Jakie właściwości lecznicze tui są nam znane

Lecznicze właściwości tui są znane światu od dawna. Indianie w Ameryce używali wywaru z igieł sosnowych i drewna do zapobiegania chorobom zakaźnym, pozbywania się reumatyzmu i innych chorób stawów, mięśni i naczyń krwionośnych. W Europie w średniowieczu nazywano tuję „drzewem życia”: wywary i oleje z tej wiecznie zielonej rośliny leczyły wiele chorób zakaźnych. A w XVIII wieku Samuel Hahnemann, twórca homeopatii, opisał lecznicze właściwości tui i receptury preparatów leczniczych, do których została dodana. Obecnie rośnie zainteresowanie medycyną tradycyjną, a znana ze swoich dobroczynnych właściwości tuja znajduje się w szeregu leków: przeciwbakteryjnych i przeciwgrzybiczych, łagodzących obrzęki, ból i zmęczenie, leczących stawy, kości, naczynia krwionośne i mięśnie, poprawiających funkcjonowanie narządów wewnętrznych.

Tuja przynosi korzyści i szkodzi ludziom

Spośród kongenerów iglastych tuja wyróżnia się bogactwem zawartych w niej składników odżywczych, a co za tym idzie, różnorodnością zastosowań. Każda część tui zawiera:

• żywice;
• aromadendren (działa przeciwzapalnie);
• pentoksyfilina (ma właściwości rozszerzające naczynia);
• alkohol seskwiterpenowy (otwiera oskrzela)
• flawonoidy (wpływają na aktywność enzymów);
• askorbinowy i wyjątkowy kwas thuic, tanina (znana ze swoich właściwości tonizujących);
• garbniki (właściwości przeciwzapalne i hemostatyczne);
• glikozydy i saponiny (działanie przeciwarytmiczne);
• olejek eteryczny.

Ponadto tuja wytwarza fitoncydy - substancje bioaktywne, które przyczyniają się do niszczenia szkodliwych mikroorganizmów (grzyby, drobnoustroje, wirusy) oraz do produkcji pożytecznych. Dlatego spacerowanie wśród drzew iglastych jest bardzo korzystne dla zdrowia. Młode pędy igieł zawierają wiele witamin i minerałów niezbędnych dla organizmu.

Tuyu jest klasyfikowana jako roślina mało trująca. Przed użyciem produktów z tego drzewa iglastego skonsultuj się ze specjalistą!

Skład eteru olej z tui obejmuje tujon - truciznę neurotropową, której przedawkowanie powoduje zaburzenia układu nerwowego, halucynacje, zmianę postrzegania świata (na przykład ostrą zmianę koloru), drgawki i częściowe uszkodzenie komórek mózgowych.

Thuillon jest jednym z najważniejszych składników absyntu („Green Fairy”). Słynny holenderski artysta Van Gogh kiedyś lubił absynt, co spowodowało zmianę w postrzeganiu koloru na świecie. Jest to zauważalne, jeśli weźmiemy pod uwagę cykl obrazów Van Gogha, w których wszystko jest przedstawione wyłącznie w żółtych tonach.

Kobiety w ciąży również nie powinny dać się ponieść olejkom eterycznym, ponieważ tujon ma również działanie aborcyjne. Jednak przy prawidłowym dawkowaniu tujon jest nie tylko nieszkodliwy, ale także korzystny dla zdrowia ludzkiego.

Poniżej przedstawiono maksymalne dopuszczalne wartości zawartości tujonu dla różnych produktów:

• żywność - do 0,5 mg / 1 kg;
• napoje alkoholowe - do 5 mg / 1 kg;
• alkohole - do 10 mg / 1 kg;
• napoje bezalkoholowe - do 0,5 mg / 1 kg;
• maści, olejki i kremy - do 4% zawartości.

Tuja: użyteczne właściwości i przeciwwskazania

Tuja jest jedną z nielicznych roślin o tak szerokim wachlarzu działania. Ta wiecznie zielona roślina służy do wytwarzania następujących leków:

• Tonik;
• wzmocnienie odporności;
• antyseptyczny;
• środki uspokajające;
• hemostatyczny;
• przeciwzapalny;
• przeciwreumatyczne;
• regeneracyjny;
• wzmacniający;
• antyalergiczny;
• diuretyki;
• przeciwrakotwórcze;
• środek przeciwwirusowy;
• przeciwgrzybicze;
• diuretyki;
• pożywny.

Same drzewa wytwarzają środki przeciwdrobnoustrojowe. Tuja pomaga przy kaszlu, stanach zapalnych, zmęczeniu - po prostu wdychaj je sosnowym powietrzem!

