Pachnące hiacynty: sadzenie i pielęgnacja na otwartym polu
Hiacynty, pochodzące z regionu śródziemnomorskiego i południowo-wschodniej Azji, kwitną wczesną wiosną, uderzając aromatem unoszącym się w powietrzu i feerią kolorów od bieli i wszystkich odcieni niebieskiego do żółtego, a nawet głębokiego burgunda.
Na południe od Północnego Kaukazu pachnące kwiaty można znaleźć nawet na wolności. Na zboczach gór iw dolinach widać strzały z niebieskimi lub różowymi pąkami wydostające się spod śniegu. Nie jest trudno uprawiać hiacynty w otwartym polu, na łagodnej zimie i niezamarzającej glebie.
Pojawiające się nad ziemią, jasnozielone błyszczące liście rośliny stopniowo otwierają się, a od środka zaczyna wyrastać kwiatostan klastra z 20-30 pąkami. Kwiaty współczesnych odmian hiacyntu są rurkowate, lejkowate lub dzwonkowate, mogą być zwykłe i podwójne i zawsze mają niezwykle bogaty aromat.
Wybór materiału do sadzenia
Hiacynty to typowe rośliny bulwiaste. Bylina bulwiasta tego typu:
- w pełni uformowane w wieku 4–6 lat;
- ma kulisty kształt z wydatną szyjką;
- składa się z licznych łusek, wewnętrzne są gęste i mięsiste, a górne cienkie i zewnętrznie przypominają pergamin.
Wzrost cebulki wynika z pąka regeneracyjnego utworzonego w rdzeniu, który składa się z kilku pąków liściowych i przyszłej szypułki. Cebule dorosłe w wieku 5–6 lat u dołu pod wagą magazynową stanowią podstawę cebulek potomnych - dzieci.
Ponadto, w zależności od odmiany hiacyntu, jego cebulki mogą mieć różne rozmiary. Z reguły cebulki wytwarzające podwójne kwiaty są mniejsze niż zwykle.
- Jeśli hiacynty mają być uprawiane na otwartym polu, do czasu sadzenia cebula powinna być elastyczna, o średnicy co najmniej 4 cm i składać się z kilku łusek powierzchniowych, 6-10 łusek akumulacyjnych oraz w pełni uformowanego pąka.
- Na zewnętrznej powierzchni materiału sadzeniowego nie powinno być uszkodzeń mechanicznych, śladów pleśni, pieluszkowej lub letargu.
- Patrząc na spód wysokiej jakości żarówki, widać dwumilimetrowe pąki korzeni.
- Średnica dobrej jakości żarówki jest półtorakrotnie większa od dna.
Taki materiał nasadzeniowy nie tylko skutecznie ukorzeni się i zimuje, ale także zapewni obfite kwitnienie wiosną.
Wybór miejsca do uprawy hiacyntów w otwartym polu
Właściwy wybór miejsca do sadzenia hiacyntów w otwartym terenie i pielęgnacji roślin przed i po kwitnieniu jest kluczem do długiego wiosennego kwitnienia.
Teren, na którym mają rosnąć hiacynty, powinien być dobrze oświetlony, co wiosną, gdy listowie jest jeszcze mało, nie jest trudne do zapewnienia. Ale będziesz musiał zadbać o ochronę ogrodu kwiatowego przed wiatrem.
Wielu ogrodników popełnia błąd, sadząc cebulki pod wierzchołkami drzew lub w pobliżu wysokich krzewów. Z jednej strony tak duża roślinność naprawdę ochroni kwiatostany przed zimnym wiatrem i nie zacieni, dopóki liście nie zakwitną. Z drugiej strony, gdy przychodzi czas wykopania hiacyntów po kwitnieniu w ogrodzie, cebulki mogą nie mieć wystarczającej ilości składników odżywczych, aby uzupełnić ich siłę, co wpłynie na ich jakość.
- Hiacynty preferują luźną glebę. Lepiej jest mieszać z ziemią gliniastą lub czarną torf lub piasek rzeczny.
