Do czego służą dżdżownice na miejscu i jak je rozmnażać
Dżdżownice w ogrodzie lub w ogrodzie to najbardziej pożądani mieszkańcy. Przynoszą wiele korzyści dla gleby, spulchniając ją i wzbogacając. Dlatego tak ważne jest, aby wiedzieć, czy dżdżownice są przydatne, jakie są cechy ich życia i metody hodowli w ich letnim domku.
Cykl życiowy dżdżownicy
Po zapłodnieniu jaja robak zrzuca na głowę kokon. W tej muszli rozwija się robak, który wyłania się z niej jako w pełni ukształtowany osobnik. Najczęściej z jednego jajka rodzi się tylko jedna dżdżownica. Dzieje się to 2-3 tygodnie po zapłodnieniu, a po 3 miesiącach dzieci osiągają rozmiary dorosłego. Nowo wyklute robaki osiągają długość 1-1,5 cm, natychmiast zaczynają szukać pożywienia i je jeść. Średnia długość życia tych zwierząt wynosi od 5 do 7 lat. Co sprawia, że dżdżownica jest długą wątrobą wśród własnego gatunku.
Dlaczego dżdżownica jest przydatna?
Nie sposób przecenić znaczenia tych żyjących na ziemi stworzeń. Biorąc pod uwagę, jak pożyteczne są robaki, warto przede wszystkim zauważyć, że ich obecność w glebie jest pierwszą oznaką jej żyzności.
Dżdżownice pełnią wiele ważnych funkcji:
- W poszukiwaniu pożywienia robią w ziemi tunele, które znacznie ją rozluźniają, sprzyjają przenikaniu powietrza i wody do gleby.
- Zjadają pozostałości organiczne, części roślin gniją szybciej.
- Wzbogacony o humus. To jest główna zaleta dżdżownic dla gleby.
- Wspomaga wzrost potasu i fosforu w glebie.
- Glebę miesza się z resztkami roślinnymi, a równomiernie w postaci drobnych cząstek znacznie zwiększają żyzność gleby.
- Wzdłuż korytarzy wykopanych przez robaki korzenie roślin poruszają się łatwiej, stale znajdując w nich rezerwy składników odżywczych.
- Ponadto, biorąc pod uwagę sposób, w jaki dżdżownice służą glebie, warto zauważyć, że duże kamienie, na skutek ruchu warstw gleby, stopniowo opadają na głębokość, a małe cząsteczki są mielone niemal na pył w jelitach dżdżownic.
- Kolonie pożytecznych bakterii i grzybów osiadają na ścianach korytarzy wykopanych przez te zwierzęta.
Kopiąc korytarze, dżdżownice połykają ziemię. Jedna osoba dorosła dziennie przechodzi przez siebie do 5 g ziemi, co jest równe jej wadze.
Z pomocą tych ciężko pracujących resztek organicznych można zamienić w wermikompost - nawóz do ogrodów warzywnych i rabat kwiatowych. Dlatego dżdżownice są tak aktywnie hodowane na świecie na specjalnych farmach.
Oprócz tego, że są ważne dla gleby, dżdżownice są głównym źródłem pożywienia dla ptaków wczesną wiosną. To dla nich swego rodzaju przynęta w ogrodach. Z ociepleniem zwracają uwagę szkodniki owadzie... Wędkarze hodują również robaki specjalnie, aby używać ich jako przynęty dla ryb.
Dżdżownice: sposób karmienia
Dżdżownicę można bezpiecznie nazwać wszystkożernym stworzeniem. Potrafi konsumować ogromne ilości jedzenia.Często dżdżownice przeciągają żywność pod ziemię, a następnie jedzą ją lub przechowują w specjalnych norach. Tam składają liście, zagęszczając je i smarując szczeliny między nimi ziemią z jelit.
Te zwierzęta są nocne. Sposób żywienia dżdżownicy jest bardzo osobliwy. Uciekając w ciemności na powierzchnię gleby, odrywa mały kawałek jedzenia, trzymając go między wystającą górną i dolną wargą. W międzyczasie potężne gardło wystaje do przodu, tworząc punkt podparcia dla górnej wargi. Pożywienie jest najpierw mielone w gardle, a następnie trafia do jelit, gdzie jest narażone na działanie specjalnych enzymów. Część składników odżywczych jest wchłaniana i dostarcza organizmowi niezbędnej energii, podczas gdy reszta składników jest uwalniana wraz z ziemią i wzbogaca glebę.
