Egzotyczna roślina Bokarnea - nolina lub palma butelkowa

Przeciętny mieszkaniec Rosji niewiele wie o florze południowych Stanów Zjednoczonych, Meksyku i innych regionów Ameryki Środkowej. A co może wyrosnąć na niekończących się obszarach prerii, gdzie ziemia wypalona przez słońce i bloki piaskowca przetaczane przez wiatr po horyzont?

Okazuje się jednak, że tutaj, oprócz skarłowaciałych cierni i krzewów, można zobaczyć wiele ciekawych rzeczy, na przykład niesamowitą egzotyczną roślinę, bokarneu czy nolinę, jak nazywają ją dziś botanicy. Zmiana nazwy spowodowana była pełniejszym i dokładniejszym badaniem i opisem kultury niż poprzednie.

Początkowo bokarnei uznawano za gatunki spokrewnione z agawami, ale według współczesnej klasyfikacji zaliczane są do rodziny szparagów i są łączone z nolinami w obrębie rodzaju.

Według najnowszych danych w rodzaju jest około 30 niezależnych gatunków, których przedstawiciele są poprawnie nazywani nolinami, ale w literaturze istnieje również stara nazwa znana hodowcom kwiatów.

Pomimo podobnych warunków naturalnych, w jakich rosną dzikie okazy, przedstawiciele różnych gatunków uderzająco się od siebie różnią. W domu roślina bokarnea może wyglądać jak potężne drzewo z pogrubionym pniem i rozwiniętą koroną. Ale są odmiany, w których nad ziemią widać tylko czapkę wąskich, sztywnych liści.

Dziś bokarnea to popularna roślina ogrodnicza w południowych regionach, mieszkaniec ogrodów botanicznych, szklarni, a nawet domowych kolekcji kwiaciarni. W tym samym czasie, oprócz oficjalnych nazw, Nolin zyskał wiele popularnych pseudonimów. Ze względu na pogrubiony pień i masę wąskich, długich liści rośliny nazywane są palmą butelkową lub nogą słonia, w porównaniu do grzywy konia lub zwanej trawą słonia.

W rzeczywistości taki wygląd nie jest wybrykiem natury, ale koniecznością i bardzo ważną adaptacją, która pomaga przetrwać kulturze. W domu rośliny bokarney są zmuszone walczyć o każdą kroplę wilgoci.

W suchych rejonach Ameryki Środkowej noliny gromadzą wodę w zagęszczonej dolnej części łodygi. A twarde, spiczaste liście, bardziej przypominające zboża, zapobiegają nadmiernemu odparowywaniu wilgoci z korony.

Powielanie bokarnei w domu

Pierwotny wygląd kultury przyciągał uwagę miłośników roślin ozdobnych. Ale wolno rosnąca Ameryka Środkowa nie jest zbyt tania. Aby stać się właścicielem upragnionego „drzewka butelkowego”, można spróbować rozmnażać roślinę pozyskując sadzonki z nasion lub ukorzeniając boczny pęd dorosłego osobnika.

Nasiona Bokarnea:

• potraktowany słabym roztworem nadmanganianu potasu;
• ułożone na mokrej mieszance piasku i torfu;
• delikatnie wciśnięty w ziemię i lekko ściółkowany tym samym składem.

W cieple, pod szkłem, nasiona spędzają około 2-3 tygodnie, aż pojawią się pierwsze pędy. Przez cały ten czas i później sadzonki noliny lub bokarnei wymagają nawilżenia podłoża i oświetlenia, aby zapewnić długość dnia minimum 12-14 godzin.

Jeśli na dorosłej nolinie występują pędy boczne, można je również wykorzystać do uzyskania młodego pokolenia roślin. System korzeniowy tej kultury jest powierzchowny i niezbyt mocny, ale do jego powstania ważne jest, aby przyciąć cięcie jak najbliżej głównej łodygi.

1. Większość liści jest usuwana z wierzchołka pędu.
2. Kawałek wyrostka najpierw zanurza się w proszku wykonanym z węgla drzewnego lub węgla aktywnego, a następnie suszy.
3. Tak przygotowane sadzonki sadzi się lekko pogłębiając w podłoże z torfu, piasku i niewielkiej ilości torfowca.

