Uprawa pedilanthus w domu
Wśród roślin domowych jest wielu ludzi z tropików i regionów subtropikalnych. Bez wyjątku i pedilanthus, zamieniając się w dużą zieloną dekorację w domu. W kulturze doniczkowej uprawia się kilka odmian kwiatów, które uwielbiają ich gęste liście, potężne zielone łodygi i parasolowe kwiatostany różowawo-czerwonych kwiatów. To właśnie ich kształtowi, przypominającemu elegancki jedwabny but, kwiat zawdzięcza swoją nazwę.
W naturze roślina, w zależności od gatunku, osiąga wysokość 50-200 cm, ma wyprostowane i wylegające łodygi, które w miarę wzrostu niezmiennie stają się nagie. Jedno spojrzenie na nich wystarczy, by zrozumieć, dlaczego w ich ojczyźnie pedilanthus nazywany jest „schodami św. Jakuba”, „diabelskim grzbietem” lub „zygzakiem”. Łodygi kwiatów są fantazyjnie złamane, przypominając bieg schodów lub błyskawicę.
W domu pedilanthus jest niższy niż w naturze, a hodowcy kwiatów rzadziej obserwują kwitnienie zimą.
Nie denerwuje to jednak miłośników kultury subtropikalnej, ponieważ duże okazy są mniej dekoracyjne, a korony niezwykłych kwiatów na pędach z powodzeniem zastępują różnorodne liście o odcieniach bieli, zieleni i różu.
Oświetlenie pedilanthus w domu
Mieszkający na suchych subtropikach Ameryki Północnej i Środkowej pedilanthus w naturze zakorzenia się na słonecznych skalistych zboczach, gdzie innym roślinom brakuje składników odżywczych i wilgoci. Odporna, duża roślina w zachowaniu przypomina sukulenty, które gromadzą życiodajną wilgoć w łodygach.
Oświetlenie pedilanthus w warunkach pokojowych powinno być zbliżone do naturalnego. Okna zachodnie lub wschodnie najlepiej nadają się do kultury, w której kwiat jest oświetlony jasnym, ale rozproszonym światłem. Tutaj roślina pojawia się w całej okazałości.
Po stronie północnej, szczególnie w okresie jesienno-zimowym, kwiat będzie cierpieć z powodu braku światła słonecznego, w którym różnorodne odmiany tracą jasność, różowy odcień znika z blaszek liściowych, a biel stopniowo zastępowana jest zielenią.
W oknach południowych optymalne warunki dla pedilanthus powstają wiosną, zimą i jesienią. Latem istnieje ryzyko przegrzania, na co kwiat reaguje opadaniem lub rozjaśnianiem liści. Jeśli nie ma innego miejsca, w słoneczne dni roślinę zapewnia się cieniowanie lub przenosi dalej od okna.
Kwiat pedilanthus jest rośliną subtropikalną, która naturalnie żyje w warunkach długich godzin dziennych. Na środkowym pasie od połowy jesieni do kwietnia potrzebuje podświetlenia, dla którego jest bardziej poprawny w użyciu specjalne fitolampy.
Temperatura zawartości Pedilanthus
Uprawiając pedilanthus w domu, nie zapominaj, że jest to roślina ciepłolubna, która reaguje negatywnie na hipotermię, ale doskonale toleruje temperatury do + 25-30 ° C. Latem doniczkę można bezpiecznie wynieść w powietrze, chroniąc ją przed opadami atmosferycznymi i bezpośrednim działaniem promieni słonecznych.
Jeśli roślina jest trzymana w pomieszczeniu, pomieszczenie powinno być regularnie wentylowane.
Pedilanthus uwielbia świeże powietrze, ale boi się przeciągów i jest mało prawdopodobne, aby zakorzenił się w kuchni, w której stężenie produktów spalania jest zbyt wysokie:
- W ciepłym sezonie optymalna temperatura do utrzymania pedilanthus wynosi + 25 ° C. W cieplejsze dni kwiat potrzebuje więcej wilgoci, tlenu i ochrony przed słońcem.
