Zdjęcia z opisem popularnych odmian astilbe do uprawy domowej
Wieloletnie astilby, przyjemne dla oka latem jak wielobarwna mgiełka unosząca się nad bujnymi liśćmi, są pełnoprawnymi mieszkańcami szklarni, ogrodów i parków od około dwustu lat. Przez długi czas, podczas którego astilbe jest badane i uprawiane, odmiany, zdjęcia i opisy gatunków stały się interesujące i dostępne nie tylko dla botaników, ale także dla zwykłych miłośników roślin ozdobnych. Dziś mieszkaniec półkuli wschodniej jest bardzo ceniony i kochany w Europie, Stanach Zjednoczonych i oczywiście w Rosji.
Rośliny z bujnymi rozetami ażurowych liści i lekkich kwiatostanów wiechowatych stały się powszechne ze względu na względną łatwość pielęgnacji, odporność na zimno i łatwą tolerancję cienia, a także obfitość odmian i mieszańców.
W sumie na świecie występuje kilkadziesiąt gatunków astilby, ale największy „wkład” w hodowlę odmian uprawnych wniosło kilka odmian dalekowschodnich i północnoamerykańskich.
W zależności od rodzaju i odmiany roślina astilba może osiągnąć wysokość od 15 centymetrów do 2 metrów. Ponadto nowoczesne odmiany są uderzająco różne:
- kształt liści u podstawy osadzonych na długich szypułkach;
- wielkość i wygląd kwiatostanów;
- struktura i kolor małych wdzięcznych kwiatów.
Kwiatostany wiechowate na wierzchołkach łodyg pojawiają się w lipcu, a kwitnienie kończy się bliżej jesieni, a każda szypułka zachowuje swój efekt dekoracyjny przez rekordowe 20–35 dni. Kształt kwiatostanów jest różny i może być wiechowaty, piramidalny, opadający lub w kształcie rombu.
Rodzaje astilby i założyciele jej uprawianych odmian
Taka różnorodność to zasługa nie tylko natury, która otworzyła wiele różnych typów astilby, ale także hodowców. Aby uzyskać bujne rośliny kwitnące, które zdobią ogrody, używano głównie następujących rodzajów:
- Język japoński;
- Chiński;
- David;
- Thunberg;
- całe liście.
Pierwsze uprawiane odmiany astilby, znane ze zdjęć i opisów dzisiejszym hodowcom kwiatów, uzyskano w XIX wieku. Pierwszym wielbicielem i entuzjastą kultury był francuski botanik E. Lemoine. Przykładem jego pracy hodowlanej jest biała odmiana astilba Mont Blanc.
Mimo znaczącego wkładu w rozwój kultury Francuz nie jest uważany za osobę, której Astilba zawdzięcza swoją „błyskotliwą karierę”. Georg Arends jest uznawany za ojca założyciela kultury. Ten niemiecki naukowiec i przyrodnik stworzył wiele odmian, dosłownie odsłaniając piękno astilby całemu światu. Na znak szacunku dla zasług Arendsa jego odmiany zostały połączone w rozbudowaną grupę, nazwaną imieniem twórcy, a dziś stały się swego rodzaju standardem.
Astilba David (A. Davidii)
To właśnie ten typ astilby, który pochodził z północno-zachodnich Chin, a częściowo z Mongolii, wykorzystywał Arends w swojej pracy hodowlanej. Dzikie i uprawne rośliny są dość wysokie. Szypułki osiągają wysokość 150 cm, a liście są jasnozielone, z brązowawymi ogonkami i środkowymi nerwami, w połowie poniżej.Płytki liściowe Cirrusa są bardzo atrakcyjne, ale gdy na początku sierpnia pojawią się nad nimi duże piramidalne kwiatostany, żaden hodowca nie oprze się urokowi rośliny! Wysokość puszystej wiechy waha się od 30 do 40 cm, kwiaty w naturze są zdominowane przez kolor liliowy.
Ten gatunek astilby jest uprawiany w ogrodach na całym świecie od ponad wieku, ale najbardziej znany jest ze słynnych hybryd Arends.
Astilbe Arends (A. Arendsii Hybrida)
Wybitnym członkiem społeczności jest Rock and Roll astilba z Arends o czysto białych kwiatach, zielonych liściach osadzonych na czerwono-brązowych łodygach, długim kwitnieniu i zwartym krzewie. Jak widać ze zdjęcia i opisu odmiany, astilba zachowała swoje specyficzne cechy.