- Na wzrost cebul i jakość kwitnienia pozytywnie wpływa obfitość wysokiej jakości materii organicznej, ale karmienie świeżym obornikiem może szkodzić hiacyntom.
- Kwasowość gleby nie powinna przekraczać 6,5 jednostki, jeśli poziom pH jest wyższy, do gleby dodaje się mąkę wapienną.
Żarówki hiacyntowe bardzo słabo reagują na podlewanie. Jeśli woda gruntowa w miejscu zbliża się do powierzchni bliżej niż pół metra, wysokie grzbiety są ustawione do sadzenia hiacyntów lub potrzebny jest silny drenaż. Aby zapewnić odpływ wilgoci wiosennej lub deszczowej, czasami wykonuje się niewielkie nachylenie.
Wszystkie prace przygotowawcze do sadzenia hiacyntów na otwartym polu i pielęgnacji cebul najlepiej wykonywać pod koniec lata. Za miesiąc lub dwa gleba się uspokoi, a jesienne ukorzenienie cebul będzie szybsze i łatwiejsze.
Sadzenie hiacyntów
Glebę pod hiacyntami wykopuje się 40 cm i jednocześnie dodaje się na metr kwadratowy:
- 10-15 kg dobrze zgniłego obornika lub próchnicy;
- piasek i torf, w zależności od rodzaju i stanu gleby;
- 250 gramów wapienia lub 15 gramów siarczanu magnezu;
- 200 gramów przesianych Popiół drzewny lub 30 gramów siarczanu potasu;
- od 60 do 80 gramów superfosfatu.
Jeśli hiacynty mają być uprawiane w otwartym terenie, na ubogim w minerały i materię organiczną piasku, zaleca się półtorakrotne zwiększenie ilości stosowanego potasu i magnezu. Korzenie rośliny zbierają wilgoć i pokarm w promieniu 15–20 cm od cebulki. Dlatego otwory do sadzenia są wykonane w przybliżeniu w tej wielkości, pogłębiając dno hiacyntu średnio o 15 cm.
Im drobniejszy materiał do sadzenia, tym wyżej cebule są osadzone w glebie i tym grubsze są w klombie.
W obszarach nisko położonych hiacynty można sadzić na warstwie piasku, lekko wciskając w nią cebulę. To ochroni korzenie i całą roślinę przed gniciem i możliwymi infekcjami. Kwitnienie można przyspieszyć sadząc cebulki na wysokich redlinach, które wraz z nadejściem wiosny będą się rozgrzewać znacznie szybciej niż płaska powierzchnia.
Daty sadzenia hiacyntów do uprawy w otwartym polu
W większości regionów Rosji hiacynty można sadzić w ziemi od początku września do połowy października.
- Jeśli cebulki uderzą w ziemię wcześniej lub jesień okaże się niezwykle ciepła, rośliny zaczynają rosnąć i giną, gdy nadejdzie mróz.
- Jeśli spóźnisz się z sadzeniem, cebulki nie będą miały czasu na ukorzenienie się, zanim gleba zostanie zamarznięta.
Niemniej jednak cebulki można osadzać w glebie w pierwszych tygodniach listopada. Aby to zrobić, miejsce lądowania musi być wcześniej pokryte liśćmi lub innym odpowiednim materiałem i pokryte folią. Gleba będzie się rozgrzewać, a uwięzione w niej cebulki zaczną rosnąć tak, jak powinny.
Na zimę lepiej osłonić miejsca lądowania hiacyntów przed mrozem za pomocą ściółki z torfu, trocin, liści lub gałęzi świerkowych. Konieczne będzie usunięcie schronienia wczesną wiosną, aby nie uszkodzić pojawiających się pędów.
Uprawa zewnętrzna i pielęgnacja hiacyntów
Po posadzeniu hiacyntów pielęgnacja zewnętrzna sprowadza się do regularnego nawożenia, spulchniania gleby, odchwaszczania i podlewania, szczególnie podczas zbioru pąków i kwitnienia.
- Bezpośrednio po pojawieniu się kiełków hiacynty wymagają pierwszego karmienia w ilości 30 gramów azotanu amonu na metr kwadratowy.
