Sadzenie, pielęgnacja i rozmnażanie bluszczu ogrodowego

Dla mieszkańców środkowej strefy cielęcej bezpretensjonalny wiecznie zielony bluszcz jest bardziej znany jako popularna ampeliczna roślina do domu. Ale w południowych regionach kraju jest to bluszcz ogrodowy.

Ogromne zarośla tej kultury można znaleźć na Krymie i na Kaukazie. Rosnący bluszcz wspina się po niedostępnych opowieściach, ścianach domów, pokrywa zbocza gęstym dywanem, jego pędy zwisają z drzew. Rośliny należące do wieloletnich, wiecznie zielonych winorośli nie są kapryśne, nie wymagają warunków wzrostu i pielęgnacji. Rosną szybko i chętnie zachwycają ozdobnymi liśćmi o różnych kształtach i kolorach.

Nic dziwnego, że roślina została zauważona przez ogrodników przez bardzo długi czas. W Europie do dekoracji używa się wiecznie zielonego bluszczu ogrodowego, który pozostaje atrakcyjny przez cały rok żywopłoty, kształtowanie krajobrazu miejskich i wiejskich budynków, parków i altan.

Opis bluszczu ogrodowego i gatunków uprawnych

W naturze występuje pół tuzina gatunków bluszczu. Wszystkie z nich to wieloletnie pnące krzewy o długich pędach, które przylegają do gleby, kamieni, innej roślinności i ścian za pomocą licznych przybyszowych korzeni, które tworzą się na dorosłej części łodygi.

Liście, w zależności od rodzaju bluszczu ogrodowego, mogą być podzielone, trój- lub pięciopalczaste lub w całości. Blaszki liściowe większości bluszczu ogrodowego są gęste, skórzaste z gładką powierzchnią i promieniującymi żyłkami. Oprócz roślin o monochromatycznych, zielonych liściach, nawet w naturze można zobaczyć różnorodne okazy.

Jeśli długie pędy osiągające 30 metrów długości i ozdobne liście bluszczu ogrodowego są natychmiast uderzające, wówczas kwitnienie przedstawicieli tego rodzaju czasami pozostaje niezauważone. Zebrane w kwiatostany główkowate lub baldaszkowate, zielonkawe kwiaty są bardzo małe i nie mają wartości dekoracyjnej.

Dużo ciekawiej wyglądają drobne zaokrąglone owoce o ciemnym, prawie czarnym kolorze powstałe po zapyleniu.

W kulturze na terytorium Rosji uprawia się tylko kilka, najbardziej odpornych na zimno gatunków:

1. Bluszcz sadowniczy jest najpowszechniejszą rośliną i jest również używany jako roślina doniczkowa. Gatunek ten wyróżnia się powolnym tempem wzrostu, stosunkowo średniej wielkości trój- lub pięciopalczastymi blaszkami liściowymi oraz dużą liczbą odmian.
2. W ogrodach rośnie również kolchida lub bluszcz kaukaski. Silna, szybko rosnąca liana o pędach do 30 metrów długości i liściach osiągających czasami 20 cm średnicy występuje naturalnie u podnóża Kaukazu, a także w wielu regionach Azji. Kształt zielonych lub pstrych liści zmienia się w miarę wzrostu.
3. Bluszcz krymski to kolejny rosyjski gatunek, który zewnętrznie przypomina maltańską odmianę uprawianą w Europie. Rośliny kochające ciepło, wchodząc w sprzyjające warunki, stają się potężne. Ich pnie u podstawy zdrewniały, czasami rosną razem z drzewami, na które chętnie wspina się ten bluszcz ogrodowy.

Sadzenie i pielęgnacja bluszczu ogrodowego

Bluszcz uważany jest za roślinę odporną na cień, która łatwo przystosowuje się do życia jako roślina okrywowa. Osadzając się pod koronami dużych drzew w południowych regionach dobrze zimuje. Ale im dalej na północ, tym większe ryzyko zamarznięcia, nie tylko z powodu niskich temperatur, ale także z powodu dużej wilgotności, niewystarczającego schronienia.

