Sadzenie i pielęgnacja amarylis w domu
Amarylis z Afryki Południowej, od którego pochodzi nazwa rozległej rodziny ozdobnych roślin bulwiastych i ich własnego rodzaju, nie są tak dobrze znane rosyjskim hodowcom kwiatów jak ich krewniacy: hippeastrum, żonkil, galanthus, clivia i cebula.
Ale w ojczyźnie rośliny, a także w Australii i południowych stanach Stanów Zjednoczonych, gdzie ponad sto lat temu eksportowano amarylis, kultura stała się już powszechna. Smukłe łodygi kwiatowe o wysokości do 70 cm można znaleźć nie tylko na zjeżdżalniach alpejskich i przy projektowaniu obrzeży, ale nawet na wysypiskach śmieci. Wynika to z prostoty pielęgnacji amarylis i osobliwości rozmnażania roślin, które zamiast zwykłych suchych nasion dają soczyste, gotowe do kiełkowania cebulki.
Temperatura powietrza –9 ° C staje się dla nich krytyczna. Wydłużone zielone liście i kwiaty kultury cierpią nawet przy mniejszym mrozie. Dlatego na środkowym pasie amarylis to rośliny domowe o wyraźnym okresie wegetacji i okresie uśpienia.
Cykl życia amarylis i opieka domowa
Kwitnienie rdzennych mieszkańców RPA następuje jesienią, które rozpoczyna się w marcu na półkuli południowej, a kończy w maju. To właśnie ta okoliczność zadecydowała o jednej z lokalnych nazw amarylis - lilii wielkanocnej. Żarówka obudzona po wakacjach wytwarza jedną lub dwie nagie szypułki, zwieńczone kilkoma dużymi pąkami. Kwiatostan może zawierać do 12 pąków, a rośliny hybrydowe wytwarzają do 20 kwiatów na raz.
Kwitnienie amarylis w domu trwa od 6 do 8 tygodni i dopiero po uschnięciu łodyg kwiatowych nad ziemią pojawiają się gęste liście.
Pozostają przez całą zimę, gdy liście wysychają, oznacza to zbliżanie się nowego okresu spoczynku, podczas którego cebulki muszą być suszone w temperaturze około + 10 ° C.
Jak w tej chwili dbać o amarylis? Dopóki żarówka nie będzie wykazywać oznak życia, należy chronić ją przed wysychaniem i gniciem. Jeśli temperatura powietrza jest wyższa, aby nie dopuścić do obumarcia systemu korzeniowego, zaleca się lekkie nawilżenie wierzchniej warstwy gleby. W niskich temperaturach podlewanie jest niebezpieczne, ponieważ grozi rozwojem zgnilizny i infekcji grzybiczych.
W okresie wzrostu i kwitnienia pielęgnacja amarylis w domu polega na stworzeniu komfortowych warunków, podlewaniu i karmieniu roślin. Optymalna temperatura powietrza w pomieszczeniu, w którym jest przechowywana ta kultura, waha się między:
- 20-22 ° C w ciągu dnia;
- 18–20 ° C w nocy.
Amarylis nie lubi, gdy temperatura tła lub wilgotność zmieniają się dramatycznie w pomieszczeniu. W domu rośliny rosną na zboczach górskich, gdzie powietrze nie jest zbyt nasycone parą wodną. W domu amarylis nie potrzebuje również zwiększonej wilgotności powietrza, co wywołuje rozwój grzybów pod suchymi łuskami.
Opieka nad amarylis jest niemożliwa bez podlewania i karmienia rośliny. Glebę wokół cebulki należy zwilżyć po wyschnięciu wierzchniej warstwy podłoża. Woda do nawadniania jest wstępnie chroniona lub filtrowana.
Nawożenie przeprowadza się dwa tygodnie później podczas kwitnienia roślin, a następnie przy aktywnym wzroście liści. Najlepiej jest stosować preparaty do roślin kwitnących z przewagą fosfor i potas. Nadmiar azotu spowalnia rozwój pąków, taka cebulka obficie pozostawia liście, a także jest podatna na czerwone oparzenia - powszechną chorobę bulwiastą.
Cechy sadzenia amarylis
Większość rodzajów roślin bulwiastych przesadza się w domu przed rozpoczęciem nowego sezonu wegetacyjnego. Nie dotyczy to amarylis. Dla tego mieszkańca południowej Afryki bardziej pożyteczne jest przebywanie na nowej glebie natychmiast po uschnięciu szypułek, kiedy dopiero zaczyna się wzrost liści. Taki sposób pielęgnacji amarylis, jak na zdjęciu, pozwoli roślinie szybko przywrócić rezerwę siły wydatkowaną podczas kwitnienia i przygotować się na nadchodzący okres odpoczynku.
