kaktusów, ale jednym z najbardziej znanych jest krasnolud. To ona chętnie rośnie w domu. Jego łodygi są ciemnozielone, kuliste. Mają nie więcej niż kilka centymetrów średnicy. Są pozbawione kolców i żeber, otoczki zlokalizowane są głównie na wierzchołku. Pędy boczne u młodej rośliny zaczynają się rozwijać dopiero wtedy, gdy system korzeniowy jest wystarczająco silny.Warto zauważyć, że korzenie są 10 razy większe niż część naziemna. Przed pojawieniem się nowych pędów naskórek zaczyna się rozciągać, aw tym miejscu tworzą się małe guzki.

Kaktusy to jedna z najliczniejszych roślin, licząca ponad 130 rodzajów i prawie 2000 gatunków. Żyją w gorących, pustynnych regionach, w tym na pustyni Atakama, która jest uważana za najsuchszą. Dziś kaktusy są szczęśliwie uprawiane w domu, zwłaszcza, że ​​nie są kapryśne. Prawdziwym fanom egzotycznych roślin udaje się zebrać wyjątkowe kolekcje z okazami zebranymi na całym świecie.

Dziesięć najpiękniejszych kaktusów - wideo