Jest to również nieodłączne dla odmian z grupy mieszańców międzygatunkowych Arends. Te rośliny mają wspólne cechy:
- wysokość do 100 cm;
- szerokość dorosłego krzewu o kulistym lub rozłożystym kształcie sięga 70 cm;
- złożone, postrzępione na krawędzi i wielokrotnie rozcięte liście mają gładką, czasem błyszczącą powierzchnię i ciemnozielony kolor;
- małe, podobnie jak wszystkie rodzaje astilby, kwiaty można pomalować we wszystkich odcieniach bieli, bzu, różu lub fioletu i zebrać w zwarte duże kwiatostany;
- kwitnienie następuje w lipcu i sierpniu i trwa od 4 do 6 tygodni.
Astilba Arends łączy w sobie kilkadziesiąt spektakularnych odmian dobrze znanych ogrodnikom.
Astilba Amethyst to prawdziwa perełka w kolekcji. Odmiana Amethyst przeznaczona jest do nasadzeń grupowych i pojedynczych w półcieniu. Rośliny o wysokości około 80 cm dobrze wyglądają w tle i mogą odgrywać główną rolę w kwietniku wśród liści żywiciela, paproci i innych roślin. Odmiana wyróżnia się gładkimi, jasnozielonymi liśćmi z żółtawym odcieniem i gęstymi kwiatostanami wiechowatymi, osiągającymi 30 cm długości.
Puszyste jasne kwiaty bzu, pozostawiając jasny pędzel jak prawdziwy ametyst, tworzą masę różowawych, niebieskawych i liliowych refleksów. Kwitnienie Astilby rozpoczyna się w lipcu i trwa do miesiąca.
Kwiaty Astilba Nemo lub Nemo mają bogatszy kolor niż poprzednia odmiana i otwierają się tydzień lub dwa później. Intensywnie różowe z liliowym odcieniem, jasne pędzle wydają się oświetlać zacienione zakątki ogrodu, w których ta roślina będzie się czuła najbardziej komfortowo. Wysokość krzewu sięga 75 cm, a ozdobne liście odmiany są pomalowane na bogatą zieloną barwę.
Biała Astilba Diamant jest wyższa niż jej siostry. Jej krzew w okresie wegetacji osiąga wysokość 90 cm, puszyste kwiaty tworzące szeroką wiechę pojawiają się w pierwszej dekadzie lipca i więdną dopiero pod koniec miesiąca. Diamant astilba jest równie dobra w kwietniku, jak i na cięciu dzięki swoim 30-centymetrowym luksusowym kwiatostanom. Jasne liście z brązowymi ząbkowanymi końcami doskonale podkreślają mleczną biel kwiatów.
Stosunkowo nową odmianą hybrydową wśród Astilbe Arends jest odmiana Radius o ciemnoczerwonych kwiatach, które tworzą luźne kwiatostany wiechowate o długości 30 centymetrów. Niezwykłą cechą rośliny są jaskrawoczerwone liście, które pojawiają się wiosną spod śniegu. Następnie liście przybierają bardziej znajomy ciemnozielony odcień, a następnie, w drugiej połowie lipca, otwierają się nad nimi tysiące fioletowych kwiatów Astilbe Radius.
Odmiany Astilba o białych kwiatach wyglądają niezmiennie świeżo. Swoim kwitnieniem „oświetlają” najbardziej tajemnicze, zacienione zakątki. Nie jest wyjątkiem - Astilba White Gloria o wysokości 80 centymetrów z gęstymi kwiatostanami w kształcie rombu o wysokości do 20 centymetrów. White Gloria kwitnie w lipcu od 3 do 5 tygodni.
Kwiaty astilby z czystym różem Anity Pfeiffer lub z lekkim łososiowym odcieniem otwierają się bliżej sierpnia. Odmiana późno kwitnąca, podobnie jak jej najbliżsi krewni, nie przekracza metra wysokości. Astilbe Anita Pfeifer tworzy bujny zielny krzew o wielu rozciętych zielonych liściach na brązowawych ogonkach.Kiedy nadchodzi czas kwitnienia, ponad zielenią pojawiają się brązowe lub czerwonawe łodygi kwiatowe, zwieńczone wyraźnymi kwiatostanami wiechowatymi.