Aby chronić roślinę i ułatwić pielęgnację bluszczu ogrodowego, sadzenie odbywa się na podwyższonych miejscach, chronionych przed wiatrem.Przez pierwsze kilka lat kultura nie rośnie zbyt szybko, więc młody bluszcz sadzi się wiosną, aby sadzonki lepiej dojrzewały w ciepłym sezonie i zimie. Do rozmnażania bluszczu wybierz zdrowe pędy nie starsze niż 2-3 lata. W takim przypadku dobrze się zakorzenią, nie będą musieli doznać poważnych obrażeń po przeniesieniu do nowego miejsca.

Bluszcz przyjazny dla ogrodu nie jest zbyt kapryśny i elastyczny. Aby stało się to szybciej, do sadzenia przygotowuje się pochłaniające wilgoć, oddychające podłoże o wysokiej zawartości substancji organicznych. Główna część korzeni bluszczu znajduje się na głębokości 20 cm, więc dół do sadzenia jest przygotowany nieco głębiej. Na dole wymagana jest warstwa drenażowa.

Po posadzeniu bluszczu ogrodowego pielęgnacja polega na podlewaniu, karmieniu i prostej uprawie gleby. Bardzo ostrożne spulchnianie pomoże zwiększyć przepuszczalność gleby dla powietrza i wilgoci, a ściółkowanie może oszczędzić wilgoć i ochronić rośliny przed pierwszym przymrozkiem zimą.

Gleba jest rozluźniana, aby uniknąć tworzenia się gęstej skorupy po deszczu, starając się nie uszkodzić pędów i ich przybyszowych korzeni, które powstają bliżej węzłów i szybko wnikają w podłoże w miarę wzrostu.

Ściółkowanie próchnicą liściową, torflub inna porowata materia organiczna zapobiega wysychaniu gleby, a w latach mokrych i gniciu. Ściółkę wylewa się stopniowo, cienką warstwą w kilku etapach, aby nie wpływać na liście znajdujące się blisko ziemi. Jesienią warstwa jest zwiększana, aby przeprowadzić pełną izolację i schronienie roślin wraz z nadejściem chłodów.

Im dalej na północ, tym większe prawdopodobieństwo przemarznięcia roślin używanych do ogrodnictwa wertykalnego. Dotyczy to w pełni bluszczu na żywopłoty, łuki i ściany domów. Okazy okrywowe, zwłaszcza te dodatkowo pokryte śniegiem, zimują lepiej.

Po stopieniu się śniegu na wiosnę nie spiesz się z przycinaniem pędów dotkniętych mrozem lub z innych powodów. Lepiej jest je usuwać wczesnym latem, kiedy kończy się aktywny ruch soków. Sekcje na dużych łodygach są traktowane boiskiem ogrodowym.

Podlewaj bluszcz ogrodowy regularnie przez cały sezon, ale z umiarem, uważając na wilgotność gleby pod roślinami.

Reprodukcja wiecznie zielonego bluszczu

Większość gatunków ogrodniczych tworzy korzenie przybyszowe lub powietrzne. Ułatwia to ukorzenienie sadzonek ścinanych wiosną i latem.

Do rozmnażania bluszczu odpowiednie są pędy częściowo zdrewniałe z widocznymi podstawami lub już rzeczywistymi korzeniami przybyszowymi. Jeśli odetniesz bardzo młody, zielony wzrost, proces ukorzeniania trwa znacznie dłużej. A w niesprzyjających warunkach, na przykład w chłodzie, łodyga może całkowicie zgnić.

Do rozmnażania bluszczu zimozielonego lepiej jest użyć sadzonek wierzchołkowych, ale jeśli nie jest to możliwe lub potrzebujesz zebrać wiele młodych roślin, pęd jest cięty na 10 cm kawałki, z co najmniej jednym zdrowym węzłem.

Możesz ukorzenić sadzonki w zewnętrznej szklarni, sadząc kilka kawałków w luźnej lekkiej glebie lub w czystej wodzie. Kiedy na łodygach pojawi się wystarczająca liczba korzeni, rośliny są przenoszone do przyszłej rezydencji. Biorąc pod uwagę wzrost krzewów okrywowych i specyfikę pielęgnacji bluszczu ogrodowego, sadzenie odbywa się w odległości co najmniej pół metra od siebie.

Dekorujemy ściany domu bluszczem - wideo