Przeczytaj instrukcję użycia przed użyciem leków z tui i skonsultuj się z lekarzem. Ze względu na zawartą w nich specyficzną toksynę tujonową i inne substancje czynne są przeciwwskazane dla kobiet w ciąży i karmiących, małych dzieci, z osobistą nietolerancją niektórych składników leku lub alergiami na nie, padaczką, nadmierną wrażliwością skóry.

Nalewka z tui

Nalewka z tui to stary, ale sprawdzony środek. Jest skutecznie stosowany przy różnych schorzeniach, jest łatwy w przechowywaniu, ponieważ nalewka zachowuje swoje dobroczynne właściwości przez długi czas.

Podanie

Nalewka to niemal uniwersalne lekarstwo na wiele dolegliwości. Poniżej opisano, jak go używać, przy jakich problemach iw jakich dawkach:

1. Wewnętrznie: 10-15 kropli nalewki na 50 ml wody pół godziny przed posiłkiem lub godzinę po posiłku 3-4 razy dziennie. Spożyć w ciągu miesiąca. Jeśli to nie pomoże, kurs należy powtórzyć po dwutygodniowej przerwie. Stosowany jest jako środek moczopędny, wykrztuśny, żółciopędny, antyseptyczny, przeciwzapalny, przeciwgrzybiczy, a także przy krwawieniach z przewodu pokarmowego, kamicy moczowej, astmie oskrzelowej, chorobach nerek i wątroby, chorobach wenerycznych.
2. Na zewnątrz: smaruj obszar problemowy dwa razy dziennie, aż do całkowitego wyzdrowienia. Łagodzi nalewkę z tui z brodawek, trądziku i brodawczaków. Pomaga przy stanach zapalnych dziąseł, wysypkach skórnych, odmrożeniach, zapaleniach mieszków włosowych, toczniu rumieniowatym, dnie moczanowej, reumatyzmie.

Produkcja

Taki ludowy środek można zrobić w domu. Wszystkie składniki można łatwo znaleźć samodzielnie lub kupić. Istnieją dwa rodzaje nalewki z tui: alkohol i wódka.

Surowiec można zbierać w lasach (od maja do września), uprawiać samodzielnie lub kupować z rąk. Jeśli mieszkasz w suchym regionie, zbiory najlepiej wykonać w połowie sierpnia. Przede wszystkim pożyteczne substancje w młodych drzewach i pędach.

Do przygotowania nalewki potrzebne będą igły tui, pędy lub szyszki, których właściwości lecznicze są zachowane nawet po wysuszeniu i spłukaniu.

Weź 30 gram drobno posiekanych igieł lub szyszek, 200 ml alkoholu (lub wódki), przelej mieszaninę do ceramicznego pojemnika, szczelnie zamknij i pozostaw w ciepłym miejscu. Nalegaj 2 tygodnie, od czasu do czasu potrząsając.

Odwar z tui

Odwary ziołowe są szeroko stosowane jako leki. Tuja jest szczególnie popularna wśród drzew iglastych: właściwości lecznicze w medycynie ludowej znane są od dawna.

Wystarczy tylko zaparzyć wrzątkiem posiekane igły, szyszki lub drewno tui. Można łączyć z częściami innych roślin (np. Pąkami brzozowy). Wywary są dobrym środkiem dezynfekującym, wykrztuśnym i leczniczym.

Każda część „drzewa życia” ma korzystne właściwości. Drewno tui, którego stosowanie znajduje się w olejach, wywarach i maściach, pomaga nasycić organizm witaminami.

Obrazy olejne

Oleje tuja dzielą się na kilka rodzajów, w zależności od przeznaczenia:

• olejek eteryczny;
• homeopatyczny (może być zakopany w gardle i nosie);
• olejki aromatyczne.

Olejki eteryczne są dozwolone tylko do stosowania punktowego (na przykład w celu pozbycia się brodawczaków), ponieważ jest to bardzo silny środek leczniczy.

Oleje homeopatyczne mają szerokie zastosowanie: przy chorobach układu oddechowego (zapalenie zatok, oskrzeli, astma), reumatyzmie i żylakach, migdałkach, chorobach skóry (liszaj, świąd, brodawki, egzema, brodawczaki), przy normalizacji trawienia i układu moczowo-płciowego system, oczyszczanie organizmu z toksyn, gojenie się ran.

Olejki aromatyczne łagodzą zmęczenie, łagodzą, zwiększają koncentrację, są stosowane w celu zapobiegania przeziębieniom i grypie.

Różne właściwości lecznicze tui determinują powrót zainteresowania medycznego tą rośliną. Możesz nawet zrobić lekarstwo z igieł, sadzonek, szyszek lub kory w domu. Najważniejsze jest, aby wybrać odpowiednią koncentrację.

Film o właściwościach leczniczych tui