Aby ułatwić uwolnienie ziemnej śpiączki i korzeni ze starego pojemnika, gleba pod żarówką jest obficie nawilżona. Doniczkę wyjmuje się, aby zachować na nich maksymalną liczbę korzeni i ziemi. Następnie cebulę przenosi się do nowego pojemnika, większego niż poprzedni, z przygotowaną warstwą drenażową i niewielką ilością wilgotnego żyznego podłoża. Wolne przestrzenie wokół śpiączki są wypełnione ziemią, którą następnie zagęszcza się i trochę podlewa.
Należy pamiętać, że po przesadzeniu cebulka amarylis pozostaje 1–2 trzecie nad poziomem gleby, a odległość od niej do krawędzi doniczki nie powinna przekraczać 3 cm.
Silne korzenie łatwo wysychają, więc podczas przenoszenia plonu z jednej doniczki do drugiej podziemna część rośliny musi pozostać wilgotna. Kiedy dzieci z własnym systemem korzeni zostaną znalezione na dorosłej cebulce, są oddzielane i sadzone w oddzielnych doniczkach o odpowiedniej wielkości.
Gleba do sadzenia amarylisów powinna być luźna, lekka i mieć kwasowość około 6,0-6,5. Jeśli nie można kupić gotowej mieszanki dekoracyjnej bulwiastej, podłoże wykonuje się niezależnie. Aby to zrobić, weź:
- w równych ilościach darń i ziemie liściaste;
- połowa ilości próchnicy i tyle samo torf;
- niewielka ilość perlitu, którą można zastąpić grubym piaskiem lub dodać do gleby wermikulit.
Przed posadzeniem cebulek podłoże do amarylis w domu należy poddać działaniu pary lub w inny sposób zdezynfekować. Jeśli tak się nie stanie, soczyste korzenie i łuski przyciągają uwagę wielu różnych owadów, od muszek cebulowych po nicienie.
Decydując się na przeszczep latem, kiedy amarylis jest w pełnym rozkwicie, hodowca może zakłócić naturalny cykl życia i stracić możliwość podziwiania jasnego kwitnienia rośliny południowoafrykańskiej przez rok lub dwa.
Główni wrogowie amarylis podczas uprawy w domu:
- nadmierne podlewanie, w wyniku którego zaczyna się rozpad systemu korzeniowego i dna żarówki;
- brak warunków podczas „hibernacji” kultury;
- niska temperatura powietrza, np. podczas wyprowadzania doniczki na balkon lub do ogrodu;
- gęste podłoże, w którym korzeniom brakuje tlenu.
Opieka nad amarylisem w domu jest dość pracochłonna, wymaga uwagi i zrozumienia procesów życiowych zachodzących w cebulce. Dlatego też, zanim zacznie pracę w mieszkaniu południowoafrykańskiej „nagiej damy”, początkująca kwiaciarnia może opanować techniki rolnicze na mniej wybrednych krewnych amarylis: hippeastrum i clivia.
Powielanie amarylis w domu
Amarylis, podobnie jak inne bulwiaste, można rozmnażać w domu za pomocą:
- dzieci utworzone na dorosłych żarówkach;
- różne opcje dzielenia żarówek;
- posiew.
Metody rozmnażania wegetatywnego nie mają żadnych osobliwości. A oto nasiona amarylis, jak na zdjęciuróżnią się znacznie od tych, które powstają po zapyleniu innych blisko spokrewnionych gatunków.
Nie są to suche czarne łuski, jak w hippeastrum, ale soczyste małe cebulki, nawet wewnątrz owocu, czasami dające korzenie i tworzące maleńkie kiełki.Z jednej strony taki materiał nasadzeniowy ułatwia pozyskanie nowych roślin, ale z drugiej strony bardzo trudno jest zapobiec kiełkowaniu maleńkich cebulek.
W ciągu kilku tygodni po zapyleniu amarylis w domu cebulki są gotowe do ożywienia młodych okazów. Dlatego nie wahaj się. Nasiona wysiewa się, lekko pogłębiając dno, do mokrej mieszanki torfu i piasku i umieszcza w dobrze oświetlonym miejscu.
Potrzeba od 3 do 6 tygodni, zanim warzywa się zakorzenią i pojawią. Przy odpowiedniej pielęgnacji amarylis z nasion kwitną w ciągu 4-5 lat.
W zależności od rozwoju i wielkości cebul, w pierwszym roku mogą porzucić okres spoczynku, dorastając do następnego roku i dając nowe liście. Nie ma potrzeby organizowania sztucznego hibernacji takich roślin, ale przydatne będzie dodatkowe oświetlenie dla młodych amarylisów.
Jeśli powstałych nasion nie można natychmiast zasadzić, są one przechowywane w hermetycznie zamkniętych torebkach w domowej lodówce. Ważne jest, aby do pojemnika nie dostała się woda, a żarówki nie były narażone na działanie ujemnych temperatur. Od czasu do czasu nasiona są usuwane i sprawdzane pod kątem pleśni lub oznak wysychania.