- Drugie nawożenie przypada na okres kwitnienia pąków. W tym przypadku pod hiacyntami stosuje się nie tylko 20 gramów azotanu amonu na metr, ale także 30 gramów chlorku potasu i 40 gramów superfosfatu.
- Po zakończeniu kwitnienia plantację nawozi się 40 gramami superfosfatu i taką samą ilością chlorku potasu na metr kwadratowy.
Cały nawóz wierzchni nakłada się w nawach bocznych lub w przestrzeni między roślinami, pokrywając 10 cm, a następnie podlewa się plantację. Pielęgnacja hiacyntów po kwitnieniu w ogrodzie również zaczyna się od podlewania, które jest niezwykle konieczne w pierwszych dwóch tygodniach po wyschnięciu łodyg kwiatowych.
Pielęgnacja hiacyntowa po kwitnieniu i zbiorze cebul
Kwitnienie hiacyntów jest wspaniałe, ale ulotne. Po wysuszeniu szypułek roślina szybko traci swój efekt dekoracyjny.Kiedy hiacynty wyblakną, co dalej w ogrodzie? Przede wszystkim, zwłaszcza jeśli nasadzenia cebul wiosennych są połączone z innymi roślinami ozdobnymi, należy zwrócić uwagę na lokalizację hiacyntów. W końcu wkrótce, gdy opadną liście, niezwykle trudno będzie je znaleźć. Następnie rośliny, które przywracają siłę po kwitnieniu, wymagają wysokiej jakości podlewania i karmienia.
Jeśli w klimacie śródziemnomorskim cebulki dobrze znoszą zimę i ponownie zachwycają jasnymi strzałami kwiatostanów, to w środkowej strefie ciepła w okresie spoczynku wyraźnie brakuje hiacyntów. Czy musisz co roku wykopywać hiacynty? Tak, to właśnie taki środek na środkowym pasie pomoże stworzyć warunki niezbędne dla cebulek do tworzenia i rozwoju pąka kompensacji i podstaw przyszłej strzały kwiatowej.
Jeśli zdrowe cebulki hiacyntu w klimacie umiarkowanym, bez kopania na lato, zostaną pozostawione do zimowania w ziemi, ich kwitnienie w przyszłym roku będzie znacznie słabsze niż wcześniej. Tylko ogrodnicy na Kubanie, na Północnym Kaukazie, na Krymie i na południu regionu Czarnej Ziemi nie mogą obciążać się corocznym kopaniem cebul, a potem tylko dość gorącym latem. Kiedy wykopać hiacynty po kwitnieniu w ogrodzie?
Najlepszy czas na zbiory cebul to ostatnia dekada czerwca lub początek lipca. W tym czasie liście zauważalnie żółkną i słabną u podstawy, teraz będą łatwe do usunięcia.
Przechowywanie cebul hiacyntowych
Kiedy cebulki są wolne od ziemi, opłukane i wysuszone:
- są badane, oddzielając chore lub uszkodzone okazy podczas kopania;
- oddzielne dzieci wymagające wychowania;
- materiał do sadzenia jest leczony szkodnikami i chorobami cebul.
Następnie cebulki przez tydzień przetrzymuje się w temperaturze około + 18–20 ° C w wentylowanym pomieszczeniu i umieszcza w papierowych torebkach lub pojemnikach w 1–2 warstwach.
Pielęgnacja hiacyntów po kwitnieniu w ogrodzie i przechowywanie cebulek okazuje się najpoważniejszym przedsięwzięciem dla hodowcy.
W tym czasie łuski hiacyntów wysychają, roślina aklimatyzuje się i jest gotowa do kolejnego etapu przechowywania, kiedy cebulki przez dwa miesiące powinny mieć temperaturę ok. + 30 ° C, dostatecznie wysoką wilgotność i dobrą wentylację . Miesiąc przed sadzeniem temperatura powietrza jest obniżana do +17 ° C, dzięki czemu materiał do sadzenia może łatwiej przenosić nadchodzące sadzenie hiacyntów na otwarty teren.