Afrykański pomór świń i inne choroby
W ciągu ostatnich kilku lat nawet ludzie daleko od hodowli zwierząt dowiedzieli się o istnieniu jednej z chorób zwierząt domowych. To afrykański pomór świń, który przyćmił inne choroby.
Rzeczywiście, tej infekcji, która jest śmiertelna dla zwierząt domowych, nadal nie można wyleczyć. Na szczęście nie jest to niebezpieczne dla ludzi. Ale jest wiele chorób, które zagrażają nie tylko tym zwierzętom, ale także osobie się nimi opiekującej lub jedzącej skażone mięso i smalec. Znajomość metod leczenia chorób świń, ich objawów oraz metod zapobiegania uchroni właścicieli gospodarstw domowych i zwykłych konsumentów przed poważnymi zagrożeniami.
Afrykański pomór świń
Afrykański pomór świń jest nie tylko podatny nie tylko na odmiany domowe, ale i dzikie, choroba dotyka wszystkie rasy i kategorie wiekowe oraz rozprzestrzenia się zimą i latem. Czasami mija mniej niż tydzień od momentu, gdy infekcja dostanie się do organizmu świni do śmierci. Wirus uwolniony do środowiska zewnętrznego może zachować żywotność nawet przez kilka lat w sprzyjających warunkach. Tylko:
- obróbka cieplna w temperaturach powyżej 60 ° C;
- dokładna obróbka wszystkich powierzchni preparatami zawierającymi chlor lub formalinę.
Dla ludzi wirus nie stanowi bezpośredniego zagrożenia, ale personel obsługujący gospodarstwo wraz z drobiem i dzikim drobiem, szczurami, myszami i innymi zwierzętami, które dostaną się na pole i do chlewni, mogą przenosić śmiertelną infekcję. W takim przypadku dochodzi do zakażenia afrykańskim pomorem świń:
- poprzez bezpośredni kontakt z zakażonym lub już chorym zwierzęciem;
- przez niepodgrzewaną żywność lub wodę pitną;
- podczas korzystania z miejsc chodzenia chorych zwierząt lub ogólnego inwentarza;
- poprzez kontakt z tuszami zwierząt zabitych przez wirusa.
Po zakażeniu zwierzęta są prawie pewne, że umrą, a osoby, które przeżyły, stają się nosicielami infekcji na całe życie.
Chorobę świń można zdiagnozować na podstawie zebranych próbek i analiz. W przypadku potwierdzenia diagnozy na fermie i powiecie wprowadza się kwarantannę, nie przeprowadza się leczenia, a zwierzęta są niszczone.
Klasyczny pomór świń
Oprócz odmiany afrykańskiej występuje klasyczny pomór świń, który swoją wspólną nazwą różni się zarówno czynnikiem wywołującym chorobę, jak i objawami. Ta choroba ma również charakter wirusowy i bliskie źródła infekcji.
Główne objawy pomoru świń to:
- wzrost temperatury;
- apatia, utrata aktywności i apetytu;
- zaczerwienienie, a następnie wydzielanie ropnego lub krwawego śluzu;
- pojawienie się czerwonych plam na skórze, a także wysypka.
Do leczenia klasycznego pomoru świń stosuje się specjalistyczne surowice, jednak wcześniejsze stosowanie szczepionek, które chronią dorosłe zwierzęta gospodarskie i młode zwierzęta przed niebezpieczną chorobą, jest znacznie bardziej skuteczne.
Środki zapobiegawcze, które mogą poważnie zmniejszyć ryzyko rozprzestrzeniania się infekcji zarówno afrykańskiego, jak i zwykłego pomoru świń, są związane z utrzymaniem higienicznego stanu chlewu i chodzenia.
Zwierzęta powinny być trzymane w czystych, wentylowanych pomieszczeniach, otrzymywać sprawdzoną paszę i czystą wodę oraz nie wchodzić w kontakt z obcymi, gryzoniami i ptakami. Kiedy podejrzane objawy pojawiają się u poszczególnych osób, są natychmiast izolowane.
Pasteurelooza świni
Posocznica krwotoczna czy pasterelooza świń są niebezpieczne nie tylko dla zwierząt domowych, ale także dla ludzi. Najczęściej chorobę odnotowuje się w gospodarstwach, w których żywy inwentarz trzymany jest w ciasnych zagrodach.
Ale infekcja świń o charakterze bakteryjnym tą chorobą wywołuje nie tylko stłoczenie. Źródła infekcji to:
- osoby chore przywiezione z innych gospodarstw;
- wyczerpanie ze złym odżywianiem;
- stale wysoka wilgotność w chlewie;
- skażona pasza, woda, ściółka, narzędzia i gleba;
- owady i gryzonie.
Wyleczone i wyleczone osoby pozostają nosicielami infekcji, uwalniając czynnik wywołujący pastereloozę świń do środowiska zewnętrznego wraz z odchodami, śliną, moczem i wydychanym powietrzem.
