Odmiany jabłoni dla regionu Leningradu
Warunki ogrodnictwa w regionie Leningradu nie mogą być nazwane idealnymi ani nawet dobrymi. Ani klimat regionu, ani skład raczej ubogich gleb nie sprzyjają uprawie drzew owocowych. Miąższość warstwy żyznej na niektórych obszarach nie przekracza 20-30 cm, ogrody należy zakładać na torfowiskach, piaskach i iłach.
Zbiory w regionie północno-zachodnim są bardzo trudne, dlatego odmiany jabłek oferowane przez hodowców z regionu Leningradu wyróżniają się wysoką mrozoodpornością, odpornością na choroby i szkodniki, a owoce na takich drzewach powinny dojrzewać jak najwcześniej.
Wybrana jabłoń
Dojrzewanie owoców jabłka Chosen przypada na ostatnią dekadę sierpnia lub w pierwsze dni września.
Średniej wielkości jabłoń z szeroką, rzadką koroną wyróżnia się silnym przywiązaniem gałęzi szkieletowych. Pędy na drzewach są mocne, krótkie, z wyraźnym włosiem i dużymi skórzastymi liśćmi, również owłosione na grzbiecie. Jajniki powstają głównie na pierścieniach, a masowe dojrzewanie owoców często rozpoczyna się w szóstym roku po posadzeniu w ziemi. Dość duże owoce jabłoni Chosen One mają spłaszczony, zaokrąglony kształt z ledwie zauważalnymi żebrami, gładką żółtą skórkę i prawie na całej powierzchni czerwonymi cieniami. Słodko-kwaśny harmonijny smak i soczystość owoców utrzymują się do listopada.
Jabłoń Melba
Melba to jedna z najstarszych zagranicznych odmian jabłek, która pojawiła się w rosyjskim ogrodzie ponad sto lat temu. Po raz pierwszy jabłoń Melba, uzyskana w Ottawie w 1898 roku i od tego czasu pachnące soczyste owoce są kochane w wielu regionach świata, w tym w Rosji, gdzie ta odmiana jest podzielona na strefy w regionie Leningradu. Aktywne owocowanie jabłoni z zaokrągloną koroną rozpoczyna się 4-5 lat po posadzeniu. Większość jajnika powstaje i dojrzewa na pierścieniach, a pędy średniej długości i grubości są owłosione i pokryte owalnymi, lekko zakrzywionymi liśćmi o dość jasnym odcieniu.
Owocnikowanie młodych jabłoni Melba następuje corocznie, ale z wiekiem można zaobserwować zerwania, chociaż ogólny plon odmiany pozostaje wysoki.
Jabłka dojrzewają pod koniec sierpnia, są średniej lub dużej wielkości, kuliste lub lekko stożkowate. Bardzo cienka, jasna skórka dojrzałych owoców ozdobiona jest intensywnym prążkowanym lub rozmytym rumieńcem. Spośród wszystkich odmian jabłoni z regionu Leningradu Melbu wyróżnia się śnieżnobiałym, delikatnym miąższem o jasnym aromacie i doskonałym smaku. Pomimo pozornej wrażliwości jabłka są dobrze transportowane i można je przechowywać w chłodzie do połowy zimy.
Jabłoń Aelita
W regionie północno-zachodnim jabłonie Aelita, uprawiane przez skrzyżowanie Brown Striped i Wellsie, zostały wypuszczone w 1999 roku. I po raz pierwszy odmianę uzyskano w V.N. I. V. Michurin przez słynnego hodowcę, autora wielu popularnych odmian drzew owocowych S. I. Isaev.
Pomimo swojej wysokości drzewa z koroną o szerokiej piramidzie mają wyraźny zimotrwalosc, nie są dotknięte parchem i wytrzymują obfite zbiory nawet w warunkach regionu Leningradu. Kwitnienie i tworzenie się jajników występuje na wieloletnich, prostych pędach pokrytych wydłużonymi, ciemnozielonymi liśćmi z wyraźnie ostro zakończonym stożkiem.
Kulisto-stożkowate owoce jabłoni Aelita o masie około 120 gramów mają regularny kształt i żółto-zielony kolor podstawowy, na którym dobrze wyróżnia się jednolity lub prążkowany czerwony rumieniec.
Jabłka mają żółtawy, drobnoziarnisty miąższ, przyjemny w smaku, którego najlepsze cechy ujawniają się w połowie września, natomiast owoce zdejmuje się z gałęzi dwa tygodnie wcześniej i przechowuje do nowego roku.
