Co prowadzi do zażółcenia liści pelargonii i jak pomóc roślinie?
Od wiosny do jesieni, uprawiane jako rośliny domowe i ogrodowe, pelargonie zachwycają właścicieli bujnymi czapkami kwiatostanowymi, znoszą wszelkie trudności i dobrze rosną, wymagając tylko niewielkiej uwagi i prostej pielęgnacji. Ale czasami miłośnicy kwiatów w pomieszczeniach narzekają, że pelargonia traci swoją atrakcyjność, odmawia kwitnienia, a jej liście żółkną i wysychają. Co może powodować takie zachowanie rośliny? Dlaczego liście pelargonii żółkną?
Błędy pielęgnacyjne prowadzące do żółknięcia liści pelargonii
- Garnek za ciasny dla rośliny, w którym korzenie zajęły już całą przeznaczoną dla nich objętość, a pelargonii brakuje wilgoci i pożywienia.
- Deficytowy podlewaniektóry nie zapewnia roślinie zapotrzebowania na wilgoć i prowadzi do zażółcenia brzegów, a następnie wysuszenia liści.
- Nadmierna wilgotność gleby może prowadzić do poważniejszych konsekwencji - do rozkładu i utraty systemu korzeniowego. W tym przypadku liście pelargonii żółkną, gdy problem przybiera poważny obrót.
- Żółte brzegi szczególnie dorosłych liści są dla hodowcy znakiem, że pelargonia wymaga intensywniejszego nawożenia, a krzew należy nawozić nie tylko potasem, azotem i fosforem, ale także mikroelementami po dokarmianiu dolistnym.
Nie mniej niebezpieczne dla pelargonii są szkodniki owadzie, które pasożytują zarówno na zielonej części rośliny, jak i na glebie.
Najczęściej owady atakują pelargonie, które rosną w ogrodzie lub w skrzynkach balkonowych latem.
W tych warunkach na odwrocie liści iw kątach można znaleźć mszyce, wciornastki, żerujące na sokach roślinnych, co jest jednym z powodów żółknięcia liści pelargonii. W ogrodzie na obszarach o ciężkiej, wilgotnej glebie przyciągają soczyste łodygi pelargonii ślimaki. Liście i kwiatostany cierpią z powodu gąsienic i zwójków liści.
Produkty do zwalczania owadów naziemnych obejmują ręczne zbieranie szkodników i traktowanie rośliny specjalistycznymi środkami owadobójczymi. Jest to trudniejsze, jeśli pelargonia została zaatakowana przez żyjące w ziemi nicienie. W tym przypadku roślina słabnie, więdnie, jej liście stają się mniejsze, a na korzeniach widoczne są guzki z cystami pasożytów. Aby uniemożliwić szkodnikowi dotarcie do pelargonii, rośliny sadzi się tylko w zdezynfekowanej glebie. Ten sam środek pomoże zmniejszyć ryzyko zakażenia krzewów chorobami bakteryjnymi, wirusowymi i grzybiczymi, które są niebezpieczne dla pelargonii.
Czynniki ryzyka osłabiające pelargonium
Oprócz niskiej jakości gleby rozprzestrzenianie się chorób ułatwiają:
- nadmierna gęstość lub ubóstwo gleby;
- brak światła i powietrze o nadmiernej gęstości sadzenia;
- stosowanie pestycydów i herbicydów;
- kwaśne środowisko, które nie pozwala roślinie otrzymać odpowiedniej ilości składników odżywczych i minerałów;
- nadmiar azotu w stosowanych nawozach;
- uszkodzenie systemu korzeniowego i zielonej części pelargonii, na przykład po przeszczepie.
Wszystkie te czynniki osłabiają rośliny, które stają się łatwym łupem zarówno dla szkodników, jak i różnych chorób.Jakie choroby ma pelargonia i jak sobie z nimi radzić?
Choroby pelargonii: zdjęcia i opisy
Jeśli pelargonia reaguje bardzo ostro i szybko na naruszenie warunków wzrostu i pojawienie się szkodników, wówczas choroby na pierwszych etapach są utajone i nie dają się odczuć przez długi czas.
Szara zgnilizna pelargonii
W wyniku infekcji roślin grzybem Botrytis cinerea na liściach, wierzchołkach łodyg i kwiatostanach pojawiają się szare plamki pokryte rodzajem puchu. Jednocześnie choroba pelargonii, jak na zdjęciu, jest zdolna do zakażenia kwiatu na różnych etapach rozwoju oraz w fazie kwitnienia i w okresie spoczynku.W miejscu plam pojawiają się martwe obszary tkanek, które są wyraźnie widoczne. wyróżniające się na liściach dzięki brązowym koncentrycznym pierścieniom wzdłuż granicy grzyba.
Pod wpływem choroby, jak na zdjęciu, pelargonie zrzucają pąki, z których zarodniki grzyba spadają na liście i powierzchnię gleby. O ile nie zostaną podjęte pilne działania, rozprzestrzenianie się szarej zgnilizny nie kończy się aż do zaniku pędu. Rozwój choroby jest promowany przez wysoką wilgotność i nieodpowiednie środki pielęgnacyjne.
Zgnilizna korzeni lub „czarna noga”
Zgnilizna dolnej części łodygi i części systemu korzeniowego, która powoduje rozprzestrzenianie się szkodliwych grzybów Pythium i Rhizoctonia od strony hodowcy, wygląda następująco:
- zażółcenie liści pelargonii;
- więdnięcie pędów;
- osłabienie rośliny;
- zawieszenie jego wzrostu.
