Kędzierzawy cud - spiralna albuka, cechy rozwoju i pielęgnacji
Jeśli większość cebul jest uprawiana ze względu na ich wspaniałe kwitnienie, pąki tej rośliny są po prostu tracone na tle oryginalnych liści. Spiralna albuka zaskoczy Cię zarówno swoim wyglądem, jak i wytrwałym charakterem, ponieważ nie na próżno należy do sukulentów. Wydawałoby się, co wspólnego ma bulwiasty przedstawiciel z sukulentami? Ale to właśnie ta przynależność do najbardziej bezpretensjonalnych upraw wyjaśnia wygląd rośliny. W swojej ojczyźnie, w gorącej Afryce, albuca nauczyła się przetrwać w suszy właśnie dzięki cebulce i zdolności liści do zwijania się. Dzięki zmniejszeniu obszaru parowania rośliny zachowują w ten sposób cenną wilgoć. I nabierają bardzo dekoracyjnego wyglądu, co sprawia, że albuka jest mile widzianym gościem na naszych parapetach. Dekoracyjne liście, bezpretensjonalność, a nawet kwitnienie, choć skromne - to sprawia, że albuka jest atrakcyjna dla hodowców kwiatów.
Spiral albuka
Pierwszą charakterystyczną cechą samej albuki jest system korzeniowy - ma ona postać dość dużej cebulki o średnicy do 5 cm, ma lekko spłaszczony kształt i jest pomalowana na biało. Ze środka wyrastają cienkie, ale mięsiste liście, które z czasem tworzą gęstą rozetę. Znajdują się nawet tylko w dolnej części, bliżej bańki, natomiast u góry skutecznie skręcają się spiralnie. Wysokość rozety nie przekracza 15 cm, ale jest skręcona. Jeśli liście są wyprostowane, stają się 2 razy dłuższe. W sumie na każdej rozecie rośnie około dwóch tuzinów liści.
Im cieplejsze i lżejsze jest pomieszczenie, tym bardziej wirują „spirale”. I odwrotnie, w chłodnym i zacienionym pomieszczeniu album będzie tylko lekko falujący.
Drugą cechą albuca jest okres wegetacji. W czasie, gdy wiele kwiatów w pomieszczeniach jest uśpionych zimą, bulwiasty sukulent aktywnie rozwija liście, aby kwitnąć wiosną. Jej kwiaty nie są szczególnie spektakularne: małe żółtawe dzwoneczki zebrane w luźny kwiatostan. Chociaż sama szypułka jest mięsista, szara, raczej duża, 2 razy wyższa niż rozeta liści. A kwiaty niektórych gatunków albuka wydzielają przyjemny aromat wanilii. Bliżej lata, gdy kończy się kwitnienie, cebula ustępuje.
Cechy rosnącej albuki w domu
Biorąc pod uwagę tolerancję na wysokie temperatury i zdolność zatrzymywania wilgoci, nie będzie problemów z sadzeniem i pielęgnacją soczystego. Najważniejsze jest, aby zapewnić mu dobre oświetlenie i spadki temperatury potrzebne do kwitnienia. Latem nie jest to ważne, ponieważ cebulka nie rośnie, ale już pod koniec jesieni należy ją przygotować do kwitnienia. Aby to zrobić, w ostatniej dekadzie listopada doniczkę z rośliną umieszcza się w chłodnym pomieszczeniu o temperaturze nie wyższej niż 15 ° C. Ale to nie wszystko: aby uformowały się łodygi kwiatowe, różnica temperatur między dniem a nocą musi wynosić do 5 °.
Co do reszty, opieka nad albuką jest prosta:
- obfite, ale rzadkie, podlewanie podczas kwitnienia i bardzo słabe - podczas spoczynku;
- karmienie dwa razy w miesiącu nawozami mineralnymi na sukulenty, ale tylko w okresie wegetacji;
- przesadzanie cebul jesienią (na końcu reszty).
Albuca rozmnaża się głównie wegetatywnie przy pomocy cebul potomnych. Są rozdzielane i sadzane podczas jesiennego przeszczepu. Metoda nasion jest również możliwa, ale bardziej kłopotliwa. Nasiona nie kiełkują dobrze, sadzonki rosną przez długi czas, ponadto nie zachowują cech odmianowych.