Wspaniała odmiana Astilba Setra Teresa lub Sister Theresa w okresie kwitnienia tworzy niesamowity efekt różowej, delikatnej piany na tle bogatej zieleni. Osobliwością tej odmiany są bardzo bujne, lekkie kwiatostany o jasnoróżowym odcieniu.
Chociaż pierwsze odmiany astilby uzyskano prawie 200 lat temu, botanicy nadal nie mogą zgodzić się na ich klasyfikację. Obecnie ponad 50 odmian klasyfikuje się jako hybrydy i można je zaklasyfikować jako różne gatunki lub zbiorowiska odmian.
Astilba America z jasnoliliowo gęstymi wiechami kwiatostanów jest idealna do uprawy w półcieniu. Wysokość amerykańskiej astilba kuta nie przekracza 70 cm, ale nawet przy tak niewielkich rozmiarach jak na kulturę tej odmiany nie można przeoczyć.
Cechą charakterystyczną odmiany Betsy Kuperus są ażurowe, bardzo delikatne kwiatostany o opadającym kształcie. Jasnoróżowe lub prawie białe kwiaty Betsy Cuperus zachowują swoją dekorację do 25–30 dni.
Wśród odmian uwielbianych przez hodowców kwiatów jest Astilba Gloria Purpurea o bogatych różowych lub liliowych kwiatach. Roślina o wysokości do 70 cm wyróżnia się bujnymi kwiatostanami w kształcie rombu i niezwykłymi liśćmi z brązowym lub czerwonawym odcieniem. Chociaż astilba Gloria Purpurea kwitnie o kilka tygodni krócej niż inne odmiany, trudno jest znaleźć równą gęstość i jasność kwiatostanów.
Miłośnicy śnieżnobiałych kwiatów docenią odmianę Koning Albert o luźnych, dużych kwiatostanach i ciemnozielonych liściach.
Astilba Thunberg (A. thunbergii)
Chociaż w naturze astilbe Thunberg występuje tylko na niewielkim obszarze od rosyjskich Wysp Kurylskich po Japonię, roślina od dawna jest doceniana przez botaników i miłośników upraw ozdobnych. Dzikie okazy tego gatunku nie przekraczają 80 cm wysokości, z których większość to łodygi z wierzchołkowymi kwiatostanami pojawiającymi się w połowie lata. Rzadkie, duże wiechy o długości 25 cm mają opadający kształt, a białe kwiaty wydzielają delikatny lekki aromat.
Po raz pierwszy rośliny tego gatunku posadzono w ogrodzie w ostatniej ćwierci XIX wieku. Od tego czasu astilba Thunberga była jednym z ulubionych dla wielu miłośników kultury. Najbardziej naturalne i spektakularnie nachylone kwiatostany wyglądają w półcieniu i blisko wody, gdzie Astilbees lubią osiedlać się w naturze.
Hybrydy Thunberg (A. Thunbergii Hybrida)
Dzięki temu typowi astilby narodziły się liczne hybrydy i odmiany, które od wielu lat cieszą się popularnością wśród amatorskich hodowców kwiatów.
Astilbe Professor Van der Wielen o mlecznobiałych kwiatach na cienkich czerwono-brązowych łodygach cieszy się aktywną uwagą. Wysokość tej odmiany sięga 90–150 cm, długość kwiatostanów racemozowych do 45 cm długości - dopasowana do wielkości krzewu. Okres kwitnienia rozpoczyna się w lipcu.
Jasny kwiat astilby Straussenfeder przyciąga wzrok nie tylko wdzięcznym kształtem i rozmiarem kwiatostanów, ale przede wszystkim niezwykłym koralowym ubarwieniem. Rośliny odmiany Straussenfeder dorastają do 80–100 cm, kwitną pod koniec lipca i wspaniale ozdobią zacienione obszary ogrodu i zakamarki pod rozproszonym słońcem.
Inna odmiana astilby Thunberga, Red Charm, uderza bogatą malinowo-fioletową barwą kwiatów i brązowawym kolorem młodych liści. Miejsce dla tak jasnej odmiany znajdzie się w centrum rozległego ogrodu kwiatowego lub pod koronami drzew, gdzie Astilbe Red Sharm nie będzie denerwował bezpośrednim światłem słonecznym.