W szklarni, przy regularnym, ale nie obfitym podlewaniu, pędy są aż do całkowitego ukorzenienia, a następnie przesadza się je do warunków dla dorosłych roślin.

Łatwość utrzymania domu i oryginalny wygląd stały się powodem, dla którego niektóre rodzaje bokarnei lub noliny są niezwykle popularnymi roślinami domowymi. W przeciwieństwie do swoich dziko rosnących odpowiedników nie mogą osiągnąć swoich naturalnych rozmiarów, a także rzadko kwitną, ale nie umniejsza to atrakcyjności egzotycznej rośliny.

Beaucarnea lub Nolina parryi

Bocarnea parryi nie jest największym przedstawicielem rodzaju, jego wysokość sięga 1–2 metrów, a deformacja wierzchołka rośliny może tworzyć dwie lub więcej rozet liści. Liście zielone lub szare, twarde mają ząbkowane brzegi i dorastają do 50–120 cm Szerokość blaszki liściowej jest znacznie mniejsza i nie przekracza 2–4 ​​cm.

W domu kwitnie roślina Parry bokarnea, tworząc duże kwiatostany racemose o długości do 1,2 do 4 metrów. Kwiaty są małe, mają około 0,3–0,5 cm średnicy i są koloru białego, różowawego lub żółtawego. Kwitnienie występuje od kwietnia do czerwca.

Rośliny tego gatunku, podobnie jak wiele bokarnei, są odporne na zimno. W Kalifornii, gdzie Nolina Parry żyje na wolności, toleruje temperatury do –10 ° C.

Bocarnea lub Nolina Guatemalan (Beaucarnea, Nolina guatemalensis)

Bocarnea guatemalensis, czyli ogon Gwatemali, to jeden z wysokich gatunków roślin, który w naturze może osiągnąć pięć metrów wysokości. Podobnie jak inne odmiany, pień tej noliny aktywnie gromadzi wilgoć i rozszerza się wraz z wiekiem. W dolnej części obwód takiego okazu sięga czasami 4 metry.

Cechą charakterystyczną są długie, wstążkowate liście, mocno zwężające się ku końcom. Do dyspozycji kwiaciarni są odmiany bokarnei, jak na zdjęciu, z liśćmi ozdobionymi jasnymi paskami na krawędziach.

Bocarnea, Nolina cienka (Beaucarnea, Nolina gracilis)

Odmiana bokarnea lub nolina, popularna wśród miłośników roślin domowych, zyskała uznanie dzięki wyraźnemu wypukłemu kształtowi pnia. Nazwa gatunku tłumaczy się jako szczupła lub smukła, ale to bardziej żart!

Nolina gracilis jest jedną z najwybitniejszych pulchnych kobiet w rodzaju iw całym królestwie roślin. Wraz ze wzrostem kultury pień u podstawy staje się bardzo obszerny i osiąga 5-7 metrów obwodu.

Korona reprezentuje grube grona liści o długości do 70 cm Kwitnienie można zobaczyć tylko w ojczyźnie rośliny, bokarney tego gatunku kwitnie dopiero w wieku dorosłym, nieosiągalnym w domu.

Beaucarnea, Nolina lindheimeriana

Nie wszyscy bokarney są wysocy. Nolina Lindemeira, nazywana przez miejscową ludność cholerną koronką, praktycznie nie ma pnia, a nad ziemią widoczne są tylko niezwykle mocne, twarde liście.

Beaucarnea, Nolina longifolia

Meksykańskie drzewo ziołowe, tak długo liściaste nolina jest nazywane na obszarach, gdzie występuje w naturze. Duża roślina bokarnea, jak na zdjęciu, z wiekiem zamienia się w rozgałęzione, wielometrowe drzewo, którego pień pokryty jest gęstą korkową warstwą kory.

Pochodzący z Meksyku, długolistny bokarnea lub Nolina longifolia, ma potężny pionowy pień z pogrubieniem charakterystycznym dla rośliny tego rodzaju w części korzeniowej. Twarde, wiszące liście znajdują się w części wierzchołkowej. Z biegiem czasu stare liście wysychają i zamieniają się w rodzaj spódnicy, która zakrywa pień prawie do ziemi.

