Zimowanie kwiatów wieloletnich i zasady przygotowania
Kwiaty nazywane są wieloletnimi, ponieważ po zakończeniu sezonu wegetacyjnego ich system korzeniowy, a niekiedy część nadziemna, nie obumiera. Rozwój zamarza tylko zimą, więc na wiosnę roślina budzi się i szybko rośnie.
Jeśli w ciepłym sezonie byliny ozdobne wymagają minimalnej pielęgnacji, to wraz z nadejściem jesieni kwiaciarnia musi pomyśleć o ochronie swoich zielonych zwierząt przed zimnem. To, co to będzie, zależy od cech klimatycznych regionu, a także od zimotrwałości upraw uprawianych na tym terenie.
Sposoby przygotowania bylin na zimę
- przycinanie koron;
- ściółkowanie gleby pod uprawą;
- izolacja żywej części nadziemnej pozostającej nad ziemią.
Zdarzenia te są najczęściej przeprowadzane w sposób złożony, a gatunki nieodporne na mróz i większość bulwiastych, z wyjątkiem kwitnących wczesną wiosną, wykopuje się i przechowuje do wiosny w ciepłych lub chłodnych, suchych pomieszczeniach.
Wystarczy mrozoodporne gatunki zielne, aby odciąć i posypać glebę w kwietniku odpowiednią ściółką. Wszystkie składniki odżywcze, a także punkty przyszłego wzrostu takich upraw znajdują się pod ziemią, dlatego po ściółkowaniu i pokrywie śnieżnej kwiaty nie są zagrożone.
Cechy przedzimowego przycinania bylin
Od ciepłego sezonu nadziemna część roślin bierze udział w akumulacji składników odżywczych na zimę, lepiej ją przycinać wraz z nadejściem pierwszych jesiennych przymrozków. W większości regionów okres ten rozpoczyna się we wrześniu i kończy bliżej drugiej połowy października.
Co daje przycinanie bylin? Usunięcie martwej części:
- wyklucza przechowywanie larw szkodników w suchych łodygach;
- zmniejsza ryzyko rozprzestrzeniania się chorób gnilnych i grzybiczych, w tym gnicia systemu korzeniowego;
- ułatwia okrywanie i mulczowanie kwiatów na zimę.
Wysokość cięcia zależy od wielkości i cech strukturalnych roślin ozdobnych.
Nisko rosnące małe rośliny przycina się na poziomie gruntu; w przypadku większych okazów z silnymi, często częściowo zdrewniałymi pędami, dolna część łodyg pozostaje. Na nich wiosną będzie można dokładnie określić położenie rośliny, a zimą dodatkowo zatrzymają śnieg i będą służyć jako naturalna ochrona.
Najbardziej odporne na mróz, wieloletnie kwiaty, na przykład chaber, orlik, rudbekia, astilbe i inne gatunki, są odcinane, pozostawiając nie więcej niż 5 cm nad ziemią z wysokości łodyg.
Delphiniums i podobne wysokie rośliny z potężnymi pustymi łodygami są cięte, pozostawiając co najmniej 25 cm W przeciwnym razie woda dostająca się do łodygi łatwo powoduje gnicie górnej części kłącza i śmierć kwiatu. Do roślin takich jak irysyich liście w pełnym wymiarze są przycinane do wysokości 10 centymetrów na kilka tygodni przed nadejściem chłodów. Kręcone roczne pędy powojnik i inne podobne rośliny są skracane, aby ich zielone części nie zamarzały i nie gniły w schronisku przez zimę.
Jak przykryć wieloletnie kwiaty na zimę?
Jeśli nadziemna część byliny nie obumiera lub wątpliwa jest zimotrwalosc gatunku, lepiej jest rozegrać to bezpiecznie i zorganizować schronienie dla takiego kwiatu. W zależności od rodzaju i wielkości rośliny ochronę wykonuje się poprzez:
- z gałęzi świerkowych lub sosnowych;
- warstwa gleby lub ściółki;
- włóknina;
- za pomocą pudełek wypełnionych wiórami lub innym luźnym, nienasyconym wilgocią materiałem do ściółkowania;
- inne materiały pomocnicze chroniące kwiaty przed zimnym powietrzem.
Na wierzchu domowe domy zimowe pokryte są wodoodpornym materiałem, dzięki czemu woda nie gromadzi się wewnątrz konstrukcji, a podczas odwilży nie dochodzi do rozkładu roślin.
Odbywa się to za pomocą chryzantem, a nie odmian odpornych na zimę. różepnące rośliny kwiatowe, które wcześniej usuwa się z krat i pochyla na ziemię posypaną ściółką. Byliny zimujące na zjeżdżalniach alpejskich można okrywać nie pojedynczo, ale razem. Dobrze nadaje się do tego gęsta włóknina. Aby ochrona była naprawdę wysokiej jakości, brzegi płótna posypuje się ziemią, aby się nie przesuwała.
Słoma i opadłe liście mogą przyciągać szkodliwe owady i gryzonie, chronić i rozprzestrzeniać infekcje grzybicze i bakteryjne, które są niebezpieczne dla roślin. Ponadto liście zbierają się zimą i przyczyniają się do rozwoju próchnicy. Dlatego lepiej odmówić takim materiałom do ściółkowania. Doświadczeni hodowcy kwiatów zalecają używanie igieł, trocin, gleby zmieszanej z próchnicą, suszonych wiórów jako ściółki.
Najbardziej niedostosowane do mroźnej zimy gatunki należy wykopać i przechowywać w warunkach odpowiednich dla danej kultury. Pierwiosnki pozostają w ziemi, ale należy je grubo ściółkować, a zimą dodatkowo posypać śniegiem.
Grubość pokrywy śnieżnej w rabatach kwiatowych z bylinami powinna wynosić co najmniej 50–80 cm Nie wolno zapominać o osiadaniu śniegu i tworzeniu się gęstej, ciągłej skorupy, w przeciwnym razie rośliny po prostu uschną do wiosny.