Rozmnażanie się grzybów powoduje pierścieniowe uszkodzenie łodygi na poziomie gruntu, na którym przy dużej wilgotności widoczne są ślady szarego lub białawego nalotu. Tkanki szybko zmieniają swoją strukturę, mocnieją, złuszczają się, a wszystkie części rośliny powyżej miejsca rozkładu tracą zdolność do przyjmowania wilgoci i odżywienia.
Uszkodzone korzenie stają się zdeformowane, brązowe, rzadkie i nekrotyczne. Z powodu choroby, jak na zdjęciu, pelargonie często cierpią w młodym wieku. Szczególnie narażone na choroby są sadzonki, które znajdują się w zbyt wilgotnym, gęstym środowisku. Roślina w wyniku ataku grzybów szybko słabnie i umiera.
Choroba bakteryjna Pelargonium lub gommoza
Hommozie lub bakteryjnej plamistości liści towarzyszy nie tylko zmiana koloru liści, ale także gnicie i więdnięcie łodyg.
Choroba pelargonii, jak na zdjęciu, szybko ujawnia się i jest określana przez zażółcenie liści i brązowe plamy między nerwami i jest wywoływana przez chorobotwórczą bakterię Xanthomonas campestris. Pierwsze oznaki można zobaczyć z tyłu blaszek liściowych, a wraz z rozwojem choroby brzegi liści wysychają, a żyłki stają się czarne.
Kiedy infekcja staje się wszechogarniająca, pelargonia usycha, pędy stopniowo obumierają. Czernienie nie dotyczy już części liści, ale całe łodygi. W przeciwieństwie do „czarnej nogi”, w tym przypadku zgnilizna jest sucha. Trudność w diagnozowaniu plamienia bakteryjnego polega na tym, że ta choroba pelargonii ma wspólne cechy z uszkadzaniem roślin przez owady.
Mozaika na liściach pelargonii
Na pelargoniach bardzo powszechne są różne warianty choroby mozaikowej, zwłaszcza jeśli rośliny są uprawiane w zatłoczonych i przy dużej wilgotności.
Zdarza się to czasami w szklarniach gospodarstw kwiaciarskich, skąd rośliny kwitnące spadają na parapety zwykłych amatorów.
Rdza liści pelargonii
Brązowe lub czerwonawe ślady rdzy na liściach pelargonii nie są śladami nawadniania złej jakości wodą, ale wynikiem działania grzybów Puccinia pelargonii-zonalis.
Z zewnątrz obraz choroby wygląda tak, jakby liście pelargonii żółkły, ale jeśli spojrzysz na tylną stronę, możesz wyraźnie odróżnić podkładki z dojrzewającymi zarodnikami, które po ucieczce na wolność tworzą kolejną falę infekcji . Jeśli choroba przybiera charakter ogólnoustrojowy, liście pelargonii żółkną całkowicie, następnie opadają, a infekcja rozprzestrzenia się na łodygi.
Alternaria i cerkosporoza
W przypadku obu tych chorób na liściach pelargonii obserwuje się szarawe lub brązowe plamy na liściach, których tkanka wysycha, pęka i kruszy się. Szkodliwe grzyby, źródła problemu, osadzają się na grzbiecie głównie starych liści, ale wtedy choroba pelargonii, na zdjęciu, rozprzestrzenia się na łodygi. Na poważny charakter choroby wskazuje wyjaśnienie koloru blaszek liściowych i utrata liści.
Obrzęk roślin Pelargonium
Żółknięcie i rozjaśnienie liści może również wskazywać na obrzęk występujący przy nadmiernym podlewaniu w okresach niskiej temperatury, pochmurnej pogody oraz w innych warunkach niekorzystnych dla wzrostu pelargonii.
W miarę rozwoju plam chlorozy na grzbiecie liścia hodowca może zauważyć ich wypełnienie wilgocią, następnie formacje gruboziarniste, a ich tkanki nabierają właściwości korka. Dlatego liście pelargonii żółkną i giną. Choroba jest szczególnie niebezpieczna dla pelargonii bluszczu i ich mieszańców.
Jak radzić sobie z chorobami pelargonii?
Już z opisu i zdjęcia staje się jasne, jak niebezpieczne są choroby pelargonii dla roślin, ale jak sobie z nimi radzić w domu lub ogrodzie?
Wszystkie podstawowe środki zwalczania chorób bakteryjnych i grzybiczych opierają się na kompetentnej opiece i profilaktyce.
Po stworzeniu komfortowych warunków dla pelargonii możesz niezawodnie chronić je przed wszelkimi szkodnikami i pasożytniczymi mikroorganizmami:
- Gleba dla pelargonii nie powinna być gęsta i nadmiernie wilgotna.
- Zawartość składników pokarmowych w glebie powinna w pełni pokrywać potrzeby rośliny i być zbilansowana.
- Nadmiar azotu w glebie nie jest najlepszym sposobem na rozwój pelargonii.
- Roślina potrzebuje dobrego drenażu, aby woda nie stagnowała i nie powodowała rozwoju zgnilizny korzeni.
- Pelargonie nie lubią górnego podlewania i wilgoci na liściach.
- Gęstość nasadzeń nie może być dozwolona, w przeciwnym razie rośliny otrzymają mniej tlenu, gleba nie będzie wentylowana.
- Do rozmnażania pobierany jest tylko łagodny zdrowy materiał.
- Gleba pod krzakami jest regularnie oczyszczana z resztek roślinnych, chwastów, poluzowana i ściółkowana.
Jeśli pelargonia wykazuje oznaki tej lub innej choroby, nie warto już ograniczać się do środków zapobiegawczych. W takim przypadku choroby pelargonii należy leczyć za pomocą istniejących fungicydów i innych specjalnych środków.