Beaucarnea lub Nolina nelsonii (Beaucarnea, Nolina nelsonii)

Blue Nolina lub Interez Grass, jak nazywa się bokarney Nelsona w północno-zachodnim Meksyku. Odporna na mróz, bezpretensjonalna odmiana bokarnei, jak pokazano na zdjęciu, została odkryta w pustynnych, górzystych regionach Tamaulipas i została później opisana w 1906 roku. Roślina nie boi się niskich temperatur dochodzących do –12 ° С.

Nolina nelsonii wyróżnia się niebieskawo-zielonymi liśćmi o gęstej ząbkowanej krawędzi i długości do 70 cm, twardymi, sterczącymi w różnych kierunkach. Sama roślina może osiągnąć wysokość 1,5–3 metrów.

Pojawienie się kwiatów tej odmiany bokarnei obserwuje się wiosną. Po kwitnieniu na roślinie tworzy się kilka bocznych pni, które następnie zastępują główny.

Pień młodych osobników noliny tego gatunku jest prawie niewidoczny. Można go zaobserwować tylko u dojrzałych roślin, które straciły więcej niż jeden rząd liści w strefie korzeniowej.

Nolina, wygięta, wygięta (Beaucarnea, Nolina recurvata)

Rodzimą krainą rośliny bokarnea recurvata, popularnie zwanej stopą słonia lub palmą butelkową, jest stan Tamaulipas, Veracruz i San Luis Potosi we wschodnim Meksyku. Gatunek ten został najbardziej zbadany i udomowiony w drugiej połowie XIX wieku. W Meksyku botanicy odkryli najstarsze okazy bokarnei, które mają około 350 lat.

Bokarnea bent lub nolina recurvata w naturze rośnie na równi z największymi drzewami. Dorosły osobnik może mieć 6–8 m wysokości, ale w hodowli doniczkowej maksymalny rozmiar jest znacznie skromniejszy, tylko półtora metra. Nie wpływa to jednak na niesamowitą urodę rośliny. Beaucarnea ozdobi nawet najbardziej skromne wnętrze pomieszczenia.

Oprócz pnia w kształcie obszernej butelki, roślinę można łatwo rozpoznać po długich liściach zwisających z wierzchołkowych rozet. W niektórych odmianach zielone płytki liściowe o długości do metra mogą być zaciskane.

W warunkach wewnętrznych bokarnei nie kwitną, a nolina recurvata nie jest wyjątkiem. Ale w ojczyźnie bujne, pojawiające się latem, kwiatostany panikulujące rośliny nie są rzadkością. Największe okazy bokarnei są wygięte, a ich kwitnienie można zobaczyć w szklarniach, gdzie rośliny szybko przystosowują się i współistnieją z agawami i jukami.

Nolina, Bokarnea skompresowana (Beaucarnea, Nolina stricta)

Skompresowany Nolina lub Bokarnea żyje w centralnych regionach Meksyku. Roślina ma potężną łodygę w kształcie glinianego naczynia lub butelki. Liście, podobnie jak wszystkie pokrewne gatunki, są wąskie i bardzo twarde. W swojej ojczyźnie rośliny Bokarney tego gatunku są odporne na mrozy do –5 ° C, dobrze znoszą długie okresy suszy i nie cierpią na obfite nasłonecznienie.

Nolina, Bokarneya microcarpa (Beaucarnea, Nolina Microcarpa)

Jeden z najchętniej kwitnących gatunków bokarnei występuje w północnym Meksyku i południowo-zachodnich Stanach Zjednoczonych. Miejscowi nazywają tę stosunkowo niską roślinę zielną Sacahuista lub beagrass. Rozeta z grubych, cienkich, ząbkowanych liści ma szerokość do dwóch metrów. Poszczególne blaszki liściowe bokarneya, na zdjęciu, dorastają do 130 cm długości.

W przeciwieństwie do innych gatunków, mikrokarp nolina nie ma nadziemnego pnia, cała zdrewniała część znajduje się pod powierzchnią gleby. Podczas kwitnienia, oprócz wiechowatych kwiatostanów składających się z małych biało-żółtych kwiatów, roślina tworzy charakterystyczne skręcone wąsy o długości do 1,5-1,8 metra.

Łatwa pielęgnacja sidebarnea - wideo