Objawy pojawiają się w ciągu dwóch tygodni od zakażenia. Przebieg choroby waha się od bardzo ostrego do przewlekłego, w zależności od tego, jakie objawy pasterelozy świń i czas trwania choroby mogą się różnić. Zwykle zwierzęta umierają po 1–8 dniach, ale przy chronicznym obrazie żyją dłużej.
Objawy choroby obejmują:
- wzrost temperatury ciała do 41 ° C;
- trudności w oddychaniu, oznaki asfiksji;
- utrata apetytu, depresja;
- nasilający się kaszel ze śluzem i wydzieliną z nosa;
- przekrwienie w klatce piersiowej, brzuchu;
- obrzęk.
Przy pierwszych objawach choroby do leczenia świń stosuje się długo działające antybiotyki i specjalistyczne serum.
Aby uniknąć utraty stada świń, konieczne jest wcześniejsze zaszczepienie szczepionką ściśle skierowaną przeciwko pastereloozie świń lub preparatami złożonymi.
Ponadto środki zapobiegawcze powinny obejmować:
- przestrzeganie warunków kwarantanny w przypadku zakupu zwierząt z innych gospodarstw;
- utrzymanie stanu sanitarnego pomieszczeń, inwentarza i terenów spacerowych;
- walka z pasożytami i gryzoniami na terenie dziedzińca.
Ascariasis świń
W przeciwieństwie do afrykańskiego pomoru świń i innych chorób, glistnica jest inwazją robaków, która jest niebezpieczna nie tylko dla zwierząt, ale także dla ludzi. Masowo cierpią z powodu tej choroby prosięta od 3 miesięcy do 6 miesięcy. W przypadku wykrycia objawów choroby świń leczenie jest przepisywane natychmiast, w przeciwnym razie gospodarstwo straci nie tylko część chorego inwentarza, ale także zmniejszy produktywność całego stada.
Glisty to duże, pasożytnicze robaki w jelicie cienkim, które najczęściej zarażają się podczas spożywania skażonej paszy, z wodą, w ściółce lub na pastwisku. Jaja patogenu, które dostają się do środowiska zewnętrznego wraz z odchodami chorych zwierząt, można znaleźć wszędzie tam, gdzie przebywają świnie. Ascariasis u świń nie ma wyraźnej sezonowości, a rozprzestrzenianie się infekcji ułatwiają:
- zatłoczona hodowla zwierząt;
- zaniedbanie zasad sanitarnych i higienicznych;
- niedostateczne odżywianie lub zła dieta prowadzące do osłabienia odporności zwierzęcia.
Pasożyty żywią się zawartością jelit, zatruwają organizm toksynami i powodują poważne uszkodzenie błony śluzowej. Jeśli choroba się rozwinęła, liczba robaków w układzie pokarmowym świń może sięgać setek.
Objawy glistnicy świń są początkowo podobne do objawów zapalenia płuc. Zwierzęta kaszlą, temperatura wzrasta, zmniejsza się aktywność i apetyt. Objawy jelitowe stopniowo się zwiększają.Przyssawki często mają wymioty, niestrawność, ślinienie, odmowę jedzenia, trudności w oddychaniu. Wzrost liczby pasożytów grozi pęknięciem jelita i zapaleniem otrzewnej.
Dorosłe świnie nie chorują na glistnicę w postaci otwartej, ale stają się źródłem infekcji.
Leczenie tej choroby świń odbywa się za pomocą leków przeciwrobaczych, które należy podawać zwierzętom w celach profilaktycznych. Zwykle takie prace są wykonywane dwa razy w roku: jesienią i wiosną.
Aby uniknąć masowych chorób, konieczne jest:
- utrzymywać stan weterynaryjny i sanitarny miejsc, w których trzymane są świnie;
- monitorować jakość paszy, wody pitnej, czystość sprzętu, poideł i karmników.
Włośnica świń
Czynnikiem wywołującym włośnicę świń jest mały nicień, niebezpieczny nie tylko dla zwierząt domowych, ale także dla ludzi. Co więcej, choroba ta jest najbardziej niebezpieczna dla ludzi, ponieważ można ją zarazić próbując produktów mięsnych wykonanych z chorego zwierzęcia. Choroba świń charakteryzuje się:
- wzrost temperatury ciała;
- pojawienie się obrzęku;
- wysypka na skórze;
- procesy zapalne w tkance mięśniowej;
- objawy alergiczne;
- patologiczne zmiany w układzie nerwowym.
Dorosłe robaki są zlokalizowane w jelitach, a larwy pasożyta znajdują się w tkance mięśniowej.
Nie ma gwarantowanej skutecznej metody leczenia włośnicy świń, dlatego w przypadku wykrycia objawów choroby zwierzęta trafiają do uboju. Przy słabym stopniu uszkodzenia mięso trafia do obróbki technicznej, a przy mocnym utylizuje się zgodnie z normami bezpieczeństwa.