Słynny naukowiec Karol Darwin poświęcił wiele czasu badaniu życia dżdżownic. W swojej pracy opisał, jak te zwierzęta zjadały mięso, które wcześniej zostawiły. Ponadto jedli nawet kawałki swoich zmarłych braci. Dla których naukowiec nazwał kanibali.
Jedzenie robaków w przyrodzie
Wiele osób interesuje się tym, co jedzą dżdżownice w naturze? W warunkach naturalnych zwierzęta te spożywają głównie pokarmy roślinne, dlatego nie zaleca się karmienia ich białkiem zwierzęcym podczas sztucznego chowu.
Ulubione jedzenie dżdżownicy:
- świeże liście, z wyjątkiem bardzo twardych nerwów;
- opadłe liście, które aktywnie przechowują w norach;
- zgniłe części łodyg;
- opadłe kwiaty.
Osiedlają się na bogatej glebie humus... Zjadają liście, odgryzając małe kawałki.
Jak rozmnażać robaki w ogrodzie
Te zwierzęta można znaleźć wszędzie. W zależności od gatunku zasiedlają warstwy gleby na głębokości od 10 cm do 1 metra. Ponieważ hodowanie robaków w ogrodzie nie jest trudne, często uprawia się je na osobistych działkach.
Aby robaki osiedliły się na wymaganym terytorium, potrzebujesz:
- Wykop mały otwór w ziemi, około 30-40 cm boków.
- Ułóż liście, makulaturę, stare gazety na dole. Skropić obficie wodą lub jakimś rodzajem mokrej masy z pozostałościami organicznymi.
- Po około tygodniu na przygotowanej powierzchni należy umieścić kilka robaków, zebranych w wilgotnym miejscu (pod liśćmi, kamieniami).
- Kilka dni później „zwierzaki” zaczynają się karmić. Do tych celów nadaje się każda materia organiczna: obornik, drób śmieci, odpady żywnościowe, skórki warzyw i owoców, mokry papier, bułka tarta, pita herbata lub mielona kawa. Opatrunek wierzchni przeprowadza się co najmniej 1 raz na 2 tygodnie, za każdym razem przykrywając szkółkę 5 cm warstwą pokarmu.
- Gleba jest regularnie nawilżana. Lepiej jest używać osiadłej wody lub wody deszczowej, wylewając ją na szkółkę z konewki. Optymalna wilgotność do trzymania dżdżownic wynosi 80%.
- Dwa razy w tygodniu pryzma kompostu jest delikatnie rozluźniana, aby wzbogacić ją w tlen.
Robaki można hodować w specjalnych skrzyniach w dowolnych pomieszczeniach technicznych (piwnice, szopy). Nie są trzymane w pomieszczeniach mieszkalnych ze względu na specyficzny zapach. Zawartość pudełka zamienia się w wermikompost w ciągu kilku miesięcy. Najłatwiejszym sposobem wydobycia robaków jest rozłożenie przynęty na powierzchni. Na przykład papier namoczony w słodkiej wodzie. Zebrane robaki są umieszczane w nowej porcji kompostu.
Podczas rozmnażania robaków należy chronić je przed kretami, które są ich głównymi wrogami w ich letnim domku.
Gdzie i jak zimują dżdżownice
Wraz z nadejściem chłodów zwierzęta te zapadają się w głębsze warstwy gleby, które nie zamarzają. Dżdżownice hibernują w specjalnych gniazdach, wyłożonych liśćmi, piórami i wełną. Wyjście jest zamknięte ziemną zatyczką. Tam praktycznie przechodzą w stan hibernacji. Wraz z nadejściem wiosny ziemia się nagrzewa, zwierzęta odczuwają zmianę temperatury i ponownie wychodzą na powierzchnię gleby, która w tym czasie jest szczególnie wilgotna.
Przy sztucznej hodowli szkółka nie jest podlewana w zimne dni, a przy pierwszych przymrozkach izoluje się miejsce zimowania dżdżownic, pokrywając je warstwą obornika i słomy (około 50 cm).
Dżdżownice są uważane za jednych z najstarszych mieszkańców naszej planety. Przez miliony lat uczynili ziemię bardziej żyzną, przyczyniając się do pojawienia się obfitej roślinności.