Jabłoń Auxis
W regionie Leningradu i okolicach Kaliningradu odmiana, wyhodowana na Litwie ze skrzyżowania Macintosh i czerwonych odmian Grafenstein, pojawiła się w ubiegłym wieku i zyskała miano odpornej na zimę i bezpretensjonalnej.
Odmiana jabłek Auxis wchodzi w okres owocowania pięć lat po posadzeniu sadzonki w ziemi. W tym czasie powstaje średniej wielkości drzewo z okrągłą koroną, które może dawać znaczne i regularne plony.
Kwitnienie rozpoczyna się w drugiej połowie maja, a pod koniec lata dojrzewają duże, do 140 gramów, jabłka o odpowiednim kształcie. We wrześniu, w momencie zdejmowania z gałęzi, jabłka są zielonkawe lub żółte z karminowym rumieńcem. A po 2-3 tygodniach główny kolor staje się żółty, rumieniec rozprzestrzenia się prawie na całym owocu. Słodko-kwaśne owoce deserowe jabłoni Auxis można zachować do zimy z żółtym, gęstym miąższem, a po schłodzeniu jabłka tracą swoją jakość dopiero w marcu.
Opis i zdjęcie jabłoni Welsey
Wyhodowana w 1860 roku amerykańska odmiana jabłoni Welsey została zatwierdzona w wielu regionach europejskiej części Rosji, w tym w regionie Leningradu. Dlatego wielu ogrodników zna jabłonie Welsey z opisu i zdjęcia, a także ma własne doświadczenie w uprawie drzew średniej wielkości, które dobrze zimują w trudnym klimacie i nie są podatne na parch. Młode jabłonie pierwsze zbiory dają w wieku 4–5 lat.
Dzięki tym cechom odmiany pochodzącej z Welsey wyhodowano dziś ponad trzy tuziny nowych odmian jabłoni.
Odmianę można nazwać jednym z liderów pod względem produktywności, ponieważ jabłoń z zaokrągloną koroną może wydać ponad 250 kg owoców w sezonie. To prawda, że gałęzie rosnące pod ostrym kątem mogą wytrzymać takie obciążenie tylko w obecności dobrego podparcia, w przeciwnym razie nie można uniknąć zerwania dużych gałęzi szkieletowych. Otwieranie się często złożonych lub zakrzywionych małych liści jest poprzedzone masywnym wyglądem bladoróżowych lub liliowych kwiatów.
Jabłka zimowe odmiany Welsey są średniej wielkości, spłaszczone i pokryte gładką skórką o jasnozielonym lub żółtawym kolorze bazowym. Zgodnie ze zdjęciem i opisem owoc jabłoni Welsey ma obfity, ciemnoczerwony, jednolity lub rozmyty rumieniec oraz biały lub zielonkawy miąższ. Zbiór następuje bliżej końca września i nie sposób się wahać w zbieraniu owoców, dosłownie za tydzień jabłka zaczynają się kruszyć. W sprzyjających, ciepłych latach dojrzałe owoce bezpośrednio po zbiorach mają słodko-kwaśny smak, ale jeśli pora była deszczowa, właściwości konsumenckie ulegają pogorszeniu. Mając oko na wilgotność panującą w sklepie, można uratować jabłka Wellsie, które szybko tracą soczystość do końca zimy.
Jabłoń Druzhnoe
Szybko rosnąca odmiana jabłek Druzhnoe, odporna na pospolite choroby i przymrozki, to efekt pracy hodowców tutejszej stacji leningradzkiej, którzy do krzyżowania wykorzystali bezpretensjonalne Antonovka vulgaris i Jonathan.
Już w czwartym roku, w drugiej połowie maja, zakwita jabłoń o gęstej koronie i pod koniec września daje pierwsze zbiory, składające się z dużych owoców o wadze do 170 gramów. Jabłka mają kulistostożkowaty kształt i żółtą skórkę z zielonym odcieniem. Żebra są dobrze widoczne na powierzchni owocu. Rumieniec jest czerwonawo-czerwony, nakrapiany lub prążkowany.Jabłka są bardzo gęste, słodko-kwaśne, zachowujące soczystość i smak aż do wczesnej wiosny. Ta jakość w połączeniu z wysokimi plonami nadaje tej odmianie jabłek dodatkową wartość w regionie Leningradu.
Jabłoń Antey
Wielkoowocowa odmiana jabłoni ozimych Antey to osiągnięcie białoruskich naukowców. Odmiana pozyskiwana jest z zapylenia maliny białoruskiej pyłkiem jabłoni hybrydowej z odmian Babushkino i Newtosh. Odmiana o dobrej zimotrwałości i regularnym owocowaniu została wysoko oceniona przez białoruskich ogrodników, a także wzbudziła duże zainteresowanie w regionie północno-zachodnim. Zwarte drzewo o przezroczystej, łatwo przycinanej koronie o wysokości do 2,5 metra zaczyna tworzyć jajnik 2-3 lata po posadzeniu i produkuje rocznie do 50 kg mocnych jabłek, które są przechowywane do 6-7 miesięcy.