- Kiedy na zewnątrz robi się chłodniej i skraca się czas trwania światła dziennego, roślina czuje się lepiej w temperaturze + 15-18 ° C, ale nie poniżej. W tym czasie podlewanie jest zmniejszone, a roślina jest dodatkowo podświetlona.
Tryb nawadniania Pedilanthus
Chociaż w naturze pedilanthus nie jest zepsuty przez dużą ilość wilgoci, w warunkach pokojowych jego podlewanie powinno być regularne:
- letni tryb nawadniania pedilanthus przewiduje 2–4 sesje nawilżania gleby na tydzień;
- zimą kwiat należy podlewać nie więcej niż 2 razy co 10 dni.
Znakiem, że roślina potrzebuje wilgoci, jest wysuszenie powierzchni. Nadmiar wody, zwłaszcza w obniżonej temperaturze z zawartością pedilanthus, grozi zgnilizną korzeni. Kwiat sygnalizuje chroniczny niedobór wilgoci poprzez żółknięcie i opadanie liści.
Wybór gleby, nawożenie i żywienie pedilanthus
Pochodzący z suchych subtropików nie jest zbyt wybredny w glebie. Wybierając glebę na pedilanthus, zwraca się uwagę na umiarkowaną wartość odżywczą, dobre napowietrzenie, strukturę i przewodność wilgoci.
Wśród gotowych mieszanek można wybrać uniwersalną glebę do dekoracyjnych upraw liściastych w pomieszczeniach. Jeśli nie jest to możliwe, podłoże wykonuje się samodzielnie, mieszając:
- 3 kawałki ziemi ogrodowej;
- 1 część torfu oczyszczona z grubych wtrąceń;
- 1 część umytego grubego piasku.
W przypadku kwiatu stagnacja wilgoci jest niebezpieczna, aby jej uniknąć, na dno doniczki wylewa się potężny warstwa drenażowa.
Na wierzchu gleby powstaje kolejna warstwa drobnego żwiru lub kamyków. Środek ten pomoże zachować wilgoć, zapobiegnie zasoleniu gleby i utrzyma ją luźną przez długi czas.
Przy uprawie pedilanthus ważne jest, aby nie tylko wybrać odpowiednią glebę, ale także nawozy; nawożenie kwiatu powinno zawierać trochę azotu i pełną gamę pierwiastków śladowych i minerałów. Kultura potrzebuje dodatkowego pożywienia od kwietnia do września, podczas aktywnego sezonu wegetacyjnego. Karmienie pedilanthus odbywa się 1-2 razy w miesiącu. Nadmiar azotu może prowadzić do utraty barwnego koloru liści, możliwe jest uszkodzenie systemu korzeniowego przez zgniliznę.
Trudności w utrzymaniu pedilantusa w domu
Pomimo egzotycznego wyglądu pedilanthus jest bezpretensjonalny i dobrze dogaduje się ze wszystkimi roślinami domowymi. Problemy, które pojawiają się najczęściej, dotyczą naruszeń zasad opieki i konserwacji, do których należą:
- brak światła słonecznego, przez co liście tracą efekt dekoracyjny, stają się mniejsze i kruszą się;
- nadmiernie suche powietrze i niedobór wilgoci, powodujący zażółcenie liści i ich utratę;
- przewlekły przelew prowadzący do pojawienia się zgnilizny i szkodników glebowych;
- zimne powietrze powodujące przymarzanie wierzchołków pędów i liści.
Wśród szkodników, które najczęściej atakują kwiat wewnętrzny, można wymienić przędziorka, wełnowce i mszyce, jeśli roślina była na świeżym powietrzu w letnie dni.
Podczas pielęgnacji pedilanthus należy zachować ostrożność; kontakt soku kwiatowego na wrażliwej skórze może powodować podrażnienie, zaczerwienienie, obrzęk i swędzenie. Dlatego podczas przycinania i sadzenia hodowca będzie potrzebował rękawiczek.