Wągrzyca świń
Inna choroba wywoływana przez robaki, wągrzyca świń, przebiega bez wyraźnych objawów, ale może dotyczyć zarówno zwierząt domowych, dzikich, jak i ludzi.
Czynnikiem sprawczym i główną przyczyną choroby są larwy jednego z tasiemców, skupiające się głównie u świń w tkance mięśniowej serca i szkieletu oraz u ludzi w okolicy oczu i mózgu.
Ze względu na brak skutecznego leczenia i objawy choroby świń dużą wagę przywiązuje się do kompleksowej, regularnej profilaktyki. Aby nie dopuścić do przedostania się do produkcji skażonych surowców, we wszystkich zakładach przetwórstwa mięsnego prowadzona jest specjalistyczna kontrola tusz. Mięso z przydomowych ferm można sprzedawać tylko po przebadaniu w punktach weterynaryjnych.
Świerzb sarkoptyczny lub swędzący świerzb u świń
Chorobie wywoływanej swędzącymi roztoczami wpadającymi do naskórka towarzyszą:
- procesy zapalne na skórze;
- pojawienie się pęcherzyków zawierających płyn i ognisk ropienia;
- swędzący;
- tworzenie się strupów i obrzękłych fałdów na dotkniętej powierzchni.
Jeśli przy pierwszych objawach u świń leczenie choroby nie zostanie rozpoczęte, zwierzętom grozi zniszczenie i śmierć tkanek. Najczęściej czynniki wywołujące świerzb skórny u świń wnikają pod skórę przedsionków, a następnie rozprzestrzeniają się dalej. Najwięcej chorych zwierząt obserwuje się w grupie wiekowej od 2 do 5 miesięcy, a uważny hodowca bydła dostrzega niepokojące sygnały już 10-14 dni po zakażeniu.
W zaawansowanych przypadkach swędzącemu świerzbowi świń, jak na zdjęciu, towarzyszą nieodwracalne zmiany i prowadzi do śmierci zwierzęcia.
Leczenie świerzbu skórnego u świń powinno być metodyczne i kompleksowe. W tym celu stosuje się środki zewnętrzne, a także preparaty do domięśniowego podawania doustnego.
Ubój świń, które przeszły świerzb świądowy, możliwy jest dopiero po upływie okresu kwarantanny, który jest przepisywany w zależności od wybranej terapii.
Zapobieganie chorobie, podobnie jak w przypadku afrykańskiego pomoru świń i innych chorób, polega na wdrażaniu zasad zoohigieniczno-sanitarnych, utrzymaniu czystości i bezpieczeństwa w miejscach trzymania i chodzenia zwierząt.
Paratyfus świni
Zadając pytanie: „Jak leczyć biegunkę u prosiąt?”, Początkujący hodowcy nie zawsze wyobrażają sobie, ile chorób towarzyszy ten powszechny objaw. Jedną z najczęściej diagnozowanych chorób jest paratyfus, który dotyka młode zwierzęta w wieku 2–6 miesięcy.
Przyczyną choroby jest zaniedbanie utrzymania loch i diety młodego pokolenia. W zależności od tego, jak poważne było zapłodnienie pałeczkami paratyfusów, choroba przybiera postać ostrą lub przewlekłą, może prowadzić do znacznego osłabienia lub nawet śmierci zwierząt.
W przeciwieństwie do afrykańskiego pomoru świń i innych chorób, których nie można wyleczyć, gorączka paratyfusowa jest podatna na antybiotyki i specjalne serum. A dla prosiąt w wieku półtora miesiąca zapewnione jest szczepienie.
Choroba obrzękowa prosiąt
Jeśli prosięta są nieprawidłowo odstawiane od mleka matki, otrzymują nieharmonijną żywność uzupełniającą i są trzymane w nieodpowiednich warunkach, gospodarstwa często stają w obliczu kolejnej niebezpiecznej choroby świń. Obrzękowi prosiąt wywołanemu przez bakterie Coli towarzyszą:
- prawie natychmiastowy rozwój;
- powstawanie wielokrotnego obrzęku tkanek i narządów wewnętrznych;
- uszkodzenie układu nerwowego.
Objawy choroby stają się zauważalne dopiero po 2-4 dniach od zakażenia i najczęściej wyrażają się gwałtownym wzrostem temperatury do 41 ° C. Gwałtowny charakter choroby świń prowadzi do tego, że najbardziej podatne osobniki są sparaliżowane, odczuwają ból spowodowany obrzękiem nawet po dotknięciu i umierają w ciągu kilku godzin.
Leczenie obrzęku prosiąt musi być pilne. W tym celu zwierzęta są ograniczone żywieniem przez 12–20 godzin i otrzymują kwasofilne i przeciwbakteryjne leki zgodnie z zaleceniami lekarza weterynarii. Zmieniają dietę, w tym produkty na bazie kwasu mlekowego i soczystą paszę.