Warunki pogodowe w niewielkim stopniu wpływają na liczbę owoców Anthea, a także na ich jakość, co okazuje się dodatkowym atutem w północnych regionach Rosji.
Owoce, prawie w całości pokryte ciemnoczerwonym lub bordowym rumieńcem, ważą około 200 gramów i mają regularny kulistostożkowaty kształt. Na jabłkach wyraźnie widoczny jest woskowaty nalot, nadający owocom niebieskawy lub purpurowy odcień. Zbiór jabłek, w zależności od pogody w danym regionie, rozpoczyna się pod koniec września lub w pierwszych tygodniach października. W grudniu można skosztować dojrzałych słodko-kwaśnych owoców jabłoni Antey. Odmiana jest przechowywana do połowy następnej wiosny.
Jabłoń Gwiazdka
Kolejną zimową odmianę jabłek dla regionu Leningradu uzyskano w V.I. I.V. Michurin. Gwiazdka jest wynikiem skrzyżowania Anis i litewskiej Pepinki. Odmiana zaczyna owocować sześć lat po szczepieniu, jabłka dojrzewają corocznie, a plony są wystarczająco duże. Kultura jest odporna na parch, dobrze znosi zimy w regionie Leningradu. Dojrzałe, energiczne drzewa z rozłożystą lub lekko opadającą koroną dobrze nadają się do kształtowania.
Jabłonie Gwiazdki pozytywnie reagują na przycinanie, reagując większymi owocami i układając masę pąków kwiatowych na środkowej i zewnętrznej części korony.
Jabłka ozime zachowują świeżość i nie tracą swoich walorów konsumpcyjnych do końca lutego. Przy obfitym owocowaniu jabłoni Asterisk owoce są średniej wielkości, równe, spłaszczone z gładką zieloną skórką. Pod koniec sezonu wegetacyjnego jabłka są gęsto pokryte ciemnym, karminowym, rozmytym rumieńcem. A ich soczysty słodko-kwaśny miąższ, zwykle zielonkawy, może mieć różowy odcień pod skórą.
Jabłoń Renet Chernenko
Odmiana jabłka Renet Chernenko, która powstała w wyniku swobodnego zapylenia pepenicznego Reneta, występuje w niektórych rejonach północno-zachodniego regionu, w tym na przedmieściach Sankt Petersburga. Jabłonie są energiczne, wytrzymałe, dobrze znoszą silne mrozy i są odporne na uszkodzenia parcha. W przypadku odmian nowoczesnych owocowanie rozpoczyna się stosunkowo późno - po 6-7 latach od posadzenia w gruncie, natomiast drzewo jest w stanie wyprodukować od 60 do 170 kg jabłek późno zimowego okresu dojrzewania.
Matowe, średniej wielkości owoce jabłoni Renet Chernenko mają regularny spłaszczony zaokrąglony kształt, są pomalowane na zielonkawo lub żółto, a od strony skierowanej w stronę słońca pokryte są jaskrawoczerwonym rumieńcem w postaci pasków lub gęsto rozmieszczonymi plamki. Słodko-kwaśny, harmonijny smak białej, gęstej miazgi utrzymuje się prawie do końca wiosny.
Jabłoń Tellisaare
Wysoko plenna odmiana jabłek Tellisaare, średnio zimotrwała, odporna na parcha została pozyskana przez estońskich hodowców amatorów i dziś polecana jest do uprawy w rejonie Leningradu.
Jabłonie tej odmiany mają gęstą zaokrągloną koronę, która może wytrzymać solidne plony małych, do 100 gramów, spłaszczonych lub zaokrąglonych owoców z wyraźną fazą po jednej stronie. Pierwszy jajnik pojawia się 4-5 lat po posadzeniu. W latach obfitego owocowania owoce czasami stają się mniejsze lub plon w następnym roku maleje.Gęste jabłka zebrane we wrześniu mają tłustą zielonkawą skórkę z lekkim czerwono-brązowym rumieńcem.
W październiku, kiedy jabłoń Tellisaare jest gotowa do spożycia, jasnozielony miąższ staje się soczysty, aromatyczny i ma dobry słodko-kwaśny smak. Zbiory tej odmiany charakteryzują się wysoką jakością, jabłka są łatwe w transporcie i przechowywaniu do połowy lutego.