Koreański astilba (A. Koreana)
Nic dziwnego, że rodzime gatunki Astilba w Korei, Chinach i Japonii otrzymały nazwy pasujące do ich ojczyzny. W północno-wschodniej części ChRL i na Półwyspie Koreańskim występuje średniej wielkości wieloletnia astilba koreańska o wysokości do 50-60 cm, wśród innych roślin wyróżnia się brązowe stosy na łodygach i grzbietach liści. Kwiatostany w postaci gęstych, opadających wiech zbudowane są z białokremowych lub różowawych kwiatów.
Chiński Astilba (A. chinensis)
Chińska astilbe jest znacznie wyższa niż odmiana schabu.Jej łodygi osiągają wysokość 1 metra, nieco niżej znajdują się misternie wycięte ząbkowane liście na długich ogonkach. Stos tego gatunku rośliny występuje tylko na nerwach i wzdłuż krawędzi liści. Główny kolor małych kwiatów jest różowawy, biały lub liliowy. Kwiaty zebrane i gęste, puszyste kwiatostany do 35 cm długości, astilbe chiński należy do późnego gatunku, jego kwitnienie można podziwiać od drugiej połowy sierpnia.
Japoński Astilba (A. Japonica)
Japońska astilba to swego rodzaju gwiazda wśród koneserów tej kultury. Na jego podstawie wyhodowano wiele oryginalnych odmian i mieszańców międzygatunkowych.
Szerokie, rozłożyste krzewy rośliny osiągają wysokość 60–80 cm. Pachnące kwiaty, podobnie jak wzorzyste gładkie liście, trzymane są na czerwonawych łodygach. W naturze przeważa biały lub różowy kolor kwiatów, ale dzięki pracy hodowców współczesne odmiany japońskiej astilby dają 30-centymetrowe kwiatostany w odcieniach bzu, fioletu i karmazynu.
Mieszańce japońskie (A. Japonica Hybrida)
Większość ortów i mieszańców otrzymanych na bazie tego gatunku charakteryzuje się zwartością, bujnością kwitnienia, obecnością błyszczących liści i wczesnym wyglądem kwiatów. Twórcą pierwszych roślin z tej grupy był G. Arends, dlatego niektóre odmiany zalicza się czasem do Arends astilbe.
Bardzo mała, tylko 45 cm wysokości, Astilbe Bremen nadaje się do sadzenia w ogrodzie lub do uprawy w doniczkach. Zwarty krzew odmiany Bremen z oryginalnymi ciemnymi liśćmi i różowymi kwiatostanami o długości do 15 cm nie pozostawi obojętnym hodowcy.
Nieco większy od poprzedniego Gladstone astilbe o bogatych białych kwiatach zebranych w piramidalne kwiatostany charakterystyczne tylko dla Gladstone.
Jedną z najjaśniejszych w rodzinie odmian japońskich jest astilba Montgomery, nieco ponad 60 centymetrów. Luksusowe rośliny o niezwykłym czerwonawym ulistnieniu w drugiej połowie lipca oświetlają ciemnoczerwone pęki gęstych kwiatostanów. Kwitnienie japońskiej astilby Montgomery trwa dwa tygodnie, ale nawet w tym czasie udaje mu się pozostawić niezatarte wrażenie.
Jaśniejsza niż japońska astilba Montgomery, tylko jej „siostra” w grupie - odmiana Red Sentinel astilba o wysokości około metra i szkarłatno-czerwonych kwiatostanach na wdzięcznych łodygach praktycznie tego samego koloru. Liście tej odmiany mają również zauważalny szkarłatny kolor. Kwiatostany Red Sentinel są gęste, wąskie, a ich pojawienie się następuje w drugiej dekadzie lipca.
Nazwana na cześć kwitnienia drzew brzoskwini, roślina Peach Blossom astilba zasługuje na swoją nazwę. Brązowozielone łodygi rośliny już na początku lipca pokryte są różową, delikatną pianą, której odcień i świeżość przywodzą na myśl płatki wiosennej brzoskwini. Jednocześnie krzew brzoskwiniowy jest bardzo mały. Jego wysokość nie przekracza 60 cm, a długość kwiatostanu to 15 centymetrów.